ΕΜΑΘΑ ΣΤΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ…

Έμαθα μέσα από τη κακία του κόσμου, την αδιαφορία την επιφανειακή κι με ημερομηνία λήξης, αγάπης τους .Να κρατώ αποστάσεις πλέον να μην ενοχλώ να μην "με ενοχλουν" να μην πληγώνω να μην με πληγώνουν.Αγαπώ όλο το κόσμο ,από απόσταση όμως πλεον .Δεν  επενδύω σε φιλιες που σήμερα στηρίζονται σε χάρτινες βάσεις που με το πρώτο, φύσημα του αγέρα να σκίζονται.

΄Εμαθα να προσπαθώ να "συγκρατούμε" ώστε να μην πληγώσω τον διπλανό μου ,μα συνάμα αυτόματα στις επιθέσεις να αμύνομαι με τρόπο σταθερό.έμαθα να νοιάζομαι ,τον διπλανό μου να τον βοηθό να του στέκομαι κι να μην προσδοκώ από κείνον τίποτε, όχι όμως να τρώω κι σφαλιάρες.

όταν με κάποιους ανθρώπους δε ταιριάζω φεύγω μακρυά συνεχίζοντας να τους αγαπώ διακριτικά κι να τους νοιάζομαι ακόμα.έμαθα να μην γυρεύω κανενός το κακό ,μα απλός να προσπερνώ οποιον με πλήγωσε άσχημα.έμαθα να είμαι διακριτικός ,άνθρωπος ώστε να μην προκαλώ το φθόνο τον γύρο μου.έμαθα να ζω στη μοναξιά μου κι να κοιτώ από τη βιτρίνα,του δικού μου κόσμου την κοινωνία έξω.

Έμαθα να μην επιβάλω τη "παρουσια μου ,όταν καταλαβαίνω ότι είναι κάπου ανεπιθύμητη.έμαθα να μην επιβάλομε στους "γυρο μου να αφήνω το κόσμο να πράττει όπως νιώθει αρκεί να μην παραβιάζει τα όρια κι τα δικαιώματα μου.έμαθα να σέβομαι τους πάντες, ακόμα κι όταν αυτοί δε με σέβονται.έμαθα να είμαι μια αόρατη παρουσία μέσα στο πλήθος.

΄Εμαθα να ξέρω ποτε είναι η ώρα να φεύγω όταν δε με σηκώνει ένα μέρος.έμαθα να διαβάζω τα συναισθήματα τον γύρο μου.έμαθα να κλαίω σιωπηλά μέσα στον ήχο της σιωπής μου.έμαθα μέσα από όλα αυτά που βίωσα βιώνω κι θα βιώνω να μην κάνω ότι δε θέλω να μου κάνουνε έμαθα να ΕΙΜΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.