Ο Χριστός με την Σταύρωσιν και την Ανάστασίν Του έθεσε την Εκκλησίαν μέσα εις τον κόσμον. Ο Σατανάς αγωνίζεται να θέση την εκκοσμίκευσιν μέσα εις την Εκκλησίαν. Επιπλέον δε, τώρα θέλει να διώξη και τους εναπομείναντας πιστούς από την Εκκλησίαν.
Οι άνθρωποι σήμερα ζούν σαν να πρόκειται να μην πεθάνουν ποτέ και πεθαίνουν σαν να μην έχουν προλάβει να ζήσουν. Διότι θέλουν να γίνουν θεοί και αυτό τους εμποδίζει να γίνουν άνθρωποι.
Μία ζωή στον ορθολογισμόν, ζούνε ανάμεσα στο πως, στο πότε, στο που και στο διατί… Η εποχή μας πνίγεται από πληροφορίες, αλλά πεθαίνει από δίψαν διά γνώσιν. Γνώσεις έχουμε πολλές. Γνώσιν δεν έχομε. Μας αφήνουν οι πλάνες μας, μας αφήνει η κοσμική δόξα κλπ.;
Οι Άγιοί μας, από τι έγιναν Άγιοι; Από τις γνώσεις; Όχι. Από τα θαύματα; Όχι. Αυτό είναι δουλειά μόνον του Θεού. Αλλά, από την προσωπικήν των αρετήν έγιναν Άγιοι!
Είπε ο Παστέρ: «Θα έδινα ευχαρίστως όλην την δόξαν μου ως επιστήμονας, για ένα ψίχουλο από την δόξαν του Μεγάλου Αντωνίου, ο οποίος δεν ήξερε ούτε να διαβάζη».
Εμείς και μόνον εις τη σκέψιν ότι θα χάσωμε την κοσμικήν δόξαν, τις υπερβολικές ανέσεις, πολυτέλειες κλπ. μας πιάνει κατάθλιψις. Λατρεύομε τον Θεόν, που εμείς εδημιουργήσαμε, και όχι τον Θεόν που μας εδημιούργησε.
Η Εκκλησία ιδρύθηκε με τον Σταυρόν και την Ανάστασιν του Χριστού και σύμφωνα με την υπόσχεσίν Του θα συνεχίση την πορείαν Της μέχρι της Δευτέρας Παρουσίας, όπου εκεί ανήκει το πραγματικόν και οριστικόν “Είναι” της Εκκλησίας. Δι᾽ αυτό και η Εκκλησία ουσιαστικά είναι εικών των εσχάτων. Καί πρέπει ο καθένας μας να αναζωγραφή τα υστερήματα των παθημάτων του Χριστού, και να σηκώνη και να αντιμετωπίζη τους σταυρούς, απ’ όπου κι αν προέρχωνται. Είτε είναι προσωπικοί, είτε από τον Σατανάν, είτε από τον κόσμον. Καί να μετανοούμε συνεχώς.
Υπάρχουν δύο ειδών ελευθερίες.Υπάρχει η ψεύτικη η αυτοκαταστροφική ελευθερία, όπου είναι κανείς ελεύθερος να κάνη ο,τι θέλει, και η αληθινή ελευθερία, οπότε είναι κανείς ελεύθερος να κάνη ο,τι πρέπει. Κι εμείς, γνωρίζομε τι πρέπει να κάνωμε. Να επιλέξωμε την αληθινήν σωτήριον ελευθερίαν, δηλαδή την κατά Θεόν. Να μετανοήσωμε και να επιστρέψωμε εις τον Πατέρα και Θεόν μας.