ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ: Τό Σάββατον, 14ην/ 27ην Μαρτίου 2021, εωρτάσθη, μετατεθείσα, η Ονομαστική εορτή τής Α.Θ.Μ. τού Πατρός ημών καί Πατριάρχου Ιεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου εις τόν Πανίερον Ναόν τής Αναστάσεως ως «Παρρησία», συμφώνως πρός τήν Προσκυνηματικήν Τάξιν.
Αφ εσπέρας, αναγνωσθείσης τής Θ΄ Ώρας εις τόν μοναστηριακόν Ναόν τών αγίων Κωνσταντίνου καί Ελένης, έλαβε χώραν η επίσημος Κάθοδος εις τόν Ναόν τής Αναστάσεως καί ετελέσθη ο Εσπερινός εις τό Καθολικόν, προεξάρχοντος τού Μακαριωτάτου Πατρός ημών καί Πατριάρχου Ιεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, τών Αγιοταφιτών Αρχιερέων προσευχομένων εντός τού Ιερού Βήματος καί συνιερουργούντων Αγιοταφιτών Ιερομονάχων.
Β΄ Ανήμερα τής εορτής ετελέσθη εις τό Καθολικόν τού Πανιέρου Ναού τής Αναστάσεως η θεία Λειτουργία τού αγίου Ιωάννου τού Χρυσοστόμου, προεξάρχοντος τού Μακαριωτάτου καί συλλειτουργούντων τών Αρχιερέων: Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακού, τών Σεβασμιωτάτων Αρχιεπισκόπων Γεράσων κ. Θεοφάνους, Ιόππης κ. Δαμασκηνού, Κωνσταντίνης κ. Αριστάρχου, Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου, Λύδδης κ. Δημητρίου, τού Σεβ. Μητροπολίτου Ελενουπόλεως κ. Ιωακείμ καί τού Σεβ. Αρχιεπισκόπου Μαδάβων κ. Αριστοβούλου, Αγιοταφιτών Ιερομονάχων, ών πρώτος ο Γέρων Καμαράσης Αρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος, τού Αρχιδιακόνου π. Μάρκου καί τών άλλων διακόνων, ψάλλοντος τού Ιεροδιακόνου Συμεών, Γραμματέως τής Αγίας καί Ιεράς Συνόδου, καί τού κ. Βασιλείου Γκοτσοπούλου, παρουσία τού Γενικού Προξένου τής Ελλάδος εις τά Ιεροσόλυμα κ. Ευαγγέλου Βλιώρα καί εν συμμετοχή μοναχών, μοναζουσών καί λαϊκών, μελών τής Παροικίας καί τού ποιμνίου.
Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ηκολούθησε Δοξολογία επί τή μνήμη τών αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, καί τώ γεγονότι τής Ονομαστικής εορτής τού Μακαριωτάτου.
Τής Δοξολογίας απολυθείσης, εγένετο η άνοδος εις τά Πατριαρχεία.
Ενταύθα προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον ο Γέρων Αρχιγραμματεύς διά τής κάτωθι προσφωνήσεως αυτού:
Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,
Η μνήμη τών Αγίων Τεσσαράκοντα μαρτύρων, τών ομολογησάντων τό όνομα τού Χριστού, απηνώς βασανισθέντων καί μαρτυρικώς τελειωθέντων εις τόν παγετώνα τής λίμνης Σεβαστείας τού Πόντου επί Λικινίου τό 320, προβάλλει τήν 9ην τού μηνός Μαρτίου ως φωτεινός σταθμός πνευματικού ανεφοδιασμού θάρρους καί ελπίδος τών πιστών διά τήν συνέχισιν τής εν νηστεία καί πάση άλλη αρετή πορείας αυτών πρός βίωσιν τού Αγίου Πάσχα.
Τούς καλώς αθλήσαντας καί στεφανωθέντας μάρτυρας τούτους τιμά αξιοχρέως σήμερον πανηγυρικώς η Εκκλησία όλη, διότι ούτοι τόν θάνατον εις ουδέν ελογίσαντο, αλλά διά τού θανάτου αντήλλαξαν τήν ενταύθα επίγειον ζωήν διά τής άλλης, τής αιωνίου, τής αλήκτου. «Ούτοι απώλεσαν τήν ψυχήν, ήτοι τήν ζωήν αυτών, ένεκεν τού Χριστού καί εύρον αυτήν εν Αυτώ». (Ματθ. 10, 39). Πανηγυρικώτερον ως εικός τιμά τούτους η Μήτηρ τών Εκκλησιών μετά τής εν αυτή Αγιοταφιτικής Αδελφότητος, καθότι η Υμετέρα Μακαριότης θεοφιλώς φέρει τό όνομα ενός τούτων. Τιμώσα σήμερον τούς αγίους τούτους καί δή ως μάρτυρας η Εκκλησία Ιεροσολύμων, απονέμει καί εις τήν Υμετέραν Μακαριότητα τόν βαθύν σεβασμόν, τήν οφειλομένην τιμήν καί τήν εν Χριστώ μοναχικήν καί Αγιοταφιτικήν υπακοήν. Ακολουθήσασα τήν προσκυνηματικήν καθεστωτικήν τάξιν αυτής, ετέλεσε τήν θείαν Ευχαριστίαν μετά Δοξολογίας εις τόν πανίερον Ναόν τής Αναστάσεως, συνεκράθη τώ Σώματι καί τώ Αίματι τού Χριστού καί εν τή δυνάμει ταύτη εδεήθη υπέρ ενότητος τής πίστεως καί τής εν Χριστώ κοινωνίας εν τοίς κόλποις αυτής καί μεταξύ τών Ορθοδόξων τού Θεού Εκκλησιών. Ουχ ήττον εν πρώτοις εδεήθη υπέρ υγιείας καί ευσταθείας τού Πατρός καί Ποιμένος αυτής. Εζήτησε από τόν Θεόν, όπως «χαρίζηται τήν Υμετέραν Μακαριότητα ταίς αγίαις Εκκλησίαις εν ειρήνη, σώον, έντιμον, υγιά, μακροημερεύοντα καί ορθοτομούντα τόν λόγον τής αληθείας».
Τού Παρακλήτου Πνεύματος τής αληθείας, ενοικούντος εισέτι εν ημίν εκ τής θείας Ευχαριστίας, αληθεύοντες προσφωνούμεν τήν υμετέραν Μακαριότητα καί εν τή ιστορική ταύτη αιθούση τού Πατριαρχείου, αναμιμνησκόμενοι όσα Αύτη τίμια, εύφημα καί αγαθά υπέρ τού ημετέρου Πατριαρχείου μετά ζήλου καί αόκνου Ποιμαντικής μερίμνης απειργάσατο.
Εν πρώτοις μνημονευτέον ότι η Υμετέρα Μακαριότης πάσαν κατέβαλε προσπάθειαν, ίνα τά ιερά Προσκυνήματα, τά δεχόμενα ήδη από έτους τάς πρωτοφανείς εις τήν ιστορίαν αυτών συνεπείας μή προσελεύσεως προσκυνητών, ως εκ τής πανδημίας τού Covid- 19, λειτουργώσι ως τόποι καί χώροι λατρείας, τελουμένων εν αυτοίς όλων τών κατά τό Προσκυνηματικόν Καθεστώς τελετών μετ ολιγωτέρων ή περισσοτέρων μοναχών ή εντοπίων πιστών εν συνεννοήσει μετά τών Υγιεινομικών Αρχών εκάστης τών χωρών τής Εκκλησιαστικής δικαιοδοσίας τού Πατριαρχείου. Η ως εκ τής πανδημίας αναποφεύκτως επηρεασθείσα πνευματική καί διοικητική επικοινωνία, ανεπληρώθη διά τής τηλεπικοινωνίας, τής γνωστής πλέον ως zoom, είτε διά τήν επανέναρξιν τού διαλόγου πρός σύσφιγξιν τής ενότητος μεταξύ τών Ορθοδόξων Εκκλησιών, είτε διά τήν ενεργοποίησιν θεμάτων συμμετοχής τού Πατριαρχείου εις τό ΠΣΕ καί τό ΣΕΜΑ, είτε διά τάς υπό τήν αιγίδα τού Πατριαρχείου συναντήσεις τών Αρχηγών τών Χριστιανικών Εκκλησιών Ιεροσολύμων, είτε διά τήν λειτουργίαν τού Συνοδικού θεσμού εν συμμετοχή όσων μελών τής Αγίας καί Ιεράς Συνόδου διαμένουν εις Ελλάδα ή Ιορδανίαν.
Από πλευράς οικονομικής, ναί μέν υπήρξε καθυστέρησις εις τήν καταβολήν τής μηνιαίας χρηματικής ευλογίας τών Αγιοταφιτών καί τής αντιμισθίας τού κλήρου καί τού μισθού διδασκάλων καί άλλων υπαλλήλων τού Πατριαρχείου, οφειλομένη κυρίως εις τάς ως εκ τής πανδημίας δυσκολίας διακινήσεως χρημάτων υπό τών τραπεζών, δέν υπήρξε όμως εις ουδεμίαν περίπτωσιν περικοπή μισθών ή απόλυσις υπαλλήλων. Εις τήν συνάφειαν ταύτην μνημονευθήτω μετ ευχαριστίας ότι η παρά τής ευσεβούς πηγής ενεργείαις τού Ελληνικού Γενικού Προξενείου τών Ιεροσολύμων χορηγηθείσα πρό μηνών οικονομική ενίσχυσις μοναχών καί κληρικών ήλθε ως δρόσος Αερμών εις τήν κρατούσαν οικονομικην ξηρασίαν.
Εις τάς ανάγκας τών ιερών ναών τού ημετέρου Ελληνορθοδόξου Αραβοφώνου ποιμνίου τό ημέτερον Πατριαρχείον ανταπεκρίθη διά τής κινητοποιήσεως δωρητών ως εις τήν περίπτωσιν τού εικονοστασίου καί τών εικόνων τού ιερού ναοιύ τών αγίων Κωνσταντίνου καί Ελένης τής Κοινότητος Κούφρ Σμέα καί τού ιερού ναού τής Κοιμήσεως τής Θεοτόκου τής Κοινότητος Σαχνίν τής περιοχής Άκρης- Πτολεμαϊδος τού βορείου Ισραήλ.
Η εξ αρχής επιδειχθείσα μέριμνα καί επιμονή τής Υμετέρας Μακαριότητος διά τήν κατοχύρωσιν τής ακινήτου περιουσίας τού Πατριαρχείου, εσυνεχίσθη καί διά τής προσφάτου καταβολής Δημαρχιακού φόρου, τού γνωστού ως αρνόνα, 2.000.000 εκατομμυρίων Σέκελ, διά τήν κατοχύρωσιν τού παρά τήν Πύλην τού Δαβίδ ξενοδοχείου Petra, εμπλακέντος, ως μή ώφελε, εις τάς αδιαφανείς, παρανόμους καί καταστροφικάς διά τά οικονομικά τού Πατριαρχείου συμφωνίας τού 2003.
Ταύτα πάντα, Μακαριώτατε, μνημονεύονται ουχί διά καύχησιν καί επανάπαυσιν, η γάρ καύχησις ημών μόνον εν Χριστώ καί τούτω εσταυρωμένω, ( Γαλ. 6, 14), αλλά πρός τόνωσιν τού φρονήματος τής ελπίδος καί συνεργασίας μεταξύ ημών ως μελών τής τετιμημένης γεραράς Αγιοταφιτικής Αδελφότητος καί συνεργασίας ημών τών μελών μετά τής Πνευματικής Κορυφής Υμών ως ηγουμένου, ίνα ευρίσκωμεν εαυτούς εις τό συνιστώμενον υπό τού αγίου Βασιλείου τού μεγάλου εις τήν Εξαήμερον, νά έχωμεν « τό φιλάλληλον εν τή φύσει ημών» καί νά είναι εις ημάς «προτιμότερον τό κοινωνικόν καί ηνωμένον παρά τό απεσχισμένον καί ιδιάζον» (Λόγος Η΄, ΕΠΕ 4, σ. 328). Ούτω πράττοντες, ούτως ενεργούντες, ούτω βιούντες, αναδεικνυόμεθα αντάξιοι συνεχισταί τών προγόνων ημών, τών αναλωσάντων εαυτούς εις αγώνας, στερήσεις καί θυσίας υπέρ τής διατηρήσεως τής Ορθοδοξίας καί τής κληρονομιάς τού γένους τών Ρωμαίων εις τήν Αγίαν Γήν καί συνεργησάντων εις τήν απελευθέρωσιν τού έθνους ημών εκ τής πικράς δουλείας τών τετρακοσίων ετών, τήν διακοσιοστήν επέτειον τής οποίας ευγνωμόνως εορτάζομεν.
Υψών τό ποτήριον, Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα, εύχομαι Υμίν εξ ονόματος τής Αδελφότητος καί τής Αγίας καί Ιεράς Συνόδου έτη όσα πλείστα, ειρηνικά ευφρόσυνα, ευσταθή, πλήρη κυβερνητικής δυνάμεως Πνεύματος Αγίου, ίνα οδηγήτε τό σκάφος τής Ιεροσολυμιτικής Εκκλησίας καί τής Αδελφότητος πεφωρτισμένον εξ έργων αγαθών Ευαγγελικής ευποιίας εις λιμένας ευδίους ζωής καί σωτηρίας πρός έπαινον τού ευλογημένου γένους ημών καί δόξαν τού εν Τριάδι Θεού ημών. Γένοιτο.
Ακολούθως προσεφώνησε τον Μακαριώτατον ο κύριος Γενικός ως έπεται:
Μακαριώτατε,
Σεβασμιώτατοι,
Σεβαστοί Πατέρες,
Κυρίες και κύριοι,
Η σημερινή εορτή έχει ιδιαίτερη σημασία για όλους μας, καθώς η Αγιοταφιτική Αδελφότητα και το ευλαβές Ποίμνιο, ανάμεσά τους και οι υπηρετούντες στο Γενικό Προξενείο της Ελλάδας, τιμούμε τα Ονομαστήρια του Προκαθήμενου της Σιωνίτιδος Εκκλησίας, της Μητέρας των Εκκλησιών, της Αυτού Θειοτάτης Μακαριότητος, του Πατριάρχη Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλου Γ.
Είναι ιδιαίτερη τιμή και χαρά για μένα, να παρευρίσκομαι στον εορτασμό αυτό για πρώτη φορά από της αναλήψεως των καθηκόντων μου στα Ιεροσόλυμα.
Μακαριώτατε, με την ευκαιρία αυτή, επιτρέψτε μου, εκ μέρους της Ελληνικής Πολιτείας, να σας εκφράσω, τον σεβασμό, την αγάπη και την ευγνωμοσύνη της Ελλάδας για το μεγάλο ποιμαντικό σας έργο, για το σημαντικό και εθνικό έργο της διαφύλαξης και ανάδειξης των Ιερών προσκυνημάτων στους Αγίους Τόπους και για την προάσπιση και προβολή των οικουμενικών αξιών της Ορθοδοξίας στην Αγία Γη.
Με σειρά πρωτοβουλιών Σας, προωθείτε την αναστήλωση και ανάδειξη των Ιερών Προσκυνημάτων της Χριστιανοσύνης, ενώ μεριμνάτε για τη διατήρηση του Προσκυνηματικού Καθεστώτος στην Αγία Γη και για την πνευματική καθοδήγηση και ευημερία ενός ποιμνίου, που υφίσταται σημαντικές δοκιμασίες.
Η αφοσίωσή Σας στα ιερά αυτά καθήκοντα, η προσήλωσή Σας στο πολυδιάστατο αυτό έργο, οι άοκνες προσπάθειές Σας, η διορατικότητα και η ακεραιότητα, με τις οποίες φέρετε εις πέρας την υψηλή αποστολή Σας, αναγνωρίζονται από όλους, καθιερώνοντας το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων ως κορυφαίο παράγοντα ειρήνευσης, συνεννόησης και μετριοπάθειας σε μια ταραχώδη περιοχή, που εξακολουθεί να αντιμετωπίζει μεγάλες προκλήσεις και όπου πολλοί διακηρύσσουν την επιθυμία τους για ένα ειρηνικό μέλλον, αλλά ελάχιστοι είναι εκείνοι που εργάζονται ειλικρινά και αποτελεσματικά προς επίτευξή του.
Η ειλικρινής διάθεση συνεννόησης, συμφιλίωσης και καταλογής που επιδεικνύετε και συστηματικά καλλιεργείτε, όχι μόνο στις σχέσεις με τα άλλα δόγματα και τις άλλες θρησκείες, στο ιδιαίτερο περιβάλλον των Ιεροσολύμων και των Αγίων Τόπων, αλλά και στο πλαίσιο της ευρύτερης προσπάθειας συμφιλίωσης και ειρήνευσης στην πολύπαθη αυτή περιοχή, χαλυβδώνει το ηθικό ανάστημα και το κύρος του καθημάς Πατριαρχείου, καθιστώντας το παράγοντα μετριοπάθειας και σταθερότητας, σε μια εποχή ρευστότητας, αστάθειας και ανακατατάξεων, που φαίνεται να ευνοούν το φανατισμό, τη μισαλλοδοξία και την οξύτητα.
Είναι βέβαιο ότι το Ιερό Καθίδρυμα αντλεί δύναμη από τη μακρά Ιστορία και παράδοση, από την ενότητα, από τη βαθιά πίστη και την αφοσίωση της Αγιοταφιτικής Αδελφότητας και από την ηγεσία της, που με ενσυνείδητη γνώση και! αντίληψη των περιστάσεων, με σθένος και αποφασιστικότητα, μεριμνά για το παρόν και το μέλλον του.
Επιτρέψτε μου να σας απευθύνω τις πλέον ειλικρινείς και εγκάρδιες ευχές μας για υγεία, μακροημέρευση και από Κυρίου στήριξη, ούτως ώστε να συνεχίσετε να φέρετε εις πέρας την υψηλή αποστολή Σας.
Θα ήθελα επίσης να διαβεβαιώσω εσάς και τα μέλη της Αδελφότητος ότι η συμπαράταξη και συμπαράσταση μας προς το καθ ημάς Πατριαρχείο, προς την Αγιοταφιτική Αδελφότητα και Εσάς προσωπικά είναι και παραμένει πάνδημη και ουσιαστική, και να σας εκφράσω, την αναγνώριση και το θαυμασμό μας για το πολυσήμαντο έργο που επιτελείται εδώ, όπως και για την αφοσίωση των Μελών της Αδελφότητας για την προστασία, με ζήλο και αυταπάρνηση, των Αγίων Προσκυνημάτων, την οποία συναντούμε σε όλες τις εδώ επισκέψεις μας και η οποία συγκινεί ιδιαιτέρως, πόσο μάλλον όταν αυτή απαντάται εν τω μέσω των συνεπειών της τρέχουσας λοιμώδους νόσου. Με την αφορμή αυτή, επιτρεψτε μου να εκφράσουμε τις ευχαριστίες μας, για την απαράμιλλη φιλοξενία της οποίας έχουμε τύχει σε όλες τις εδώ επισκέψεις μας.
Μακαριώτατε,
Η μεγάλη συνεισφορά του Πατριαρχείου και Υμών προσωπικά στην Ορθοδοξία και στον Ελληνισμό, ως μακραιώνου θεματοφύλακα μιας πολύτιμης θρησκευτικής και ιστορικής παράδοσης είναι ευρέως γνωστή. Συνεπώς, για την Ελλάδα η προάσπιση του θεσμού του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, των δικαίων και των δικαιωμάτων του, αποτελεί σπουδαιότατη προτεραιότητα, όπως τόνισε πρόσφατα δημοσίως και η Αυτού Εξοχότης ο Υπουργός Εξωτερικών της χώρας μας κ. Νικόλαος Δένδιας.
Η Ελληνική Πολιτεία και οι Έλληνες πιστοί περιβάλλουμε με αγάπη και αφοσίωση το έργο Σας και το έργο των Αγιοταφιτών Πατέρων και προσευχόμαστε να έχετε υγεία, δύναμη και μακροημέρευση, για το καλό του Πατριαρχείου, της Αδελφότητας, του Ελληνορθόδοξου Ποιμνίου Σας, της αδιάλειπτης Ορθόδοξης Μαρτυρίας στην Αγία Γη και της ειρήνης στην περιοχή. Χρόνια Πολλά και Ευλογημένα.
Ο Μακαριώτατος ηυχαρίστησε τούς προσφωνήσαντας διά τής κάτωθι αντιφωνήσεως αυτού:
«Ημίν δέ ουχ ένα πρόκειται θαυμάζειν, ουδέ δύο μόνους αλλά τεσσαράκοντα άνδρας, ως μίαν ψυχήν εν διηρημένοις σώμασιν έχοντες, εν μιά συμπνοία καί ομονοία τής πίστεως, μίαν καί τήν πρός τά δεινά καρτερίαν καί τήν υπέρ τής αληθείας ένστασιν επεδείξαντο» Λέγει ο Μέγας Βασίλειος εγκωμιάζων τούς αγίους Τεσσαράκοντα μάρτυρας.
Εκλαμπρότατε κ. Γενικέ Πρόξενε τής Ελλάδος
κ. Ευάγγελε Βλιώρα,
Σεβαστοί Άγιοι Πατέρες καί Αδελφοί,
Ευλαβείς χριστιανοί καί προσκυνηταί
«Ο Θεός ενδοξαζόμενος εν βουλή αγίων, μέγας καί φοβερός επί πάντας τούς περικύκλω αυτού», (Ψαλμ. 88, 8), βοά εν αγαλλιάσει η αγία τού Χριστού Εκκλησία, διά τού ψαλμωδού, επί τή ιερά μνήμη τής ενθέου χορείας τών αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων τών εν Σεβαστεία τή πόλει μαρτυρησάντων.
Ούτοι οι άγιοι Τεσσαράκοντα άνδρες όντες καί ως μίαν ψυχήν εν διηρημένοις σώμασιν έχοντες, «τώ γάρ ύδατι τής λίμνης εισήλθον θαρσαλέως καί τώ κρύει σφιγγόμενοι, τήν ωδήν ανέμελπον τώ Κυρίω Μή εν ποταμοίς οργισθείς ημίν Κύριε, μή εν ποταμοίς οργισθείς ημίν φιλάνθρωπε (Αμβ. 3, 8) ελάφρυνον τό βάρος, καί τήν πικρότητα τού αέρος τώ οικείω γάρ αίματι, εβάφησαν ημίν οι πόδες καί εισήγαγες ημάς ο Θεός, εις τάς αιωνίους σου σκηνάς, ίνα ο κόλπος ημάς θάλψη τού Πατριάρχου Αβραάμ» αναφωνεί ο υμνωδός αυτών.
Οι άγιοι Τεσσαράκοντα μάρτυρες εν ενί στόματι έλεγον τώ Κυρίω «τώ οικείω γάρ αίματι εβάφησαν ημών οι πόδες», ακούοντες εις τήν αψευδή μαρτυρίαν τού αγίου Ιωάννου τού Θεολόγου: «Εάν δέ τώ φωτί περιπατώμεν, ως αυτός εστιν εν τώ φωτί, κοινωνίαν έχομεν μετ αλλήλων, καί τό αίμα Ιησού Χριστού τού Υιού Αυτού καθαρίζει ημάς από πάσης αμαρτίας» (Α΄ Ιωαν. 1, 7). Εις ταύτην τήν τού Χριστού πίστιν, είδον οι άγιοι Μάρτυρες τό φώς τό αληθινόν, τήν πάντα νούν υπερέχουσαν ειρήνην τού Θεού (Φιλιπ. 4, 7) καί τήν ανεκλάλητον χαράν (1 Πέτρ. 1, 8), διά τούτο εζήτουν μετά ζήλου τόν καθαρισμόν τών αμαρτιών αυτών διά τού μαρτυρικού εν Χριστώ αίματος αυτών.
Η σήμερον εορταζομένη μνήμη τών αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων καί δή τού συμμάρτυρος αυτών Θεοφίλου, ούτινος τήν σεπτήν επωνυμίαν φέρει η Μετριότης ημών, αποτελεί πράξιν ευλογημένην παρά Κυρίου. Καί τούτο, διότι οι τήν γήν ουρανώσαντες άγιοι Μάρτυρες ανεδείχθησαν φωστήρες τής οικουμένης, κήρυκες δηλονότι τού σταυρικού πάθους τού Σωτήρος ημών Χριστού καί τής Αναστάσεως Aυτού, λέγοντες μετά τού θείου Παύλου: «εν ουδενί αισχυνθησόμεθα, αλλ εν πάση παρρησία, ως πάντοτε καί νύν μεγαλυνθήσεται Χριστός εν τώ σώματι ημών είτε διά ζωής είτε διά θανάτου» (Φιλιπ. 1, 20).
Τό ως άνω διακριτικόν γνώρισμα επισημαίνει ο Μέγας Βασίλειος λέγων, ότι οι άγιοι Τεσσαράκοντα «εν μιά συμπνοία καί ομονοία τής πίστεως, μίαν καί τήν πρός τά δεινά καρτερίαν καί τήν υπέρ τής αληθείας ένστασιν επεδείξαντο».
Η αγία ημών τών Ιεροσολύμων Εκκλησία, η αυτόπτης καί αυτήκοος μάρτυς γενομένη τού σταυρικού θανάτου καί τής τριημέρου Αυτού ταφής καί εγέρσεως, τιμώσα τήν ιεράν μνήμην τών αγίων αθλοφόρων τεσσαράκοντα Μαρτύρων, εξόχως δέ τού συμμάρτυρος αυτών Θεοφίλου, ετέλεσεν «τήν μυστικήν ευλογίαν» τουτέστιν τό μέγα μυστήριον τής θείας Ευχαριστίας εν τώ Πανιέρω Ναώ τής Αναστάσεως, τής Ημών Μετριότητος προεξαρχούσης καί περιστοιχουμένης υπό τών τιμίων τής Αγιοταφιτικής ημών Αδελφότητος μελών, Αρχιερέων, Ιερέων καί Ιεροδιακόνων, συμπροσευχομένων Ημίν ευλαβών χριστιανών εκ τού χριστεπωνύμου ποιμνίου ημών, δοξάζοντες ούτω τόν δοξάσαντα τούς αγίους αυτού.
Προσέτι δέ ευχαριστήριον δοξολογίαν ανεπέμψαμεν τώ Αγίω Τριαδικώ Θεώ επί τοίς, τή επωνύμω τού αθλοφόρου μάρτυρος Θεοφίλου, αγομένοις σεπτοίς Ημών Ονομαστηρίοις. «Ευχαριστείν οφείλομεν τώ Θεώ πάντοτε καί υπέρ πάντων εν ονόματι τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού», (Α΄ Θεσ. 1, 3 / Εφ. 5, 20) παραγγέλλει ο θείος Παύλος.
Η εν τώ λειτουργικώ χρόνω τής Εκκλησίας επιτελουμένη μνήμη τών αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, ιδιαιτέρως δέ τού συμμάρτυρος αυτών Θεοφίλου, δέν αφορά εις τήν ταπεινότητα Ημών μόνον, αλλά κυρίως καί πρωτίστως εις τόν Αποστολικόν καί Πατριαρχικόν θεσμόν, διά τού οποίου καταδείκνυται ότι ο Χριστός «Αυτός εστι πρό πάντων, καί τά πάντα εν Αυτώ συνέστηκε, καί Αυτός εστιν η κεφαλή τού σώματος τής Εκκλησίας» (Κολ. 1, 17-18), «ήν περιεποιήσατο διά τού ιδίου αίματος» (Πράξ. 20, 28). Αυτού ακριβώς τού αίματος τού Χριστού κοινωνοί καί σύναιμοι εγένοντο καί οι άγιοι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες.
Οι κατά τήν τρέχουσαν δοκιμασίαν τής ανθρωπότητος εκ τής θανατηφόρου λοιμικής νόσου τού κορωνοϊού, τιμώμενοι άγιοι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες «λαλούν ημίν οικοδομήν καί παράκλησιν καί παραμυθίαν» (Α΄ Κορ. 14, 3). Καί τούτο, διότι κατά τόν Μ. Βασίλειον, «ούτοί εισι κοινοί φύλακες τού γένους τών ανθρώπων, αγαθοί, κοινωνοί φροντίδων [=συμμέτοχοι εις τάς φροντίδας], δεήσεως [=προσευχής] συνεργοί, πρεσβευταί δυνατώτατοι, αστέρες τής οικουμένης, άνθη τών Εκκλησιών». «Εκείνων εστί η φωνή «Διήλθομεν διά πυρός καί ύδατος καί εξήγαγες ημάς εις αναψυχήν», (Ψαλμ. 65, 12).
Οι άγιοι Μάρτυρες καί πάλιν λαλούν ημίν «τήν σύμπνοιαν καί ομόνοιαν τής πίστεως», δηλονότι τήν ενότητα τών κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών. Ουκ ήν μία πατρίς τοίς αγίοις, λέγει ο Μ. Βασίλειος,άλλος γάρ αλλαχόθεν ώρμητο Γένος δέ, τό μέν ανθρώπινον, άλλο άλλου, τό δέ πνευματικόν, έν απάντων. Κοινός γάρ αυτών Πατήρ, ο Θεός, καί αδελφοί πάντες, ουκ από ενός καί μιάς γεννηθέντες, αλλ εκ τής υιοθεσίας τού Πνεύματος εις τήν διά τής αγάπης ομόνοιαν αλλήλοις συναρμοσθέντες. Μέ άλλα λόγια, εκείνων εστί η φωνή «σπουδάζοντες τηρείν τήν ενότητα τού Πνεύματος εν τώ συνδέσμω τής ειρήνης», (Εφ. 4, 3).
Εις ταύτην τήν κλήσιν τής μαρτυρίας τής ενότητος, τής ειρήνης καί τής αγάπης τού Ευαγγελίου τού Θεού καί Σωτήρος ημών Χριστού καλούμεθα καί ημείς, αγαπητοί μου αδελφοί, ιδιαιτέρως δέ κατά τό ευλογημένον τούτο στάδιον τής νηστείας τής Αγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστής, έχοντες βοηθούς καί συνεργούς τούς αγίους Τεσσαράκοντα Μάρτυρας, τόν συμμάρτυρα αυτών καί πάτρωνα ημών Θεόφιλον καί τήν Υπερευλογημένην Θεοτόκον καί Μητέρα τού Θεού, αειπάρθενον Μαρίαν. Τούτους ικετεύσωμεν, ίνα εν ειρήνη, ταπεινοφροσύνη καί μετανοία αξιωθώμεν καταντήσαι εις τήν λαμπροφόρον Ανάστασιν τού Θεού καί Σωτήρος τών ψυχών.
Επί δέ τούτοις, επικαλούμεθα επί πάντας τούς συμπροσευχηθέντας Ημίν καί τούς τιμήσαντας τήν τών αγίων εόρτιον ταύτην αυτών μνήμην, δύναμιν τήν εξ ύψους, τήν δωρεάν τού Αγίου Πνεύματος, τήν χάριν τού Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου, υπομονήν καί πάσαν παρά Θεού ευλογίαν, εκφράζοντες θερμάς ευχαριστίας καί πρός τούς προσφωνήσαντας Ημάς, τόν Γέροντα Αρχιγραμματέα, Ιερώτατον Αρχιεπίσκοπον Κωνσταντίνης κ. Αρίσταρχον, ομιλήσαντα εξ ονόματος τών μελών τής Αγίας καί Ιεράς Συνόδου καί τής Αγιοταφιτικής ημών Αδελφότητος, τόν Εκλαμπρότατον Γενικόν Πρόξενον τής Ελλάδος κ. Ευάγγελον Βλιώραν, τόν Πανοσιολογιώτατον Αρχιμανδρίτην π. Αλέξανδρον, αντιπρόσωπον τής αδελφής Αγιωτάτης Εκκλησίας τής Ρωσίας, διαβιβάσαντα Ημίν τάς ευχάς τού Μακαριωτάτου Πατριάρχου Μόσχας κ.κ. Κυρίλλου διά τού π. Αθανασίου ομιλήσαντος ελληνιστί, τόν Ιερώτατον Μητροπολίτην Ναζαρέτ κ. Κυριακόν, ομιλήσαντα εξ ονόματος τού ποιμνίου ημών εις Ναζαρέτ, τόν Ιερώτατον Αρχιεπίσκοπον Ιόππης κ. Δαμασκηνόν, ομιλήσαντα εξ ονόματος τού ποιμνίου ημών εις Ιόππην, τόν Σεβασμιώτατον Αρχιεπίσκοπον Μαδάβων κ. Αριστόβουλον, ομιλήσαντα εξ ονόματος τής νεοσυστάτου Κοινότητος Beersheba, τόν Αιδεσιμώτατον π. Φάραχ Μπαντούρ, ομιλήσαντα εξ ονόματος τού Καθεδρικού Ναού τού Αγίου Ιακώβου τού Αδελφοθέου, τόν Αρχιμανδρίτην π. Νήφωνα, ομιλήσαντα εξ ονόματος τής Κοινότητος Ρέμλης, τόν Αρχιμανδρίτην π. Φιλόθεον ομιλήσαντα εξ ονόματος τής Κοινότητος τής Άκκρης, τόν Πρωτοπρεσβύτερον π. Ήσσα Μούσλεχ, εκπρόσωπον τών Αραβικών Μ.Μ.Ε. καί άπαντας τούς μετασχόντας εις τόν εορτασμόν τούτον.
Εις υγιείαν πάντων υμών!.
