Η μνήμη του αγίου ενδόξου αποστόλου και ιερομάρτυρος Ιακώβου του Αδελφοθέου στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων
Την Τρίτην, 23ην Οκτωβρίου/5ην Νοεμβρίου 2013, εωρτάσθη υπό του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων η μνήμη του αγίου ενδόξου αποστόλου και ιερομάρτυρος Ιακώβου του Αδελφοθέου, πρώτου Ιεράρχου των Ιεροσολύμων, εις τον αρχαίον Ιερόν Ναόν αυτού, τον κείμενον αναμέσον του Κεντρικού Μοναστηρίου των Αγιοταφιτών και του Πανιέρου Ναού της Αναστάσεως, υποκάτω του κωδωνοστασίου αυτού και αποτελούντα τον Καθεδρικόν Ναόν της Ελληνορθοδόξου (Rum Orthodox) Αραβοφώνου Κοινότητος των Ιεροσολύμων.
Αφ’ εσπέρας, τη 2:30 μ.μ., ώρα, ετελέσθη ο Εσπερινός, χοροστατούντος της Α.Θ.Μ. του Πατρός ημών και Πατριάρχου Ιεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου. Την ακολουθίαν του Εσπερινού παρηκολούθησαν Αγιοταφίται Πατέρες, μονάζουσαι, αραβόφωνοι εντόπιοι, μέλη της ενορίας ταύτης, και ευσεβείς Ελληνόφωνοι και Ρωσόφωνοι προσκυνηταί. Μετά την ακολουθίαν, των κωδώνων κρουομένων, η Πατριαρχική Συνοδεία ανήλθεν εις τα Πατριαρχεία.
Ανήμερα της εορτής την 8:00 π.μ. ώραν, κατελθών από του Κεντρικού Μοναστηρίου εις τον Ιερόν Ναόν του Αγίου Ιακώβου η Α.Θ.Μ. ο Πατήρ ημών και Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, ήρξατο των Καταβασιών και προεξήρξε της ακολουθίας του Όρθρου και της θ. Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αυτώ των Αγιοταφιτών Αρχιερέων Σεβασμιωτάτων Αρχιεπισκόπων Αβήλων κ. Δωροθέου, Θαβωρίου κ. Μεθοδίου και Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου, Αγιοταφιτών Ιερομονάχων και των πρεσβυτέρων εφημερίων του Ναού του Αγίου Ιακώβου, οικονόμου π. Αίσσα Τούμα και ιερέως π. Φάραχ-Χαραλάμπους Μπαντούρ και ιεροδιακόνων, συμπροσευχομένου του Γενικού Προξένου της Ελλάδος εις τα Ιεροσόλυμα κ. Γεωργίου Ζαχαριουδάκη μετά των Προξενικών συνεργατών αυτού και πυκνού Ορθοδόξου λαού, Ιεροσολυμιτών ενοριτών και ευλαβών προσκυνητών.
Προς τον χριστεπώνυμον τούτον λαόν εκήρυξε τον θείον λόγον ο Μακαριώτατος ελληνιστί έχοντα ως έπεται:
«Δεύτε τον πρωτόθρονον πάντες, της Εκκλησίας τον φωστήρα, ιεροίς Ιάκωβον ύμνοις, ως ιεράρχην και θείον κήρυκα, τον φερωνύμως Δίκαιον, ονομασθέντα μεγαλύνωμεν», αναφωνεί ο μελωδός της Εκκλησίας μας.
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
Ευλαβείς Χριστιανοί, ευσεβείς προσκυνηταί,
Ο Πρωτόθρονος της μιάς, αγίας, καθολικής και αποστολικής του Χριστού Εκκλησίας Ιάκωβος ο δίκαιος και ιερομάρτυς, του οποίου την μνήμην εορτάζομεν σήμερον εν τω φερωνύμω αυτού ναώ, εν αυτή ταύτη τη πατρώα αυτού πόλει και μητρώα Εκκλησία των Ιεροσολύμων είναι ο θείος κήρυξ και ομολογητής του θείου Λόγου, Κυρίου δε ημών Ιησού Χριστού.
Ούτος ο Άγιος, ο υπό του μονογενούς Υιού και Λόγου του Θεού του Πατρός αναδειχθείς πρώτος Ιεράρχης των Ιεροσολύμων, ποιμήν και διδάσκαλος Ιάκωβος, ο και Αδελφόθεος κληθείς, κατέλιπεν ημίν τω αίματι αυτού την του Χριστού μαρτυρίαν κατά τον συναξαριστήν αυτού. Εξ άλλου, κατά τους ιστορικούς της Εκκλησίας Ηγήσιππον και Ευσέβιον Καισαρείας, ο Άγιος Ιάκωβος ολίγον προ της πολιορκίας των Ιεροσολύμων υπό ζηλωτών συμπατριωτών αυτού εθανατώθη, ριφθείς εκ του ιερού του Ναού κάτω, λιθοβοληθείς και πληγείς διά ροπάλων κατά την εορτήν του Πάσχα των Ιουδαίων, ότε του εζητήθη ενώπιον του λαού να δώση την μαρτυρίαν περί του Ιησού και ωμολόγησεν ούτος ότι ο Ιησούς είναι «ο Υιός του ανθρώπου και ο καθήμενος εις τα δεξιά της μεγαλωσύνης του Θεού», (Ματθ. 26,64).
Χαίρεται και αγάλλεται σήμερον η Εκκλησία του Χριστού και μάλιστα η Εκκλησία των Ιεροσολύμων, διότι ο Άγιος Ιάκωβος εγένετο Απόστολος και πρώτος Επίσκοπος εν Ιεροσολύμοις παρ’ αυτού του Κυρίου και πρώτος την Θείαν Λειτουργίαν συνέγραψε και εξέθετο, παρ’ αυτού του Χριστού ταύτην διδαχθείς.
Με άλλα λόγια, αγαπητοί μου αδελφοί, ο Άγιος Ιάκωβος εγένετο αυτόπτης, αυτήκοος και μάρτυς του μυστηρίου της θείας εν Χριστώ οικονομίας και της διδασκαλίας του Χριστού, ως τούτο καταδείκνυται και εκ της καθολικής αυτού επιστολής, ένθα κατονομάζει εαυτόν Ιάκωβον Θεού και Κυρίου Ιησού Χριστού δούλον. Καί όντος αναγνωρίζεται ούτος δούλος του Χριστού. Τούτο δε διότι εγένετο πιστός μιμητής λόγω τε και έργω του Χριστού, ως τούτο βεβαιούται εις το περί πίστεως κήρυγμα εν τη επιστολή αυτού λέγοντος: «Τι το όφελος, αδελφοί μου, εάν πίστιν λέγη τις έχειν, έργα δε μη έχη; Μη δύναται η πίστις σώσαι αυτόν; Εάν δε αδελφός η αδελφή γυμνοί υπάρχωσι και λειπόμενοι ώσι της εφημέρου τροφής, είπη δε τις αυτοίς εξ υμών, υπάγετε εν ειρήνη, θερμαίνεσθε και χορτάζεσθε, μη δώτε δε αυτοίς τα επιτήδεια του σώματος, τι το όφελος; Ούτω και η πίστις, εάν μη έργα έχη, νεκρά εστι καθ᾿ εαυτήν. Ώσπερ γαρ το σώμα χωρίς πνεύματος νεκρόν εστιν, ούτω και η πίστις χωρίς των έργων νεκρά εστι», (Ιακ. 2, 14-17 & 26).
Η αγία ημών Εκκλησία, αγαπητοί μου, έχουσα ως θεμέλιον αυτής τον Χριστόν και τους Αποστόλους και μαθητάς Αυτού ως κήρυκας του σωτηριώδους Ευαγγελίου της αγάπης Αυτού, μας καλεί σήμερον διά του Αγίου Ιεράρχου ημών Ιακώβου του Αδελφοθέου να έλθωμεν εις επίγνωσιν της χριστιανικής ημών πίστεως, δηλονότι της εν Χριστώ αληθείας, ως λέγει ο θείος Παύλος: «τούτο καλòν και απόδεκτον ενώπιον του Σωτήρος ημών Θεού, Ος πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν» (Α’ Τιμ. 2, 3-4). Εξ άλλου αυτός ακριβώς ήτο και ο σκοπός του κηρύγματος των Αποστόλων, ως λέγει και ο μελωδός: «Επεβίβασας εις θάλασσαν Σού τους ίππους, τους Αποστόλους Σώτερ, και εφώτισαν τα έθνη, προς την σην επίγνωσιν,ελκύσαντες Κύριε».
Λέγομεν τούτο, διότι πολλοί εξ ημών των πιστών δεν παραμένομεν σταθεροί εις την πίστιν μας εις τον Θεόν και την Εκκλησίαν Αυτού, με αποτέλεσμα να διερωτώμεθα διά τι δεν εισακούεται η προσευχή ημών. «Αιτείτω δε εν πίστει μηδέν διακρινόμενος· ο γαρ διακρινόμενος έοικεν κλύδωνι θαλάσσης ανεμιζομένω και ριπιζομένω. μὴ γὰρ οιέσθω ο άνθρωπος εκείνος ότι λήψεταί τι παρὰ του Κυρίου», (Ιακ. 1, 6-7), λέγει ο Άγιος Ιάκωβος. Τούτου ένεκεν ο Άγιος ημών Ιεράρχης μας προτρέπει να πλησιάσωμεν τον Θεόν με μετάνοιαν και εξαγνισμόν. «Εγγίσατε τω Θεώ, λέγει ο Αδελφόθεος, καὶ εγγιεί υμίν, καθαρίσατε χείρας αμαρτωλοί καὶ αγνίσατε καρδίας δίψυχοι», (Ιακ. 4,8). Καί αναλυτικώτερον: Πλησιάσατε εις τον Θεόν και θα πλησιάσει και ο Θεός εις σας. Καθαρίσατε από κάθε ενοχήν την εξωτερικήν συμπεριφοράν σας, ω αμαρτωλοί, και εξαγνίσατε το εσωτερικόν σας, σείς οι δίβουλοι που άλλοτε πηγαίνετε με τον Θεόν και άλλοτε με τον κόσμον.
Ο του θείου Πνεύματος αποστολικός ούτος λόγος του αγίου Ιακώβου, αγαπητοί μου αδελφοί, είναι τόσον επίκαιρος, όσον ποτέ άλλοτε. Καί τούτο διότι η σύγχρονος ημών εποχή είναι εποχή προκλήσεων, αι οποίαι στοχεύουν εις τον άνθρωπον της πίστεως, εις τον Θεόν και δη τον άνθρωπον της Εκκλησίας του Χριστού. Την Εκκλησίαν, την οποίαν «και πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής», (Ματθ. 16,18).
Ο του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού λόγος ισχύει ιδιαιτέρως διά την Μητέρα πασών των Εκκλησιών, δηλονότι την Εκκλησίαν Ιεροσολύμων, η οποία εν μέσω ορατών και αοράτων πολεμίων δυνάμεων του αιώνος τούτου προβάλλει ενώπιον αυτών τον σταυρόν της θυσιαστικής αγάπης και καταλλαγής του Αναστάντος Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού. Πράττει δε τούτο προσευχητικώς διά πρεσβειών της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας και διά των πρεσβειών του αγίου ενδόξου και πανευφήμου Αποστόλου Ιακώβου του Αδελφοθέου και πρώτου Ιεράρχου των Ιεροσολύμων, εις ον μετά του υμνωδού είπωμεν: «Απόστολε Χριστού και αυτόπτα και μάρτυς, Ιάκωβε σοφέ, Αδελφόθεε μάκαρ, τους πίστει εορτάζοντας το σεπτόν σου μνημόσυνον, ελευθέρωσον των συνεχόντων πταισμάτων ταίς πρεσβείαις σου τους ουρανούς εμβατεύων δυνάμει του Πνεύματος». Αμήν.
Της θ. Λειτουργίας απολυθείσης η Πατριαρχική Συνοδεία ανήλθε, των κωδώνων κρουομένων, προς τα Πατριαρχεία, των Αγιοταφιτών Αρχιερέων ακολουθούντων από των δωμάτων του Αγίου Ιακώβου, κατά το έθος, και των αρτιδίων ευλογίας διανεμομένων υπό των υπευθύνων του αρτοποιείου του Πατριαρχείου Ιερομονάχου π. Παισίου και οσιωτάτης μοναχής Σεραφείμας κατά την έξοδον από το Κεντρικόν Μοναστήριον και την είσοδον εις το Πατριαρχείον.
Εις την εν τω Πατριαρχείω δεξίωσιν ο Μακαριώτατος προσεφώνησε τους συναχθέντας Αγιοταφίτας Πατέρας, τον κ. Γενικόν Πρόξενον, και τον προσελθόντα λαόν διά της κάτωθι προσφωνήσεως Αυτού ελληνιστί:
Τον νόμον της ζωής τη Εκκλησία του Χριστού τέθεικας ζωοποιώ Πνεύματι, συ νομοθετών και φθεγγόμενος, Ιάκωβε θεσπέσιε, λέγει ο μελωδός της Εκκλησίας.
Εκλαμπρότατε κ. Γενικέ Πρόξενε της Ελλάδος,
Σεβαστοί άγιοι Πατέρες και αδελφοί,
Ευλαβείς Χριστιανοί και προσκυνηταί,
Η αγία ημών των Ιεροσολύμων Εκκλησία τιμά και γεραίρει σήμερον εορτίως την μνήμην του υπό του μονογενούς Υιού και Λόγου του Θεού Πατρός αναδειχθέντος Αποστόλου και πρώτου επισκόπου αυτής Ιακώβου του Αδελφοθέου.
Η προσωπικότης του Αγίου Ιακώβου συνδέεται αρρήκτως μετά του ιερού αποστολικού αξιώματος, το οποίον έλαβεν απ’ Αυτόν τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, τον της πίστεως ημών αρχηγόν και τελειωτήν. Το δε αποστολικόν αξίωμα ή μάλλον η αποστολικότης της Εκκλησίας του Χριστού συνιστά τον εν χρόνω και τόπω φανερωθέντα ημίν θεσμόν της Εκκλησίας, «ίνα κατά τον θείον Παύλον γνωρισθή νυν ταίς αρχαίς και ταίς εξουσίαις εν τοις επουρανίοις διά της Εκκλησίας η πολυποίκιλος σοφία του Θεού», (Εφεσ. 3,10).
Αύτη ακριβώς η σοφία του Θεού, δηλονότι το Άγιον Πνεύμα, καθιστά ημάς ουχί ξένους αλλ’ οικείους του Θεού, εποικοδομηθέντας επί τω θεμελίω των αποστόλων και προφητών όντος ακρογωνιαίου αυτού Ιησού Χριστού», (Εφεσ. Β’. 19,20).
Την διαφύλαξιν της εν Χριστώ συναρμολογουμένης οικοδομής της Εκκλησίας εγγυάται η αποστολική διάδοχή διά της οποίας παρατείνεται η Εκκλησία εν Χριστώ και διά Χριστού εις τους αιώνας. Τον θησαυρόν τούτον κατέχοντες και ημείς εν τω προσώπω του αγίου ενδόξου και πανευφήμου Αποστόλου Ιακώβου, πρεπόντως και ηγγυημένως ετελέσαμεν την θείαν λειτουργίαν εν τω φερωνύμω ναώ του Αγίου Ιακώβου, ένθα εδεήθημεν υπέρ αγαθής και ειρηνικής καταστάσεως του σύμπαντος κόσμου, ιδία της περιοχής ημών, πνευματικής ευεξίας και προόδου της ιεράς Αγιοταφιτικής ημών Αδελφότητος και του ευσεβούς Χριστεπωνύμου ημών γένους.
Μετά δε του μελωδού της Εκκλησίας είπωμεν: «Τού αρχιποίμενος Χριστού αδελφός χρηματίσας και διάδοχος και εν Αποστόλοις επίσημος, τον υπέρ αυτού θάνατον ηγάπησας, και το μαρτύριον ουκ επησχύνθης Ιάκωβε ένδοξε. Αυτόν ικέτευε αδιαλείπτως του σωθήναι τας ψυχάς ημών». Αμήν.
Μετά ταύτα ηκολούθησεν ο αδελφικός ασπασμός και ο ασπασμός της χειρός του Μακαριωτάτου.
{youtube}tNc0mRoh9ok{/youtube}