Τη μνήμη των κτητόρων της Ιεράς Μονής Χοζεβά τίμησε το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων.
Για την ξεχωριστή αυτή μέρα το παρών έδωσε και ο Πατριάρχης κ.κ.Θεόφιλος, αλλά και πλήθος πιστών.
Αναλυτικά η ανακοίνωση του Πατριαρχείου αναφέρει: “Την Τετάρτην, 8ην/21ην Ιανουαρίου 2015, μεθεπομένην της εορτής των Φώτων, εωρτάσθη υπό του Πατριαρχείου η εορτή της Ιεράς Μονής Χοζεβά, ήτοι της μνήμης των κτιτόρων αυτής Αγίων Ιωάννου και Γεωργίου των Χοζεβιτών.
Οι εν λόγω δύο όσιοι διεδραμάτισαν σημαίνοντα ρόλον εις την ιστορίαν της Μονής, ο πρώτος τον 5 ο μ.Χ. αιώνα προσελθών εις αυτήν από της επισκοπής αυτού Καισαρείας της Παλαιστίνης, ο δεύτερος τον 7 ο μ.Χ. αιώνα προελθών εκ Κύπρου και αποκαταστήσας τα της Μονής εκ των φθορών της Περσικής εισβολής του 614 μ.Χ.
Διά την εορτήν εις την εν λόγω Μονήν προσήλθεν εξ Ιεροσολύμων η Α.Θ.Μ. ο Πατήρ ημών και Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, Όστις εγένετο δεκτός υπό του καθηγουμένου Αρχιμανδρίτου π. Κωνσταντίνου διά της κάτωθι προσφωνήσεως αυτού:
«Ξένον τόκον ιδόντες, ξενωθώμεν του κόσμου».
Αυτόν τον ξένον Τόκον, ο Οποίος εσαρκώθη εν Βηθλεέμ, εβαπτίσθη εν Ιορδάνη, εσταυρώθη και ανέστη εν Ιεροσολύμοις,
Μακαριώτατε Πάτερ και Δέσποτα,
μετά της Τιμίας Υμών Συνοδείας,
Αυτόν τον ξένον Τόκον, τον Οποίον εκήρυξαν οι Άγιοι Απόστολοι εις την Οικουμένην και εξ αιτίας αυτών ευηγγελίσθη άπασα η Υφήλιος, Αυτόν ακριβώς τον ξένον Τόκον, ηγάπησαν και οι Άγιοι θαυματουργοί Κτίτορες της Ιεράς ταύτης Λαύρας, Ιωάννης και Γεώργιος!
Το «ξενωθώμεν του κόσμου» ποθήσαντες, προέβησαν εν πρώτοις εις ξένωσιν τοπικήν, ερχόμενοι εκ της πατρίδος του ο καθείς, εις την Αγίαν Γην και αγωνισάμενοι τον καλόν αγώνα, επραγμάτωσαν εν συνεχεία ξένωσιν τροπικήν διά της αποξενώσεως εκ των παθών και των αμαρτιών! Ως εκ τούτου, λάμπουν σήμερον ως άστρα εις το νοητόν της Εκκλησίας στερέωμα. Είναι κατά τον Άγιον Γρηγόριον τον Θεολόγον, «φώτα μικρά, φως το μέγα περιχορεύοντες», (Γρηγορίου Θεολόγου, Λόγος ΙΗ’, εις τον Πατέρα παρόντος Βασιλείου, ΕΠΕ 6, 344).
Την αυτών μνήμην νυν εορτάζομεν, με κέντρον και σημείον αναφοράς την Αγίαν Τράπεζαν και τη συμμετοχήν στα Άγια Μυστήρια. Διότι, όπως και ο Άγιος Νικόλαος ο Καβάσιλας τονίζει, η λύτρωσις και η σωτηρία των πιστών συνδέεται άμεσα με τη συμμετοχήν τους κατά την παρούσαν ζωήν, εις το υπερφυές μυστήριον της θείας Ευχαριστίας, εις το ποτήριον της Ζωής. Ο άρτος της θείας Ευχαριστίας, τον οποίον κοινωνούν οι πιστοί και φέρουν μέσα τους, λέγει ο άγιος Πατήρ, είναι εκείνο το Σώμα, το οποίον θα φανή σ’ όλους τους ανθρώπους, όταν θα έρχεται επί των νεφελών και θα λάμψη σε μία στιγμή χρόνου μ’ όλη τη λαμπρότητά του σαν αστραπή σ’ Ανατολή και Δύση. Με την ακτίνα αυτού του φωτός μέσα τους, ζούν οι μακάριοι πιστοί που μετέχουν εις την θείαν Τράπεζαν. Καί όταν πεθάνουν, δεν θα χάσουν το φως. Διότι το φως πάντοτε ακολουθεί τους δικαίους, οι οποίοι θα φθάσουν εις την μέλλουσαν ζωήν, λάμποντας με αυτό το φως, με το οποίον πάντοτε συνυπήρχαν: «επ’ εκείνο τηνικαύτα τρέχοντες», δηλαδή προς εκείνο το φως τρέχοντας και τότε. (Νικολάου Καβάσιλα, Περί της εν Χριστώ ζωής, Λόγος Δ’, Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών και Ασκητικών, ΕΠΕ 22, 482 εξ.)
Ούτως και η Υμετέρα Θειοτάτη Μακαριότης, πατρικώς μας νουθετεί και εμπράκτως, διά του ιδίου Αυτής παραδείγματος, διακριτικώς μας παρακινεί, όπως καθημερινώς τελώμεν την Θείαν Λειτουργίαν.
Μακαριώτατε Πάτερ και Δέσποτα,
Ως ευ παρέστητε!
Δεύτε άρξωμεν της Πανηγύρεως!
Όντως ο Μακαριώτατος ήρξατο της Πανηγύρεως του Όρθρου και της θ. Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αυτώ του Γέροντος Αρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Αριστάρχου, του ανακαινιστού της Μονής οσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου π. Κωνσταντίνου, του Αγιοσαββίτου Ιερομονάχου π. Ευφροσύνου, Αραβοφώνων Πρεσβυτέρων και ιερέων παρεπιδημούντων εκ του Πατριαρχείου Ρουμανίας, του Αρχιδιακόνου π. Ευλογίου και άλλων διακόνων, ψαλλόντων του Ιερομονάχου της Ιεράς Μονής Γηρομερίου της θεοσώστου Μητροπόλεως Παραμυθίας, Φιλιατών, Γηρομερίου και Πάργας και του Αγιορείτου μοναχού π. Ιωσήφ ελληνιστί και του ηγουμένου της Άκκρης Αρχιμανδρίτου π. Φιλοθέου αραβιστί, και προσευχομένων εντοπίων Χριστιανών και προσκυνητών εξ Ελλάδος, Ρωσίας και Ρουμανίας.
Διαρκούσης της Θείας Λειτουργίας ο Μακαριώτατος εκήρυξε τον θείον λόγον ελληνιστί έχοντα ούτως:
«Το φωτιστικόν και φωτίζον τους ανθρώπους, φως αυτολαμπές συ υπάρχων Ιησού μου, εν ρείθροις Ιορδάνου βαπτισθείς, όλος έλαμψας, φως το ομοούσιον Πατρί σου, εν ω πάσα κτίσις φωτισθείσα, Χριστέ κράζει σοι. Ευλογημένος ο φανείς Θεός ημών δόξα Σοι», αναφωνεί ο μελωδός της Εκκλησίας.
Αγαπητοί πατέρες και εν Χριστώ αδελφοί,
ευλαβείς προσκυνηταί.
Το φως το λάμψαν εκ τοις ρείθροις του Ιορδάνου επί τω υπό Ιωάννου του Προδρόμου βαπτισθέντι Χριστώ συνήγαγε πάντας ημάς εν τη ιερά ταύτη Μονή του Αγίου Γεωργίου του Χοζεβίτου, ίνα εορτίως τιμήσωμεν τον φίλον του Χριστού και μιμητήν εν τη ασκήσει Ιωάννου του Βαπτιστού, Γεώργιον τον ένθεον, επί τη ιερά μνήμη αυτού.
Ο της ερήμου πολίτης γενόμενος Πατήρ ημών Γεώργιος, ακούων εις τους λόγους του προφητάνακτος Δαυίδ: «Ον τρόπον επιποθεί η έλαφος επί τας πηγάς των υδάτων, ούτως επιποθεί η ψυχή μου προς σε ο Θεός. Εδίψησεν η ψυχή μου προς Θεόν τον ζώντα», (Ψαλμ. 41, 2-3), παρεγένετο εις την περίχωρον του Ιορδάνου, ίνα αφ’ ενός μεν αναψύξη εκ της δίψης αυτού προς τον Θεόν τον ζώντα, αφ΄ ετέρου δε ίνα ενδυθή το ένδυμα του βαπτισθέντος Χριστού του αγαπητού Υιού του Θεού Πατρός, εν ω ηυδόκησε», (Ματθ. 3,17).
Ως άλλον ορειάλωτον και θηριάλωτον πρόβατον, ανευρών ο Θεός τον Γεώργιον, εισήγαγεν αυτόν εις την βασιλείαν των ουρανών και κατέστησεν αυτόν κοινωνόν της θείας δόξης Αυτού, ως κηρύττει και ο σοφός Παύλος λέγων: «Οίδαμεν δε ότι τοις αγαπώσι τον Θεόν πάντα συνεργεί εις αγαθόν, τοις κατά πρόθεσιν κλητοίς ούσι. Ότι ούς εκάλεσε, τούτους και εδικαίωσε, ους δε εδικαίωσε, τούτους και εδόξασε», (Ρωμ. 8, 28-30).
Την ασκητικήν και μοναστικήν ταύτην μάνδραν του Χοζεβά κατέστησεν τόπον του αγιάσματος της δόξης του Θεού ο όσιος Πατήρ ημών Γεώργιος, μετά των αγίων συνασκητών αυτού. Καί τούτο, ως διδάσκει ο θείος Παύλος, «προς τον καταρτισμόν των αγίων εις έργον διακονίας, εις οικοδομήν του σώματος του Χριστού, μέχρι καταντήσωμεν οι πάντες εις την ενότητα της πίστεως και της επιγνώσεως του υιού του Θεού, εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού», (Εφ. 4, 12-13).
Εις τούτο ακριβώς, αγαπητοί μου αδελφοί, εκάλεσεν σήμερον ημάς εν τη εορτίω αυτού μνήμη ο Άγιος Γεώργιος, εις την ενότητα δηλονότι της πίστεως.
Με άλλα λόγια, ο Άγιος του Χοζεβά Γεώργιος μας εκάλεσεν εις την κοινωνίαν της δόξης αυτού. Μας εκάλεσεν εις την θέωσιν αυτού, ως εκάλεσεν και τον εν Πνεύματι Αγίω συμμοναστήν αυτού, όσιον Πατέρα Ιωάννην, του οποίου το άφθαρτον ευωδιάζον σκήνωμα μαρτυρεί και ερμηνεύει κατά τον πλέον σαφή και εναργέστατον θεολογικόν τρόπον, τι ακριβώς φρονεί ο μέγας Παύλος λέγων: «μέχρι καταντήσωμεν οι πάντες εις την ενότητα της πίστεως και της επιγνώσεως του υιού του Θεού, εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού», (Εφ. 4-13). Υπ’ αυτήν την Παύλειον ερμηνείαν πρέπει να κατανοούμεν τους λόγους του Σωτήρος ημών Χριστού: «ίνα πάντες εν ώσι» κατά την προσευχήν Αυτού υπέρ Εαυτού και διά τους μαθητάς Του και δι’ όσους θα πιστεύουν εις Αυτόν (τον Κύριον), (Ιωάν. 17,21).
Λέγομεν δε τούτο, διότι το κριτήριον της των πάντων ενώσεως δεν είναι άλλο από το «αυτολαμπές φως» του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, του εν τοις ρείθροις του Ιορδάνου βαπτισθέντος και όλως λάμψαντος, φως το ομοούσιον τω Πατρί αυτού. Τού θείου τούτου φωτός ούτινος μέτοχος εγένετο ο Όσιος Γεώργιος καλούμεθα να γίνωμεν συμμέτοχοι και πάντες όσοι επιθυμούμεν την εν Χριστώ τω Θεώ ενότητα ημών.
Προς επίτευξιν του σκοπού τούτου ο Απόστολος Παύλος παραγγέλλει λέγων: «Νεκρώσατε ούν τα μέλη υμών τα επί της γης, πορνείαν, ακαθαρσίαν, πάθος, επιθυμίαν κακήν, και την πλεονεξίαν, ήτις εστίν ειδωλολατρία, δι’ α έρχεται η οργή του Θεού επί τους υιούς της απειθείας, εν οις και υμείς περιεπατήσατέ ποτε, ότε εζήτε εν αυτοίς· νυνί δε απόθεσθε και υμείς τα πάντα, οργήν, θυμόν, κακίαν, βλασφημίαν, αισχρολογίαν εκ του στόματος υμών· μη ψεύδεσθε εις αλλήλους, απεκδυσάμενοι τον παλαιόν άνθρωπον συν ταίς πράξεσιν αυτού και ενδυσάμενοι τον νέον τον ανακαινούμενον εις επίγνωσιν κατ’ εικόνα του κτίσαντος αυτόν,», (Κολοσ. 3, 5-10).
Αυτόν τούτον τον απεκδυσάμενον τον παλαιόν άνθρωπον και ενδυσάμνεον τον νέον, τον ανακαινισθέντα εν Χριστώ άνθρωπον, Γεώργιον τον ένθεον σήμερον κατά τον καιρόν της εορτής της θείας Επίφανείας εν τω Ιορδάνη ποταμώ, τιμά και γεραίρει η αγία ημών των Ορθοδόξων Εκκλησία. Ποιεί δε τούτο, διότι ο μεν Ιορδάνης ποταμός εστράφη εις τα οπίσω, θεασάμενος το πυρ της θεότητος σωματικώς κατερχόμενον επ’ αυτόν, (κατά τον Άγιον Σωφρόνιον Ιεροσολύμων). Το δε σεμνείον του Χοζεβά κατηυγάσθη υπό του φωτός του Ηλίου της δικαιοσύνης, του φωτός της δόξης του Χριστού. Τού θείου φωτός, του λάμψαντος και φωτίσαντος τα όμματα της διανοίας του Οσίου Πατρός ημών Γεωργίου.
Δεηθώμεν και ημείς, ευλαβείς συνεορτασταί, όπως η παρ’ ημών των αναξίων δέησις υπέρ φωτισμού και αγιασμού των ψυχών ημών γένηται ευπρόσδεκτος τω Θεώ Πατρί των Φώτων διά των πρεσβειών της υπερευλογημένης Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας και διά των ικεσιών του Οσίου ημών Γεωργίου και των αγίων συνασκητών αυτού Ιωάννου Επισκόπου Καισαρείας και Ιωάννου του νέου. Αμήν.
Μετά την Θείαν Λειτουργίαν ο ηγούμενος π. Κωνσταντίνος παρέθεσε τράπεζαν”.
){kind=link}