Η “μάχη χαρακωμάτων” μεταξύ των Πατριαρχείων Αντιοχείας και Ιεροσολύμων συνεχίζεται και καθείς βγάζει τώρα τα μεγάλα όπλα.
Το θέμα του Κατάρ αποτελεί ανοιχτή πληγή, ιδίως και μετά την διακοπή της κοινωνίας από την Αντιόχεια προς τα Ιεροσόλυμα, και το ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟ ΒΗΜΑ βήμα προς βήμα, σας έχει πληροφορήσει για όλα τα τελευταία επεισόδια του σήριαλ και όλες τις συνιστώσες του προβλήματος.
Από την ανακοίνωση του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, την απάντηση του Μητροπολίτη της Αντιόχειας, την “μεσολαβητική αποστολή” του Πατριάρχη Αλεξανδρείας και του Αρχιεπισκόπου Κύπρου και την προσπάθεια παράκαμψης της προ διετίας πρωτοβουλίας του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών.
Η νεότερη εξέλιξη αφορά σε επίσημη ανακοίνωση του Πατριαρχείου Αντιοχείας, η οποία δημοσιεύεται σε τέσσερις γλώσσες και διατίθεται από χθες προς κάθε ενδιαφερόμενο μέσω της διαδικτυακής πύλης του Πατριαρχείου.
Το Πατριαρχείο αναδημοσιεύει τα λεγόμενα του Οικουμενικού Πατριάρχου σε επιστολή προς τον Πατριάρχη Ιωάννη προς διετίας όπου καταγράφεται ρητώς η προσπάθεια του Φαναρίου να μην γίνει η χειροτονία του Αρχιεπισκόπου Κατάρ από το Πατρ. Ιεροσολύμων, ενώ παράλληλα μιλάει μεταξύ άλλων για “παραποίηση” της συμφωνίας των Αθηνών.
Διαβάστε αναλυτικά ολόκληρη την ανακοίνωση του Πατριαρχείου Αντιοχείας:
«Το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων εξέδωσε προσφάτως Ανακοινωθέν (10 Ιουλίου 2015), στο οποίο ισχυρίζεται ότι «ενημερώνει … εν ειλικρινεία και αληθεία» κάθε ενδιαφερόμενο σχετικά με την διασαλευθείσα κανονική τάξη, λόγω της εισπηδήσεώς του στη γεωγραφική περιοχή της εκκλησιαστικής δικαιοδοσίας του Πατριαρχείου Αντιοχείας, με την ίδρυση «Αρχιεπισκοπής» στο Κατάρ, η οποία υπάγεται στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων.
Κατ’ αρχάς, το Πατριαρχείο Αντιοχείας βεβαιοί, ότι ενώ αποστασιοποιείται από τις συζητήσεις και τις διαμάχες στα μέσα επικοινωνίας, αναγκάζεται, «εν ειλικρινεία και αληθεία», να αποσαφηνίσει συγκεκριμένα σημεία του εν λόγω Ανακοινωθέντος.
1. Εάν οι πρακτικές συνθήκες δεν επέτρεψαν στην Εκκλησία της Αντιοχείας να έχει εκκλησιαστική παρουσία στο Κατάρ, αυτό δεν σημαίνει ότι η δράση της στην «Αραβία» είναι του πρόσφατου παρελθόντος. Αρκεί να σημειωθεί ότι η Εκκλησία της Αντιοχείας διαποίμανε τους Χριστιανούς στην εν λόγω περιοχή από την απαρχή του Χριστιανισμού. Στη σύγχρονη εποχή, η πραγματική παρουσία της Αντιοχείας έχει εδραιωθεί στην περιοχή αυτή σταδιακά. Το έτος 1953, το Πατριαρχείο Αντιοχείας είχε Επαρχία εκεί, η οποία περιλαμβάνει ολόκληρη την περιοχή υπό την προεδρία Μητροπολίτου, ο οποίος ζεί εν μέσω του ποιμνίου του και διαποιμαίνει τους εκεί Ορθοδόξους Χριστιανούς διαφόρων εθνικοτήτων. Εκτότε, και έως σήμερα, αρκετοί Μητροπολίτες έχουν υπηρετήσει στη Μητρόπολη αυτή. Επομένως, τίθεται δικαίως το ερώτημα: Αν το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων θεωρεί εαυτόν ως δικαιούχο της εκκλησιαστικής δικαιοδοσίας στο Κατάρ, γιατί δεν προέβαλε αντιρρήσεις ως προς την παρουσία της Αντιοχείας εκεί;
2. Το Πατριρχείο Αντιοχείας εκφράζει τη λύπη του, σημειώνοντας πόσο εσφαλμένη είναι η προσέγγιση του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων σχετικά με την κρίση που το ίδιο προκάλεσε. Καταδικάζει, εξίσου, την αδιαφορία του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων για την κατανόηση των πιστών, προκειμένου να εμφανιστεί ως αδικημένο θύμα, ενώ επεκτίνει την παράβασή του. Εξάλλου, επικαλείται επιστολή, ισχυριζόμενο ότι εκδώθηκε από το Πατριαρχείο Αντιοχείας, αποδίδων στον Μακαριώτατο Πατριάρχη Αντιοχείας δήλωση, στην οποία ουδέποτε προέβει και δεν επρόκειτο ποτέ να διανοηθεί να διατυπώσει. Ως εκ τούτου, προς αποφυγή οποιασδήποτε συγχύσεως, το Πατριαρχείο Αντιοχείας επαναλαμβάνει ότι διαποιμαίνει τους πιστούς που ζούν εντός των ιστορικών και κανονικών ορίων της, όπως αυτά ορίζονται στον Κώδικα του Κανονικού Δικαίου, τα οποία δεν συμπεριλαμβάνουν ούτε την Αιγύπτο, ούτε την Ιορδανία και ούτε την Ιερουσαλήμ. Αναφοράς γενομένης, το Πατριαρχείο Αντιοχείας βούλεται να επιστήσει την προσοχή των κακοβούλων για τις άριστες σχέσεις μας με το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, το οποίο διαποιμένει μεγάλο αριθμό πιστών προερχομένων εκ της Αντιοχείας, που διαμένουν πλέον σε διάφορες χώρες της αφρικανικής ηπείρου.
3. Παρά το γεγονός ότι το Πατριαρχείο της Αντιοχείας αποφεύγει επιμόνως κάθε είδους αντιπαράθεση, οφείλει να επιστήσει την προσοχή όλων σε δύο κεντρικά σημεία:
α. Η κατηγορία εναντίον του Πατριαρχείου Αντιοχείας για εθνοφυλετισμό είναι τελείως αβάσιμη. Απευθυνόμαστε σε όλους, αρκούμενοι στο αγιογραφικό «έρχεσθε και όψεσθε». Ο ανοικτός χαρακτήρας της Εκκλησίας μας αποδεικνύεται από την ισότητα μεταξύ των πιστών διαφόρων προελεύσεων και την ποικιλομορφία που χαρακτηρίζει την Αντιοχειανή ποιμαντική φροντίδα στον κόσμο.
β. Όσο για την παραποίηση της συμφωνίας των Αθηνών, και άλλες καταγγελίες, και ως ανταπόκριση στην επιθυμία του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, όπως ανέφερε στο Ανακοινωθέν του, όπου επικαλείται «την μαρτυρίαν των εκπροσώπων του Οικουμενικού Πατριαρχείου και της Διευθύνσεως Εκκλησιών», και για να αποφευχθεί οποιαδήποτε σύγχυση, το Πατριαρχείο Αντιοχείας ζητά την άδεια του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου να αναφέρει κατά λέξη ορισμένα από όσα απαντώνται στην επιστολή του προς τον Πατριάρχη Αντιοχείας Ιωάννη Ι΄ στις 12 Νοεμβρίου 2013, με αριθμ. πρωτ. 943. Τα λόγια αυτά του Παναγιωτάτου είναι σαφή:
«Τυγχάνει γνωστόν και εκτιμάται δεόντως υπό της Υμετέρας Μακαριότητος (κ. Ιωάννου), ότι το Οικουμενκόν Πατριαρχείον και η ημετέρα Μετριότης, προς την κατεύθυνσιν ταύτην, αμέσως άμα τη ανακύψει του συγκεκριμένου προβλήματος, κατεβάλομεν πολλάς και επανειλημμένας προσπαθείας διά παρακλητικών προσωπικών ημετέρων ενεργειών προς τον αδελφόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ιεροσολύμων κύριον Θεόφιλον ίνα μη προβή εις την χειροτονίαν του όπως ποτέ εκλεγέντος ειρημένου Αρχιεπισκόπου, χάριν της ειρήνης της Εκκλησίας …
Ατυχώς, το Πατριαρχείον Ιεροσολύμων, παρά τας εν προκειμένω αδελφικάς και χάριν του κοινού πανορθοδόξου αγαθού, ευκταίας και κατά τους ιερούς κανόνας και την ιεράν παράδοσιν της Ορθοδόξου Εκκλησίας υποδείξεις του Οικουμενικού Πατριαρχείου και τας Υμετέρας προσωπικάς, Μακαριώτατε, εκκλήσεις, προχώρησεν εις την χειροτονίαν και εις την εγκατάστασιν του εν λόγω Αρχιεπισκόπου …».
Δείτε και την ανακοίνωση στα αγγλικά από την ιστοσελίδα του Πατριαρχείου:
2015-08-08
A statement from the Greek Orthodox Patriarchate of Antioch and all the East
DAMASCUS, 8 August, 2015
The Patriarchate of Jerusalem recently issued a statement claiming that it pretends to «tell the truth with honesty,» regarding its aggression toward the jurisdiction of the Patriarchate of Antioch and regarding establishing an Archdiocese in Qatar under its jurisdiction. The Patriarchate of Antioch and All the East asserts first of all that it keeps itself above public media debates. However, the Patriarchate now considers itself obliged to clarify certain points regarding the above-mentioned statement in order “to tell the truth with honesty.”
1-Partictial conditions did not allow the Church of Antioch to be present in Qatar during the period of time in question. This does not mean that the Church of Antioch is a newly established Church in “Arabia.” Suffice it to note that the Church of Antioch has been ministering to the Christians in that region since the dawn of Christianity. In the modern era, the actual presence of Antioch was gradually strengthened in that region. On 1953, the church of Antioch had an Archdiocese there. The Church of Antioch historically and in the present time has an Archdiocese which encompasses the entire region, and is led by a Metropolitan who lives in its midst, and ministers to the Orthodox Christian people of various nationalities. A number of successive Metropolitans have been ministering to this Archdiocese up to this day. Thus, the question must be asked: Why didn’t the Patriarchate of Jerusalem ever object to the presence of Antioch, if it believes that it has ecclesiastical jurisdiction over Qatar?
2) The Patriarchate of Antioch is saddened and dismayed by the fact that the Patriarchate of Jerusalem is at such a loss in its approach to this crisis. Jerusalem has created a crisis. Furthermore, the Patriarchate denounces the fact the Patriarchate of Jerusalem misleads the faithful, as though to appear a battered victim. In fact, Jerusalem persists in its aggression, quoting an administrative memorandum issued by the Patriarchate of Antioch, and attributing words to the Patriarch of Antioch which he never said at any time, and will never say in the future. Therefore, in order to prevent any confusion, the Patriarchate of Antioch reiterates the fact that it ministers to the faithful who live within the historical and canonical jurisdiction set forth in the Sacred Canons. Currently, the jurisdiction of the Patriarchate of Antioch does not now include Egypt, Jordan and Jerusalem. Furthermore, the Patriarchate of Antioch points out that some are maliciously mischaracterizing our outstanding relation with the Patriarchate of Alexandria. The Patriarchate of Alexandria ministers to a large number of Antiochian believers, residing in various countries within the African continent.
3) The Patriarchate of Antioch avoids controversial manners of speaking, and draws attention to two important points:
A – To accuse the Patriarchate of Antioch of ethnocentricity is certainly untruthful and disingenuous. The Patriarchate of Antioch simply says to all peoples: “Come and see.” This assertion testifies to the openness of the Antiochian Church, and to the equality among its believers, and the diversity that characterizes the Antiochian ministry throughout world.
B- The Patriarchate of Antioch has been accused, among other allegations, that it has renounced “the agreement of Athens.” The Patriarchate of Jerusalem has called “the Ecumenical Patriarchate, and Greek Ministry of Foreign Affairs” to witness to this fact. In Response to this, the Patriarchate of Antioch asks for the permission of the most holy Father the Ecumenical Patriarch Bartholomew to quote his Protocol No. 943 dated November 12, 2013. The ecumenical patriarch himself is a guarantor in explaining everything:
“As Your Beatitude, kyr kyr John, has come to realize and assess, we, the Ecumenical Patriarchate, in our Mediocrity, have issued many repeated attempts to address the problem at hand. This problem has arisen suddenly and without warning—so we have made many appeals to our brother, His Beatitude, kyr Theophilos, the Patriarch of Jerusalem, in the following vein: that he not continue on any further in his action to ordain the one whom they call archbishop-elect…
Unfortunately, Your Beatitude, contrary to all the counsels of the Ecumenical Patriarchate which are fraternal and sought after, and for the sake of the common pan-Orthodox good, and the sacred tradition of the Church, and even against Your own personal appeals, the patriarchate of Jerusalem has gone forward in ordaining and establishing the archbishop in question…”
