ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ: Πανηγυρική Θεία λειτουργία προς τιμήν του Αγίου Νικολάου τελέστηκε το πρωί της Κυριακή 19 Δεκεμβρίου, στην κωμόπολη της Μπετζάλλας προεξάρχοντος του Πατριάρχη Ιεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου.
Αναλυτικά το ανακοινωθέν από το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων:
Τήν Κυριακήν, 6ην /19ην Δεκεμβρίου 2021, εωρτάσθη η εορτή τού εν αγίοις πατρός ημών Νικολάου, Επισκόπου Μύρων τής Λυκίας τού θαυματουργού εις τήν πλησιόχωρον τής Βηθλεέμ κώμην τής Μπετζάλλας καί εις τόν εν αυτή περικαλλή καί μεγαλοπρεπή ναόν αυτού.
Εις τήν κώμην ταύτην ο Άγιος Νικόλαος εωρτάσθη ως πολιούχος αυτής , ως ο άγιος πατήρ τού 4ου μ.Χ. αιώνος, διακριθείς επί αρετή καί αγιότητι, εν βοηθεία πτωχών, ορφανών, χηρών, θαλασσευομένων, ως «κανών πίστεως καί εικών πραότητος, εγκρατείας διδάσκαλος», ως συμμετέχων εις τήν Α΄ Οικουμενικήν Σύνοδον τού έτους 325 μ.Χ. καί υπερασπισθείς τό ομοούσιον τού Υιού πρός τόν Πατέρα.
Τής θείας Λειτουργίας εν τή κώμη ταύτη τήν πρωΐαν τής εορτής, εν πανηγυρική υποδοχή τού Προσκοπικού Σώματος, προεξήρξεν η Α.Θ.Μ. ο Πατήρ ημών καί Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αυτώ τού Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Αριστάρχου καί τού Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Πέλλης κ. Φιλουμένου, τού Ηγουμένου Αρχιμανδρίτου π. Ιγνατίου, τού Γέροντος Καμαράση Αρχιμανδρίτου π. Νεκταρίου, τών Πρεσβυτέρων τής Κοινότητος ταύτης π. Ιωσήφ, π. Παύλου καί π. Ηλία, τού Ιεροδιακόνου π. Ευλογίου καί μετέχοντος αθρόου πανδήμου εκκλησιάσματος τών πιστών τής πόλεως, ψαλλούσης τής χορωδίας τού ναού, παρουσία τού Γενικού Προξένου τής Ελλάδος εις Ιεροσόλυμα κ. Ευαγγέλου Βλιώρα.
Εις τό Κοινωνικόν τής θείας Λειτουργίας ο Μακαριώτατος εκήρυξε τόν θείον λόγον διά τής κάτωθι προσφωνήσεως Αυτού:
«Κύριε, τίς παροικήσει εν τώ σκηνώματί σου; ή τίς κατασκηνώσει εν όρει αγίω σου; πορευόμενος άμωμος καί εργαζόμενος δικαιοσύνην, λαλών αλήθειαν εν καρδία αυτού», (Ψαλμ. 14, 1-2), αναφωνεί ο ψαλμωδός.
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
Ευλαβείς Χριστιανοί,
Πάλιν καί πολλάκις ευχαριστούμεν τώ Αγίω Τριαδικώ Θεώ, τώ αξιώσαντι ημάς συναχθήναι εν τώ επωνύμω ιερώ τούτω Ναώ τού αγίου Νικολάου Επισκόπου Μύρων τής Λυκίας τού θαυματουργού, ίνα εορτάσωμεν τήν σεπτήν μνήμην αυτού.
Ο Άγιος Νικόλαος διακρίνεται εις τό στερέωμα τών αγίων τής Εκκλησίας, διότι ούτος απεδείχθη κατά τόν ψαλμωδόν: «πορευόμενος άμωμος καί εργαζόμενος δικαιοσύνην, λαλών αλήθειαν εν καρδία αυτού», ( Ψαλμ. 14,2).
Τούτο εξ άλλου επιβεβαιοί καί ο υμνωδός αυτού λέγων: «Προστάτης θερμότατος τής Εκκλησίας Χριστού εδείχθης Νικόλαε, τά τών αιρέσεων διδάγματα άθεα λύων σύν παρρησία καί κανών ανεδείχθης πάσιν Ορθοδοξίας υπέρ πάντων πρεσβεύων τών εφεπομένων σου θείαις διδασκαλίαις καί εισηγήσεσι».
Όντως ο Πατήρ ημών Νικόλαος ανεδείχθη «κανών Ορθοδοξίας», δηλονότι υπερασπιστής τής σωζούσης Ορθοδόξου πίστεως. Καί τούτο διότι ήκουε αφ ενός εις τό παράγγελμα τού Αγίου Ιακώβου τού Αδελφοθέου λέγοντος: «γίνεσθε δέ ποιηταί λόγου καί μή μόνον ακροαταί», (Ιακ. 1,22) καί αφ ετέρου εις τόν Κυριακόν λόγον: «Ός δ άν ποιήση καί διδάξη, ούτος μέγας κληθήσεται εν τή βασιλεία τών Ουρανών», (Ματθ. 5,19).
Μέ άλλα λόγια, οι αγιογραφικοί ούτοι λόγοι εγένοντο έργον καί τρόπος ζωής τού πνευματικού ποιμενάρχου τής Εκκλησίας Νικολάου τού θαυματουργού, τού οποίου η φήμη διεδόθη εις όλην τήν οικουμένην. Διό ούτος παροικεί εν τώ σκηνώματι Κυρίου καί κατασκηνοί εν όρει αγίω Αυτού, τουτέστιν εν τή βασιλεία τών ουρανών.
Εν τώ ιερώ προσώπω τού θεσπεσίου Νικολάου διακρίνεται καί αποτυπώνεται τό ιδιαίτερον γνώρισμα τής Ορθοδόξου πίστεως. Καί διερωτώμεθα: Ποίον είναι τό ιδιαίτερον τούτο γνώρισμα; Είναι η αγιωσύνη, κατά τόν θείον Παύλον λέγοντα: «αγαπητοί καθαρίσωμεν εαυτούς από παντός μολυσμού σαρκός καί πνεύματος, επιτελούντες αγιωσύνην εν φόβω Θεού», (Β΄ Κορ. 7,1). Κατά δέ τόν κορυφαίον Απόστολον Πέτρον τό ιδιαίτερον γνώρισμα είναι καί πάλιν η αγιότης, ως διδάσκει επικαλούμενος τήν αγίαν Γραφήν: «Άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ άγιός ειμι Κύριος ο Θεός ημών», (Α΄Πέτρ. 1,16/Λευϊτικ. 20,7).
Αγιωσύνη καί αγιότης σημαίνει προσκόλλησιν εις τόν Θεόν, τουτέστιν τήρησιν τών εντολών τού Θεού, ως γέγραπται περί Μωϋσέως καί Ααρών καί Σαμουήλ: «ούτοι επεκαλούντο τόν Κύριον, καί αυτός εισήκουσεν αυτών, εν στύλω νεφέλης [ο Θεός] ελάλει πρός αυτούς ότι εφύλασσον τά μαρτύρια αυτού καί τά προστάγματα αυτού, ά έδωκεν αυτοίς» (Ψαλμ. 6-7). Τά μαρτύρια εν προκειμένω είναι αι θείαι εντολαί, δηλαδή τά προστάγματα τού Θεού .
Τά μαρτύρια ταύτα, τάς θείας δηλονότι εντολάς, εφύλασσεν καί ο θεσπέσιος Πατήρ ημών Νικόλαος, διό καί ηξιώθη «εις τό μεταλαβείν τής αγιότητος τού Θεού», (Πρβλ. Εβρ. 12,10), τουτέστιν τής καθαρότητος, κατά τόν Ιερόν Χρυσόστομον καί τών αγαθών αυτού κατά τόν Οικουμένιον. Τούτου ένεκεν ο υμνωδός αυτού τού θεηγόρου Νικολάου επικαλούμενος τήν βοήθειαν αυτού λέγει: «Άνθρωπε τού Θεού καί πιστέ θεράπον, λειτουργέ Κυρίου, άνερ επιθυμιών, σκεύος εκλογής, στύλε καί εδραίωμα τής Εκκλησίας, Βασιλείας κληρονόμε, μή παρασιωπήσης τού βοάν υπέρ ημών πρός Κύριον».
Η καθαρότης τής καρδίας, τό ηγεμονικόν πνεύμα καί αι κατά Χριστόν αρεταί τού Επισκόπου τών Μύρων τής Λυκίας κατέστησαν αυτόν ου μόνον κήρυκα τής Ορθοδόξου πίστεως κατά τής επαράτου αιρέσεως τού Αρείου εν τή πρώτη Οικουμενική Συνόδω, τή συνελθούση επί Μεγάλου Κωνσταντίνου εν Νικαία τής Μικράς Ασίας τώ 325 μ.Χ. αλλά ποιητήν πολλών θαυμάτων, διό καί θαυματουργός εκλήθη. Επί πλέον ο θείος Νικόλαος είναι ιδιαιτέρως γνωστός ως ο προστάτης τών πενήτων, τών ορφανών, τών χηρών καί οδηγός τών τυφλών.
Ως άλλος Παύλος ο Όσιος Νικόλαος εγένετο ζηλωτής τού Ευαγγελίου τού Χριστού λέγων: «ουδείς γάρ ημών εαυτώ ζή καί ουδείς εαυτώ αποθνήσκει εάν τε γάρ ζώμεν, τώ Κυρίω ζώμεν, εάν τε αποθνήσκωμεν, τώ Κυρίω αποθνήσκομεν εάν τε ούν ζώμεν, εάν τε αποθνήσκωμεν, τού Κυρίου εσμέν», (Ρωμ. 14, 7-8). Διά τούτο ούτος ο ιερός ημών Πατήρ προβάλλεται ως πρότυπον ποιμένος καί διδασκάλου αλλά καί τής εις Χριστόν πίστεως, προσευχόμενος καί λέγων: «Γνώρισόν με Κύριε οδόν εν ή πορεύσομαι, ότι πρός σέ ήρα τήν ψυχήν μου», ότι «επί σέ επερρίφην εκ μήτρας, εκ κοιλίας μητρός μου Θεός μου εί σύ», (Ψαλμ. 21,11). Ήκουε δέ καί τού Δαυΐδ λέγοντος: «Πλούτος εάν ρέη, μή προστίθεσθε καρδίαν» (Ψαλμ. 61,11). Πρός δέ καί τού σοφού Σολομώντος : «ελεημοσύναι καί πίστεις μή εκλιπέτωσάν σε», (Παροιμ. 3,3).
Η εξ όλης τής καρδίας του καί εξ όλης τής τής ψυχής του καί εξ όλης τής διανοίας του αγάπης τού Πατρός ημών Νικολάου πρός τόν Θεόν ωδήγησαν τά διαβήματά του εις τούς τόπους τούς αγίους, δηλονότι τόν τόπον τής Γεννήσεως, τής Σταυρώσεως καί τής τριημέρου ταφής καί Αναστάσεως τού Σωτήρος ημών Χριστού, γενόμενος ούτω προσκυνητής αυτών.
Ημείς δέ, αγαπητοί μου αδελφοί, όντες αυτόπται καί αψευδείς μάρτυρες τών σεβασμάτων [Παναγίων Προσκυνημάτων] τού μυστηρίου τής θείας Οικονομίας καλούμεθα ίνα προσκυνήσωμεν εν τώ Σπηλαίω τής Βηθλεέμ τόν γεννηθέντα εκ τών αγνών αιμάτων τής αειπαρθένου Μαρίας Σωτήρα ημών Χριστόν, Εκκλησιαστικώς καί ουχί κοσμικώς, πνευματικώς καί ουχί υλικώς, «τά άνω φρονούντες μή τά επί γής» (Κολ. 3,2), ως παραγγέλλει ο θείος Παύλος. Καί ως άλλοι μάγοι προσφέρωμεν αυτώ [τώ εκ Πνεύματος Αγίου γεννηθέντι Χριστώ] τά δώρα ημών, τουτέστιν τήν ταπείνωσιν τής καρδίας ημών, τήν μετάνοιαν καί τήν πρός αλλήλους συγχώρησιν, ίνα εν καθαρά καρδία εορτάσωμεν τήν μητρόπολιν τών εορτών αινούντες τόν Θεόν καί λέγοντες «δόξα εν υψίστοις Θεώ καί επί γής ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία», (Λουκ. 2,11). Έτη πολλά καί ευλογημένα Χριστούγεννα.
Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν παρετέθη κέρασμα καί ηκολούθησε μεσημβρινόν γεύμα.
Διαρκούντος τούτου ο Μακαριώτατος καί πάλιν προσεφώνησε διά τής κάτωθι προσφωνήσεως αυτού:
«Μεγάλως σε εδόξασεν, εν θαύμασιν ο Κύριος, καί ζώντα καί μετά τέλος, Νικόλαε Ιεράρχα τίς γάρ εξ όλης πίστεως, μόνον επεκαλέσατο, τό άγιόν σου όνομα, καί ουκ ευθύς εισηκούσθη, θερμόν προστάτην ευρών σε;»
Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε καί σεβαστά μέλη τής Εκκλησιαστικής Επιτροπής,
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
Ο μέγας προστάτης τής ιστορικής υμών πόλεως Μπετζάλλας, Άγιος Νικόλαος Επίσκοπος Μύρων τής Λυκίας, συνήγαγε πάντας ημάς κλήρον καί λαόν επί τώ αυτώ, ίνα δοξάσωμεν τόν δοξάσαντα αυτόν.
Η σημερινή λαμπρά εορτή τού Αγίου Νικολάου, τού επισκεφθέντος τήν πόλιν υμών κατά τήν προσκυνηματικήν αυτού μετάβασιν εις τόν τόπον τής Γεννήσεως τού Σωτήρος ημών Χριστού κατά τόν τέταρτον (4ον) μ.Χ. αιώνα, ενέχει ιδιαιτέραν σημασίαν διά τήν Εκκλησίαν τών Ιεροσολύμων καί τό χριστεπώνυμον αυτής ποίμνιον.
Η διά μέσου τών αιώνων Χριστιανική παρουσία τών Χριστιανών καί δή τών Ρούμ Ορτοντόξ εν τή αγία Γή τής Παλαιστίνης απεδείχθη ότι αποτελεί τό άλας αυτής τής γής. Λέγομεν δέ τούτο, διότι η αγία τών Ιεροσολύμων Εκκλησία καί ο ευσεβής αυτής λαός μαρτυρούν μετά πάσης δυνάμεως τήν αδιάκοπον ιστορικήν διαδρομήν τών αγίων τόπων από τής ενδόξου εποχής τών Αγίων καί μεγάλων ισαποστόλων Κωνσταντίνου καί Ελένης μέχρι σήμερον.
Τό Ρωμαιορθόδοξον Πατριαρχείον Ιεροσολύμων, δηλονότι η Εκκλησία τών Ιεροσολύμων καί πάσης Παλαιστίνης παραμένει ο ακρογωνιαίος λίθος τής εγγυήσεως τής πολιτισμικής, θρησκευτικής καί εθνικής ταυτότητος τών ενταύθα διαβιούντων Χριστιανών, ως καταγγέλλει καί ο θείος Παύλος λέγων: «άρα ούν ουκέτι εστέ ξένοι καί πάροικοι, αλλά συμπολίται τών αγίων καί οικείοι τού Θεού, εποικοδομηθέντες επί τώ θεμελίω τών αποστόλων καί προφητών, όντος ακρογωνιαίου αυτού Ιησού Χριστού», (Εφ. 2, 19-20).
Πράγματι ημείς, αγαπητοί μου αδελφοί, έχομεν τόν Άγιον Νικόλαον συμπολίτην καί προστάτην ημών, διό καί ο υμνωδός τής Εκκλησίας βοά καί λέγει: «Τίς γάρ εξ όλης πίστεως, μόνον επεκαλέσατο τό άγιόν σου όνομα καί ουκ ευθύς εισηκούσθη θερμόν προστάτην ευρών σε Νικόλαε» ;
Ο δέ Άγιος Νικόλαος καλεί πάντας ημάς, ίνα διαφυλάξωμεν ακεραίαν καί ανόθευτον τήν πίστιν ημών, τήν οποίαν παρελάβομεν εκ τών αγίων Αποστόλων, ακούοντες εις τήν προτροπήν τού αγίου Γρηγορίου τού Θεολόγου λέγοντος: «Ημείς θεολογούμεν ουχί αριστοτελικώς [=φιλοσοφικώς], αλλά αλιευτικώς [=κατά τήν πίστιν τών αλιέων Αποστόλων].
Επί δέ τούτοις επιτρέψατε Ημίν, όπως υψώσωμεν τό ποτήριον ημών καί ευχηθώμεν τοίς πάσιν έτη πολλά, ειρηνικά καί υγιεινά καί καλά Χριστούγεννα. Προσέτι δέ ευχαριστήσωμεν εκ βάθους καρδίας τάς τοπικάς αρχάς καί ιδιαιτέρως τήν Αστυνομίαν καί ιδιαιτέρως τόν εξοχώτατον καί αγαπητόν ημίν Πρόεδρον τού Παλαιστινιακού κράτους κ. Μαχμούντ Αμπάς, ευχόμενοι αυτώ υγιείαν, μακροημέρευσιν καί Κυβερνητικήν δύναμιν. Καί πάλιν έτη πολλά».
){kind=link}