Μοναστήρια, σκήτες, καλύβες, κελιά, διάσπαρτα μέσα στο δάσος, κοντά στη θάλασσα, σκαρφαλωμένα πάνω στα βράχια… συναντά ο επισκέπτης θαυμάζοντας τους κόπους και τον μόχθο των πρώτων μοναχών αλλά και των νεοτέρων που αποφάσισαν να ζήσουν σ’ αυτό τον ευλογημένο τόπο.
Νηστεία, αγρυπνία προσευχή…ουράνια χαρίσματα λαβών είναι η ζωή των μοναχών παράλληλα με τα άλλα καθημερινά διακονήματα.
Κατά ορδές καταφθάνουν οι επισκέπτες στο Άγιο Όρος. Ρώσοι, Σέρβοι, Κύπριοι, Άγγλοι, Γάλλοι, Πολωνοί, Σλοβάκοι… και περισσότεροι όλων εμείς οι Ορθόδοξοι Έλληνες.
Όνομα, επίθετο επάγγελμα, διεύθυνση, αριθμός διαμονητήριου…γεμίζουν τα βιβλία με στοιχεία των επισκεπτών σε κάθε μοναστήρι.
Ένας δυο τρεις…εκατόν εβδομήντα τα άτομα για απόψε, λέει ο μοναχός προκειμένου να σερβιριστεί το λιτό φαγητό στην τραπεζαρία ( τράπεζα) της μονής.
Εσπερινός, φαγητό, απόδειπνο, ξενάγηση κουβέντα στο αρχονταρίκι και ύπνο γιατί στις 02:30 αρχίζει η ακολουθία.
Όταν οι άνθρωποι στις πόλεις γυρνούν εδώ και εκεί, όταν άλλοι κοιμούνται, όλοι οι μοναχοί στο Άγιο Όρος εύχονται…προσεύχονται για ολόκληρο τον κόσμο.
Και τότε…χαμηλώνουν τα ουράνια και γίνεται η μεγάλη συνάντηση Θεού και ανθρώπου μυστική, προσωπική…αγαπητική!
Και ο διάλογος γίνεται μακρύς…ατελείωτος, βιώνεται αυτή η μοναδική μυστική ενότητα πλάσματος και Δημιουργού!
Και έτσι η ζωή πορεύεται ολόκληρο τον χρόνο.
Μα όταν έρθει η ώρα της επιστροφής του προσκυνητή να βγει έξω στον κόσμο,αυτός που φεύγει από το Άγιο Όρος γεμάτος από χάρη και ευλογία, αφήνει πίσω του κομμάτι ενθύμησις ψυχής, σαν παρακαταθήκη, που θα τον περιμένει πάντα και θα τον προσκαλεί για την άλλη, την επόμενη φορά που…θα ξαναπάει.
Αυτοί που έχουν πάει,έχουν γευτεί ανεξαιρέτως αυτό που προσφέρει το Άγιο Όρος.
Αυτοί όμως που δεν έχουν πάει, είναι μια καλή ευκαιρία να πάνε να δουν από κοντά, να δοκιμάσουν, άλλωστε δεν έχουν τίποτε να χάσουν από μια…εκδρομή.
Περιοδικό “Ορθοδοξία”
