Μαμα,μπαμπα φετος θα παω να πω τα καλαντα…
-Τι ειναι αυτα που λες? Δεν εχεις αναγκη να πας για τα καλαντα…
Με μιας τα ματακια του μικρου βουρκωσαν…
Εσκυψε το κεφαλακι του καταστεναχωριμενος…
Πηγε στο δωματιο του να μην βλεπουν την στεναχωρια του…
Οι γονεις κοιταχτηκαν αμηχανα μεταξυ τους…
Η μαμα με μιας εφυγε & πηγε κοντα στον μικρο..
Τον πηρε στην αγκαλια της & τον ρωτησε τρυφερα:
-Πες μου γιατι στεναχωρηθηκες τοσο πολυ? Τι σου λειπει?
-Μαμα το ξερω πως εγω δεν εχω αναγκη να πω τα καλαντα..
Καποια αλλα παιδακια ομως εχουν ΜΕΓΑΛΗ αναγκη αυτες τις μερες. .
Ηθελα να μαζεψω οσα χρηματα μπορω & να παω κρυφα να τ’αφησω
στην πορτα του σπιτιου τους,χωρις να με δουν & ντραπουν…
Nα δουν πως δεν τα ξεχασε ο Αη Βασιλης & να χαμογελασουν…
Αυτο μονο ηθελα μανουλα….!
Υ.Γ
…Μια χειρονομια, ενα χαμογελο, μια αγκαλια…
…ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΙΟ ΑΚΡΙΒΑ ΔΩΡΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ…