Την ώρα που η Θεία Λειτουργία τελείται στην γη, στο Ναό, τελείται και μια άλλη Λειτουργία στον Ουρανό. Αυτό το έδειξε ο Θεός σε έναν άνθρωπο σε κάποιο Μοναστήρι. Είχε διακόνημα να καθαρίζη τον Πρόναο του Καθολικού της Μονής.
῞Ενας άλλος νεαρός Μοναχός εσκούπιζε τον χώρο από την ῾Ωραία Πύλη μέχρι την πύλη της ᾿Εκκλησίας.
Την ίδια ώρα εγινόταν η Λειτουργία. Προσευχόταν λοιπόν για τον εαυτό του,
όπως μπορούσε, με την απλότητα της καρδιάς του.
Ξαφνικά, στρέφει το βλέμμα του προς τα άνω και βλέπει τον Ουρανό ανοιχτό και μια ῾Αγία Τράπεζα… Μπροστά στην ῾Αγία αυτή Τράπεζα ήσαν τρεις ᾿Αρχιερείς γονατιστοί…
Παράπλευρα έστεκε μια χορωδία με απερίγραπτη ομορφιά… ᾿Εγινόταν η Θεία
Λειτουργία!… ῾Ολόκληρη… Την τελούσαν ῞Αγιοι ῾Ιεράρχες… ῾Ιεράρχες σαν τους Βασίλειο, Γρηγόριο και ᾿Ιωάννη, σαν τους ᾿Αθανάσιο και Κύριλλο, τους Οικουμενικούς Διδασκάλους!…
᾿Εστάθη ο Μοναχός περισσότερο από μισή ώρα και έβλεπε… Σαν να είχε μαρμαρώσει!…
[irp posts=”538334″ name=”Διαμονητήρια για Αγιο Ορος: Δικαιολογητικά και τηλέφωνα Μονών”]
῞Οταν η Λειτουργία ετελείωσε και οι αδελφοί έφευγαν από την ᾿Εκκλησία, είδαν τον Μοναχό αυτό να στέκη ακόμα ακίνητος.
῾Η σκούπα του είχε φύγει από τα χέρια… Σαν στήλη άλατος!… Μουσκεμένος από τα δάκρυα… Κυριολεκτικά μουσκεμένος!…
Τον πήραν με προσοχή από το χέρι και, χωρίς να τον ερωτήσουν τίποτε, τον επήγαν στο κελλί του. ῎Εμεινε και στο κελλί του μερικές ώρες αποσβολωμένος… Μετά ήρθε ο Πνευματικός. Τον ησύχασε. Και όταν συνήλθε, τον επήγε στον ῾Ηγούμενο.
Και εκεί, μπροστά στον ῾Ηγούμενο, τα είπε όλα, όσα είδε…
(*) Περιοδ. «῞Αγιος Κυπριανός», αριθ. 303/᾿Ιούλιος-Αύγουστος 2001, σελ. 64. Πρβλ. Νικοπόλεως Μελετίου (μετάφρ.), Στάρετς Σαμψών, σελ. 75, Πρέβεζα 1988.
