– Περπάτα στο πλάι μου και ας κουτσαίνεις… μπορώ να περπατήσω λίγο πιο αργά!
– Κοίταξέ με και ας έχεις στραβισμό… στα μάτια σου βλέπω τον εαυτό μου!
– Χαμογέλασέ μου και ας είναι τα δόντια σου στραβά… μ’ αρέσει να βλέπω το χαμόγελό σου, να σε βλέπω χαρούμενο!
– Άγγιξέ με και ας είναι τα δάκτυλά σου ατροφικά… το χέρι σου είναι πάντα ζεστό!
– Μίλησέ μου και ας ψευδίζεις… τα λόγια σου στάζουν μέλι!
– Κάθισε δίπλα μου και ας είσαι άσχημος… έχω περισσότερη ασχήμια πάνω μου απο εσένα!
– Αγκάλιασέ με κι άς έχεις χάσει το ένα σου χέρι… ο πόνος έχει φύγει πια!
– Γράψε κάτι για εμένα… κι ας είσαι ανορθόγραφος!
– Άνοιξε την καρδιά σου κι ας είναι χρόνια τώρα παγωμένη… δείξε μου αυτό που έχεις μέσα σου!
Γιατί σε αυτό τον κόσμο είσαι κάτι το μοναδικό και θέλω να σε έχω δίπλα μου.
ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ ΠΟΥ…
Είσαι αρτιμελής…
Έχεις πανέμορφα μάτια…
Έχεις το τέλειο χαμόγελο…
Είσαι αυτό που λέμε “πολύ εμφανίσιμος”…
Μιλάς γρήγορα χωρίς πρόβλημα…
Γράφεις καλλιγραφικά και χωρίς λάθη…
ΚΟΙΤΑΞΕ ΛΙΓΟ ΚΑΛΥΤΕΡΑ…
Έχεις κάποιον να περπατήσει στο πλάι σου;;;
Να σε κοιτάξει στα μάτια;;;
Να ακούσει τα λόγια σου;;;
Να διαβάσει αυτό που γράφεις;;;
Να σου ζητήσει μια αγκαλιά;;;
Να ενδιαφερθεί και να ψάξει για το τι έχεις στην καρδιά σου;;;
Φίλοι είναι αυτοί που θα σ’εμποδίσουν να δακρύσεις και που θα είναι πάντα δίπλα σου!!!
Επιμέλεια: Κυριάκος Διαμαντόπουλος