Eίναι φορές που έχω νοιώσει να αγγίζω το βυθό του ωκεανού…εκεί που όλες οι δυνάμεις με εγκαταλείπουν, ψάχνω τη δύναμη που έχει μείνει μέσα μου. Συγκεντρώνω την σκέψη μου στο χρέος μουκαι στις ομορφιές της ζωής που έχω αγαπήσει.΄Ετσι ξεκινά η ανάδυση…μετά από την πάλη με τρικυμίες συναισθημάτων, καταφέρνω να πατώ στεριά.
Τα βήματα γίνονται σταθερά με το χρόνο…η αξιοπρέπεια ισιώνει το παράστημα.
Η συνέχεια της ζωής γίνεται…ο πόνος απαλύνεται.
Μέσα σε όλα αυτά που συμβαίνουν προσπαθώ να μη ξεχνώ να χαμογελώ.
