Η ζωή μας είναι μια ανηφόρα. Σίγουρα πράματα! Μια συνεχής ανάβαση. Μια σκάλα. Και μεις τα νήπια που ανεβαίνουμε. Μπουσουλάμε για την ακρίβεια και προσπαθούμε να ανέβουμε. Ο Χριστός που μας παρατηρεί στέκεται συνεχώς δίπλα μας και με το χέρι του από πίσω μας συγκρατεί να μην πέσουμε. Και μας βοηθάει ν’ανέβουμε.
Αλλά πολλές φορές εξαιτίας του εγωισμού μας νομίζουμε ότι είμαστε σπουδαίοι ότι είμαστε ικανοί από μόνοι μας. Έτσι, ο Χριστός μάς αφήνει για λίγο (έχουμε την ελευθερία να το επιλέξουμε) και έτσι αμέσως τρώμε τα μούτρα μας. Κατρακυλάμε προς τα πίσω και τραυματιζόμαστε. Και όταν καταλάβουμε τα σφάλματά μας, τότε του ζητάμε συγχώρεση (εξομολόγηση) και πάλι απ’την αρχή. Μπουσουλάμε ανεβαίνοντας τη σκάλα…
Κάθε σκαλάκι και ένας αγώνας ξεχωριστός. Κάθε σκαλάκι μας φέρνει πιο κοντά στη χάρη Του. Λέει ο άγ.Ισαάκ ο Σύρος ένα ωραίο: “Με την υπομονή φτάνουμε στην ταπείνωση και στη συνέχεια απολαμβάνουμε τη χάρη του Θεού”. Για ν’ανεβούμε τα σκαλάκια χρειαζόμαστε ταπείνωση και υπομονή.
Αλλά πολλές φορές εξαιτίας του εγωισμού μας νομίζουμε ότι είμαστε σπουδαίοι ότι είμαστε ικανοί από μόνοι μας. Έτσι, ο Χριστός μάς αφήνει για λίγο (έχουμε την ελευθερία να το επιλέξουμε) και έτσι αμέσως τρώμε τα μούτρα μας. Κατρακυλάμε προς τα πίσω και τραυματιζόμαστε. Και όταν καταλάβουμε τα σφάλματά μας, τότε του ζητάμε συγχώρεση (εξομολόγηση) και πάλι απ’την αρχή. Μπουσουλάμε ανεβαίνοντας τη σκάλα…
Κάθε σκαλάκι και ένας αγώνας ξεχωριστός. Κάθε σκαλάκι μας φέρνει πιο κοντά στη χάρη Του. Λέει ο άγ.Ισαάκ ο Σύρος ένα ωραίο: “Με την υπομονή φτάνουμε στην ταπείνωση και στη συνέχεια απολαμβάνουμε τη χάρη του Θεού”. Για ν’ανεβούμε τα σκαλάκια χρειαζόμαστε ταπείνωση και υπομονή.
Ας έχουμε το βλέμμα μας και την καρδιά μας στραμμένα στο Χριστό και ας μην απελπιζόμαστε ποτέ…
Πατέρας Νεκτάριος
