Η ομιλία του σεβ. μητροπολίτου Σουηδίας και πάσης Σκανδιναυϊας, κ. Κλέοπα, κατά τη διάρκεια της δεξίωσης που ακολούθησε, μετά τη χειρότονία του στο Φανάρι.
Ολόκληρο το κείμενο της ομιλίας του σεβασμιωτάτου…
Παναγιώτατε Δέσποτα,
Σεβασμία των Ιεραρχών χορεία,
Σεβαστοί πατέρες,
Εντιμολογιώτατοι Άρχοντες,
Εξοχώτατοι Διπλωμάται,
Αγαπητοί αδελφοί,
Χριστός Ανέστη!
Διακατεχόμενος υπό βαθυτάτων και αναμείκτων αισθημάτων, αφ’ ενός μεν υπό αγαλλιάσεως και προθυμίας, αφ’ ετέρου δε υπό ιεράς συγκινήσεως και συστολής, προσήλθον προχθές εις την Βασιλεύουσαν των πόλεων μετά δέους, διά το μέγεθος της αναληφθείσης αρχιερατικής ευθύνης, και σήμερον, κατά θαυμαστήν συγκυρίαν, 21ην του μηνός Μαίου, ημέραν καθ’ ην η Εκκλησία εορτάζει την μνήμην του Αγίου ενδόξου θεοστέπτου και Ισαποστόλου Βασιλέως Κωνσταντίνου, του και ιδρυτού της Πόλεως, μετά της Αγίας αυτού μητρός Ελένης, ηξιώθην εν τω Πανσέπτω Πατριαρχικώ Ναώ του πληρώματος της χάριτος της Ιερωσύνης, χειροτονηθείς εις Επίσκοπον του Αποστολικού και Πατριαρχικού Οικουμενικού Θρόνου, του Ιερού Κέντρου της Ορθοδοξίας, προκειμένου να διαποιμάνω μίαν Επαρχίαν αυτού εν ταίς Βορείαις Χώραις, την Ιεράν Μητρόπολιν Σουηδίας και πάσης Σκανδιναυίας.
Τα αισθήματα, τα οποία κατακλύζουν την στιγμήν ταύτην την φλεγομένην καρδίαν μου, τυγχάνουν απερίγραπτα και μοναδικά. Το θέλημα και η πρόνοια του εν Τριάδι προσκυνουμένου Θεού, εκπεφρασμένα διά των κανονικών ψήφων της Αγίας και Ιεράς Συνόδου, ανεβίβασαν σήμερον την εμήν ελαχιστότητα εις την Επισκοπικήν Καθέδραν. Πρόκειται αναμφιβόλως διά την προσωπικήν μου Πεντηκοστήν, η οποία κατά θαυμαστήν επί πλέον συγκυρίαν, συντελείται επί τη αποδόσει σήμερον του συνεορτασμού της Δεσποτικής Εορτής της Μεσοπεντηκοστής.
Υψίστη όντως η τιμή, της οποίας ηξιώθην, υψίστη εν ταυτώ τυγχάνει και η ευθύνη. Καλούμαι από της σήμερον, τη σεπτή αποφάσει της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Πανσέπτου Οικουμενικού Θρόνου, προς την οποίαν εκφράζω την άπειρον και διηνεκή ευγνωμοσύνην και ευπείθειάν μου, να διακονήσω την Μητέρα Εκκλησίαν εν μέσω καιρών χαλεπών, κατά τους οποίους, περισσότερον πάσης άλλης φοράς, αι παραδεδομέναι πατρογονικαί αρχαί και αξίαι τίθενται υπό αμφισβήτησιν, αντιμετωπιζόμεναι κατά το μάλλον ή ήττον ποικιλοτρόπως εκ μέρους της κοινωνίας. Εν τούτοις, πιστεύω ακραδάντως ότι η Πρωτόθρονος Αποστολική Εκκλησία της Βασιλευούσης των πόλεων, απευθυνομένη προς τους εγγύς και τους μακράν, έχει τας προϋποθέσεις ίνα μεταλαμπαδεύση την σοφίαν του Ζώντος Θεού, τα οράματα των Αποστόλων Ανδρέου και Ιωάννου και τα εν γένει Χριστιανικά ιδεώδη εις ένα κλυδωνιζόμενον και καταρρέοντα κόσμον.
Εν ταίς ημέραις ταύταις βιούμεν, εκ του σύνεγγυς, Παναγιώτατε Δέσποτα, έντονον τον παλμόν και ιδαιτέραν την χαράν επί τη επικειμένη συναντήσει της Υμετέρας Θειοτάτης Παναγιότητος μετά του Αγιωτάτου Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου εν Ιεροσολύμοις, επί τη αγομένη εφέτος πεντηκοστή επετείω από της ιστορικής συναντήσεως των αοιδίμων Οικουμενικού Πατριάρχου Αθηναγόρου και Πάπα Παύλου του ΣΤ’, οίτινες, εν τω πλαισίω της πολυποθήτου προοπτικής της ενώσεως των Εκκλησιών, αντήλλαξαν τον ασπασμόν της αγάπης και της ειρήνης εις τον τόπον ου έστησαν οι πόδες Κυρίου, εν πνεύματι αμοιβαίας αδελφωσύνης. Η επερχομένη ιστορική συνάντησις επιβεβαιοί την δέησιν πάντων ημών ʺΥπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου, ευσταθείας των αγίων του Θεού Εκκλησιών και της των πάντων ενώσεωςʺ (εκ της Μ. Συναπτής). Διό και άπαντες ευχόμεθα και προσευχόμεθα όπως ο Θεολογικός Διάλογος μετά των Ρωμαιοκαθολικών αδελφών αναδειχθή εις αποφασιστικόν παράγοντα, προς οικοδομήν της ενότητος της Εκκλησίας του Χριστού.
ʺΟ μεν θερισμός πολύς, οι δε εργάται ολίγοιʺ (Ματθ. 9, 37) ακούεται, Παναγιώτατε Δέσποτα, μέχρι σήμερον διαχρονικώς ο λόγος του Κυρίου προς τους Μαθητάς και Αποστόλους και δι’ αυτών προς άπαντας τους ανά τους αιώνας Επισκόπους. Καθώς κατεστάθην, χάριτι Θεού, φορεύς τοιαύτης υψηλής και βαρείας παρακαταθήκης, προσμένω εναγωνίως την στιγμήν κατά την οποίαν, υπό την πεπνυμένην καθοδήγησιν της Υμετέρας Θειοτάτης Παναγιότητος, πρόκειται να θέσω ʺτην χείρα επ’ άροτρονʺ (πρβλ. Λουκ. 9, 62) εις το πνευματικόν γεώργιον της Ιεράς Μητροπόλεως Σουηδίας και πάσης Σκανδιναυίας, το οποίον, προτάσει και προβολή της Υμετέρας Σεπτής Κορυφής, έθεσεν η σεπτή ψήφος της Αγίας και Ιεράς Συνόδου εις την ποιμαντικήν μου μέριμναν. Άμεσος επιδίωξίς μου τυγχάνει η ως τάχιστα επίσκεψις πασών των Ενοριών και Κοινοτήτων, ουχί μόνον εν Σουηδία, αλλά και των λοιπών εν Νορβηγία, Δανία και Ισλανδία ευρισκομένων, αφουγκραζόμενος εκ του σύνεγγυς τους προβληματισμούς και τας αγωνίας του εμπιστευθέντος μοι λογικού ποιμνίου. Επιστρατεύων απάσας τας ταπεινάς μου δυνάμεις, διαβεβαιούμαι την Υμετέραν Θεόλεκτον Κορυφήν ότι πρόκεται, συν Θεώ Αγίω, να εργασθώ αόκνως, ίνα φανώ αντάξιος των αγίων προσδοκιών και των ιερών οραματισμών της Μητρός Εκκλησίας.
Επιπροσθέτως, σπεύδω όπως διαβεβαιώσω την Υμετέραν προσκυνητήν μοι Παναγιότητα ότι προτίθεμαι να εναγκαλισθώ, εν Πνεύματι Αγίω και εν τω συνδέσμω της αγάπης του Χριστού, ολοκλήρους τους ευγενείς και πεπολιτισμένους λαούς των Χωρών της ταπεινής μου Επαρχίας, δίδων το στίγμα της Ορθοδοξίας ως Ορθοπραξίας, ως χώρου, δηλονότι, αγάπης, ειρήνης, καταλλαγής, συμφιλιώσεως και ενότητος προς άπαντας ανεξαιρέτως, εις το πρόσωπον ενός εκάστου των οποίων διακρίνεται η ζώσα εικών του Θεού, κατά το Πατερικόν λόγιον ʺΕίδες τον αδελφόν σου; Είδες τον Θεόν σουʺ!
Επίσταμαι εμπειρικώς, εκ του Υμετέρου Πατριαρχικού πνευματοφόρου παραδείγματος, ότι η ενότης της Εκκλησίας δεν τυγχάνει μία δεδομένη και αυτονόητος αξία, αλλά απαιτείται συνεχής εγρήγορσις και έμπονος άσκησις διά την διατήρησίν της. Πεπεισμένος ων ότι η Ορθόδοξος Εκκλησία κατέχει το πλήρωμα της αληθείας και διά τούτο ουδέν έχουσα να φοβηθή, προτίθεμαι, βαδίζων διαρκώς επί των αγίων ιχνών της Υμετέρας Θειοτάτης Παναγιότητος, ίνα αποδώσω ιδιαιτέραν βαρύτητα εις την επιτυχή συνέχισιν των Διαχριστιανικών και Διαθρησκειακών Διαλόγων.
Παναγιώτατε Δέσποτα,
Εν άκρα ταπεινώσει αναλαμβάνων την διαποίμανσιν της Ιεράς Μητροπόλεως Σουηδίας και πάσης Σκανδιναυίας, κλίνω τον αυχένα της ψυχής και του σώματος εις τον νέον του Κυρίου χρηστόν ζυγόν. Μετά τας προς τον Αναστάντα Χριστόν ευχαριστίας και δοξολογίας, ο νούς, η καρδία και οι οφθαλμοί μου στρέφονται προς την Υμετέραν Θειοτάτην και προσκυνητήν μοι Παναγιότητα, εις Ην, μετά Θεόν, οφείλω το πλήρωμα της χάριτος, εκφράζων την εις το διηνεκές υιικήν μου αφοσίωσιν.
Ταύτη τη στιγμή, επιτραπήτω μοι, Παναγιώτατε Πάτερ και Δέσποτα, να αποδώσω τα οφειλόμενα εις πρόσωπα διαδραματίσαντα καθοριστικόν ρόλον εις την μέχρι τούδε πορείαν μου, αρχής γενομένης από του μακαριστού Γέροντός μου, Μητροπολίτου Θεσσαλιώτιδος κυρού Κλεόπα, παρά τους πόδας του οποίου πολλά εδιδάχθην και τα οποία μέλλουν να αποτελέσουν σημαντικά εφόδια διά την διακονίαν μου εις την Ιεράν Μητρόπολιν Σουηδίας και πάσης Σκανδιναυίας. Είη η μνήμη αυτού αιωνία και άληστος, η δε μερίς αυτού εν τω παραδείσω της τρυφής, μετά των απ’ αιώνος ευαρεστησάντων τω Θεώ Αγίων Ιεραρχών.
Ευγνωμόνως ευχαριστώ τους αειμνήστους γονείς μου, Δημήτριον και Πηνελόπην, διά την θυσιαστικήν αγάπην, τους πολλούς κόπους και τας ποικίλας φροντίδας των, τας οποίας εν πολλή αυταπαρνήσει μοί προσέφερον. Δεηθήτε, παρακαλώ, Παναγιώτατε, υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των εν σκηναίς δικαίων.
Ευχαριστώ, από βάθους ψυχής, τον Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Βοστώνης κ. Μεθόδιον, παρά τω οποίω είχον την ιδαιτέραν τιμήν και ευλογίαν να υπηρετήσω επί δεκαέξ έτη.
Όλως ιδιαιτέρως υποβάλλω τας ευγνώμονας ευχαριστίας μου εις τον Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Γαλλίας κ. Εμμανουήλ, τον εμπνευσμένον ποδηγέτην, σοφόν μέντορα και ένθερμον υποστηρικτήν της εμής ελαχιστότητος.
Ουχ ήττον, θερμοτάτας ευχαριστίας εκφράζω προς τον Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Κυδωνιών κ. Αθηναγόραν, τον γνήσιον και ομογάλακτόν μου φίλον, τον αγαθόν καθοδηγητήν, τον διά του λόγου, του παραδείγματος, της ταπεινώσεως και της αδελφικής του αφοσιώσεως υποστηρίζοντά με εις όλας τας εκφάνσεις της εικοσιπενταετούς ιερατικής μου διακονίας.
Ευχαριστώ ενθέρμως τον Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Βελγίου κ. Αθηναγόραν, Πατριαρχικόν Επίτροπον της Ιεράς Μητροπόλεως Σουηδίας, διά το βάρος το οποίον προφρόνως επωμίσθη μέχρι της εγκαταστάσεώς μου εν Στοκχόλμη.
Περαιτέρω, ευχαριστώ εκ μυχίων καρδίας, διά τον κόπον της τιμητικής προσελεύσεώς των, τους μακρόθεν ελθόντας, προς συμμετοχήν εις την χαράν μου• όλως ιδιαιτέρως τον Σεβασμιώτατον Αρχιεπίσκοπον Αμερικής κ. Δημήτριον, λαμπρόν και σοφόν Ιεράρχην του Οικουμενικού Πατριαρχείου και Έξαρχον αυτού εν τω Νέω Κόσμω, τον Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Ζάμπιας και Μαλάουι κ. Ιωακείμ, εκλεκτόν Ιεράρχην του Αλεξανδρινού Πατριαρχικού Θρόνου, τον Πανιερ. Αρχιεπίσκοπον Ιόππης κ. Δαμασκηνόν, εκ της Σιωνίτιδος Εκκλησίας, ως και τον Θεοφιλέστατον Επίσκοπον Μωκησσού κ. Δημήτριον, Πρωτοσυγκελλεύοντα της Ιεράς Μητροπόλεως Σικάγου, των οποίων επικαλούμαι τας προς Αρχιποίμενα Χριστόν προσευχάς των, διά την κατά Θεόν επιτέλεσιν της ανατεθείσης μοι υπό της Μητρός Εκκλησίας ποιμαντικής ευθύνης, εκζητών άμα τας ευχάς και την ευλογίαν του αμέσου προκατόχου μου Μητροπολίτου Αμασείας κ. Παύλου, του επί τεσσαρακονταετίαν ποιμάναντος, εν μέσω πολλών αντιξοοτήτων, τον λαόν του Θεού εν ταίς Σκανδιναυικαίς Χώραις.
Προς την αγαπημένην μου αδελφήν Κωνσταντίναν Κολιδά και την εκλεκτήν οικογένειάν της χάριτας ομολογώ, διότι ίστανται παρά το πλευρόν μου εν αγάπη διαρκεί και φροντίδι εξαιρέτω. ʺΔώη αυτοίς Κύριος κατά την καρδίαν αυτών και πάσαν την βουλήν αυτών πληρώσαιʺ (πρβλ. Ψαλμ. 19, 5).
Ευχαριστώ, επίσης, τους τιμώντας με, διά της συμμετοχής και συμπροσευχής των κληρικούς και λαικούς, εκ τε της Θεόθεν λαχούσης μοι Επαρχίας, εξ Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής και εξ Ελλάδος.
Επιπροσθέτως ευχαριστώ ευγνωμόνως τους σεβαστούς Καθηγητάς μου εις τας Θεολογικάς Σχολάς Αθηνών, Θεσσαλονίκης, Durham Αγγλίας, Τιμίου Σταυρού Βοστώνης και των Πανεπιστημίων Βοστώνης και Harvard, οι οποίοι μετελαμπάδευσαν εις εμέ ουχί μόνον γνώσεις, αλλά κυρίως μου ενέπνευσαν τον ζήλον διά περαιτέρω έρευναν και συμβολήν εις την υπόθεσιν των Ιερών Γραμμάτων.
Κατακλείων τον λόγον, παρακαλώ θερμώς την Υμετέραν Θειοτάτην Παναγιότητα όπως, ευαρεστουμένη, ευχηθή ίνα ο Αναστάς Κύριος ευλογή και κατευθύνη τα αρχιερατικά βήματα της νέας υψίστης διακονίας μου, επ’ αγαθώ της Μητρός Εκκλησίας, διά πρεσβειών της προστάτιδος της Πόλεως και του Γένους Κυρίας Θεοτόκου και των Αγίων Κωνσταντίνου του Μεγάλου, ιδρυτού της Βασιλευούσης, και της Βασιλομήτορος Ελένης, της ευρούσης τον Τίμιον Σταυρόν.
Πολλά και τετιμημένα τα έτη της ευκλεούς Πατριαρχίας Υμών, Παναγιώτατε και Θειότατε Δέσποτα!
+Σουηδίας και πάσης Σκανδιναυϊας, Κλέοπας