Την Δευτέραν, 25ην Μαρτίου/7ην Απριλίου 2014, εωρτάσθη υπό του Πατριαρχείου συμφώνως προς την τυπικήν διάταξιν αυτού η εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου εις την πόλιν της Ναζαρέτ, εις την οποίαν και απεστάλη ο Αρχάγγελος Γαβριήλ υπό του Θεού και ευηγγελίσθη εις την Πάναγνον κόρην και αειπάρθενον Μαρίαν, ότι θα γεννήση εκ Πνεύματος Αγίου τον μονογενή Υιόν και Λόγον του Θεού, Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, χάριν της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους.
Η πόλις της Ναζαρέτ, έχουσα τας πρώτας μαρτυρίας περί αυτής εις την Καινήν Διαθήκην, υπήρξεν ανέκαθεν μία των μεγίστων πόλεων της Γαλιλαίας, σήμερον δε αριθμεί περί τους ενενήκοντα χιλιάδας κατοίκων, εκ των οποίων αι δέκα και οκτώ χιλιάδες είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι.
Εις το κέντρον της παλαιάς πόλεως της Ναζαρέτ ευρίσκεται το προσκύνημα, η πηγή και ο Ορθόδοξος Ναός του Ευαγγελισμού, εις την θέσιν εις την οποίαν έλαβε χώραν ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου.
Διά την εορτήν του Ευαγγελισμού εξεκίνησεν εξ Ιεροσολύμων την πρωίαν της ως άνω ημέρας η Α.Θ.Μ. ο Πατήρ ημών και Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος και φθάσας εις Ναζαρέτ μετά τρίωρον περίπου αυτοκινητικήν πορείαν, επορεύθη πρώτον εις την Μητρόπολιν.
Ενταύθα υπεδέχθη Αυτόν ο Μητροπολίτης Ναζαρέτ κ. Κυριακός, οι ιερείς της Ναζαρέτ και άλλων ομόρων πόλεων και το Συμβούλιον της Ελληνορθοδόξου ( Rum Orthodox ) Κοινότητος Ναζαρέτ.
Εκ της Μητροπόλεως η Πατριαρχική Συνοδεία τη συνοδεία του Προσκοπικού Σώματος κατήλθε προς το προσκύνημα, ένθα ανέμενε Αυτήν εν θερμή υποδοχή πλήθος κόσμου και ένθα ψαλλομένου του Απολυτικίου «Σήμερον της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον», προσεκύνησε.
Ανελθών εκ του προσκυνήματος ο Μακαριώτατος, ήλθεν εις τον προευτρεπισμένον χώρον της θείας λειτουργίας και ευλογήσας ήρξατο των Καταβασιών «Ανοίξω το στόμα μου», της «Τιμιωτέρας» και των «Μεγαλυναρίων» της εορτής.
Λαβών καιρόν εν συνεχεία, προεξήρξεν της θείας Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αυτώ του Ιερωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακού, του Ιερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ησυχίου και του Γέροντος Αρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Αριστάρχου, των ιερομονάχων Αγοταφιτών ηγουμένων των Ιερών Μονών του Πατριαρχείου εις βόρειον Ισραήλ, Αρχιμανδρίτου π. Τιμοθέου της Ιεράς Μονής των αγίων Αποστόλων εις Τιβεριάδα, μοναχού Ειρηνάρχου, ηγουμένου της Ιεράς Μονής Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου εις Καπερναούμ, Αρχιμανδρίτου π. Ιλαρίωνος της Ιεράς Μονής Θαβωρίου Όρους, Αρχιμανδρίτου π. Χρυσοστόμου της Ιεράς Μονής Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του προσκυνήματος Κανά της Γαλιλαίας, των ιερέων της Ναζαρέτ και άλλων ομόρων πόλεων της περιοχής, του Αρχιδιακόνου π. Ευλογίου και του διακόνου π. Μάρκου, παρουσία της Προέδρου του Κοινοτικού Συμβουλίου κας Αφάφ Τούμα και των μελών αυτού, του Διευθυντού του Τμήματος Θρησκευτικών Υποθέσεων του Ισραήλ κ. Σεζάρ Μαρζήε, της αντιπροσώπου της Ελληνικής Πρεσβείας εις Τελ-Αβίβ, παρουσία του Γενικού Προξένου της Ελλάδος εις τα Ιεροσόλυμα κ. Γεωργίου Ζαχαριουδάκη μετά της εριτίμου συζύγου αυτού, ψαλλούσης της χορωδίας του Προσκυνήματος της Ναζαρέτ αραβιστί και της χορωδίας της Άκκρης υπό τον ηγούμενον της Μητροπόλεως Άκκρης Αρχιμανδρίτην π. Φιλόθεον ελληνιστί και αραβιστί και μετεχόντων εν ευλαβεία και κατανύξει πολλού Ορθοδόξου λαού, Ελληνοφώνων, ρωσοφώνων, αραβοφώνων και ρουμανοφώνων.
Προς το ευλαβές εκκλησίασμα τούτο εκήρυξε τον θείον λόγον ο Μακαριώτατος ελληνιστί ως έπεται:
«Το απ” αιώνος μυστήριον ανακαλύπτεται σήμερον και ο Υιός του Θεού, Υιός ανθρώπου γίνεται, ίνα του χείρονος μεταλαβών μεταδώ μοι του βελτίονος. Εψεύσθη πάλαι Αδάμ και Θεός επιθυμήσας ου γέγονεν. άνθρωπος γίνεται Θεός, ίνα Θεόν τον Αδάμ απεργάσηται.
Ευφραινέσθω η κτίσις, χορευέτω η φύσις ότι Αρχάγγελος Παρθένω μετά δέους παρίσταται και το Χαίρε κομίζει της λύπης αντίθετον.
Ο διά σπλάχνα ελέους ενανθρωπήσας Θεός ημών δόξα σοι», αναφωνεί ο μελωδός της Εκκλησίας.
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
Ευλαβείς προσκυνηταί,
Ευσεβείς Χριστιανοί.
Η χάρις του Αγίου Πνεύματος και η δύναμις του Υψίστου, του επισκιάζοντος την εξ οίκου Δαυίδ Παρθένον Μαρίαν, συνήγαγεν πάντας ημάς σήμερον εν τω ιερώ τούτω τόπω της αγιογραφικής πόλεως υμών Ναζαρέτ, ίνα δοξολογικώς και ευχαριστιακώς εορτάσωμεν το μέγα και υπερφυές μυστήριον του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, ως τούτο μαρτυρείται υπό του Ευαγγελιστού Λουκά λέγοντος, «᾿Εν δε τω μηνί τω έκτω απεστάλη ο άγγελος Γαβριήλ υπό του Θεού εις πόλιν της Γαλιλαίας, η όνομα Ναζαρέτ, προς παρθένον μεμνηστευμένην ανδρί, ω όνομα ᾿Ιωσήφ, εξ οίκου Δαυίδ, και το όνομα της παρθένου Μαριάμ. και εισελθών ο άγγελος προς αυτήν είπε· χαίρε, κεχαριτωμένη· ο Κύριος μετά σού· ευλογημένη συ εν γυναιξίν. η δε ιδούσα διεταράχθη επί τω λόγω αυτού, και διελογίζετο ποταπός είη ο ασπασμός ούτος. και είπεν ο άγγελος αυτή· μη φοβού, Μαριάμ· εύρες γαρ χάριν παρά τω Θεώ. και ιδού συλλήψη εν γαστρί και τέξη υιόν, και καλέσεις το όνομα αυτού ᾿Ιησούν. ούτος έσται μέγας και υιός υψίστου κληθήσεται, και δώσει αυτώ Κύριος ο Θεός τον θρόνον Δαυΐδ του πατρός αυτού, και βασιλεύσει επί τον οίκον ᾿Ιακώβ εις τους αιώνας, και της βασιλείας αυτού ουκ έσται τέλος. είπε δε Μαριάμ προς τον άγγελον· πως έσται μοι τούτο, επεί άνδρα ου γινώσκω; και αποκριθείς ο άγγελος είπεν αυτή· Πνεύμα ῞Αγιον επελεύσεται επί σε και δύναμις υψίστου επισκιάσει σοι· διό και το γεννώμενον άγιον κληθήσεται υιός Θεού», (Λουκ. 1,26-35).
Το υπέρλογον όντως τούτο γεγονός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου αγαπητοί μου, προκαλεί τον θαυμασμόν και την έκστασιν του σύμπαντος κόσμου.
Διά τούτο, ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός προς την Θεοτόκον λέγει υμνολογικώς: «Εξέστη τα σύμπαντα, επί τη θεία δόξη σου· συ γαρ απειρόγαμε Παρθένε, έσχες εν μήτρα τον επί πάντων Θεόν, και τέτοκας άχρονον Υιόν, πάσι τοις υμνούσί σε, σωτηρίαν βραβεύοντα».
Το ακατάληπτον τούτο μυστήριον της απειρογάμου Παρθένου και Θεοτόκου Μαρίας, αποτελεί το «κεφάλαιον της ιεράς ιστορίας, τουτέστιν της ιστορίας της σωτηρίας ημών των ανθρώπων.
Διά τούτο η αγία του Χριστού Εκκλησία, αφ’ενός μεν απεριφράστως και κατηγορηματικώς απορρίπτει πάσαν κατά φαντασίαν ή μεταφυσικήν θεώρησιν τούτου.
Αφ’ ετέρου επικαλείται την αδιάψευστον μαρτυρίαν των αγίων Γραφών, ως τούτο μεγαλοφώνως καταγγέλλεται υπό του μελωδού. «Δανιήλ δε όρος καλεί νοητόν, γεννήτριαν Θεού, ο Ησαίας βλέπει δε ως πόκον Γεδεών.
Ο Δαυίδ δε αγίασμα φάσκει. Πύλην δε σε άλλος. Ο δε Γαβριήλ σοι κραυγάζει Χαίρε Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σού».
Σχολιάζων και ερμηνεύων τους λόγους του αγγέλου Γαβριήλ: «Πνεύμα άγιον επελεύσεται επί σε και δύναμις Υψίστου επισκιάσει σοι», (Λουκ. 1,35), ο ιερός Χρυσόστομος λέγει: «Μη ζήτει φύσεως ακολουθίαν, όταν υπέρ φύσιν η το γινόμενον. Μη περιβλέπου γάμον και ωδίνα, όταν μείζων γάμου της γενέσεως ο τρόπος η».
Με άλλα λόγια, ο σχηματισμός παντός εμβρύου εν τη μήτρα και η είσοδος της πνοής ζωής εις αυτό είναι μυστήριον της φύσεως. «Ουκ εστι γινώσκων τις η οδός του πνεύματος ουδέ πως μορφούνται τα οστά εν γαστρί κυοφορούσης», κατά τον Εκκλησιαστήν (11,5). Η σύλληψις του Θεού Λόγου, του Ιησού Χριστού εν γαστρί της αειπαρθένου Μαρίας αποτελεί μυστήριον μέγα, ως κηρύττει και ο θείος Παύλος: «μέγα εστί το της ευσεβείας μυστήριον, Θεός εφανερώθη εν σαρκί», (Α’Τιμ. 3,16).
«Υμνούμέν σε ευλογούμέν σε, προσκυνούμεν σε, Θεογεννήτορ», λέγει ο υμνωδός, «ότι της αχωρίστου Τριάδος απεκύησας τον ένα Υιόν και Θεόν και αυτή προανέωξας ημίν τοις εν γη τα επουράνια».
Η ιδιαιτέρα σημασία της σημερινής εορτής οφείλεται ακριβώς εις το γεγονός ότι η Παρθένος Μαρία «προανέωξε ημίν τοις εν γη, δηλαδή τοις ανθρώποις, τα επουράνια», την βασιλείαν των ουρανών.
Μας εχάρισε, με άλλα λόγια, η Παρθένος Μαρία την δυνατότητα της υπερβάσεως του θανάτου και της φθοράς και της αμαρτίας.
Της αμαρτίας, η οποία κατά τον σοφόν Παύλον, «δι’ ενός ανθρώπου του Αδάμ εισήλθεν εις τον κόσμον και διά της αμαρτίας ο θάνατος και ούτω εις πάντας ανθρώπους ο θάνατος διήλθεν, εφ’ω πάντες ήμαρτον», (Ρωμ. 5,12).
Καί αναλυτικώτερον: Καθώς δι’ ενός ανθρώπου και του Αδάμ του παλαιού εισήλθεν ο θάνατος και τοιουτοτρόπως ο θάνατος διεδόθη εις όλους τους ανθρώπους, διότι εν τω προσώπω του Αδάμ όλοι οι απόγονοι του ημάρτησαν, έτσι και διά του ενός Ιησού Χριστού [του νέου Αδάμ], η δικαίωσις μετεδόθη εις ολόκληρον το γένος των ανθρώπων.
Ιδού, αγαπητοί μου, το ξένον και απόρρητον θαύμα του Ευαγγελισμού της Αγνής και Παρθένου Μαρίας, ότι Θεός ως άνθρωπος εξ αυτής βρεφουργείται, άνευ σποράς αναπλάττων βρότειον άπαν γένος.
«Λαοί ευαγγελίζεσθε την ανάπλασιν κόσμου», αναφωνεί η Εκκλησία διά στόματος του μελωδού αυτής απευθυνομένη προς ημάς.
«Χαίρε κατάρας λύτρωσις του Αδάμ, Θεοτόκε», κράζει φαιδρώς πανηγυρίζουσα η αγία ημών Εκκλησία, απευθυνομένη προς την κεχαριτωμένην Παρθένον Μαρίαν.
Καί διερωτώμεθα, πως είναι δυνατόν να επέλθη δικαίωσις, ήτοι να επικρατήση η ειρήνη και η συνδιαλλαγή μεταξύ του θείου Δημιουργού και του δημιουργήματος αυτού και μεταξύ ημών των ανθρώπων των μετεχόντων κοινής βροτείου φύσεως άνευ της αναπλάσεως ημών διά του αγίου Πνεύματος, του Πνεύματος του Θεού Λόγου, του Θεού της αγάπης και της ειρήνης;
Ιδού καιρός αγαπητοί μου, η Εκκλησία του Χριστού καλεί πάντας ημάς, ίνα ευαγγελισθώμεν το σωτήριον του Θεού ημών και μετά του Αρχαγγέλου Γαβριήλ είπωμεν τη Παρθένω Μαρία: «Χαίρε Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σού. Ευλογημένη συ εν γυναιξίν», (Λουκ. 1,28). Χαίρε Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σου, ο έχων μέγα έλεος. Αμήν.
Μετά την θείαν Κοινωνίαν και την Απόλυσιν ηκολούθησε πάνδημος λιτανεία εις την κεντρικήν οδόν πέριξ του ιερού προσκυνήματος, προπορευομένων των Προσκόπων, ακολούθως δε παρετέθη τράπεζα μετ’ ιχθύων υπό του Μητροπολίτου Ναζαρέτ και του Κοινοτικού Συμβουλίου εις την Πατριαρχικήν Συνοδείαν και εκ πολλούς εκ του εκκλησιάσματος.
Β’ Εις τα Ιεροσόλυμα.
Επί τη εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου ετελέσθη θεία Λειτουργία εις το Θεομητορικόν Μνήμα εν Γεθσημανή, προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Αβήλων κ. Δωροθέου, συλλειτουργούντων Αγιοταφιτών Ιερομονάχων και διακόνων.
Την Αρχιερατικήν συνοδείαν εδεξιώθη εις το ηγουμενείον του προσκυνήματος ο καθηγούμενος Αρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος.
Γ’ Εις Ραφίδια.
Θεία Λειτουργία επί τη μνήμη του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου ετελέσθη ωσαύτως εις τον ιερόν Ναόν του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου εις την Ελληνορθόδοξον ( Rum Orthodox) Κοινότητα Ραφιδίων παρά το Φρέαρ του Ιακώβ εις Νεάπολιν, προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Γεράσων κ. Θεοφάνους και τη αθρόα συμμετοχή του εκεί Ορθοδόξου ποιμνίου.
){kind=link}