Η χειροτονία του Αρχιδιακόνου Πατρός Αθανασίου (φωτο)

Την νύκτα του Σαββάτου προς Κυριακήν, 8ης προς 9ην /22ας προς 23ην Δεκεμβρίου του 2013, συνωδά αποφάσει της Αγίας και Ιεράς Συνόδου, έλαβε χώραν εις την θ. Λειτουργίαν εις τον Πανάγιον Τάφον η χειροτονία εις Πρεσβύτερον του Αρχιδιακόνου π. Αθανασίου, Παραδραγουμάνου, υπό του Ιερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ησυχίου.

Προ της χειροτονίας ο χειροτονών Μητροπολίτης απηύθυνε λόγους πατρικούς και νουθεσίας προς τον χειροτονούμενον διά την  υψίστην σημασίαν του μυστηρίου της ιερωσύνης, διά την τιμήν, της οποίας αξιούται την ευθύνην.

Προς τον χειροτονούμενον ο Ιερώτατος Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ησύχιος είπε τους κάτωθι συμβουλευτικούς εκ καρδίας λόγους:

«Αγαπητέ Αρχιδιάκονε Αθανάσιε,

Μεγάλη και εύσημος όντως η σήμερον ημέρα διά σε, ότε σεπτή αποφάσει του φιλοστόργου ημών Πατρός και Πατριάρχου κ.κ. Θεοφίλου Γ΄ και συνοδική διαγνώμη, καταξιούσαι νυν, της υψίστης τιμής, της εις Πρεσβύτερον χειροτονίας.

Μετά περισσής αγάπης προς τον Κύριον και Σωτήρα ημών Χριστόν και ολοθύμου αφοσιώσεως προς την Αγιωτάτην ημών Μητέρα των Εκκλησιών, εγκαταλείψας γονείς, αδελφούς, συγγενείς, και φίλους ήλθες εις τους Αγίους Τόπους, προκειμένου να αφιερώσης τον εαυτόν σου και να υπηρετήσης με όλας σου τας δυνάμεις τα Πανάγια του Κυρίου ημών σκηνώματα, τα οποία -συνδεόμενα με την επί γης παρουσίαν του Λυτρωτού ημών- αναβλύζουν νάματα ζώντα και χάριν θεικήν, παρέχοντα ποταμούς ευλογίας, εις τους προσερχόμενους εν πίστει, προς προσκύνησιν αυτών.

Κατά το χρονικόν διάστημα της παρουσίας σου ως Διακόνου, Αρχιδιακόνου, Παραδραγουμάνου και Εισηγητού του ιδιαιτέρου γραφείου του Μακαριωτάτου, εις το Παλαίφατον ημών των Ιεροσολύμων Πατριαρχείον, επέδειξας υπακοήν αρίστην, προθυμίαν υποδειγματικήν εις την εκτέλεσιν των καθηκόντων σου και σεβασμόν προς τους Αγιοταφίτας Αδελφούς, ανεξαρτήτως βαθμίδος.

Διά τούτο και εντός μικρού διαστήματος πληρώσας χρόνους μακρούς, αξιούσαι σήμερον -τη χάριτι του Παναγίου Τάφου- της εισδοχής σου εις τον δεύτερον βαθμόν της Ιερωσύνης.

Είμαι, πλέον, βέβαιος περί των πολλών και ποικίλων συναισθημάτων, τα οποία διακατέχουν και κατακλύζουν την ευγενή σου ψυχήν και καρδίαν.

Την χαράν και την αγαλλίασιν, διαδέχονται ο φόβος και το δέος, καθότι ασφαλώς συναισθάνεσαι το μέγεθος της ευθύνης, την οποίαν αναλαμβάνεις. Μη δειλιάς όμως, αλλά θάρσει τω ευεργέτη Χριστώ, τον Οποίον -από της σήμερον- θα υπηρετής πλέον, ενεργώς.

Με ταπεινόν φρόνημα, αντίκρυσον τον επί Σταυρού τας χείρας Τείναντα, εξ αρρήτου αγάπης προς το γένος των ανθρώπων. Ούτός εστιν η παρηγορία και η δύναμις ημών. Εις Αυτόν μόνον ελπίζομεν, διά τούτο και να προσπαθής – δι’ όλης σου της βιοτής-να ακολουθής τω παραδείγματι Αυτού, ως ασφαλούς τύπου και υπογραμμού της σωτηρίας.

Αι ευχαί του Μακαριωτάτου ημών Πατρός και Πατριάρχου, των μελών της Αγίας και Ιεράς ημών Συνόδου και πάντων των Αγιοταφιτών Αδελφών σου, σε συνοδεύουν πάντοτε, ιδία δε, κατά την εύσημον ταύτην και ιεράν στιγμήν της ζωής σου.

Εύχομαι όπως, η Χάρις του Παναγίου και Ζωοδόχου Τάφου, του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, σε διαφυλάττη πάσας τας ημέρας της ζωής σου. ΑΜΗΝ᾽.

Το μυστήριον εξετελέσθη συλλειτουργούντων του Γέροντος του χειροτονουμένου Αρχιμανδρίτου π. Χρυσοστόμου, ηγουμένου της Ιεράς Μονής του Αββά Γερασίμου του Ιορδανίτου, του πρώην Πρωτοσυγκέλλου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κύπρου Αρχιμανδρίτου π. Ιερωνύμου και άλλων Πατέρων και συμπροσευχομένων της κ. Ασπασίας Μήτση εκπροσώπου του Γενικού Προξένου της Ελλάδος εις τα Ιεροσόλυμα, των γονέων, των γνωστών και άλλων συγγενών του χειροτονουμένου, ικανών Αγιοταφιτών και ευλαβών προσκυνητών, πάντων αναφωνούντων το «άξιος».

Η ακολουθία μετεδόθη ζωντανά εκ του Δικτυακού Ραδιοφωνικού Σταθμού του Πατριαρχείου, ίδε ηλεκτρονικόν σύνδεσμον: www.radio.jerusalem-patriarchate.info/gr

Μετά την απόλυσιν της θείας Λειτουργίας, ο χειροτονηθείς π. Αθανάσιος εδέχθη φιλοφρόνως πάντας διά κέρασμα εις το Γραφείον του Γέροντος Σκευοφύλακος Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Ιεραπόλεως κ. Ισιδώρου και εδέχθη τας ευχάς πάντων διά αφοσιωμένην και αγιασμένην διακονίαν.

Αι ασθενείς σου δυνάμεις σε επηρρεάζουν, ώστε να θεωρής δυσβάστακτον το τόλμημα. Έχε, όμως, προ οφθαλμών πάντοτε και τείνον ευήκοον το ούς, εις τα αλάνθαστα λόγια του Κυρίου, φιλάνθρώπως λέγοντος ημίν:

«Ο γαρ ζυγός μου χρηστός και το φορτίον μου ελαφρόν εστίν». Διά τούτο, πρόσελθε εν νηφούση διανοία, ου μην αλλά και συντετριμμένη καρδία, ίνα λάβης υπό των αναξίων χειρών μου, την χάριν του Πανσθεργού Παναγίου Πνεύματος, του διέποντος και διαφυλάσσοντος την στρατευομένην του Χριστού Εκκλησίαν.