Στην Καλύβη Γενέσιον της Θεοτόκου, που βρίσκεται στην περιοχή της Καψάλας και υπάγεται στην Ι. Μ. Παντοκράτορος, ασκούνταν παλαιά τέσσερις πατέρες.
Ενώ η μοναχική τους ζωή πήγαινε καλά, οι τρεις πατέρες συμφώνησαν να φύγουν, να αλλάξουν Κελί, με την πρόφαση ότι το Κελί δεν είχε νερό.
Προσπαθούσαν να πείσουν και τον τέταρτο.
Εκείνος όμως δεν εδέχετο επ’ ουδενί να αφήσει τη μετάνοιά του. Παρακινούσε τους πατέρες να κάνουν προσευχή όλοι μαζί, για να τους οικονομήσει ο Θεός λίγο νεράκι που το εχρειάζοντο.
Ο ίδιος συνεχώς προσευχόταν με δάκρυα να βοηθήσει ο Θεός και η κυρία Θεοτόκος για να μην αφήσουν το Κελί οι πατέρες. Οπότε ο καλός Θεός βλέποντας τον πόνο και την πίστη του αδελφού εισήκουσε τη δέησή του.
Είδε την Παναγία η οποία του υπέδειξε πού να σκάψουν . έσκαψαν πράγματι, και βρήκαν νερό που υπάρχει μέχρι σήμερα˙ το γνωστό αγίασμα του Κελιού της Γεννήσεως.
Οι μοναχοί ήταν Ρουμάνοι στην καταγωγή. Τελικώς οι τρεις έφυγαν, ενώ το όνομα του θαυμαστού αυτού μοναχού δεν είναι γνωστό σήμερα.
*Από την ασκητική και ησυχαστική Αγιορείτικη παράδοση
Εκδόσεις Ιερόν Ησυχαστήριον
“Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος”
σελ. 339
