Γλυκύτης Πατριαρχικής επίσκεψης στο Πικρίδιο
Kωνσταντινούπολη, ρεπορτάζ-φωτογραφίες του Νίκου Μαγγίνα
Στο Πικρίδιο της Πόλης, στην ταπεινή γωνιά του Κερατίου και στον πανηγυρίζοντα Ναό της Κοινότητας αυτής βρέθηκε την Παρασκευή, ανήμερα της Αγίας Παρασκευής, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος. Επισύστασή του η καθ΄ ημέραν η μέριμνα πασών των Εκκλησιών. Και οπωσδήποτε από το πλαίσιο αυτής της πατρικής μέριμνας δεν αποκλείεται κανείς.
Έτσι και φέτος ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος χοροστάτησε στη Θεία Λειτουργία που τελέστηκε στον Ναό της Αγίας Παρασκευής Πικριδίου, οι Ρωμηοί ενορίτες της οποίας είναι ολίγιστοι κυριολεκτικά.
Με την ευλογία της Μητρός Εκκλησίας ο Ναός αυτός χρησιμοποιείται από τους Ρουμάνους αδελφούς οι οποίοι κατοικούν στην Πόλη για να τελούν σε αυτόν τις Ιερές Ακολουθίες στη μητρική τους γλώσσα ανήκοντας παράλληλα στη δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο Οικουμενικός Πατριάρχης ανέγνωσε Τρισάγιο υπέρ αναπαύσεως των ψυχών του Μακαριστού Πατριάρχου Ρουμανίας Θεοκτίστου καθώς η επέτειος της κοίμησής του συμπίπτει με την 30ή Ιουλίου και των αειμνήστων Μαρίας και Μαρίας μητέρας και θυγατέρας του Ευεργέτου της Κοινότητας Πικριδίου (Χάσκιοϊ) και Άρχοντος του Θρόνου Παναγιώτου Τσάκου.
Στη Θεία Λειτουργία παρέστησαν συμπροσευχόμενοι ο Μητροπολίτης Νέας Ζηλανδίας Αμφιλόχιος, ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος στην Πόλη Πρέσβυς Νικόλαος Ματθιουδάκης, η Γενική Πρόξενος της Ρουμανίας ενταύθα Stefana Greavu, κληρικοί και πιστοί από την Πόλη και την Ελλάδα καθώς και σημαντικός αριθμός πιστών Ρουμανικής καταγωγής με επικεφαλής τον εφημέριο του Ναού.
Στη δεξίωση που ακολούθησε τον Οικουμενικό Πατριάρχη προσφώνησε από μέρους του, απουσιάζοντος στο Εξωτερικό, Μητροπολίτου Σασίμων Γενναδίου, Επόπτου της Περιφέρειας Ταταούλων όπου ανήκει η Κοινότητα Πικριδίου, ο πολιός Αρχιμ. Πρόδρομος Αναστασιάδης. Προϊσταμενεύων της Κοινότητας Πικριδίου και Προϊστάμενος της Κοινότητας Αγίων Αποστόλων Φερίκιοϊ και στη συνέχεια ο ρέκτης Πρόεδρος της Κοινότητας Σταύρος Βασιλειάδης
Στο λόγο του ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος αναφέρθηκε στην πνευματική ευρύτητα της Μεγάλης Εκκλησίας η οποία ευαγγέλισε στα έθνη και κυρίως στο Βαλκανικό χώρο την Ορθόδοξη πίστη ενώ σημείωσε πώς αν και οι λαοί αυτοί αποσχίστησαν από την κανονική δικαιοδοσία του Θρόνου δημιουργώντας εθνικές Εκκλησίες εντούτοις “το Οικουμενικό Πατριαρχείο αγκαλιάζει πάντοτε όλους τους Ορθοδόξους με στοργή και αγάπη ως πραγματική Μητέρα Εκκλησία”.
Στη συνέχεια παρουσίασε στους παρισταμένους τον Μητροπολίτη Νέας Ζηλανδίας Αμφιλόχιο τον οποίον παρότρυνε να ομιλήσει. Ο Μητροπολίτης Αμφιλόχιος ανέπτυξε τα περί της έμπονης και αγωνιώδους ιεραποστολικής προσπάθειας που καταβάλλεται στη γη της Νέας Ζηλανδίας και στα νησιά Φίτζι ώστε να κηρυχθή και εκεί ανόθευτο και αυθεντικό το ευαγγελικό μήνυμα του Αναστάντος Ιησού Χριστού. Στη συνέχεια μίλησαν η Γενική Πρόξενος της Ρουμανίας στην Πόλη και ο Ρουμάνος Εφημέριος της Αγίας Παρασκευής.
Αξίζει να αναφερθεί ότι παρουσία Ναού στον ίδιο τόπο υπάρχει από τα Βυζαντινά χρόνια ενώ ο σημερινός Ναός κτίσθηκε στα τέλη του 18ου αιώνος. Ο Ναός υπέστη σοβαρές ζημιές τον Σεπτέμβριο του 1955 κατά τη διάρκεια των γεγονότων εις βάρος της Ρωμηοσύνης της Πόλης. Μέσα σε αυτόν βρίσκεται ο τόπος όπου απέθεσαν μετά την ανακομιδή του από τον περίβολο του Ναού το σεβάσμιο Λείψανο της Αγίας Νεομάρτυρος Αργυρής το οποίο αργότερα κάηκε σχεδόν ολόκληρο ως ολοκαύτωμα σε τραγικές ώρες για το Γένος.
Στο Πικρίδιο, στην αρχοντική γωνιά Αρχόντων και επιφανών κεκοιμημένων, κυριαρχεί η πίκρα για τη συρρίκνωση της ευτυχίας και το ένδοξο παρελθόν της Κοινότητας. Όμως η Αγία Παρασκευή, η προστάτιδα των παθήσεων των ματιών, μένοντας πάντα εκεί, στον ίδιο τόπο, ασάλευτη στις προκλήσεις των καιρών, φωτίζει η ίδια τους οφθαλμούς κι αυτών ακόμη που εθελοτυφλούν περί του ευοίωνου μέλλοντος και της πορείας της Ρωμηοσύνης και ενισχύει το φρόνημα για συνέχιση και εντατικοποίηση των προσπαθειών για το καλύτερο αύριο. Με τον τρόπο αυτό έρχεται η Πατριαρχική παρουσία για να υπενθυμίζει σε όλους πως το τελευταίο χαρακτηριστικό που εξαντλείται στον Ρωμηό είναι η πίστη και η ελπίδα και για να γλυκαίνει την πικρία που έμεινε και τους πόνους από το οδυνηρό χθες καθιστώντας το Ρωμέηκο αύριο όπως του πρέπει αισιόδοξο και δυναμικότερο.