Το Σάββατον, 14ην / 27ην Ιουνίου 2015, εωρτάσθη υπό του Πατριαρχείου η μνήμη του αγίου Προφήτου Ελισσαίου εις Ιεριχώ, εις την επ’ ονόματι αυτού Ιεράν Μονήν, την κειμένην εις την θέσιν, εν η και η συκομορέα, εφ’ ης ανήλθεν ο Ζακχαίος, ίνα ίδη τον Χριστόν, (Λουκ. 19,1-10)
Η Μονή αύτη είναι αφιερωμένη εις τον προφήτην Ελισσαίον, επειδή η Ιεριχώ και τα πέριξ αυτής εις μικροτέραν και μεγαλυτέραν έκτασιν ήτο η κυρίως περιοχή της δράσεως του προφήτου Ελισσαίου.
Ο προφήτης Ελισσαίος κατήγετο εκ κώμης Αβελ-Μαουλά της περιοχής του Ιορδάνου ποταμού. Εις αυτήν ευρήκεν αυτόν ο προφήτης Ηλίας και εκάλεσεν αυτόν, ίνα γίνη μαθητής του. Ούτος εθυσίασε τους δώδεκα βόας, διά των οποίων ώργωνε την γην και εποίησε δοχήν, τράπεζαν προς διατροφήν του λαού και ηκολούθησε τον προφήτην Ηλίαν.
Εις τα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης, κυρίως των Βασιλειών, μαρτυρούνται πολλά σημεία, διά των οποίων εχαρίτωσεν αυτόν ο Θεός, ωρισμένα εκ των οποίων είναι η διά προσευχής μετατροπή των πικρών και βλαβερών υδάτων της παρά τους πρόποδας του Σαρανταρίου όρους κειμένης πηγής εις γλυκά και πόσιμα, η ανάσυρσις πελέκεως εκ των υδάτων του Ιορδάνου, η ανάστασις του υιού της φιλοξενησάσης αυτόν Σωμανίτιδος γυναικός και η διάβασις του Ιορδάνου ποταμού εν πλω επί της μηλωτής του προφήτου Ηλιού, την οποίαν ούτος εζήτησε να του ρίψη ο προφήτης Ηλίας πριν αναληφθή επί πυρίνου άρματος εις τους ουρανούς.
Εις τον ιερόν Ναόν της Μονής ταύτης προεξήρξε την πρωίαν της ως άνω ημέρας της θείας Λειτουργίας η Α.Θ.Μ. ο Πατήρ ημών και Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αυτώ των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών Ναζαρέτ κ. Κυριακού, Καπιτωλιάδος κ. Ησυχίου, Νουβίας κ. Ναρκίσσου παρεπιδημούντος εκ του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, και του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Αριστάρχου Γέροντος Αρχιγραμματέως, των ηγουμένων Αρχιμανδριτών Αββά Γερασίμου π. Χρυσοστόμου, Μπετζάλλας π. Ναρκίσσου , Μονής Ποιμένων, Μπετσαχούρ π. Ιγνατίου και Φχες π. Ιερωνύμου, του Σιναίτου Αρχιμανδρίτου π. Παισίου, των Ιερομονάχων π. Μαρτυρίου και π. Κυριακού και των Ιεροδιακόνων Αγαπίου, Διονυσίου και Μάρκου, των εγγάμων αραβοφώνων ιερέων εκ Ναζαρέτ και Μπετζάλλας, ψάλλοντος του ηγουμένου της Ιεράς Μονής Αγίου Νικολάου και Πρωτοψάλτου του Ναού της Αναστάσεως Αρχιμανδρίτου π. Αριστοβούλου και εν κατανύξει παρακολουθούντος ευσεβούς εκκλησιάσματος εκ της Αραβοφώνου Κοινότητος της Ιεριχούς, εκ μοναζουσών και προσκυνητών.
Προς το ευσεβές εκκλησίασμα τούτο εκήρυξε τον θείον λόγον ο Μακαριώτατος ελληνιστί έχοντα ως έπεται:
«Προβλέψει θεική Ηλιού σε ο μέγας, σοφέ Ελισσαιέ φοιτητήν επισπάται, προφήτην δεικνύων σε, ελλαμπόμενον Πνεύματι, όθεν σήμερον την παναγίαν σου μνήμην εορτάζομεν ευσεβοφρόνως τιμώντες συν τούτω σε ένδοξε», αναφωνεί ο μελωδός της Εκκλησίας.
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
Ευλαβείς Χριστιανοί,
Η χάρις του αγίου Πνεύματος, του «αναδείξαντος τους προφήτας, οι ελάλησαν τω ονόματι Κυρίου», (Ιακ. 5,10) συνήγαγεν πάντας ημάς εν τω ιερώ τούτω τόπω της περιχώρου του Ιορδάνου ποταμού, ίνα εορτάσωμεν την μνήμην του αγίου Προφήτου Ελισσαίου, φοιτητού γενομένου του Προφήτου Ηλιού του Θεσβίτου.
Ούτος εχρίσθη, κατ’ εντολήν του Θεού, υπό του προφήτου Ηλιού διάδοχος αυτού εις το προφητικόν αξίωμα: «Καί είπε Κύριος προς Ηλία, πορεύου και τον Ελισσαιέ υιόν Σαφάτ χρίσεις εις προφήτην αντί σού», (Γ’ Βασιλ. 19,15-16), «και απήλθεν εκείθεν και ευρίσκει τον ῾Ελισσαιέ υιόν Σαφάτ, και αυτός ηροτρία εν βουσί δώδεκα ζεύγη ενώπιον αυτού, και αυτός εν τοις δώδεκα και απήλθεν επ᾿ αυτόν και επέρριψε την μηλωτήν αυτού επ᾿ αυτόν. και κατέλιπεν ῾Ελισσαιέ τας βόας και κατέδραμεν οπίσω ᾿Ηλιού και είπε· καταφιλήσω τον πατέρα μου και ακολουθήσω οπίσω σου». (Γ’ Βασιλ. 19,19-20).
Ο άγιος Ελισσαίος διακρίνεται όχι μόνον διά την κλήσιν αυτού εις το προφητικόν αξίωμα, διά του οποίου επροφήτευσε περί της του Χριστού παρουσίας, αλλά και την ποιμαντικήν αυτού δράσιν και την θαυματουργικήν αυτού ενέργειαν. Ούτος ελλαμφθείς τω Πνεύματι τω Αγίω εποίησε πλείστα όσα θαύματα εν ζωή και μετά θάνατον, ως λέγει και ο μελωδός αυτού:
«Διπλήν την χάριν ειληφώς παρά του Πνεύματος, προφήτης ώφθης θαυμαστός πάσι τοις πέρασι, τους υμνούντας σε λυτρούμενος εκ κινδύνων και δωρούμενος την χάριν των θαυμάτων σου, τοις προστρέχουσι εν ταύτη μετά πίστεως και βοώσι σοι. Χαίροις Προφήτα θεσπέσιε».
Οι προφήται της Παλαιάς Διαθήκης υπήρξαν ευαγγελισταί και Απόστολοι της του Θεού αποκαλύψεως φανερώσεως εις την ανθρωπίνην ημών ιστορίαν. Ούτοι προείδον και προεφήτευσαν «τον της μεγάλης βουλής άγγελον» ή τον Χριστόν κατά τον προφήτην Ησαίαν, λέγοντα: «Ότι παιδίον εγενήθη ημίν υιός και εδόθη ημίν, ου η αρχή εγενήθη επί του ώμου αυτού και καλείται το όνομα αυτού μεγάλης βουλής άγγελος, θαυμαστός σύμβουλος, Θεός ισχυρός, εξουσιαστής, άρχων ειρήνης, πατήρ του μέλλοντος αιώνος» (Ησ. 9,6).
Όπως οι μαθηταί του Χριστού, αλιείς όντες, εκλήθησαν εις το Ευαγγελικόν και αποστολικόν αξίωμα και εγένοντο κοινωνοί της θεωρίας της δόξης του Θεού, δηλονότι των θείων ακτίστων ενεργειών, ούτω και οι προφήται, εν οις και ο θαυμαστός Ελισσαίος, αγρόται και ποιμένες όντες και καθαροί τη καρδία εγένοντο κοινωνοί της εμπειρίας του αποκαλυφθέντος εις αυτούς Θεού.
Με άλλα λόγια, ούτοι εθεώρουν την δόξαν του Θεού εν τω προσώπω του εν τω όρει Θαβώρ μεταμορφωθέντος Σωτήρος ημών Χριστού, πλην όμως ουχί εν τη ενσάρκω και ενανθρωπησάση αυτού παρουσία, αλλά εν τη ασάρκω και μη ενανθρωπησάση του Θεού Λόγου παρουσία. Ως δε λέγει ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός: «εις εστίν ο Θεός υπό τε Παλαιάς Διαθήκης και Καινής κηρυττόμενος, ο εν Τριάδι υμνούμενος τε και δοξαζόμενος, του Κυρίου φήσαντος: Ουκ ήλθον καταλύσαι τον νόμον αλλά πληρώσαι» (Ματθ. 5,17) «Διά πνεύματος τοίνυν Αγίου ο τε νόμος και οι Προφήται Ευαγγελισταί και Απόστολοι και ποιμένες ελάλησαν και διδάσκαλοι».
Καθίσταται λοιπόν σαφές ότι όλοι οι προφήται, όπως και ο προφήτης ημών Ελισσαίος έτυχον της μεθέξεως του Αγίου Πνεύματος, δηλονότι της μιάς θεότητος της Αγίας Τριάδος. Λέγομεν δε τούτο διά να δείξωμεν, ότι οι προφήται της αγίας Γραφής μετά πάντων των αγίων, αποστόλων, Ευαγγελιστών, μαρτύρων, Ιεραρχών, ομολογητών και οσίων, συναποτελούν τον χορόν των δικαίων της Αγίας ημών Εκκλησίας, της αποτελούσης το σώμα του Σωτήρος ημών Χριστού. Ιδού λοιπόν, διά τι η αγία ημών Εκκλησία τιμά και γεραίρει ιδιαζόντως την μνήμην του αγίου προφήτου Ελισσαίου, ψάλλουσα διά στόματος του υμνωδού: «Ήλιος καταλάμψας, ο της δικαιοσύνης, εν τη πεφωτισμένη ψυχή σου , απεδίωξας πάσαν αχλύν αμαρτίας εξ αυτών και Θεού έδειξε Προφήτην σε φαιδρότατον εντεύθεν και ημείς κράζομεν ούτως: Χαίρε ότι ηκολούθησας τω καλέσαντι Θεώ. Χαίρε ότι νυν απείληφας παρ’ αυτού τας δωρεάς. Χαίρε ότι την μηλωτήν Ηλιού εκομίσω. Χαίρε ότι εν τάχει διασχίζεις το ύδωρ. Χαίρε μαθών την απόκρυφον γνώσιν, χαίρε θανών και ως ζων εποπτεύων».
Ο προφητικός λόγος αλλά και έλεγχος κατά των αδικιών των αρχόντων της εποχής του, μετά σθένους και σταθερότητος καταγράφεται ως έπαινος πλέον και εις το βιβλίον Σειράχ:
«Ηλίας, ος εν λαίλαπι εσκεπάσθη, και ᾿Ελισσαιέ ενεπλήσθη πνεύματος αυτού· και εν ημέραις αυτού ουκ εσαλεύθη υπό άρχοντος, και ου κατεδυνάστευσεν αυτόν ουδείς. πας λόγος ουχ υπερήρεν αυτόν, και εν κοιμήσει επροφήτευσε το σώμα αυτού· και εν ζωή αυτού εποίησε τέρατα, και εν τελευτή θαυμάσια τα έργα αυτού», (Σοφ. Σειράχ, 48, 12-14).
Θαυμαστός όντως, αγαπητοί μου αδελφοί, «ο Θεός εν τοις αγίοις αυτού», ως ψάλλει ο Προφήτης Δαυίδ, (Ψαλμ. 67,36). Δεηθώμεν του Αγίου Προφήτου Ελισσαίου και μετά του μελωδού αυτού είπωμεν: «Εν λήξει πανολβίω, μάκαρ Ελισσαίε, αναπαυόμενος νυν καθικέτευε της των ψυχών σωτηρίας αξιωθήναι ημάς», Αμήν».
Μετά την θείαν Λειτουργίαν ηκολούθησε η ευλογία των σταφυλών υπό του Μακαριωτάτου, η λιτανεία πέριξ του Ναού, η δεξίωσις εις το ηγουμενείον και η μεσημβρινή τράπεζα εις εστιατόριον της πόλεως. Εις την τράπεζαν ταύτην ωμίλησε η καθηγήτρια κα Νάχιντα Χάλτεν διά της κάτωθι προσφωνήσεως αυτής αραβιστί (αναρτηθησομένης προσεχώς).
-120x86.jpg)
){kind=link}