Μια φορά ένας άνθρωπος επισκέφτηκε τον γέροντα Αράνελ…
Απορούσε τι θα γινόταν στο μέλλον;
Είχε και ένα φιλό μαζί του που είχε την ίδια απορία.
Πλησίασε πρώτα ο φίλος του και ρώτησε τον γέροντα. ” Πάτερ τι θέλει ο Θεός να γίνω στη ζωή μου για αν τον δοξάσω και να τον ευχαριστώ;”
” Αυτό θα στο φανερώσει αργότερα… Εσύ τώρα κοιτά τη ψυχή σου.”
Αν και άκουσε την απάντηση δεν πτοήθηεκ ο πρώτος και ρώτησε και αυτός ”Τι θέλει ο Θεός να γίνει ώστε να δοξάζεται;”
” Σκουπιδιάρης…” Του απάντησε.
” Μα πάτερ τι λέτε; Σκουπιδιάρης;! Είπαμε δεν θέλω και δόξες μα σκουπιδιάρης;” Μα ο γέροτνας ήξερε ότι αντίθετα με το άλλο παλικάρη είχε υπερηφάνεια.
” Ναι παιδί μου. Σκουπιδιάρης. όλοι σε ταπεινώνουν και χάνεται η υπερηφάνεια. Μα παράλληλα βοηθάς το κόσμο. Και δεν δέχεσαι επαίνους. Ας μείνουμε ένα μήνα, και πολύ λέω, χωρίς σκουπιδιάριδες να δεις που άνθρωπος δεν θα βγαίνει έξω. Βλέπεις ο Χριστός δεν είναι μόνο ιατρός αλλά και σκουπιδιάρης γιατί τόσα σκουπίδια που μαζεύουμε είτε θα τα πετάξει καθαριζωντάς μας είτε θα τα ανακυκλώσει σε μετάνοια.”
