Η αρρώστια και ο θάνατος υπονομεύουν και καταστρέφουν την αρμονία της ζωής. Αποτέλεσμα; Η επαναστατικότητα των ανθρώπων και η πτώση.
Βέβαια μπορεί να μας δυσανασχετεί η παρουσία της αρρώστιας, αλλ’ όμως η παρουσία της μας παιδαγωγεί και μας οδηγεί στο δρόμο της θεογνωσίας.
Ο πιστός άνθρωπος ζει τη ζωή του έχοντας κάποιο στόχο. Δεν φοβάται τον θάνατο και δεν εγκλωβίζεται στην ματαιότητα του παρόντος κόσμου. Η ελπίδα του δίνει δύναμη να συνεχίσει τη ζωή μέχρι την ολοκλήρωση του. Είναι τραγικό λάθος να πιστεύουμε ότι ο θάνατος είναι η μόνη πραγματικότητα.
Η ζωή έχει κι άλλες διαστάσεις που τις βιώνουμε καθημερινά. Για τους χριστιανούς ο θάνατος μπορεί να είναι μία τραγωδία, όμως υπερβαίνεται όταν τον θεωρούμε μέσον και γέφυρα προς το αναστάσιμο φως. Η Ανάσταση του Χριστού αποτελεί την αρχή της αναδημιουργίας και ανακεφαλαίωσης της εν Χριστώ σωτηρίας.
