«Εφ’ όσον όλοι είμαστε αμαρτωλοί, και κανένας δεν μπορεί να ξεφύγει τους πειρασμούς, άρα καμία από τις αρετές δεν είναι σπουδαιότερη από τη μετάνοια. Γι’ αυτό και ποτέ δεν τελειώνει το έργο της μετάνοιας.
Αμαρτωλοί και δίκαιοι, όλοι όσοι ποθούν να πετύχουν τη σωτηρία, πάντοτε χρειάζονται τη μετάνοια, όλοι, και αυτοί που προχώρησαν σε τελειότητα. Γιατί δεν υπάρχει όριο τελειώσεως. Και των τελείων η τελειότης είναι ατελής. Γι’ αυτό ακριβώς η μετάνοια δεν περιορίζεται σε καιρούς και σε έργα. Είναι ισόβια. Μέχρι το θάνατο…» (Ισαάκ ο Σύρος)
Ο μεγάλος δογματικός πατήρ της Εκκλησίας μας άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός λέγει πως μετάνοια σημαίνει επάνοδο από το παρά φύση στο κατά φύση και όδευση προς το υπέρ φύση. Είναι πορεία από το κατ’ εικόνα στο καθ’ ομοίωση.
«Η μετάνοια είναι η πορεία από το κατ’ εικόνα στο καθ’ ομοίωση» (Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός)
Ο Πέτρος, ο κορυφαίος και ο αρχηγός των αποστόλων, φοβήθηκε μια παιδίσκη και αρνήθηκε τρεις φορές τον Χριστό. Μεταμελήθηκε όμως και έκλαψε πικρά. Το κλάμα φανέρωνε την ολόψυχη του μετάνοια. Γι΄ αυτό δεν έλαβε μόνο την συγχώρηση για την άρνηση, αλλά και την αποκατάσταση στο αποστολικό αξίωμα.
Έχοντας λοιπόν, αδελφοί, τόσα παραδείγματα ανθρώπων που αμάρτησαν και μετανόησαν και σώθηκαν, πρόθυμα και σεις να μετανοείτε και να εξομολογείστε. Έτσι θα λάβετε την συγχώρηση των αμαρτιών σας και θ’ αξιωθείτε να κληρονομήσετε την βασιλεία των ουρανών μαζί με όλους τους αγίους «εν Χριστώ Ιησού, ω εστίν ή δόξα εις τους αιώνας των αιώνων» Αμήν. (Αγίου Κυρίλλου Ιεροσολύμων)