Το Χριστουγεννιάτικο Μήνυμα του Πατριάρχη Αντιοχείας

Η γέννηση του Χριστού μέσα μας πρέπει να μάς αναγκάσει να είμαστε συνεπείς στις διδασκαλίες Του, επισήμανε στο Χριστουγεννιάτικο μήνυμά του ο νέος Πατριάχης Αντιοχείας, ενώ είπε ακόμη ΟΧΙ στη σπατάλη των ημερών. Επίσης κάλεσε τους χριστιανούς να γιορτάσουν μαζί με τους μουσουλμάνους. 

Ολόκληρο το μήνυμα έχει ως εξής: 
Οι σωτήριες εορτές ανατέλλουν κατά τον καιρόν που η Εκκλησία μας βιώνει την προς Κύριον αποδημία του μακαριστού Πατριάρχη Ιγνατίου Δ’, ο οποίος με κάθε επιμέλεια και ευθύνη ποίμαινε την Εκκλησία για πολλές δεκαετίες.
Η μνήμη του Πατριάρχη θα παραμείνει για πάντα στις καρδίες και στις διάνοιές μας. Ταυτοχρόνως, θα είναι αιώνια παρά τον Θεό, τον Οποίον διακόνησε εκείνος κατά την επίγεια ζωή του.

Επίσης, ανατέλλουν κατά τον καιρό που η Εκκλησία μας συμπάσχει με τον λαό από τα δεινά γεγονότα, τα οποία προκάλεσαν οι βίαιες αναταραχές που έλαβαν χώρα στην περιοχή.
Με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος οι αδελφοί Ιεράρχες, μέλη της Ιεράς Συνόδου, εξέλεξαν την ταπεινότητά μου ως διάδοχο εκείνου του αποθανόντα μεγάλου ιεράρχη.

Πάρα της αναξιότητάς μου, η εμπιστοσύνη μου στον Θεό, σε εσάς και σε όλο το εκκλησίασμα, μέ ενδυναμώνει και μέ κάνει να ελπίζω στην θεία βοήθεια, που θα μάς επιτρέψει να ξεπεράσουμε αυτές τις δυσκολίες και να προχωρήσουμε προς καλύτερο αύριο.

Η παραμονή σας ως ζωντανός λαός του Θεού μέσα σ’ αυτά τα θλιβερά γεγονότα άφησε μέσα στην καρδιά μου ένα συναίσθημα βεβαιότητας.

Τούτο ήταν έκδηλο σε τρία σημεία
• πρώτον στα συλλυπητήρια που δώσατε για τον πατριάρχη
• δεύτερον στην προσευχή, νηστεία και ελπίδα που δείξατε κατά την περίοδο παραμονής των εκλογών του διαδόχου
• τρίτον και τελευταίον στην χαρά, αγαλλίαση και ειρήνη που εκφράσατε μετά την εκλογή. Όλα αυτά αποτελούν αφορμή ευχαριστίας προς εσάς, και καυχήματος και σίγουρης ελπίδας στο ενωμένο σώμα της εκκλησίας μας.

Ιδού το ερχόμενο προς εμάς Παιδίον, και γεννηθέν εν σπηλαίω προκειμένου να θυσιάζεται υπέρ ημών, μάς ενθυμίζει ότι είναι πάντα μαζί μας, ότι συνομιλεί με μας και ότι μάς αναθέτει να μεταφέρουμε την αποστολή της ειρήνης και της αγάπης, την οποία Αυτός απηύθυνε προς τον καθένα μας προσωπικά, αλλά και προς τον κόσμο όλο.

Έρχεται ταπεινός προς εμάς και χτυπά την πόρτα της καρδιάς μας, θέλοντας να γεννηθεί μέσα σε αυτήν.

Ως εκ τούτου, τα Χριστούγεννα δεν είναι μόνο ανάμνηση του ιστορικού γεγονότος της γεννήσεως του Χριστού από την Παρθένο Θεοτόκο σε φάτνη.

Περισσότερο μάλλον είναι κάλεσμα να γεννηθεί ο Χριστός μέσα μας. Η γέννηση αυτή θα πραγματοποιηθεί όταν εμείς οι ίδιοι επιζητούμε την αγνότητα, μιμούμενοι εκείνη της Παρθένου Μαρίας.

Η γέννηση του Χριστού μέσα μας πρέπει να μάς αναγκάσει να είμαστε συνεπείς στις διδασκαλίες Του και να ανανεώσουμε την προσδοκία μας, ώστε να καταστήσουμε την Εκκλησία Του χωρίς καμία ρυτίδα και καμία αδυναμία, αγνή και διακοσμημένη με το Άγιο Πνεύμα.

Με αυτόν τον τρόπο θα κατανοήσουμε πως η Εκκλησία του Χριστού είναι η μητέρα μας και πως οι ποιμένες και οι πιστοί καλούνται όλοι να είναι απόστολοι του Χριστού και καθοδηγούν τα αδέλφια Του σε όλο τον κόσμο για την συμφιλίωση και απόρριψη της βίας προκειμένου να επικρατεί η ειρήνη Του.

Ο κόσμος δεν θα πείθεται παρά μόνο αν αισθανθεί ότι οι μαθητές του Χριστού τον αγαπούν και τον διακονούν.

Η Εκκλησία είναι η μητέρα μας. Ο καθένας από σας αποτελεί σημαντικό πρόσωπο και κατέχει ξεχωριστή θέση σε αυτήν. Η ποιμαντική ως καθήκον των ποιμένων της Εκκλησίας είναι δικαίωμά σας.

Ο ποιμένας σε όλα τα επίπεδα της ποιμαντικής πρέπει να πλησιάζει εσάς και να ακούει τα προβλήματά σας, προσπαθώντας να σάς βοηθήσει και να απαντήσει στα κρίσιμα ερωτήματά σας.

Απέναντι στην υπακοή σας στα λόγια του Θεού και στη συνεχή προσπάθειά σας να Τόν μιμηθείτε, δικαίωμα έχετε να συμμετέχετε στην εύρεση λύσεων για τα προβλήματα της Εκκλησίας, αφού όλα τα παιδιά, μαζί με τον οικογενειάρχη πατέρα τους, μεριμνούν εκ κοινού για το μέλλον της οικογένειας.

Μάς πλησιάζει αυτή η γιορτή, ενώ αρκετά παιδιά της Εκκλησίας μας είναι άστεγοι, απομακρυσμένοι από τα σπίτια τους και με πολλά παθήματα. Καθήκον μας λοιπόν, ως αδέλφια, έγκειται στο να τούς παρηγορήσουμε και να τούς συμπαρασταθούμε, όχι μόνο με τα λεφτά και με την υπόλοιπη υλική βοήθεια, αλλά και με επισκέψεις προς ένδειξη αγάπης και συμπάθειας.

Η γιορτή πλέον χτυπά την πόρτα μας, την ίδια ώρα που ο λαός μας αντιμετωπίζει πολλές μεταβολές και προκλήσεις, μέσα σε έναν κόσμο που όλο και περισσότερο απομακρύνεται από τις παραδοσιακές έννοιες, καθορίζοντας την βία και το πάθος της κατανάλωσης και του εγωισμού ως νέο κανόνα της ζωής τους.

Η από την πλευρά μας σπατάλη που συνοδεύει αυτή τη γιορτή, τη γιορτή του Φτωχού της Βηθλεέμ, αποτελεί ένα φανερό σημείο, αρκετό για να κατανοήσουμε ότι, και εμείς πλέον ακολουθούμε τέτοιους κανόνες στην ζωή μας.

Όπως έχουμε συνηθίσει να ανταλλάξουμε τα δώρα, ακολουθώντας τα βήματα των Μάγων όταν προσέφεραν δώρα στον Κύριο, έτσι πρέπει να εκφράσουμε την αγάπη μας στο ερχόμενο προς εμάς Θείο Παιδίον.

Πρέπει να ταΐσουμε τους πεινασμένους, να επισκεφτούμε τους αρρώστους, να φιλοξενήσουμε τους άστεγους και να προσφέρουμε ό,τι μπορούμε σε όσους πραγματικά έχουν ανάγκη.

Επίσης, η εορτή έρχεται, ενώ πολλοί στη χώρα μας απορούν για το τι μέλλει γενέσθαι.

Αδελφοί μου, το Παιδίον της Σπηλαίου απευθύνεται προς εμάς, λέγοντας: «μη φοβάστε, διότι Εγώ είμαι μαζί σας. Μη φοβάστε, διότι είστε αδέλφια, καλούμενα να αλληλοβοηθηθείτε και να συμπαρασταθεί ο ένας στον άλλο. Μη φοβάστε, διότι είστε οι ντόπιοι κάτοικοι αυτών των χωρών, όπου ήθελε ο Θεός από τα παλαιά χρόνια να γεννηθείτε. Μη φοβάστε, διότι εδώ έχετε αδέλφια που πιστεύουν στην αγάπη και στην συμβίωση. Μη φοβάστε για να μη πετρωθεί η καρδιά σας. Αντίθετα μάλλον, προς όλους δείξτε ευγένεια, χαρά και απόλυτη εμπιστοσύνη στον Θεό, ο οποίος είναι αγάπη. Να είστε απόστολοι συμφιλίωσης και απόστολοι διαλόγου.

Γιορτάζουμε αυτή την γιορτή με τους χριστιανούς αδελφούς μας, προσευχόμενοι να μάς χαρίσει ο Θεός την επιζητούμενη ένωση μέσω του διαλόγου. Χωρίς την ένωση αυτή δεν θα πιστέψει ο κόσμος ότι ο Λόγος είναι όντως αποσταλμένος από τον Πατέρα.

Ας γιορτάσουμε και με τους μουσουλμάνους αδελφούς μας, οι οποίοι μεγαλύνουν τον Κύριο Χριστό, και αναγνωρίζουν την γέννησή Του εκ της Παρθένου Μαρίας κατά το θείο θέλημα. Η γιορτή μας λοιπόν θα είναι κοινή αν πετύχουμε μαζί τους το διάλογο της ζωής, της συμβίωσης και της συμφωνίας για τους όρους που μάς ενώνουν στην πίστη και στην καθημερινή ζωή.

Αδελφοί, προσκυνήστε μπροστά στο Παιδίον της Φάτνης που θέλησε να σκηνώσει σε εσάς.

Εδώ, θα ήθελα να κατευθύνω το βλέμμα προς τα τέκνα μας που κοιτούν εμάς από όλα τα μέρη του κόσμου, το περσικό κόλπο, την Ευρώπη, την Αυστραλία και τις δύο Αμερικές.

Είστε στην καρδιά μου από τότε που σάς γνώρισα μέσα στα ταξίδια μου, και σάς συνάντησα στη διακονία μου.

Όντως εσείς αποτελείτε μια αληθινή δήλωση της αποστολικότητας της Αντιοχείας στις χώρες που ζείτε.

Η αγάπη σας προς την Αντιόχεια και η βίωση της πίστης με υποχρεώνουν σήμερα, περισσότερο από χθες, να ενωθούν τα χέρια για τη διακονία της Εκκλησίας και για τη ζωντανή μαρτυρία της ένωσης και της αγάπης.

Με αυτό γινόμαστε μάρτυρες του Κυρίου στον κόσμο, και με αυτό η Αντιοχειανή Εκκλησία μας παραμένει πιστή στην ιστορία της, που λάμπει με το φώς των Αγίων και των Μαρτύρων.

Δεν υπάρχει άλλη οδός εκτός από την αγιότητα που κάνει τα πάντα δυνατά.

Σάς αποστέλλω την αποστολική ευλογία, επιβεβαιώνοντας ότι βαστάζω τον καθένα από εσάς στην καρδιά μου, και προσεύχομαι στον Θεό να με αναδείξει πιστό διάκονό Του και να συνεργαστούμε για να δοξαστεί ο Θεός στον άνθρωπο τον οποίο αγάπησε, και στην Εκκλησία η οποία ανυψώνει το όνομά Του στον κόσμο τούτο.

Εκ της εν Δαμασκώ Πατριαρχικής Έδρας