Υπήρχε ένα σπουργιτάκι που, όταν άκουγε τη βροντή της θύελλας, ξάπλωνε στη Γη και σήκωνε τα μικροσκοπικά πόδια του προς τον Ουρανό.
– Γιατί το κάνεις αυτό; το ρώτησε μια αλεπού.
– Για να προστατέψω τη Γη, που έχει τόσα ζωντανά πλάσματα! απάντησε το σπουργιτάκι. Σηκώνω τα πόδια μου για να συγκρατήσω τον Ουρανό, σε περίπτωση που φανούμε άτυχοι και ο Ουρανός πέσει πάνω μας.
– Τα καχεκτικά ποδαράκια σου να συγκρατήσουν τον απέραντο Ουρανό;! με απορία και ειρωνεία ρώτησε η αλεπού.
– Ο καθένας εδώ κάτω στη Γη έχει το δικό του κομμάτι Ουρανού να συγκρατήσει, απάντησε το σπουργίτι……
