Με τη δέουσα εκκλησιαστική τάξη εορτάστηκε από το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων η επανακομιδή του Λειψάνου του Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου.
Το ανακοινωθέν του Πατριαρχείου αναφέρει:
Την Δευτέραν, 13ην/ 26ην Οκτωβρίου 2015, εωρτάσθη υπό του Πατριαρχείου η εορτή της επανακομιδής του λειψάνου του οσίου Πατρός ημών Σάββα του ηγιασμένου εις την υπ᾽ αυτού ιδρυθείσαν και το όνομα αυτού φέρουσαν ιεράν Μονήν, εις την έρημον της Ιουδαίας επί της δυτικής όχθης του χειμάρρου των Κέδρων, δεξιά τω κατερχομένω από Ιερουσαλήμ προς την Νεκράν Θάλασσαν.
Η εορτή αυτή, θεσπισθείσα υπό του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων κατά την 13ην / 26ην Οκτωβρίου εκάστου έτους, έχει την αρχήν εις το γεγονός ότι κατά την ως άνω ημέραν του έτους 1965, το σκήνωμα του οσίου Πατρός ημών Σάββα του ηγιασμένου, το οποίον είχε μεταφερθή εις Βενετίαν υπό των Σταυροφόρων, επεστράφη υπό της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας εις το Πατριαρχείον Ιεροσολύμων, τη συνοδεία τότε αυτού εκ Βενετίας προς Ιεροσόλυμα των μακαριστών Μητροπολιτών Καισαρείας Βασιλείου και Πέτρας Γερμανού, του νυν Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακού, διακόνου όντος τότε και του μακαριστού πνευματικού της Ιεράς Μονής του οσίου Σάββα Αρχιμανδρίτου Σεραφείμ, τη επισήμω τότε υποδοχή εις την Πύλην του Δαυίδ, τη παραμονή διά προσκύνησιν επί μίαν εβδομάδα εις τον Πανίερον Ναόν της Αναστάσεως και τη μεταφορά και διαφυλάξει αυτού άχρι του νυν και εις το διηνεκές εις το Καθολικόν της Ιεράς αυτού Μονής.
Της εορτή ταύτης προεξήρξεν η Α.Θ.Μ. ο Πατήρ ημών και Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσελθών εξ Ιεροσολύμων δι᾽ ολονυκτίου αγρυπνίας, συλλειτουργούντων Αυτώ του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακού, του Γέροντος Αρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Αριστάρχου, του Μητροπολίτου πρώην Ζαμπίας κ. Ιωακείμ, του πνευματικού της ιεράς Μονής Αρχιμανδρίτου π. Ευδοκίμου, των Αγιοταφιτών Ιερομονάχων π. Σεργίου ηγουμένου εις την Ι. Μονήν Αγίου Σπυρίδωνος, του Αγιοσαββίτου π. Ιγνατίου και ηγουμένου της Ι. Μονής Ποιμένων, του Αρχιμανδρίτου π. Ιερωνύμου ηγουμένου εις το Φχες, του Αρχιμανδρίτου π. Βαρθολομαίου, ηγουμένου εις την Ι. Μονήν Τιμίου Προδρόμου Ιεροσολύμων, του Αρχιμανδρίτου π. Χρυσοστόμου ηγουμένου εις την Κανά της Γαλιλαίας, του Αρχιδιακόνου π. Ευλογίου και του διακόνου π. Αναστασίου, Αραβοφώνων πρεσβυτέρων, ψάλλοντος του ηγουμένου Άκκρης – Πτολεμαίδος Αρχιμανδρίτου π. Φιλοθέου μετά των βοηθών αυτού ελληνιστί και αραβιστί και μετεχόντων εν κατανύξει των Αγιοσαββιτών μοναχών και άλλων Αγιοταφιτών και μελών του Αραβοφώνου ποιμνίου εκ των πόλεων Βηθλεέμ, Μπετζάλλας και Χωρίου των Ποιμένων και προσκυνητών εξ Ελλάδος, επί τούτου προσελθόντων εις την Ιεράν Μονήν.
Εις το Κοινωνικόν της θείας Λειτουργίας εκήρυξε τον θείον Λόγον ο Μακαριώτατος, έχοντα ως έπεται ελληνιστί:
«Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι καγώ αναπαύσω υμάς. Άρατε τον ζυγόν μου εφ’ υμάς και μάθετε απ’ εμού, ότι πράος εμί και ταπεινός τη καρδία και ευρήσετε ανάπαυσιν ταίς ψυχαίς υμών», (Ματθ. 11,28-29), λέγει ο Κύριος.
Αγαπητοί Πατέρες και αδελφοί εν Χριστώ.
Σήμερον αγάλλονται οι ουρανοί και ευφραίνονται τα επίγεια και δη η ασκητική και μοναστική όασις Σάββα του ηγιασμένου, και τούτο διότι πανηγυρικώς εορτάζομεν την συμπλήρωσιν πεντήκοντα ετών από της επανακομιδής του αφθάρτου σκηνώματος του αγίου Σάββα εκ της Βενετίας εις την φερώνυμον Λαύραν αυτού, ένθα και ο κενός αυτού τάφος.
Το ενώπιον των οφθαλμών ημών κείμενον ιερόν σκήνωμα, δηλονότι ολόσωμον λείψανον του Οσίου Πατρός ημών Σάββα, αποτελεί τρανήν απόδειξιν και μαρτυρίαν αδιάψευστον ότι όντως ο αίρων τον ζυγόν του Χριστού ευρίσκει ανάπαυσιν εις την ψυχήν αυτού. Η ανάπαυσις δε αυτήν είναι το της αληθούς θεογνωσίας φως κατά τον Άγιον Κύριλλον Αλεξανδρείας, «ο δε ποιών την αλήθειαν έρχεται προς το φως, ίνα φανερωθή αυτού τα έργα, ότι εν Θεώ εστιν ειργασμένα», (Ιωάν. 3,21), λέγει ο Κύριος.
Αυτόν ακριβώς τον αληθινόν τρόπον ζωής επέλεξε και ανεζήτησεν ο όσιος Πατήρ ημών Σάββας, εγκαταλείψας την γενέτειραν αυτού πατρίδα την Καππαδοκίαν. Ελθών δε εις τον αυχμηρόν τούτον τόπον της ασκήσεως αυτού, δηλονότι των πνευματικών αυτού κόπων και αγώνων, εγένετο θεωρός του απροσίτου φωτός, δηλαδή της δόξης του Θεού. Τούτο εξάλλου μαρτυρεί και καταγγέλλει το αναλλοίωτον και αδιάφθορον λείψανόν του.
«Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, καγώ αναπαύσω υμάς», (Ματθ. 11,28). Έλθετε προς εμέ, λέγει ο Χριστός, όλοι όσοι είσθε κοπιασμένοι και φορτωμένοι από το βάρος της αμαρτίας και των θλίψεων. Ναί, αγαπητοί μου αδελφοί, η αμαρτία, ως διδάσκουν οι πατέρες της Εκκλησίας προκαλεί κόπον και γίνεται βαρύ φορτίον. «Κόπος γαρ και μέγιστον φορτίον η αμαρτία». «Έχει γαρ (η αμαρτία), λέγει ο Ζιγαβηνός, κόπον μεν προ του αποτελεσθήναι, βάρος δε μετά τούτο». Μας καλεί ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, λέγει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, όχι διά να μας ζητήση ευθύνας, αλλά διά να μας απαλλάξη από τας αμαρτίας μας. «Δεύτε ουχ ίνα απαιτήσω ευθύνας, αλλ’ ίνα λύσω αμαρτήματα. Δεύτε ουκ επειδή δέομαι υμών της δόξης, αλλ’ επειδή δέομαι υμών της σωτηρίας».
Ο Χριστός, αδελφοί μου, θέλει την σωτηρίαν μας. Θέλει να μας ελευθερώση από το βάρος των αμαρτιών μας. Ζητεί την μετάνοιαν ενός εκάστου εξ ημών: «Ου γαρ ήλθον καλέσαι δικαίους, αλλ’ αμαρτωλούς εις μετάνοιαν», (Ματθ. 9,13).
Την πρόσκλησιν ταύτην: «Δεύτε προς με» απευθύνει προς ημάς ο Χριστός όχι μόνον προφορικώς, αλλά και προσωπικώς διά των φίλων αυτού, δηλαδή των Αγίων αυτού. Σήμερον δε απευθύνει την πρόσκλησιν ταύτην προς ημάς διά του φίλου αυτού Σάββα του ηγιασμένου. Λέγομεν δε τούτο, διότι εκατοντάδες εκ των συνανθρώπων ημών κοπιώντων και πεφορτισμένων, εύρον ανάπαυσιν και εξακολουθούν να ευρίσκουν εις τον ηγιασμένον τούτον τόπον της Λαύρας του οσίου Πατρός ημών Σάββα του Θεοφόρου, ένθα διά της αδιαλείπτου προσευχής, της νηστείας και της τηρήσεως των εντολών του Θεού επιτυγχάνεται η καθαρότης της καρδίας του ανθρώπου: «Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία ότι αυτοί τον Θεόν όψονται», (Ματθ. 5,8). Βεβαίως διδάσκαλος και οδηγός προς το φως της αληθούς θεογνωσίας, είναι αυτός ούτος ο Κύριος, ο Οποίος είναι αίτιος της σωτηρίας ημών, ως λέγει και ο Προφήτης Ησαΐας: «και εγένετο αυτοίς εις σωτηρίαν εκ πάσης θλίψεως αυτών. Ου πρέσβυς ουδέ άγγελος, αλλ’ αυτός ο Κύριος έσωσεν αυτούς διά το αγαπάν αυτούς και φείδεσθαι αυτών», (63,8-9).
Ευχαριστήσωμεν, αδελφοί μου, τω Κυρίω, τω χαρίσαντι ημίν και ανακομίσαντι εν τη φερωνύμω ιερά ταύτη Λαύρα Σάββα του ηγιασμένου το πάνσεπτον και θαυματουργόν αυτού σκήνωμα και μετά του υμνωδού είπωμεν: «Όσιε Πάτερ, εκ βρέφους την αρετήν επιμελώς ασκήσας, όργανον γέγονας του Αγίου Πνεύματος και παρ’ αυτού λαβών των θαυμάτων την ενέργειαν, έπεισαν τους ανθρώπους καταφρονείν των ηδέων. Νυν δε τω θείω φωτί καθαρώτερον ελλαμπόμενος, φώτισον και ημών τας διανοίας, ίνα και ημείς αξιωθώμεν διά των πρεσβειών της υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας του φωτός της αληθούς θεογνωσίας, Σάββα Πατήρ ημών», Αμήν.
Τούς εν ευλαβεία προσελθόντας πιστούς εκοινώνησεν ο Μακαριώτατος του Σώματος και του Αίματος του Χριστού ευθύς μετά την ομιλίαν.
Μετά την Απόλυσιν, εδόθη το κέρασμα εκ κολλύβων, οίνου και παξιμαδίου εις τον νάρθηκα της Ιεράς Μονής, μετά δε τούτο παρετέθη μοναστηριακή τράπεζα, ην ηυλόγησεν ο Μακαριώτατος.
Ευθύς μετά ταύτα ο Μακαριώτατος ευλογών τους Πατέρας, ευχαριστούντας Αυτώ, ανεχώρησε, διερχόμενος κατά την τάξιν και εκ της Μονής του οσίου Θεοδοσίου του Κοινοβιάρχου, δι᾽ Ιεροσόλυμα, δοξάζων τον Θεόν επί τη τελέσει της εορτής τάυτης.
){kind=link}