Του Αρχιμανδρίτου Σεραφείμ Δημητρίου
Απάντηση εγγράφως στην πρόσκληση της Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου Σερβίας απέστειλε ο από Επίσκοπος Ράσκας και Πριζρένης Αρτέμιος.
Με ελεγκτικό ύφος δίνει το στίγμα της “ομολογίας” του αρνούμενος να δεχθεί όποια συζήτηση επανόδου του στην κανονικότητα. Θεωρεί ότι η αλήθεια κατέχεται από τον ίδιο και λέει ότι σχίσμα δεν κάνει ο Ορθόδοξος Επίσκοπος, όταν διαφυλάττει αληθινή και αδιάφθορη την πίστη, υπονοώντας αν όχι εννοώντας, ότι η Σύνοδος βρίσκεται μακρυά από την αλήθεια.
Μάλιστα μιλά για υποκρισία, γράφοντας “με προσκαλείτε σε κοινωνία για να να με κατηγορείτε στην συνέχεια στους πιστούς ότι εσείς θέλετε και εγώ αρνούμαι να δεχθώ την ενότητα. Αλλά ο κόσμος γνωρίζει και θυμάται όλα τα προηγούμενα γεγονότα”.
Υπογράφοντας ως εξόριστος Επίσκοπος Ράσκας και Πριζρένης λέει “Δεν περιφρονώ την κλήση Σας αλλά κάνω ομολογία πίστεως και δίνω την μαρτυρία της Ορθοδοξίας”. Λειτουργεί, χειροτονεί κληρικούς, περιοδεύει στα νεοπαγέντα μοναστήρια του.
Πλέον διαγράφεται ότι η αποσχιστική πράξη, του κατά την Σύνοδο μοναχού Αρτεμίου δεν είναι μια παροδική αντίδραση, αλλά η απαρχή μιας παράλληλης εκκλησιαστικής δομής που θα αναπτυχθεί και θα ταλανίσει την Σερβική Εκκλησία.
Παρά το ότι η Σύνοδος επανέφερε τον Αρτέμιο στην τάξη των λαϊκών καθώς και τον Ηγούμενο Νικόλαο, τον οποίο ο Αρτέμιος χειροτόνησε μετά το Πάσχα μόνος του σε Χωρεπίσκοπό του, οι ίδιοι και οι οπαδοί τους θα μείνουν στην ιστορία της Σερβικής Εκκλησίας σαν σχίσμα. Η πείρα από το ζήτημα με τους υποστηρικτές του Παλαιου της Ελλάδας παράγει την βεβαιότητα ότι το πρόβλημα θα διαιωνιστεί.
