Την Κυριακήν του Ασώτου, 3ην /16ην Φεβρουαρίου 2014, εωρτάσθη η μνήμη του Αγίου Συμεών του Θεοδόχου, του δεχθέντος εις τας αγκάλας αυτού τον Κύριον ως τεσσαρακονθήμερον βρέφος εις τον Ναόν του Σολομώντος και αναφωνήσαντος το «Νυν απολύεις τον δούλόν σου, Δέσποτα, κατά το ρήμά σου εν ειρήνη…» εις την επ’ ονόματι αυτού Ιεράν Μονήν εις την συνοικίαν Καταμόνας εις την Δυτικήν νέαν πόλιν των Ιεροσολύμων.
Τον εσπερινόν αφ’ εσπέρας ετέλεσεν ο Αρχιμανδρίτης Στέφανος, Πατριαρχικός Επίτροπος εν Μόσχα και ο Αρχιμανδρίτης Ανανίας, ηγούμενος της ιεράς Μονής αγίου Γεωργίου Μπετζαλλά, του Όρθρου δε και της θείας Λειτουργίας ανήμερα της εορτής προεξήρξεν η Α.Θ.Μ. ο Πατήρ ημών και Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αυτώ των Σεβασμιωτάτων Αρχιεπισκόπων Κωνσταντίνης κ. Αριστάρχου, Γέροντος Αρχιγραμματέως και Θαβωρίου κ. Μεθοδίου, Προέδρου των Οικονομικών, των Αγιοταφιτών Αρχιμανδριτών Στεφάνου, Ανανίου και Ιγνατίου, του Αρχιδιακόνου π. Ευλογίου και άλλων ιερομονάχων, ψάλλοντος του πρωτοψάλτου του ιερού Ναού του Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης Αρχιμανδρίτου π. Ευσεβίου και προσερχομένου εν κατανύξει αθρόου εκκλησιάσματος εξ Ελλήνων της εν Ιερουσαλήμ παροικίας του Καταμόνας, προσκυνητών εκ Ρωσίας και εξ Ελλάδος.
Προς το ευλαβές εκκλησίασμα τούτο εκήρυξε τον θείον λόγον ο Μακαριώτατος έχοντα ως έπεται ελληνιστί, μεταφράζοντος ρωσσιστί του Αρχιμανδρίτου π. Ευσεβίου:
«Εκάλυψεν ουρανούς η αρετή Σου, Χριστέ, της κιβωτού γαρ προελθών του αγιασματός Σου, της αφθόρου Μητρός εν τω ναώ της δόξης Σου ώφθης ως βρέφος αγκαλοφορούμενος και επληρώθη τα πάντα της σης αινέσεως», αναφωνεί ο μελωδός Άγιος Κοσμάς Επίσκοπος του Μαιουμά.
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
ευλαβείς Χριστιανοί και προσκυνηταί.
Η αγία του Χριστού Εκκλησία, η μαρτυρούσα και καταγγέλλουσα εν τω κόσμω το μυστήριον της του Θεού Λόγου ενσαρκώσεως και ενανθρωπήσεως Αυτού, μας συνήγαγεν εις τον ιερόν και ιστορικόν τούτον τόπον, ίνα εορτάσωμεν την εν αγκάλαις του αγίου δικαίου Συμεών υποδοχήν του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού. Ως λέγει και ο υμνωδός: «Υμνήσωμεν σήμερον πνευματικώς χορεύοντες πάντες Συμεών τον Θεοδόχον και συν εκείνω Άνναν την σώφρονα, προφήτας υπάρχοντας Θεού, τούτον κατιδόντες τε δι’ ημάς νηπιάσαντα».
Κατά την μαρτυρίαν του Ευαγγελιστού Λουκά, ο Συμεών ην «άνθρωπος δίκαιος και ευλαβής, προσδεχόμενος παράκλησιν του Ισραήλ και Πνεύμα ην Αγιον επ’ αυτόν», (Λουκ. 2,25). Είχε δε λάβει την υπόσχεσιν ότι δεν θα απέθνησκεν, πριν ίδη τον Χριστόν Κυρίου. Τον ανεγνώρισεν εις το βρέφος Ιησούν, παρουσιασθέν εις τον Ναόν, ως λέγει και ο μελωδός: «εν τω Ναώ της δόξης σου ώφθης Χριστέ ως βρέφος αγκαλοφορούμενος».
Με άλλα λόγια, ο Χριστός, «προελθών εκ της αφθόρου μητρός», δηλονότι εκ των αγνών αιμάτων της αειπαρθένου και Θεοτόκου Μαρίας, ενεφανίσθη ως βρέφος εν τω Ναώ της δόξης αγκαλοφορούμενος, φερόμενος δηλαδή σε αγκαλιά. «Θεός γαρ ων», λέγει ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, «άνθρωπος γίνεται και αγκάλαις γηΐναις ως βρέφος βαστάζεται», (Εγκώμιον εις την Κοίμησιν της Θεοτόκου P.G. 96, 712 A).
Της εμπειρίας ταύτης κοινωνός και μέτοχος εγένετο ως άλλος μαθητής και απόστολος του Χριστού ο Πρεσβύτης Συμεών, όστις ήτο δίκαιος, φυλάσσων τας εντολάς του Μωσαικού Νόμου και ευλαβής φοβούμενος τον Θεόν. «Καί ιδού ην άνθρωπος», λέγει ο Ευαγγελιστής Λουκάς, «εν Ιεροσολύμοις, ω όνομα Συμεών και ο άνθρωπος ούτος δίκαιος και ευλαβής προσδεχόμενος παράκλησιν του Ισραήλ και Πνεύμα ην Άγιον επ’ αυτόν», (Λουκ. 2,25).
Ερμηνεύοντες τους ευαγγελικούς λόγους «παράκλησιν του Ισραήλ» οι Πατέρες της Εκκλησίας λέγουν ότι δέον να νοώμεν τον Χριστόν εν τω πληρώματι των αξιωμάτων Αυτού, ως παράκλητον του λαού του. Παρηγορεί δε ο Χριστός τον λαόν Του, καθ’ όσον ελευθερώνει αυτόν από τα δεσμά της αμαρτίας αλλ’ ακόμη και καθ’ όσον διά της διδασκαλίας Του και της Χάριτός Του ανακουφίζει πάσαν συντετριμμένην υπό οιασδήποτε θλίψεως καρδίαν και χαρίζει εις αυτήν την ελπίδα και την χαράν.
Όσον αφορά εις τους λόγους, «Καί πνεύμα ην Άγιον επ’ Αυτόν» (Λουκ. 2,25), ο Ζυγαβηνός λέγει, τούτο «Πνεύμα Άγιον προφητείας εστί».
Ο Δίκαιος Συμεών ήτο ο πρώτος προφήτης, ο διακηρύξας ότι ο Χριστός ήλθεν εις τον κόσμον. Ήτο Πνεύμα προφητικόν επ’ αυτού του Συμεών, ικανούν τούτον εις το να λαλή πράγματα υπερβαίνοντα την ανθρωπίνην αντίληψιν.
Το παράδειγμα του Συμεών του Πρεσβύτου και εν συνεχεία της Αγίας Άννης της προφήτιδος, της θυγατρός Φανουήλ, (Λουκ. 2,26), αγαπητοί μου αδελφοί, εμφανίζει εις ημάς την εικόνα γήρατος θεοφιλούς και κατά πάντα σεβαστού, το οποίον πρέπει και ημείς να επιθυμώμεν και επιδιώκωμεν διά τον εαυτόν μας, εάν ο Θεός θελήση να ζήσωμεν επί μακρόν. Τόσον ο Δίκαιος Συμεών όσον και η προφήτις Άννα είναι ελεύθεροι από τας κοσμικάς φροντίδας και επιθυμίας. Απασχολούνται εξ ολοκλήρου με την φροντίδα της ψυχής, επιζητούντες πάντοτε να είναι δίκαιοι και ευλαβείς ενώπιον του Θεού, ως λέγει και ο Σοφός Σολομών:
«Δίκαιος δε εάν φθάση τελευτήσαι, εν αναπαύσει έσται· γήρας γαρ τίμιον ου το πολυχρόνιον ουδέ αριθμώ ετών μεμέτρηται· πολιά δε εστι φρόνησις ανθρώποις και ηλικία γήρως βίος ακηλίδωτος» . (Σοφ. Σολομ. 4,7-9). Κατά δε τον Απόστολον Παύλον: «Πρεσβύτας νηφαλίους είναι σεμνούς σώφρονας, υγιαίνοντας τη πίστει τη αγάπη τη υπομονή. Πρεσβύτιδας ωσαύτως εν καταστήματι εις την εξωτερικήν εμφάνισιν και ενδυμασίαν ιεροπρεπείς μη διαβόλους μη οίνω πολλώ δεδουλωμένας καλοδιδασκάλους», (Τιτ. 2, 2-3).
Η υπό του πρεσβύτου Συμεών υποδοχή του βρέφους Ιησού εν ταίς αγκάλαις αυτού εν τω Ναώ του Σολομώντος αποτελεί μαρτυρίαν αληθή, διακηρυχθείσαν και υπό των αγίων προφητών περί του μυστηρίου της θείας εν Χριστώ οικονομίας, δηλονότι της ενανθρωπήσεως του Θεού Λόγου και Σωτήρος ημών Χριστού.
Τούτου ένεκεν, αγαπητοί μου, ο σοφός Παύλος κηρύττει λέγων: «᾿Επεφάνη γαρ η χάρις του Θεού η σωτήριος πάσιν ανθρώποις, παιδεύουσα ημάς, ίνα αρνησάμενοι την ασέβειαν και τας κοσμικάς επιθυμίας σωφρόνως και δικαίως και ευσεβώς ζήσωμεν εν τω νυν αιώνι, προσδεχόμενοι την μακαρίαν ελπίδα και επιφάνειαν της δόξης του μεγάλου Θεού και Σωτήρος ημών ᾿Ιησού Χριστού, ος έδωκεν εαυτόν υπέρ ημών, ίνα λυτρώσηται ημάς από πάσης ανομίας και καθαρίση εαυτώ λαόν περιούσιον, ζηλωτήν καλών έργων».
Εις τούτο ακριβώς αποβλέπουσα η άγία του Χριστού ημών Εκκλησία, εορτάζει σήμερον την Υπαπαντήν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, εν η εδέξατο αυτόν εις τας αγκάλας αυτού ο Δίκαιος Συμεών. Με άλλα λόγια η Εκκλησία του Χριστού μας παιδαγωγεί και μας ενισχύει διά των ζωοποιών αυτής θείων μυστηρίων εις την ενάρετον ζωήν, προκειμένου να υποδεχθώμεν το σωτήριον του Θεού (Λουκ. 2,30), δηλαδή τον σταυρωθέντα και αναστάντα εκ νεκρών Σωτήρα ημών Χριστόν, τον «ερχόμενον επί των νεφελών του ουρανού μετά δυνάμεως και δόξης πολλής», (Ματθ. 24,20).
Λέγομεν δε τούτο, διότι το σωτήριον του Θεού, ο είδον οι οφθαλμοί του Συμεών (Λουκ. 2,30), ημείς δεχόμεθα εντός ημών, γενόμενοι ούτω σύναιμοι και σύσσωμοι «του Χριστού Κυρίου» (Λουκ. 2,26) κατά την συμμετοχήν μας εις το μυστήριον της θείας Ευχαριστίας. Τούτο σημαίνει, αγαπητοί μου, ότι δεν πρέπει να παραξενευώμεθα διά τας θλίψεις, τους πειρασμούς, τας δοκιμασίας και τους ποικίλους διωγμούς που υφιστάμεθα. Όχι μη παραξενεύεσθε, παραγγέλλει ο Απόστολος Πέτρος, «αλλά καθό κοινωνείτε τοις του Χριστού παθήμασι, χαίρετε, ίνα και εν τη αποκαλύψει της δόξης αυτού χαρήτε αγαλλιώμενοι», (Α’ Πετρ. 4, 13).
Αμήν.
Ηκολουθησε η θεία Λειτουργία και η διανομή του Αντιδώρου, μεθ’ ο και η δεξίωσις της Πατριαρχικής Συνοδείας του εκκλησιάσματος εις το ανακαινισθέν ηγουμενείον υπό του ανακαινιστού ηγουμένου της Ιεράς Μονής Καταμόνας Αρχιμανδρίτου π. Θεοδωρήτου.
{youtube}88I3ub5JQCA{/youtube}