Ξεχάστηκα ν΄ αναμετρώ τα σκαλοπάτια
στο βυζαντινό το μοναστήρι
κι ύστερα γλιστρώντας στ΄ ανηφορικό λιθόστρωτο
διαπερνώ το ξύλινο προστώο*
που καληνωρίζει τους προσκυνητές
στο Δοχειαρίτικο αρχονταρίκι.
στο βυζαντινό το μοναστήρι
κι ύστερα γλιστρώντας στ΄ ανηφορικό λιθόστρωτο
διαπερνώ το ξύλινο προστώο*
που καληνωρίζει τους προσκυνητές
στο Δοχειαρίτικο αρχονταρίκι.
Αναθυμούμαι την ορμήνεια εκείνη
΄΄ Ουδέ ελαττώσας την διακονίαν της φιλοξενίας ΄΄
τ΄ Αθωνίτη Αγίου Αθανασίου
με του αρχοντάρη το κεραστιλίκι
ρακί, λουκούμι, ποτήριον ύδατος ψυχρού
πού είχε παραρχοντάρη ακούραστο
της καρδιάς το φιλόξενον.
*προστώον – Ημιυπαίθριος στεγασμένος χώρος με κίονες μπροστά από τη είσοδο του κτιρίου
Από την ποιητική Συλλογή ΄΄Αγιονορείτικο διαβατικό΄΄ του Βασίλη Χαραλάμπους
