Του Ανδρέα Μπότσαρη
Πριν από λίγες μέρες o πρόεδρος της Ελληνικής Ορθόδοξης Κοινότητας-Ενορίας Αγίου Γεωργίου Thebarton και Δυτικών Προαστίων Νότιας Αυστραλίας κ. Ευάγγελος Χρίστου, είχε την καλοσύνη να μου χαρίσει το μόλις κυκλοφορήσαν βιβλίο της Κοινότητας-Ενορίας του.
Από ό,τι μού είχε πει ο κ. Χρίστου το βιβλίο έχει εκδοθεί με την ευκαιρία των πενήντα χρόνων ζωής και προόδου και διανέμεται δωρεάν στα μέλη, σε υποστηρικτές, φίλους και συνεργάτες της Κοινότητας-Ενορίας του και σε άτομα που εκτιμούν τέτοιου είδους προσπάθειες.
Την έρευνα, συλλογή, αξιολόγηση και επιλογή του υλικού καθώς και τη συγγραφή είχε αναλάβει αφιλοκερδώς ο Δρ. Γεώργιος Φραζής, φιλόλογος καθηγητής, υπεύθυνος του Τμήματος Ελληνικών του Ελληνορθόξου Κολλεγίου Αγίου Γεωργίου Thebarton, Νότιας Αυστραλίας.
Αντιλαμβάνομαι τις δυσκολίες, που είχε ν’ αντιμετωπίσει ο Δρ. Φραζής, όχι μόνο στις χρονοβόρες συνεντεύξεις και στη σταχυολόγηση πληροφοριών από τα αρχεία της Κοινότητας, καθώς και την ιστορική αναδρομή σε άλλες πηγές πληροφοριών, αλλά και στο επίπεδο γραφής του ιστορικού τούτου λευκώματος: Να το γράψει σε υψηλή, επιστημονική γλώσσα που χαρακτηρίζει τη γραφίδα του ή σε απλή γλώσσα, ανταποκρινόμενος στο αναγνωστικό επίπεδο του απλού ενορίτη. Πιστεύω ότι αυτό ήταν ένα δίλημμα του συγγραφέα. Έχω τη γνώμη ότι τελικά επέλεξε το πάντρεμα των δύο επιπέδων γραφής.
Στην έκδοση αυτή των 450 περίπου σελίδων, ο αναγνώστης θα βρει μέσα από ζωντανό λόγο, φωτοαντίγραφα ντοκουμέντων και πλούσιο φωτογραφικό υλικό όχι μόνο την ιστορική διαδρομή -ίδρυση, πρόοδο, ακμή, δράση- αυτής της Κοινότητας-Ενορίας, αλλά και την ιστορική πορεία της Ελληνικής Ορθόδοξης εκκλησίας της Τρίτης Αρχιεπισκοπικής Περιφέρειας της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας, την εδώ εκπροσώπηση της Ελληνικής Δημοκρατίας καθώς και πολλές άλλες ενδιαφέρουσες πληροφορίες που αναφέρονται στη Νότια Αυστραλία.
Στις πρώτες είκοσι περίπου σελίδες είναι οι χαιρετισμοί των θρησκευτικών, κοινοπολιτειακών και πολιτειακών Αρχών καθώς και μια σύντομη εισαγωγή από τον ίδιο τον ερευνητή-συγγραφέα.
Στο πρώτο κεφάλαιο, που είναι γενικού ενδιαφέροντος, γίνεται μια σύντομη ιστορική παρουσίαση της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αυστραλίας από το 1924 μέχρι το 2010. Ακολουθούν πέντε κεφάλαια, ένα για κάθε δεκαετία, που αναφέρονται ειδικά στην Κοινότητα-Ενορία Αγίου Γεωργίου. Το έβδομο κεφάλαιο είναι αφιερωμένο στην εκπαίδευση, ενώ το όγδοο καταπιάνεται με τους «υποστηρικτικούς θεσμούς της Κοινότητος-Ενορίας». Το ένατο κεφάλαιο είναι αφιερωμένο στον «Πρωτοπρεσβύτερο του Οικουμενικού Θρόνου π. Διογένη».
Στο βιβλίο αυτό η παρουσία του ιερατικώς προϊσταμένου της Κοινότητας-ενορίας Αγίου Γεωργίου αιδ. Διογένη Πατσούρη, είναι δικαιολογημένα εμφανής. Από το 1975 που ήρθα στην Αυστραλία και έχω αναμειχθεί ποικιλόμορφα στα κοινά, γνώρισα σε μεγάλο βαθμό κι έχω άποψη για τη δράση των συμπολιτών μου. Τον πατέρα Διογένη, χωρίς να έχω ιδιαίτερη συνεργασία μαζί του, τον θεωρώ ως τον πιο δραστήριο ορθόδοξο ιερέα της Πολιτείας μας, ιερέα με οράματα και πολλές επιτυχίες στο ενεργητικό του, συμπεριλαμβανομένης και της ίδρυσης του πρώτου ελληνορθόδοξου Κολλεγίου της πόλης μας. Αν σ’ αυτά προστεθεί κι η πέραν των 40 χρόνων εφημερία του στον ίδιο ναό, δικαιολογείται, νομίζω, η τόση προβολή, που του έχει κάνει ο συγγραφέας. Άλλωστε, έχει τιμηθεί και από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και τις πολιτικές αρχές της Αυστραλίας.
Το επετειακό αυτό βιβλίο συμπληρώνουν στο τέλος οι «Επιλογικές Παρατηρήσεις», το «Επίμετρο» κι η βιβλιογραφία.
Με τη σύντομη αυτή αναφορά μου στην έκδοση του βιβλίου-λευκώματος «Πενήντα Χρόνια Ζωής και Δημιουργίας 1960-2010» της Ελληνικής Ορθόδοξης Κοινότητας-Ενορίας Αγίου Γεωργίου Thebarton και Δυτικών Προαστίων θα ήθελα να συγχαρώ τόσο τον συγγραφέα, αγαπητό Γεώργιο Φραζή, για την εξαιρετική του δουλειά, καθώς και τον πατέρα Διογένη, τον Πρόεδρο και τα μέλη του Διοικητικού του Συμβουλίου για τη συμβολή τους στην ιστορική αυτή έκδοση και να τους ευχαριστήσω, που μου έδωσαν την ευκαιρία, διαβάζοντάς το, να γνωρίσω καλύτερα τον ελληνισμό της Πολιτείας μας.
Εύχομαι η παρούσα έκδοση να μεταφραστεί και στ’ αγγλικά έτσι που να μπορέσει κι η νέα γενιά να γνωρίσει τις προσπάθειες, τους αγώνες και τις θυσίες των πατέρων και παππούδων τους για να κρατηθεί ζωντανή η πίστη κι η αγάπη που είχαν φέρει από την πατρίδα και να τα διαφυλάξουν ως ιερή παρακαταθήκη. Επίσης είναι ένα λαμπρό παράδειγμα, ώστε κι άλλες κοινότητες, που δεν έχουν ακόμη εκδώσει το δικό τους λεύκωμα, ν’ ακολουθήσουν το παράδειγμα «του Άη Γιώργη».