Μου είπαν κάποτε πώς ένα βράδυ με καθαρό ουρανό αν κοιτάξω ψηλά στα αστέρια θα δω χιλιάδες ματάκια να με κοιτάνε.
Κι είναι τα φωτάκια αυτά χιλιάδες παιδικές ψυχούλες που δεν πρόλαβαν να φωτίσουν σ’ αυτό τον κόσμο κι έμειναν να μας κοιτάζουν από ΄κει πάνω με παράπονο.
Παράπονο βουβό αλλά όχι κατηγορηματικό, κι ας έχουν κάθε δικαίωμα να μας κατηγορήσουν. Να μας ανακηρύξουν φταίχτες που δεν τους δώσαμε την ευκαιρία να δουν το ήλιο μες τα μάτια, να τρέξουν σε καταπράσινα λιβάδια, να αγναντέψουν τη θάλασσα, να γελάσουν, να κλάψουν, να χτυπήσουν. Να ζήσουν….
Συγγνώμη παιδάκι…
