Εργατικά, φιλολαϊκά, αλλά και μηνύματα για τις δογματικές διαφορές από Βαρθολομαίο στη Θεσσαλονίκη (φωτο)

Ολόκληρη η δεύτερη μέρα της επισκέψεως του Οικουμενικού Πατριάρχου στη Θεσσαλονίκη

φωτογραφίες: Δημήτριος Πανάγος
Επιμέλεια: Π.Α. Ανδριόπουλος

Ιδιαίτερα φορτωμένο ήταν το χθεσινό πρόγραμμα του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, στη Θεσσαλονίκη, την οποία επισκέπτεται επίσημα.

Αναλυτικά, στις 9.30 το πρωί, ο Πατριάρχης επισκέφθηκε την Ιερά Πατριαρχική Μονή Βλατάδων. Στις 11 του απονεμήθηκε η ανώτατη διάκριση του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου σε ειδική τελετή, στην Αίθουσα Τελετών του ΑΠΘ. Στη 1 μ.μ., ο Οικουμενικός Πατριάρχης επισκέφθηκε το Βυζαντινό Μουσείο Θεσσαλονίκης και εγκαινίασε την έκθεση με θέμα «Η τιμή του αγίου Μάμαντος στη Μεσόγειο». 
Στις 6 το απόγευμα, ο Οικουμενικός Πατριάρχης ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτορας του τμήματος Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Μακεδονία. Στις 7.30 μ.μ., επισκέφθηκε την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, όπου τον δεξιώθηκε ο περιφερειάρχης Απόστολος Τζιτζικώστας. Στις 8 το βράδυ παρακολούθησε μουσική εκδήλωση στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, με το ορατόριο «Καβάφης ο Ελληνικός», στην οποία συμμετείχε η χορωδία του Ιερού Ναού Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου και επιφανείς Έλληνες καλλιτέχνες.

ΣΤΗ ΜΟΝΗ ΒΛΑΤΑΔΩΝ

Την Ιερά Μονή Βαλτάδων επισκέφθηκε το πρωί ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος. Τον πατριάρχη και τη συνοδεία του υποδέχθηκε ο ηγούμενος της μονής Νικηφόρος και πλήθος πιστών. Ο πατριάρχης τέλεσε δοξολογία στο καθολικό της ιεράς μονής και αμέσως μετά ο ηγούμενος τόνισε πως η επίσκεψη αυτή τους ενθαρρύνει στην συνέχιση του αγώνα. “Σας ευχαριστούμε για την ευεργετική παρουσία σας στη ζωή της Εκκλησίας”.

Μετά την δοξολογία ο Οικουμενικός Πατριάρχης τέλεσε την κουρά ενός νέου μοναχού που έλαβε το όνομα Παντελεήμων, σε ένδειξη τιμής προς τον Προηγούμενο της Ιεράς Μονής Βλατάδων, Μητροπολίτη Τυρολόης Παντελεήμονα, με τον οποίο είχε κατ’ ιδίαν συνάντηση. Ο Πατριάρχης στη συνέχεια τέλεσε τρισάγιο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του μακαριστού Μητροπολίτη Ικονίου Ιακώβου, πρώην Σχολάρχη της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης.

Ο Μ Ι Λ Ι Α
ΤΗΣ Α.Θ.ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ
ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ
κ.κ. Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Υ
ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΙΝ ΑΥΤΟΥ
ΕΙΣ ΤΗΝ ΙΕΡΑΝ ΜΟΝΗΝ ΤΩΝ ΒΛΑΤΑΔΩΝ
(23 Οκτωβρίου 2013)

Ιερώτατε και φίλτατε εν Χριστώ αδελφέ Μητροπολίτα Θεσσαλονίκης κύριε Άνθιμε,

Ιερώτατοι άγιοι αδελφοί,

Οσιολογιώτατε Αρχιμανδρίτα κύριε Νικηφόρε Ψυχλούδη, Ηγούμενε της Ιεράς Πατριαρχικής και Σταυροπηγιακής Μονής των Βλατάδων,

Τέκνα ημών εν Κυρίω αγαπητά,

Επισκεπτόμενοι κατά καιρούς την συμπρωτεύουσαν της Ελλάδος, την πόλιν η οποία αδιαπτώτως επί χιλιετίας -ήδη από της εποχής του πολιούχου της αγίου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου- αποτελεί το σέμνωμα της του Χριστού Εκκλησίας και το πνευματικόν κέντρον της ευρυτέρας περιοχής, περιδιαβαίνοντες τα μνημεία τα οποία διασώζουν κάτι από το μεγαλείον της πάλαι ποτέ διαλαμψάσης μεγάλης αυτοκρατορίας του ευσεβούς ημών Γένους και προσκυνούντες εις τους πανσέπτους, μεγαλοπρεπείς η ταπεινούς ‒αλλ᾿ εν ταυτώ ηγιασμένους‒ ιερούς ναούς της βυζαντινής περιόδου, μιμνησκόμεθα των γνωστών η αγνώστων, επιφανών η αφανών, προαπελθόντων πατέρων και αδελφών ημών οι οποίοι συνετέλεσαν εις αυτό το μεγαλείον: Όσοι εχορήγησαν, ανήγειραν, εκαλλώπισαν, αγιογράφησαν, ελειτούργησαν, έψαλαν, εδέχθησαν την χάριν και τον αγιασμόν των ιερών μυστηρίων, προσηυχήθησαν εις αυτά τα σεμνεία της αμωμήτου πίστεως ημών… Καί δοξάζομεν τον δωρεοδότην Κύριον ο οποίος ενέπνευσεν αυτούς και συντηρεί τα εν λόγω αγιάσματα μέχρι της σήμερον, ώστε και ημείς, οι προσκυνηταί των, να λαμβάνωμεν δι᾿ αυτών θείαν χάριν και ευλογίαν.

Εισερχόμενοι δε εις την παλαίφατον, ιεράν και σεβασμίαν Μονήν ταύτην, Σταυροπήγιον ούσαν του Οικουμενικού ημών Θρόνου, απολαμβάνοντες της ενθέρμου υποδοχής σας και ενωτιζόμενοι τους προσηνείς και φιλοπάτορας λόγους σας, διά τους οποίους και σας ευχαριστούμεν εκ βάθους καρδίας, άγιε Ηγούμενε αναλογιζόμεθα και κατανοούμεν έτι περισσότερον τους πνευματικούς δεσμούς της Κωνσταντινουπόλεως και της Μητρός Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας μετά της Θεσσαλονίκης.

Ο,τι είναι η αναπνοή διά το σώμα είναι η προσευχή διά την ψυχήν, ως διδάσκουν οι άγιοι Πατέρες. Διά τούτο, δεν θα ήτο υπερβολή εάν εχαρακτηρίζομεν τας ιεράς Μονάς, αυτούς τους χώρους αδιαλείπτου προσευχής και ασκήσεως, ως τους πνεύμονας του όλου οργανισμού της του Χριστού αγίας Εκκλησίας. Από τας δεκάδας των μοναστηρίων, τα οποία, χάριτι Θεού, ελειτούργουν κατά το παρελθόν εις την πόλιν ταύτην, αγιάζοντα διά της παρουσίας των σχεδόν εκάστην συνοικίαν, ονοματοδοτούντά τινας εξ αυτών  και τροφοδοτούντα διά πνευματικού οξυγόνου σύνολον τον αστικόν ιστόν της Θεσσαλονίκης, μόναι η Μονή αύτη και η της οσίας Μητρός ημών Θεοδώρας εξακολουθούν, χάριτι Θεού, να λειτουργούν και να μας υπομιμνήσκουν την συμβολήν του αστικού μοναχισμού εις την ζωήν των κατά τόπους αγίων του Θεού εκκλησιών.
Ενιδρυμένη η Μονή των Βλατάδων επί των λόφων οι οποίοι περιστέφουν την Θεσσαλονίκην, κατά την τελευταίαν ακμήν της βυζαντινής περιόδου της, εκπέμπει έκτοτε την ευωδίαν της προσευχής και της ασκήσεως προς την πόλιν και τους πολίτας της. Σεμνυνομένη δε επί τη θεία Μεταμορφώσει του Σωτήρος ημών, υπενθυμίζει εις μοναχούς, περιοίκους και προσκυνητάς την διδασκαλίαν του συμπολιούχου της πόλεώς σας αγίου Γρηγορίου του Παλαμά περί του ακτίστου θείου Φωτός, δηλαδή ότι σκοπός του πιστού είναι κάποιαν στιγμήν της ζωής του να τον αξιώση ο Κύριος αυτής της θέας, εφ᾿ όσον προηγουμένως, διά μετανοίας και επικλήσεως του θείου ελέους και φωτισμού, έχει καθαρθή η καρδία του εκ των εφαμάρτων λογισμών και παθών και έχει φωτισθή ο νούς του.

Την οδόν ταύτην της μετανοίας, της προσευχής και του θείου φωτισμού ηκολούθησαν και οι ενταύθα ανά τους αιώνας ασκήσαντες. Διά της Χάριτος την οποίαν έλαβον μετέδωσαν την θείαν ευλογίαν εις την πόλιν και ενίσχυσαν την πίστιν του λαού του Κυρίου εις καιρούς δυσχειμέρους. Διά της θείας σοφίας η οποία τοις εδωρήθη επαίδευσαν και κατήρτισαν αυτόν εις την εν Χριστώ πολιτείαν, μεταδόντες εις τους μαθητάς των την ημετέραν αλλά και την θύραθεν γνώσιν. Εκτός από τόπος ασκήσεως, η Ιερά Μονή αύτη εμεγαλύνθη και ως κέντρον παιδείας και μορφώσεως. Αυτό εμαρτύρει και η πλουσία βιβλιοθήκη της, η οποία διετηρείτο έως της πυρκαιάς του 1870 αλλά και οι 93 χειρόγραφοι κώδικες οι οποίοι σώζονται μέχρι της σήμερον.

Το έργον τούτο η Ιερά Μονή των Βλατάδων συνεχίζει σήμερον υπό άλλην μορφήν. Αποτελούσα το μόνον ιερόν καθίδρυμα του Οικουμενικού Θρόνου εν Θεσσαλονίκη, στεγάζει το ημέτερον Ίδρυμα Πατερικών Μελετών και φιλοξενεί εκ μέρους της Μητρός Μεγάλης Εκκλησίας σπουδαστάς της ιεράς Επιστήμης και ερευνητάς προερχομένους από όλον τον Ορθόδοξον χώρον. Ως γειτνιάζον δε προς τον ιερόν Άθω, χώρον προσευχής και ασκήσεως υπό την Μετριότητα ημών, αλλά και πολύτιμον θησαυροφυλάκιον της αγιοπατερικής και θύραθεν γραμματείας, φυλάσσοντα την μεγαλυτέραν συλλογήν ελληνικών χειρογράφων ανά τον κόσμον και πλείστα όσα άλλα ιερά κειμήλια, το ως άνω Ίδρυμα στεγάζει τας μικροταινίας του μεγαλυτέρου μέρους των αγιορειτικών χειρογράφων, αντίγραφα των οποίων αποστέλλει εις πλείστους ερευνητάς ποικίλων επιστημονικών κλάδων ανά την οικουμένην. Πάμπολλαι δε εκδόσεις πατερικών και θύραθεν κειμένων έχουν πραγματοποιηθή διά των εν λόγω μικροταινιών.

Τοιουτοτρόπως η πνευματική ακτινοβολία της Ιεράς Μονής Βλατάδων συνεχίζεται, όχι μόνον εις την Θεσσαλονίκην και την περιοχήν της, ως κατά το παρελθόν, αλλά και εις όλην την υφήλιον. Αποτελεί δε σέμνωμα της Μητρός Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας, εκπροσωπούσα Αυτήν εις ποικίλας περιστάσεις, αλλά και ένα σύνδεσμον της ημετέρας Πόλεως με την Ελλάδα και τον κόσμον.
Σας ευχαριστούμεν, λοιπόν, άγιε Καθηγούμενε, διά την όλην παρουσίαν σας εν τω ιερώ τούτω Σταυροπηγίω, διά το συντελούμενον ενταύθα πολυωφελές και πολυσχιδές έργον και διά την επαξίαν εκπροσώπησιν του Οικουμενικού Θρόνου εν τη ευλογημένη πόλει και περιοχή ταύτη.

Ευχαριστούμεν ευγνωμόνως και τον πολιόν Προηγούμενον αυτού, Ιερώτατον Μητροπολίτην Τυρολόης και Σερεντίου κ. Παντελεήμονα, διά τους πολλούς κόπους του υπέρ της Μητρός Εκκλησίας, εν τη πανεπιστημιακή διδασκαλία, εν τη εκπροσωπήσει Αυτής εις διαλόγους και συνέδρια διεκκλησιαστικού και επιστημονικού χαρακτήρος, και διά την ανύστακτον μέριμναν και προσφοράν του εις την Ιεράν Μονήν ταύτην και το ημέτερον Ίδρυμα Πατερικών Μελετών.

Ευχόμεθα δε πατρικώς, εκ βάθους καρδίας, ο Κύριος, διά πρεσβειών της Υπεραγίας Αυτού Μητρός, του αγίου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου, πολιούχου της Θεσσαλονίκης, και πάντων των Αγίων, να μη παύση ευλογών, φωτίζων και ενισχύων υμάς εις το πολυσχιδές εν τη Ιερά Μονή και πόλει ταύτη έργον σας, ώστε να συνεχίζητε τον δρόμον της ασκήσεως, της μελέτης, της πνευματικής καλλιεργείας, της διδασκαλίας και της διαδόσεως του αγιοπατερικού λόγου και ήθους, να προβάλλωνται οι θησαυροί της Παραδόσεώς μας τοις εγγύς και τοις μακράν, και να κοινοποιήται η αλήθεια της πίστεώς μας· να προβάλληται ωσαύτως και η Ιερά Μονή σας, να σεμνύνηται επ᾿ αυτή η Μήτηρ Εκκλησία και όλοι να οδηγώμεθα προς την θέαν του προσώπου του εν τω όρει Θαβώρ μεταμορφωθέντος Θεανθρώπου Σωτήρος ημών και προς την μετ᾿ Αυτού ποθητήν ένωσιν. Αμήν.

ΑΝΩΤΑΤΗ ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΑΠΘ ΣΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ

Η Σύγκλητος του ΑΠΘ τίμησε, σήμερα Τετάρτη 23 Οκτωβρίου 2013, σε μια λαμπρή τελετή τον Αρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης και Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο, απονέμοντάς του την Ειδική Τιμητική Διάκριση με το έμβλημα του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης «ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ».

Η διάκριση, η οποία θεσμοθετείται για πρώτη φορά για να τιμηθούν εξέχουσες προσωπικότητες της Ορθοδοξίας και του Οικουμενικού Ελληνισμού, απονεμήθηκε στον Οικουμενικό Πατριάρχη, έπειτα από ομόφωνη απόφαση της Συγκλήτου του ΑΠΘ.
Την έναρξη της δημόσιας συνεδρίασης της Συγκλήτου κήρυξε η Αντιπρύτανις Ακαδημαϊκών Υποθέσεων, καθηγήτρια Δέσπω Λιάλιου, η οποία τόνισε πως στο πρόσωπο του κ.κ. Βαρθολομαίου το ΑΠΘ υποδέχεται το πλήρωμα της Οικουμένης, εν μέσω μιας πρωτόγνωρης ανθρωπιστικής κρίσης για την πανεπιστημιακή οικογένεια. «Σε μια εποχή που οι θεσμοί της έννομης πολιτείας αμφισβητούνται, η βία κυριεύει τις συνειδήσεις των ανθρώπων και ο εκφασισμός αμαυρώνει την κοινωνική μας συλλογικότητα, η παρουσία σας κάνει τις ζωές μας ανθρωπινότερες και συγχρόνως ενισχύετε, εσείς Παναγιώτατε, την πίστη μας ότι υπάρχει ελπίδα», ανέφερε.

Στην προσφώνησή του ο Πρύτανης του ΑΠΘ, Γιάννης Μυλόπουλος, αναφέρθηκε στους ισχυρούς δεσμούς που συνδέουν τον κ.κ. Βαρθολομαίο με τον Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, τμήματα του οποίου από το 1997 τον ανακήρυξαν ως επίτιμο διδάκτορά τους για τα πολλά ευεργετήματά και τις δράσεις προς τις Επιστήμες που αυτά υπηρετούν. Μάλιστα, έκανε ειδική αναφορά στη μελέτη αποκατάστασης της Ιεράς Μονής της Χάλκης, την οποία εκπόνησαν καθηγητές της Πολυτεχνικής Σχολής υπό την επιστημονική ευθύνη του Πρύτανη, εκφράζοντας την ευχή όλων να ανοίξει σύντομα τις πύλες της η Θεολογική Σχολή της Χάλκης.

Ο Πρύτανης επισήμανε πως η επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχη γίνεται σε μία εξαιρετικά δύσκολη περίοδο για την Ελλάδα και μοιραία και για τα ελληνικά πανεπιστήμια, τα οποία βρίσκονται στην πιο κρίσιμη καμπή της ιστορίας τους. Και τόνισε πως τα πανεπιστήμια πλήττονται καίρια από την πολιτική της κινητικότητας και της διαθεσιμότητας του διοικητικού τους προσωπικού. «Αν τα πανεπιστήμιά μας κατάφεραν και άντεξαν μέχρι τώρα στην κρίση, αυτό το οφείλουν στον πατριωτισμό των ανθρώπων τους. Κι αν είναι κάτι που μας τρομάζει με την επιχειρούμενη απομάκρυνση του προσωπικού είναι ακριβώς αυτό, ότι δηλαδή τα πανεπιστήμια χάνοντας τους ανθρώπους τους θα χάσουν και την ψυχή τους», είπε χαρακτηριστικά.

Ο κ. Μυλόπουλος ανέφερε επίσης ότι η ελληνική κοινωνία δοκιμάζεται σήμερα από μια πρωτόγνωρη κρίση, η οποία δεν είναι μόνο οικονομική. «Στις δύσκολες στιγμές που ζούμε η αγάπη και η αλληλεγγύη αναδεικνύονται ως οι μόνες αξίες που μπορούν να διατηρήσουν την κοινωνική συνοχή, αλλά και να ανακουφίσουν τον ανθρώπινο πόνο. Η παρουσία σας στην πόλη μας και σήμερα στο πανεπιστήμιό μας, σηματοδοτεί, την πλέον κατάλληλη στιγμή, τη μεγάλη ανάγκη όλων μας να στραφούμε προς τις παραδοσιακές πνευματικές αξίες της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού. Η αποδοχή από μέρους σας της πρόσκλησης που σας υπέβαλε η Σύγκλητος του ΑΠΘ αποτελεί μεγάλη τιμή για ένα πνευματικό ίδρυμα, το οποίο αγωνίζεται σε χαλεπούς καιρούς για τη διατήρηση του δημόσιου αγαθού της Παιδείας και μέσω αυτής για την εμβάθυνση και περαιτέρω ανάπτυξη του πνευματικού μας πλούτου».

Στην ομιλία του ο τιμώμενος εξέφρασε τις από καρδιάς ευχαριστίες του προς τις πανεπιστημιακές αρχές, την Πρυτανεία και τη Σύγκλητο, επισημαίνοντας πως η απονομή της διάκρισης δείχνει το σεβασμό τους προς το θεσμό που εκπροσωπεί. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος αναφέρθηκε εκτενώς στην πρωτοφανή κρίση που πλήττει τη χώρα, τονίζοντας ότι πρωτίστως είναι κρίση ηθική.

Ο Μ Ι Λ Ι Α
ΤΗΣ Α.Θ.ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ
ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ
κ.κ. Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Υ
ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΤΗΝ ΕΠΙΔΟΣΕΩΣ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟΝ
ΥΠΟ ΤΩΝ ΠΡΥΤΑΝΙΚΩΝ ΑΡΧΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΓΚΛΗΤΟΥ ΤΟΥ Α.Π.Θ.
ΤΗΣ ΑΝΩΤΑΤΗΣ ΤΙΜΗΤΙΚΗΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΣ “ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ”
(23 Οκτωβρίου 2013)

Ιερώτατε Μητροπολίτα Θεσσαλονίκης κύριε Άνθιμε και λοιποί αδελφοί Ιεράρχαι,

Ελλογιμώτατοι κύριoı Πρυτάνεις και κύριοι Καθηγηταί,
Φίλοι φοιτηταί και φοιτήτριαι,

Αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω,

ΚΡΙΣΙΣ ΚΑΙ ΕΠΙΚΡΙΣΙΣ

«Παντί πράγματί εστι καιρός και κρίσις» (Εκκλ. 8,6).

Με πολλήν χαράν διά πολλοστήν φοράν σας απευθύνομεν από του βήματος τούτου τον ολοκάρδιον χαιρετισμόν μας και την πατρικήν και Πατριαρχικήν ευλογίαν μας. Σας ευχαριστούμεν εκ βάθους καρδίας διά την τιμητικήν πρόσκλησίν σας όπως σας απευθύνωμεν τον λόγον. Σας ευχαριστούμεν επίσης διά τας τιμητικάς εκδηλώσεις σας προς το πρόσωπον της ημετέρας Μετριότητος, τας οποίας θεωρούμεν και εκλαμβάνομεν ως εκδηλώσεις σεβασμού προς τον Θεσμόν του Οικουμενικού Πατριαρχείου και ως την αναγνώρισιν και εκτίμησιν της προσφοράς του προς την Εκκλησίαν και την κοινωνίαν γενικώτερον.
Η εν πολλοίς τεταραγμένη και εξαιρετικώς ανώμαλος κατάστασις της ανθρωπότητος κατά την περίοδον ταύτην μας παρακινεί να σας καταστήσωμεν κοινωνούς ωρισμένων σκέψεων ημών επί του θέματος Κρίσις και Επίκρισις.
Εν πρώτοις, επειδή κατά τους αρχαίους, τους κατά το πλείστον δεδικαιωμένους διά τας κρίσεις των, «αρχή σοφίας η των ονομάτων επίσκεψις», οφείλομεν να προσδιορίσωμεν δι᾿ ολίγων την έννοιαν των όρων τούτων.
Λέγοντες κρίσιν νοούμεν την κρίσιμον κατάστασιν των ανθρωπίνων κοινωνιών και την ρευστότητα με άδηλον κατάληξιν των διαφόρων σχέσεων των ανθρώπων μεταξύ των και των περί αυτούς φυσικών η περιβαλλοντικών συνθηκών.
Μη κρίσιμος είναι η κατάστασις όταν όλα εργάζωνται αρμονικώς. Ασφαλώς υπάρχουν διαφορετικαί εκτιμήσεις περί της αρμονικότητος των συμβαινόντων. Ασφαλώς υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι κρίνουν ευνοικώς τας ανθρωποσφαγάς και τας ανθρωποθυσίας και διά τούτο πολλάκις προκαλούν αυτάς. Αρέσκονται να προκαλούν πόνον και οδύνην. Αλλά, βεβαίως, ο ορθώς σκεπτόμενος άνθρωπος δεν δύναται να συμφωνήση μετ᾿ αυτών, διότι έχει την εσωτερικήν πληροφόρησιν ότι αρμονική είναι η λειτουργία των ζώντων και των αψύχων στοιχείων της δημιουργίας, μόνον όταν προκαλούν χαράν και αγαλλίασιν εις τα όντα, και δη τα λογικά.

Όλοι γνωρίζομεν ότι κατά την σύγχρονον εποχήν έχει κορυφωθή ο απόηχος μιάς βροντώδους δυσαρμονίας και ότι λαοί και πολιτισμοί ίστανται αντιμέτωποι προς αλλήλους, με το δάκτυλον, κατά το δη λεγόμενον, εις την σκανδάλην. Όλοι βλέπομεν την διαφοράν μεταξύ των πλουσίων και των πτωχών να αυξάνηται και την δύναμιν των δυνατών να αφαιρή το ελάχιστον υπόλοιπον δυνάμεως από τους αδυνάτους.

Είναι, λοιπόν, προφανές, ότι διερχόμεθα περίοδον κρίσεως, περίοδον δυσλειτουργίας των κοινωνιών, περίοδον ρευστήν με αβεβαίαν εξέλιξιν.
Ο δυσμενής σχολιασμός της καταστάσεως αυτής, ήτοι η επίκρισις των συμβαινόντων, είναι φαινόμενον γενικόν και εύκολον. Ο λόγος του Δημοσθένους «το μεν ούν επιτιμάν ίσως φήσαι τις αν ράδιον και παντός είναι» (Ολυνθιακός Α΄, 16) έχει γενικωτάτην εφαρμογήν. Πάντες οι εχέφρονες καταδικάζουν την κατάστασιν, αλλά αυτό δεν αρκεί. Χρειάζεται να ανεύρωμεν τα αίτια της εκτροπής, της δυσαρμονίας, της δυσλειτουργίας και να προτείνωμεν την λύσιν. Ως λέγει πάλιν ο Δημοσθένης, «το δ᾿ υπέρ των παρόντων ο,τι δεί πράττειν αποφαίνεσθαι, τούτ᾿ είναι συμβούλου» (ενθ. αν.). Αλλά ποίος εν προκειμένω είναι ο σύμβουλός μας και ποία η συμβουλή του;
Καθ᾿ ημάς αψευδής σύμβουλος είναι ο λόγος του Θεού, ο λόγος της Ορθοδόξου Χριστιανικής Εκκλησίας. Έχομεν την βεβαιότητα ότι διά της εφαρμογής του λόγου του Θεού δύνανται να επιλυθούν όλα τα προβλήματα της ανθρωπότητος, τα οποία προκαλούν την παρούσαν κρίσιμον δυσαρμονίαν.
Θα φέρωμεν δύο παραδείγματα: το πρώτον, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός διά της θείας δυνάμεως Αυτού έχει πολλαπλασιάσει πέντε άρτους και δύο ιχθύας τόσον ώστε να χορτάση δι᾿ αυτών το μέγα συγκεντρωμένον πλήθος των πέντε χιλιάδων ανδρών και ανάλογον γυναικών και παιδίων. Το πλήθος έχει χορτασθή και απέρχεται και ο Κύριος δίδει εντολήν να περισυλλεγούν τα περισσεύματα των κλασμάτων, όσα δεν κατηνάλωσε το χορτασμένον πλήθος, «ίνα μη τι απόληται» (Ιωάν. ς΄, 13). Είναι πασίδηλον, ότι ο Κύριος καταδικάζει την σπατάλην, καταδικάζει την καταστροφήν των προιόντων, ακόμη και όταν αυτά δεν είναι προιόντα του ανθρωπίνου κόπου αλλά προιόντα της θείας δυνάμεως.
Εις την εποχήν μας, και ενώ μεγάλα πλήθη στερούνται στοιχειώδους τροφής, τεράστιαι ποσότητες αυτής, όσας αναφέρουν αι διεθνείς στατιστικαί, καταστρέφονται διά λόγους ηθικώς επικριτέους, ως η ελάττωσις της προσφοράς προς διατήρησιν της υψηλής τιμής του προιόντος η η ποιοτική επιλογή και καταστροφή των εις την εμφάνισιν ελαφρώς ελαττωματικών τοιούτων και άλλοι συναφείς λόγοι∙ ενώ θα ηδύναντο ταύτα να διατεθούν εις τους οικονομικώς ασθενεστέρους.

Κατ᾿ αυτόν τον τρόπον, είναι πολύ εύκολον να καλυφθούν αι διατροφικαί ανάγκαι του κατά τινας υπερπληθυσμού της γης. Ούτω πως η επί πολυτελούς μνημείου εκ γρανιτών διακήρυξις των γνωστών Georgia Guidestones, ότι ο πληθυσμός της γης πρέπει να μειωθή εις πεντακόσια εκατομμύρια μόνον ανθρώπων, θα είχε διαγραφή ως απάνθρωπος.
Το δεύτερον παράδειγμα: εις την Αγίαν Γραφήν αναφέρεται «ου φιμώσεις βούν αλοώντα» (Δευτ. κε΄, 4), δηλαδή δεν θα βάλης φίμωτρον εις το βόδι, το οποίον αλωνίζει τα στάχυα. Ο Απόστολος Παύλος ερμηνεύων το εδάφιον τούτο διερωτάται: «Μη των βοών μέλει τω Θεώ;» (Α΄ Κορ. θ΄, 9-10). Δηλαδή, μήπως το ενδιαφέρον του Θεού περιορίζεται μόνον εις την διατροφήν των βοδιών; Καί απαντά, ότι η έννοια της εντολής είναι ότι ο εργαζόμενος πρέπει να τρέφηται από το προιόν της εργασίας του. Εν άλλοις λόγοις, ο εργαζόμενος έχει να αμείβηται όσον απαιτούν αι ανάγκαι αυτού.

Ατυχώς, η μεγάλης σημασίας αρχή αύτη έχει αντικατασταθή εις την εποχήν μας (όχι βεβαίως εις όλας τας εποχάς) από την αρχήν της προσφοράς και της ζητήσεως. Η υπερπροσφορά εργασίας μειώνει τας αμοιβάς εις το κατώτατον όριον της ανάγκης βιολογικής επιβιώσεως χωρίς την δυνατότητα καλύψεως των υπολοίπων αναγκών του εργαζομένου, ως η υγεία, η παιδεία, η πνευματική καλλιέργεια, κλπ..

Είναι γνωστόν, ότι μεταξύ των ανθρώπων κυριαρχεί η επιθυμία του πλούτου, η οποία είναι ακόρεστος. Η επιθυμία αυτή σκληρώς εφαρμοζομένη είναι η αιτία των πλείστων δεινών της ανθρωπότητος. Ασφαλώς δεν είναι εφικτόν αυτήν την στιγμήν να εξαλείψωμεν την επιθυμίαν ταύτην. Είναι όμως σκόπιμον να καταδείξωμεν ότι ο περισσότερον φιλάνθρωπος τρόπος κατανομής των αγαθών ωφελεί περισσότερον αυτούς τούτους τους πλεονέκτας. Η οικονομική μηχανή διά να εργασθή έχει ανάγκην δύο τινών: Πρώτον, των μέσων παραγωγής (εδάφους, κεφαλαίου εργασίας), και, δεύτερον, καταναλωτών, οι οποίοι να δύνανται να αγοράσουν τα προιόντα αυτής. Η εργασία δεν αρκεί να παρέχηται εις εργοστάσιον διά να παράγη τα προιόντα. Απαιτείται να δίδη εις τον εργαζόμενον την οικονομικήν δυνατότητα να καταναλώση τα προιόντα. Διά της καταναλώσεως, ο μεν εργαζόμενος απολαμβάνει εις βαθμόν ικανοποιητικόν διά τας ανάγκας του τα εν λόγω προιόντα, ο δε εύπορος παραγωγός των προιόντων απολαμβάνει το κέρδος εκ της πωλήσεως αυτών εις τιμήν ανωτέραν του κόστους της παραγωγής. Μία κοινωνία με άνεργα τα μέλη της, ούτε παράγει, ούτε καταναλίσκει, ούτε δημιουργεί πλούτον. Επομένως, οι έχοντες συμφέρον και επιθυμίαν να αποκτήσουν πλούτον οφείλουν να θέσουν εις κίνησιν τας εργατικάς χείρας και να δώσουν εις αυτάς την οικονομικήν δυνατότητα να καταναλώσουν τα προιόντα της εργασίας των.

Καθίσταται, λοιπόν, φανερόν, ότι η οικονομική κρίσις την οποίαν αντιμετωπίζομεν κατά την ενεστώσαν εποχήν είναι εν τελική αναλύσει κρίσις ηθική. Διά τούτο και αναζήτησις των αιωνίων ηθικών αξιών, η οποία παραθεωρείται και συμπνίγεται εντός του μηχανοκρατουμένου πολιτισμού, είναι κατ᾿ εξοχήν επίκαιρος, η αναζήτησις, λέγομεν, ηθικών αξιών.

Εν τούτοις, μολονότι η οικονομική κρίσις δεν είναί τι το πρωτοφανές, διότι κρίσεις του είδους τούτου εμφανίζονται περιοδικώς εν τη ιστορία, η σημερινή κρίσις, με την μορφήν και την έκτασιν τας οποίας προσλαμβάνει, θα ηδύνατο μάλλον να χαρακτηρισθή πρωτοφανής. Αλλά και η οικολογική κρίσις, μολονότι και αύτη εμφανίζει περιοδικότητά τινα εν τη ιστορία της φύσεως, είναι σήμερον, με τα ανθρωπογενή της αίτια, όντως πρωτοφανής.

Σήμερον, αληθώς, θίγονται και ανατρέπονται θεμελιώδεις θεσμοί της κοινωνικής και οικογενειακής ζωής. Παραθεωρούνται ουσιώδεις αλήθειαι της χριστιανικής πίστεως, αι οποίαι, συν τοις άλλοις, κατέστησαν ικανήν την κοινωνίαν μας να αναγνωρίζη και να στηρίζη την ελευθερίαν της γνώμης, την φιλαλληλίαν, την αλληλεγγύην και την ανεκτικότητα. Ως εκ τούτου, είναι τελείως άδικος η απεμπόλησις και πολλώ μάλλον η καταπολέμησις των χριστιανικών αξιών αι οποίαι εκαλλιεργήθησαν και προεβλήθησαν εντός του πνεύματος αυτού, και δη της Ορθοδοξίας. Ακριβώς δε η σημερινή κρίσις οφείλει να φέρη επί τάπητος την απροκατάληπτον θεώρησιν, αξιολόγησιν και δημιουργικήν εφαρμογήν αυτών, των χριστιανικών αξιών.

Δύναται και οφείλει ασφαλώς ο καθείς να προσεγγίζη και να αντιμετωπίζη κατά την ειδικότητα και το μερίδιον της ευθύνης αυτού τας κρίσεις αυτάς, υπό ιδιαιτέραν τινά οπτικήν γωνίαν. Από της ημετέρας σκοπιάς και του Οικουμενικού Πατριαρχείου κρίνομεν ότι εκείνο όπερ θα τοποθετήση επί ασφαλούς βάθρου την έρευναν και θα καταστήση όντως δημιουργικήν την προσπάθειαν προς αντιμετώπισιν της κρίσεως είναι η επισήμανσις της πνευματικής προελεύσεως αυτής.

Εύστοχον απόσπασμα της ημετέρας παιδείας και σοφίας λέγει: «Νούς ορά και νούς ακούει, τάλλα τυφλά και κωφά» (Ομήρου Οδύσσεια, Ν 255). Η όρασις, η ακοή και όλαι αι αισθήσεις του ανθρώπου αναφέρονται εις τον νούν του και κατευθύνονται υπ᾿ αυτού (του νοός). Δεν είναι αρκετή μόνον η υγεία των αισθήσεων. Απαραίτητος κυρίως είναι η υγεία του νού. Όταν ο νούς είναι υγιής, τότε και αι αισθήσεις λειτουργούν ορθώς και εκπληρώνουν την αποστολήν αυτών. Όταν όμως ο νούς δεν είναι υγιής, τότε και αι υγιείς ακόμη αισθήσεις δεν δύνανται να λειτουργήσουν ορθώς.
Εις ύμνον της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας παρουσιάζεται ο άνθρωπος να απευθύνηται προς τον Θεόν εξομολογητικώς και να προσεύχηται: «Γέγονα… μολυσμός αέρος και γης και υδάτων» (Στιχηρόν Εσπερινού Δευτέρας, ήχος βαρύς). Ο ευσυνείδητος άνθρωπος αισθάνεται ότι με τας αμαρτίας του, τα πάθη του, τας παρά φύσιν ενίοτε εκτροπάς, δεν μολύνει μόνον την ψυχήν και το σώμα του, αλλά γίνεται μολυσμός και του φυσικού περιβάλλοντός του, της ατμοσφαίρας, της γης και των υδάτων.

Ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής διακρίνων τα πράγματα των νοημάτων και τα εμπαθή νοήματα γράφει: «Άλλο εστί πράγμα, και άλλο νόημα, άλλο πάθος και άλλο εμπαθές νόημα». Πράγμα είναι ο ανήρ, η γυνή, ο χρυσός κλπ. Νόημα είναι η απλή μνήμη πράγματός τινος. Πάθος είναι η άλογος φιλία η το άκριτον μίσος έναντί τινος των προηγουμένων και εμπαθές νόημα είναι «λογισμός σύνθετος από πάθους και νοήματος» (Μαξίμου Ομολογητού, Κεφάλαια περί αγάπης, PG 90,1029AB).  Ο νούς του ανθρώπου μολύνεται, όταν αναμιγνύωνται τα νοήματα με τα πάθη. Τα πάθη αιχμαλωτίζουν τον νούν, εμποδίζουν την πνευματικήν του ελευθερίαν και τον εγκλωβίζουν εις τα πράγματα. Τοιουτοτρόπως δημιουργούνται αι εμπαθείς καταστάσεις, αι οποίαι προκαλούν σύγχυσιν εις τον άνθρωπον και εις τας σχέσεις αυτού προς τους συνανθρώπους του.

Ο νούς του ανθρώπου παύει να λειτουργή ορθώς, υποδουλώνεται εις τας αισθήσεις και γίνεται δούλος των εμπαθών λογισμών. Άνευ της καθάρσεως του νοός από των εμπαθών νοημάτων δεν δύναται να αναπτυχθή ορθή σχέσις του ανθρώπου με τον κόσμον και τα πράγματα του κόσμου.
Κατά συνέπειαν, λοιπόν, και η απαλλαγή του νοός εκ της μολύνσεως δεν δύναται να πραγματοποιηθή άνευ της καθάρσεως των λογισμών του και του απεγκλωβισμού του εκ των πραγμάτων. Όταν ο νούς αποδεσμεύηται εκ των πραγμάτων, εκ του βάρους δηλαδή των εμπαθών προσκολλήσεων, και επιστρέφει εις την ηγεμονικήν θέσιν, η οποία ανήκει εις αυτόν, τότε ελευθερώνονται και τα νοήματα από τα πάθη. Τοιουτρόπως καθαρίζει ο νούς, αναδύονται απαθείς λογισμοί και αποκαθίστανται ορθαί και φυσιολογικαί σχέσεις με το κοινωνικόν και το ευρύτερον περιβάλλον.

Δεν δύναται κάποιος να αντιμετωπίζη τα πράγματα μόνον ωφελιμιστικώς και να συμπεριφέρηται ορθώς απέναντί των. Δεν δύναται να θεωρή τον συνάνθρωπον ως αντικείμενον εκμεταλλεύ-σεως η ως μέσον ικανοποιήσεως των επιθυμιών αυτού και να έχη ορθάς σχέσεις μαζί του. Διά να βλέπη ο άνθρωπος καθαρώς τον κόσμον και να έχη ορθάς σχέσεις προς τους συνανθρώπους του χρειάζεται να καταπολεμήση τα πάθη τα οποία μολύνουν τα νοήματά του: «Ου προς τα πράγματα ο νούς πολεμεί του θεοφιλούς, ουδέ προς τα νοήματα, αλλά προς τα πάθη τα τοις νοήμασι συνεζευγμένα» (Μαξίμου Ομολογητού, ενθ. αν., 40, PG 90, 1028D-1029A).

Καθίσταται, λοιπόν, φανερόν, ότι η κρίσις την οποίαν ανετιμετωπίζομεν κατά την ενεστώσαν εποχήν είναι εν τελική αναλύσει κρίσις ανθρωπολογική. Διά τούτο και αι ανθρωπιστικαί σπουδαί, αι οποίαι συγχνάκις παραθεωρούνται και συμπνίγονται εντός του μηχανοκρατουμένου πολιτισμού μας, είναι κατ᾿ εξοχήν επίκαιροι.

Ιδιαιτέρως η Μήτηρ Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως ευχαριστεί το Αριστοτέλειον Πανεπιστήμιον Θεσσαλονίκης, εν τω οποίω εκαλλιεργήθησαν και καλλιεργούνται επί σειράν ετών αι ανθρωπιστικαί σπουδαί.

Ευχαριστούμεν θερμώς την Πρυτανείαν και την σύγκλητον του Πανεπιστημίου σας διά την καθιέρωσιν και απονομήν εις την ημετέραν Μετριότητα το πρώτον της ανωτάτης τιμητικής διακρίσεως αυτού, του μεταλλίου του πολιούχου της Θεσσαλονίκης Αγίου Δημητρίου και ευχόμεθα πατρικώς πλουσίαν την άνωθεν ευλογίαν.

Ούτω φρονούντες και αξιολογούντες την ενεστώσαν ποικιλόμορφον κρίσιν, εξεθέσαμεν τας σκέψεις μας εις εαυτούς και αλλήλους, και ιδιαιτέρως εις σας, τους αγαπητούς φοιτητάς και τας φοιτητρίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου της «περικλύτου» Θεσσαλονίκης, και όλων των Πανεπιστημίων της Ελλάδος, τους μαθητάς και τας μαθητρίας, την νέαν γενεάν, την ελπίδα του αύριον και του μέλλοντος της ομαίμονος Ορθοδοξίας και του Γένους μας, έχοντες υπ᾿ όψει ότι «κρίσις απότομος εν τοις υπερέχουσι γίνεται» (Σοφ. Σολ. ς΄, 5). Διερωτώμενοι μετά Ιωάννου του Χρυσοστόμου «πως ο τα εαυτού μετά ακριβείας μη επιστάμενος, τα άλλων δυνήσεται κρίνειν;» (πρβλ. Εις Α΄Κορινθ. ΙΑ΄, P.G. 61, 90), σας απευθύνομεν το απόσταγμα της εμπειρικής σοφίας του Ιερού Πατρός «όταν η κρίσις χωρίς πάθους γίνηται, αδέκαστός εστι και καθαρά» (Εις τον Δαν. κεφ. Β΄, P.G.56, 205). Τότε μόνον είναι αληθής κρίσις και όχι επίκρισις.
Σας ευχαριστούμεν και πάλιν και πολλάκις.

Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΕΓΚΑΙΝΙΑΣΕ ΕΚΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΜΑΜΑ

Την έκθεση με θέμα «Η τιμή του Αγίου Μάμαντος στη Μεσόγειο. Ένας ακρίτας άγιος ταξιδεύει», εγκαινίασε ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος ύστερα από σχετική πρόσκληση του Μητροπολίτη Μόρφου κ. Νεοφύτου χθες Τετάρτη 23 Οκτωβρίου στο Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού Θεσσαλονίκης. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης συνοδεύομενος από τον Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Ανθιμο, τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής Δημήτριο και τα άλλα μέλη της πατριαρχικής συνοδείας, ξεναγήθηκε στην έκθεση από τους επιμελητές της δρ. Αγαθονίκη Τσιλιπάκου, Διευθύντρια ΜΒΠ και δρ. Νικόλαο Μπονόβα, Αρχαιολόγος ΜΒΠ και τον βυζαντινολόγο δρ. Χριστόδουλο Χατζηχριστοδούλου.

Ο Άγιος Μάμας είναι ο πολιούχος της κατεχόμενης Μόρφου. Η έκθεση οργανώνεται από το Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού Θεσσαλονίκης σε συνεργασία με την Ιερά Μητρόπολη και τον Δήμο Μόρφου της Κύπρου, ως συμμετοχή στις εκδηλώσεις της 4ης Biennale Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης, στο πλαίσιο δράσης των πέντε μουσείων της πόλης, «Κίνηση 5Μ».

Ο Μ Ι Λ Ι Α
ΤΗΣ Α.Θ.ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ
ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ
κ.κ. Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Υ
ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΙΝ ΑΥΤΟΥ
ΕΙΣ ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΝ ΜΟΥΣΕΙΟΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
(23 Οκτωβρίου 2013)

Ιερώτατε και φίλτατε εν Χριστώ αδελφέ Μητροπολίτα Θεσσαλονίκης κύριε Άνθιμε,
Ιερώτατε Μητροπολίτα Μόρφου κύριε Νεόφυτε,

Ιερώτατοι και Θεοφιλέστατοι άγιοι αδελφοί,

Ελλογιμωτάτη κυρία Αγαθονίκη Τσιλιπάκου,

Τέκνα ημών εν Κυρίω αγαπητά,

Η τιμή των αγίων του Θεού εκφραζομένη διά των λατρευτικών εκδηλώσεων των πιστών και αποτυπουμένη εις τοιχογραφίας, ιεράς εικόνας, ιερά σκεύη και αντικείμενα μικροτεχνίας, ενίοτε δε και εις χρηστικά αντικείμενα, ως αι σφραγίδες, αποτελεί αναμφιβόλως την αδιάψευστον επιβεβαίωσιν της ρήσεως του ψαλμωδού Δαβίδ ότι «τοις αγίοις τοις εν τη γη αυτού εθαυμάστωσεν ο Κύριος» (Ψαλμ. ιε΄, 3). Διότι δεν δύναται άλλως να ερμηνευθή το γεγονός ότι εις νεαρός και ασήμαντος κατά κόσμον βοσκός από την Γάγγραν της Παφλαγονίας, ο οποίος εμαρτύρησε διά την εις Χριστόν πίστιν περί το τέλος του τρίτου αιώνος εις την Καισάρειαν της Καππαδοκίας, ως τυγχάνει ο άγιος Μάμας, τιμάται επί δεκαεπτά αιώνας υπό των πιστών εις άπασαν την Μεσόγειον και γεραίρεται εις Ανατολήν και Δύσιν. Ούτε βεβαίως δύναται να ερμηνευθή δι᾽ ετέρου τρόπου η ενιαία λατρευτική παράδοσις της μνήμης του αγίου η οποία επεκράτησεν από της Καππαδοκίας μέχρι της Ισπανίας και από της Κωνσταντινουπόλεως μέχρι της Κύπρου επί αιώνας.

Καί εάν τα κουτρούβια του μύρου του πολιούχου της μεγαλωνύμου Θεσσαλονίκης αγίου ενδόξου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του Μυροβλύτου μετεφέροντο διά των προσκυνητών, των περιηγητών και των εμπορευομένων εις Βορράν και Νότον, εις Εώας και Δυσμάς, ως μαρτυρεί η μέχρι σήμερον παρουσία αυτών εις μεγάλας συλλογάς και Μουσεία ολοκλήρου του κόσμου, μεταφέροντα συγχρόνως την φήμην και τα θαύματα του πανευφήμου μάρτυρος αγίου Δημητρίου του Θεσσαλονικέως εις σύμπασαν την οικουμένην και καθιστώντα αυτόν προσφιλέστατον τοις πάσιν, η φήμη του ετέρου μυροβλύτου, του ακρίτου αγίου Μάμαντος, ως επιτυχώς εχαρακτήρισαν αυτόν οι διοργανωταί της εγκαινιαζομένης Εκθέσεως, δεν υστέρησε κατά πολύ τούτου αλλ᾽ εταξίδευσε και αύτη εις διαφόρους λαούς οι οποίοι απέδειξαν την αγάπην και τον σεβασμόν αυτών προς τον θαυματουργόν άγιον διά πλήθους των απεικονίσεων αυτού και διά της διατηρήσεως της τιμής και της μνήμης αυτού από της πρωτοβυζαντινής εποχής μέχρι της σήμερον.

Όθεν, μετά πολλής ευχαριστήσεως χαιρετίζομεν την εμπνευσμένην και ωραίαν πρωτοβουλίαν του Μουσείου Βυζαντινού Πολιτισμού της Θεσσαλονίκης και της Διευθυντρίας αυτού κυρίας Αγαθονίκης Τσιλιπάκου όπως διοργανώση, εν συνεργασία μετά της Ιεράς Μητροπόλεως Μόρφου και του Δήμου Μόρφου της Κύπρου, Έκθεσιν με τίτλον «Η τιμή του αγίου Μάμαντος στη Μεσόγειο. Ένας ακρίτας άγιος ταξιδεύει» και παρουσιάση τα συγκεντρωθέντα εκ πολλών συλλογών και Μουσείων εκθέματα εν τη πόλει του αγίου Δημητρίου κατά τας ημέρας των προς τιμήν αυτού εορτασμών.

Ευχαριστούμεν δε από καρδίας τόσον την Διευθύντριαν του Μουσείου Βυζαντινού Πολιτισμού όσον και τον Ιερώτατον Αδελφόν Μητροπολίτην Μόρφου κύριον Νεόφυτον διά την απευθυνθείσαν εις την ημετέραν Μετριότητα πρόσκλησιν όπως εγκαινιάσωμεν την έκθεσιν ταύτην, η οποία συνδέει μέσω των εκτιθεμένων αντικειμένων ουχί μόνον τους δύο μυροβλύτας αγίους αλλά και την Θεσσαλονίκην με την πόλιν της Μόρφου και τας δύο αυτάς πόλεις με πολλάς πόλεις της Μεσογείου, εις τας οποίας εορτάζεται και τιμάται ο άγιος Μάμας, θα καταστήση δε έτι πλέον γνωστόν τον προσφιλέστατον μάρτυρα του Κυρίου και λαοφιλέστατον άγιον και θα παρακινήση και ετέρους εις την τιμήν και την λατρείαν αυτού.

Συγχαίρομεν από καρδίας τους εμπνευστάς της Εκθέσεως ταύτης και τους παντοιοτρόπως εργασαμένους και συμβαλόντας εις την την διοργάνωσιν και πραγματοποίησιν αυτής. Μεταφέρομεν δε προς πάντας τους παρισταμένους την ευλογίαν της Μητρός Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως και ευχόμεθα, τη πρεσβεία και μεσιτεία του και διά της Εκθέσεως ταύτης τιμωμένου αγίου Μάμαντος, πάσαν επιτυχίαν εις αυτήν.

Π Ρ Ο Π Ο Σ Ι Σ
ΤΗΣ Α.Θ.ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ
ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ
κ.κ. Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Υ
ΚΑΤΑ ΤΟ ΥΠΟ ΤΟΥ ΕΞΟΧ. κ. ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΑΡΑΟΓΛΟΥ,
ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ-ΘΡΑΚΗΣ,
ΠΑΡΑΤΕΘΕΝ ΕΠΙΣΗΜΟΝ ΓΕΥΜΑ ΠΛΗΣΙΟΝ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ
(23 Οκτωβρίου 2013)

Ιερώτατε και φίλτατε εν Χριστώ αδελφέ Μητροπολίτα Θεσσαλονίκης κύριε Άνθιμε,
Ιερώτατοι και Θεοφιλέστατοι άγιοι αδελφοί,
Εξοχώτατε κύριε Υπουργέ,
Εκλεκτοί συνδαιτυμόνες,

Καθήμενοι πέριξ της τραπέζης ταύτης, απολαμβάνομεν το υπό της υμετέρας Εξοχότητος, κύριε Υπουργέ, παρατιθέμενον κοινόν τούτο άριστον, έχοντες την χαράν της μετά πάντων υμών συναναστροφής και της υμετέρας θερμής φιλοξενίας.

Διά ταύτα, ως και διά τους λόγους τιμής και σεβασμού τους οποίους απευθύνατε, ευχαριστούμεν θερμώς σας και εν τω προσώπω σας άπαντα τον ευσεβή λαόν της Θεσσαλονίκης, έτι δε και της Μακεδονίας και της Θράκης, ο οποίος καθ᾽ απάσας τας ημέρας της ενταύθα επισκέψεως της ημετέρας Μετριότητος εξέφρασε διά των αυθορμήτων εκδηλώσεων αυτού την αγάπην και την τιμήν αυτού τόσον προς ημάς όσον και προς την Μητέρα Αγίαν του Χριστού Μεγάλην Εκκλησίαν της Κωνσταντινουπόλεως.

Ο λαός της Θεσσαλονίκης και της ευρυτέρας περιοχής της Μακεδονίας και της Θράκης, ο ευρισκόμενος εις την αρμοδιότητα της υμετέρας φίλης Εξοχότητος, συνδέεται ανέκαθεν δι᾽ αρρήκτων δεσμών μετά του Οικουμενικού Πατριαρχείου, οφειλομένων ουχί μόνον εις την γεωγραφικήν εγγύτητα και εις την κανονικήν εκ του Οικουμενικού Πατριαρχείου εξάρτησιν αυτού αλλά και εις τα αισθήματα σεβασμού και ευγνωμοσύνης τα οποία τρέφει προς την Εκκλησίαν της Κωνσταντινουπόλεως, η οποία ως στοργική Μήτηρ έθαλπε και εφύλαττε πάντοτε αυτόν υπό τας εαυτής πτέρυγας, διασώζουσα τούτον εκ βεβαίων κινδύνων ενίοτε δε και θυσιάζουσα εαυτήν χάριν του λαού της.

Διό και το Οικουμενικόν Πατριαρχείον παρακολουθεί και σήμερον μετά πολλής αγάπης και ανυστάκτου ενδιαφέροντος την πορείαν των εν Μακεδονία και Θράκη προσφιλεστάτων αυτού τέκνων και χαίρεται διά την πρόοδον και τας επιτυχίας αυτών• αντιθέτως δε θλίβεται όταν λαμβάνη γνώσιν των δυσχερειών και των προβλημάτων τα οποία αυτά αντιμετωπίζουν, ως δυστυχώς συμβαίνει τα τελευταία έτη λόγω της σοβούσης και εν Ελλάδι και αλλαχού κρίσεως. Συμπάσχομεν αυτοίς και συμπαριστάμεθα όλη καρδία προσευχόμενοι Κυρίω τω Θεώ όπως συν τω πειρασμώ της κρίσεως χαρίσηται τω ευσεβεί ελληνικώ λαώ συντόμως και την έκβασιν αυτού. Έχομεν δι᾽ ελπίδος ότι διά της Χάριτος του Θεού και του εορταζομένου προστάτου της φιλοξενούσης ημάς πόλεως, Μεγαλομάρτυρος αγίου Δημητρίου του Μυροβλύτου, αι εργώδεις προσπάθειαι τας οποίας καταβάλλουν τόσον οι πολίται όσον και η έντιμος Ελληνική κυβέρνησις, μέλος της οποίας τυγχάνετε και υμείς, κύριε Υπουργέ, αλλά μετ᾿ αυτών και η Αγιωτάτη Εκκλησία της Ελλάδος, θα ευοδωθούν και ο ελληνικός λαός θα δυνηθή να υπερκεράση την κρίσιν και τας εξ αυτής δυσκολίας και θα επιστρέψη και πάλιν εις την οδόν της προόδου και της αναπτύξεως.
Ευχόμεθα δε η κρίσις αύτη να αποτελέση δι᾽ όλους αφορμήν να συνειδητοποιήσωμεν την ρευστότητα των εγκοσμίων και υλικών αγαθών τα οποία είναι, κατά τον ιερόν υμνογράφον, «σκιάς ασθενέστερα και ονείρου απατηλότερα» και να εκτιμήσωμεν την αρετήν της ολιγαρκείας, διά την οποίαν διεκρίνοντο οι πατέρες ημών, και να αυξήσωμεν την εμπιστοσύνην μας προς τον Θεόν, ο οποίος πατρικώς μας συστήνει να μη φροντίζωμεν «τι φάγωμεν η τι πίωμεν η τι περιβαλώμεθα», διότι περί τούτων μεριμνά ο ίδιος ο πατήρ ημών ο ουράνιος, αλλά να ζητώμεν «πρώτον την βασιλείαν του Θεού» μετά της βεβαιότητος ότι «ταύτα πάντα προστεθήσεται ημίν» (Ματθ. ς΄, 31-34).
Με αυτάς τας ολίγας σκέψεις εκφράζομεν διά μίαν εισέτι φοράν τας ευχαριστίας μας προς υμάς, Εξοχώτατε κύριε Υπουργέ, διά την εγκάρδιον φιλοξενίαν και τα προς την ημετέραν Μετριότητα αισθήματα αγάπης και σεβασμού, τα οποία καί και εις το παρελθόν πλουσίως εξεδηλώσατε, και ευχόμεθα υπέρ υγείας υμών και πάντων των αγαπητών συνδαιτυμόνων και του προσφιλούς λαού της Μακεδονίας και της Θράκης.
Η δε Χάρις και το έλεος του Θεού είησαν μετά πάντων υμών.

Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΕΠΙΤΙΜΟΣ ΔΙΔΑΚΤΟΡΑΣ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ “ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ”

Σε επίτιμο διδάκτορα του τμήματος Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας αναγορεύτηκε απόψε με απόφαση της συγκλήτου του ιδρύματος και παρουσία του πρύτανη και των μελών της, σε εκδήλωση προς τιμήν του, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος.

Στην ομιλία του ο κ. Βαρθολομαίος ανέπτυξε το ιστορικό θέμα του βίου και της προσφοράς των δύο Θεσσαλονικέων ιεραποστόλων αδελφών Κυρίλλου και Μεθοδίου, αναφερόμενος ιδιαίτερα στις συνθήκες κάτω από τις οποίες το Βυζάντιο, μέσω αυτών, διέδωσε τη χριστιανική πίστη και προσέφερε νέα γραφή στα σλαβικά φύλα, προσδίδοντας «αίγλη» και εξέλιξη στο σλαβικό κόσμο.
Αναφερόμενος στους δύο αγίους εξήρε την ωριμότητα, μέσω του διαλόγου και της πειθούς, με την οποία προώθησαν την αποστολή τους, τόσο στην υπό δυτική τότε επιρροή Μοραβία και στην Πανονία, όσο και κατά την παραμονή τους στη Ρώμη, δεχόμενοι ότι οι εκκλησιαστικές ενέργειες τους «θα έδει να είναι εν γνώσει του Πάπα της Ρώμης» προς τον οποίο και επέδειξαν σεβασμό, ενώ απέφυγαν να έρθουν σε σύγκρουση με την τοπική λατρευτική παράδοση και προσπάθησαν και πέτυχαν να αντιμετωπίσουν «τας σημαντικότερας θεολογικάς διαφοράς μετά των λατίνων θεολόγων δια του διαλόγου, άνευ φανατισμού και συγκρουσιακής διαθέσεως». 

Ο κ. Βαρθολομαίος συμπλήρωσε ότι ακόμη και «η βασική δογματική διαφορά», της «περί εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος» δεν αποτέλεσε ιδιαίτερο εμπόδιο στην επικοινωνία τους με τους δυτικούς εκκλησιαστικούς κύκλους και ότι “δεν είναι τυχαίο” ότι και «εις τους βίους τους» η σχετική αναφορά για το θέμα αυτό «είναι εντελώς περιθωριακή». Ο Οικουμενικός Πατριάρχης διευκρίνισε, ωστόσο, με έμφαση ότι «τότε (9ος αιών) η Εκκλησία ήταν Μία και ηνωμένη», πριν επέλθει το Σχίσμα του 1054 και ότι «η ποικιλία λατρευτικών τύπων και παραδόσεων δεν απετέλει ουσιώδιν διάστασιν και εμπόδιον επικοινωνίας μεταξύ των πιστών».

Σε άλλο σημείο της ομιλίας του, ο Οικουμενικός Πατριάρχης διερωτήθηκε «εις τον βωμόν ποιάς σκοπιμότητας» επετράπη ο παραγκωνισμός του του χριστιανικού Βυζαντίου, στη νεοσυγγραφείσα ιστορία της Ευρώπης, όταν το Βυζάντιο κατάφερε στα χρόνια της ακμής του να δημιουργήσει στη βάση υψηλών αρχών και αξιών τη «Βυζαντινή Κοινοπολιτεία» λαών και πολιτισμών, «προλαμβάνον και προδιαγράφον τους σύγχρονους φιλόδοξους σχεδιασμούς δια μίαν κοινήν Ευρωπαϊκήν Πατρίδαν;».

«Η Ευρωπαϊκή λοιπόν ιδέα της συνυπάρξεως, της συνεργασίας και της ενότητος των λαών με την διαφορετική πίστιν, τας διαφορετικάς παραδόσεις και την εις μεγαλύτερον, ή μικρότερον βαθμόν διαφορετικήν ιδιοσυγκρασίαν, δύναται αμφιβόλως να αντλή εκ του έργου των Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου θετικά και καίρια δια τους στόχους της μηνύματα». «Μηνύματα τα οποία δεν έχουν ούτε γεωγραφικόν, ούτε χρονικόν όριον: είναι Ορθόδοξα, Οικουμενικά, αιώνια» πρόσθεσε ο κ. Βαρθολομαίος και αναφερόμενος σε όσους «αναλίσκονται εις έριδας» για το «επουσιώδες φθαρτό γένος» τους, ότι «το άφθαρτον γένος αυτών, ήτο το Ορθόδοξον Χριστιανικόν».

Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

Επίσκεψη στην περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας πραγματοποίησε απόψε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, τον οποίο υποδέχθηκαν θερμά ο περιφερειάρχης Α. Τζιτζικώστας και τα μέλη του περιφερειακού συμβουλίου, παρουσία του υπουργού Μακεδονίας – Θράκης Θ. Καράογλου, του περιφερειάρχη Θεσσαλίας Κ. Αγοραστού, περιφερειακών συμβούλων, ιεραρχών, δημάρχων, κ.α.

Ο κ. Βαρθολομαίος εξήρε το έργο που επιτελείται στην περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας σε διάφορους τομείς, στις υποδομές, στην ανάπτυξη, την υγεία και την κοινωνική πολιτική, κάνοντας ωστόσο ιδιαίτερη μνεία στο θέμα της διαχείρισης των αρχαιολογικών ευρημάτων στο Μετρό Θεσσαλονίκης και χαρακτηρίζοντας την πρόταση της περιφέρειας Κ. Μακεδονίας «πρωτοποριακή λύση του πρώτου σταθμού-Μουσείου σε όλη την Ευρώπη, όπου οι επιβάτες θα μπορούν να συνειδητοποιήσουν καθημερινά την ιστορικότητα της πόλης και της ευρύτερης περιοχής».
Από την πλευρά του, ο κ. Τζιτζικώστας εξήρε την προσωπικότητα και το πολυδιάστατο έργο του Οικουμενικού Πατριάρχη και έκανε ξεχωριστή αναφορά στην ιδιαίτερη ευαισθησία του σε θέματα περιβάλλοντος.

«Με την εμπνευσμένη σας καθοδήγηση, το Οικουμενικό Πατριαρχείο έχει αναλάβει ουσιαστικό ρόλο απέναντι στις διεθνείς προκλήσεις. Με την πολυσχιδή προσωπικότητά σας έχετε κατορθώσει να δώσετε νόημα στην έννοια της Οικουμενικότητας. Με τον ποιμαντικό λόγο σας, απευθύνεστε στον άνθρωπο και σε ότι ουσιαστικό και πολύτιμο διαθέτει, πέρα από διακρίσεις φυλής, εθνικότητας, κοινωνικής θέσης και αξιώματος. Συνεχίζετε με σταθερότητα τον διάλογο μεταξύ των χριστιανικών εκκλησιών, με σημαίνοντα ρόλο στον διαθρησκειακό διάλογο. Υπήρξατε ένας από τους πρώτους, διεθνείς ηγέτες, που μετέφεραν το μήνυμα της διάσωσης του περιβάλλοντος και διακήρυξαν την αναγκαιότητα του. Είσαστε η σταθερή, διαχρονική ευρωπαϊκή φωνή στην Τουρκία, ο πνευματικός φάρος του ελληνισμού και της Ορθοδοξίας στη γείτονα χώρα, παρά τις δυσκολίες και τα εμπόδια που ανακύπτουν. Ηγείσθε ενός θεσμού, που αποτελεί την κιβωτό πνευματικών, εθνικών και θρησκευτικών αξιών», σημείωσε με έμφαση ο Περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας Απόστολος Τζιτζικώστας.

«Είναι ανυπέρβλητη η τιμή της επίσκεψής σας, καθώς και της αποψινής σας παρουσίας στο ανώτατο συλλογικό όργανο της Περιφέρειάς μας, το Περιφερειακό Συμβούλιο Κεντρικής Μακεδονίας. Όμως και προσωπικά, είμαι βαθύτατα συγκινημένος», δήλωσε ο Περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας Απόστολος Τζιτζικώστας. «Ήταν σαν χθες, 22 Οκτωβρίου του 1991, όταν εκλεγήκατε Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης και Οικουμενικός Πατριάρχης, στον πάνσεπτο Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι. Όταν συνοδεύοντας τον πατέρα μου, μόλις 13 ετών, είχα τη μοναδική ευλογία να παρίσταμαι στην ενθρόνισή σας στο Θρόνο του Αποστόλου Ανδρέα. Είχα τη μοναδική ευκαιρία, να βρίσκομαι εκεί, όταν μέσα σε ατμόσφαιρα κατάνυξης, αναλαμβάνατε το πηδάλιο της Ορθοδοξίας και εκφωνούσατε τον Ενθρονιστήριο Λόγο σας. Τον οποίο τηρείτε όλα τα χρόνια της Πατριαρχικής διακονίας σας. Και κάνετε και ακόμα περισσότερα, για την πίστη και το Γένος μας, αλλά και για ολόκληρη την ανθρωπότητα», τόνισε ο κ. Τζιτζικώστας, ο οποίος αναφέρθηκε επίσης στην ξεχωριστή προσωπική του εμπειρία να παραστεί στη Θεία Λειτουργία που τέλεσε ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ.Βαρθολομαίος το 2010, «την πρώτη μετά από εννέα δεκαετίες», στην Παναγία Σουμελά στην Τραπεζούντα –«δύο ευλογημένες στιγμές που θα μείνουν χαραγμένες στην ψυχή και το νου». Τον κ. Βαρθολομαίο καλωσόρισαν και χαιρέτισαν στη συνέχεια και οι επικεφαλής των παρατάξεων στο περιφερειακό συμβούλιο.

Νωρίτερα, ο περιφερειάρχης ξενάγησε τον κ. Βαρθολομαίο στην ιστορική έκθεση για τους Βαλκανικούς Πολέμους και την απελευθέρωση της Κεντρικής Μακεδονίας, που φιλοξενείται στο κτίριο της περιφέρειας και στη συνέχεια μετέβησαν στον κήπο, όπου φύτεψαν συμβολικά μία ελιά, «ελαίαν καλλίκαρπον ειρήνης σύμβολον και καταλλαγής», όπως αναγράφεται στην επιγραφή που τοποθετήθηκε στη βάση του δέντρου. Ο κ. Τζιτζικώστας στο τέλος του περιφερειακού συμβουλίου δώρισε στον Οικουμενικό Πατριάρχη τιμητική πλακέτα ως ενθύμιο της επίσκεψής του, που εικονίζει ένα κλαδί ελιάς, με τέσσερις, όπως ανέφερε, βασικούς συμβολισμούς: την ειρήνη, την αντοχή, τα προϊόντα της μακεδονικής γης και την ανάμνηση της ελιάς που φύτεψε ο Οικουμενικός Πατριάρχης στον κήπο της περιφέρειας, «που θα βρίσκεται εκεί στους αιώνες».

ΟΜΙΛΙΑ
ΤΗΣ Α.Θ.ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ
ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ
κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ
ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΗΜΟΝ ΔΕΞΙΩΣΙΝ
ΤΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
(23 Οκτωβρίου 2013)

Εξοχώτατε κύριε Περιφερειάρχα,

Ζώμεν εις μίαν πόλιν -την Κωνσταντινούπολιν-υπερβαίνουσαν σήμερον κατά πολύ τα δεκαπέντε εκατομμύρια κατοίκων. Γινόμεθα καθ᾿ ημέραν μάρτυρες των ανακυπτόντων προβλημάτων από της πρωτοφανούς και μη αναμενομένης πυκνότητος του πληθυσμού αυτής. Προβλημάτων κατοικίας, εργασίας, επιβιώσεως, καθαριότητος, εγκληματικότητος, διακινήσεως ναρκωτικών ουσιών, εμπορίου ανθρωπίνης αξιοπρεπείας. Καθημερινή η μέριμνα και ο πονοκέφαλος των αρχόντων της τοπικής αυτοδιοικήσεως, τόσον των εκασταχού δήμων, όσον και του Μητροπολιτικού Δήμου και του Νομάρχου Κωνσταντινουπόλεως. Νομάρχης, δήμαρχοι και δημοτικοί υπάλληλοι καταδαπανώνται κυριολεκτικώς ίνα ο λαός αυτός, ο κατά γεωμετρικήν πρόοδον αυξανόμενος, ζη ειρηνικώς και εν αυταρκεία και ευημερία και ασφαλεία.

Αλλά και εις πόλεις μικροτέρας κατά πολύ της Κωνσταντινουπόλεως, όμως συνεχώς αναπτυσσομένας ως η Θεσσαλονίκη και η ευρυτέρα Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας υπάρχουν τα ίδια προβλήματα καίτοι ουχί τόσον έντονα. Οπότε καλείται ο τοπικός άρχων, και ενταύθα, ο εξοχώτατος κύριος Περιφερειάρχης ίνα μη δίδη ποτέ «ύπνον τοις οφθαλμοίς αυτού, ουδέ τοις βλεφάροις αυτού νυσταγμόν, ουδέ ανάπαυσιν τοις κροτάφοις αυτού» (πρβλ. Ψαλμ. ΡΛΑ’, 4). Ο Περιεφερειάρχης και οι συνεργάται του λειτουργούν ως απόσβεσις κραδασμών. Γνωρίζομεν ότι αι δυσχέρειαι είναι πολλαί, οι οικονομικοί πόροι ολίγοι, οι πένητες οι χείρα τείνοντες βοηθείας πολυπληθείς. Συνεπώς, οι τοπικοί άρχοντες επιβάλλεται να ζωσθούν το λέντιον της φιλανθρώπου διακονίας, λησμονούντες τα αμφιλεγόμενα αγαθά της εξουσίας.

Ο εκάστοτε Περιφερειάρχης «εις διακονίαν τάττει εαυτόν» (πρβλ. Α΄ Κορ. ις΄, 15-16), «γενόμενος εύχρηστος εις διακονίαν» (Β΄ Τιμ. δ΄, 11-12) εν ταπεινώσει και συναισθήσει του αγώνος και της αγωνίας του πλησίον. Υπηρετεί τον λαόν του Θεού και εν αγαστή συνεργασία μετά των εκκλησιαστικών αρχών «της εν Χριστώ διακονίας», παράγει έργον θαυμαστόν. Από του Ιερού ημών Κέντρου παρακολουθούμεν κατά το ενόν τας δραστηριότητας και τας εν γένει προσπαθείας της Περιφερείας Κεντρικής Μακεδονίας διά την πρόοδον και ευημερίαν του λαού της ιστορικής και ευλογημένης ταύτης περιοχής.

Μνημονεύομεν μετά πατρικής εγκαυχήσεως τας καταβαλλομένας προσπαθείας αυτής διά την βελτίωσιν του οδικού δικτύου της ευρυτέρας περιοχής και κυρίως αυτού του συνδέοντος τας πόλεις της περιοχής προς αλλήλας αλλά και μετά της υπολοίπου Ελλάδος, διά την αναβάθμισιν των υπηρεσιών υγιείας όχι μόνον εν Θεσσαλονίκη αλλά και εις άλλας πόλεις, ως λ.χ. εις Βέροιαν και Έδεσσαν, την μέριμναν διά την εμπορικήν ανάπτυξιν της περιοχής διά της πραγματοποιήσεως επαφών μετά των εκασταχού εμπορικών συλλόγων, επιχειρηματιών κλπ., την φροντίδα διά την παιδείαν και τον αθλητισμόν, διά της παρουσίας του Περιφερειάρχου και των συνεργατών του εις τα εκπαιδευτήρια και τους χώρους αθλήσεως και διά της ενισχύσεως των νέων, ειδικώς των οικονομικώς ασθενεστέρων, την επιδεικνυμένην προσοχήν διά την διαφύλαξιν των πολιτισμικών στοιχείων της ιστορικής ταύτης περιοχής ως μεθ᾿ ικανοποιήσεως επληροφορήθημεν τας ληφθείσας αποφάσεις διά την διαχείρισιν των αρχαιολογικών ευρημάτων τα οποία εντοπίσθησαν κατά τας εργασίας κατασκευής του υπογείου σιδηροδρόμου (μετρό) της πόλεως. Η προτεινομένη λύσις τυγχάνει πρωτοποριακή καθώς ο συγκεκριμένος σταθμός θα αποτελέση τον πρώτον σταθμόν-μουσείον εις ολόκληρον την Ευρώπην, οι δε διερχόμενοι επιβάται αυτού, μόνιμοι κάτοικοι και τουρίσται, θα έχουν την δυνατότητα να συνειδητοποιούν καθημερινώς την ιστορικότητα της πόλεως ταύτης.

Πολύ περισσότερον μετά χαράς σημειούμεν την ανελλιπή παρουσίαν της Περιφερείας εις όλας τας επετειακάς πολιτιστικάς και λοιπάς εκδηλώσεις της περιοχής, γεγονός το οποίον συμβάλλει εις την διατήρησιν και ενίσχυσιν του φρονήματος, της εθνικής συνειδήσεως και ταυτότητος του ευλογημένου τούτου λαού.

Σας ευχαριστούμεν, κύριε Περιφερειάρχα, και διά τας προσπαθείας τας οποίας καταβάλλετε διά την αγαστήν συνύπαρξιν και συνεργασίαν μετά των γειτονικών λαών επ᾽ αγαθώ των κατοίκων και της μεγαλουπόλεως Θεσσαλονίκης και της ευρυτέρας περιοχής της Περιφερείας Κεντρικής Μακεδονίας, της οποίας προίστασθε και η οποία υπήρξεν ανέκαθεν τόπος ειρηνικής και δημιουργικής συμβιώσεως ανθρώπων διαφόρου προε¬λεύ¬σεως και καταγωγής. Σας ευχαριστούμεν και διά την συνεργασίαν μετά των εκασταχού Μητροπολιτών, Ιεραρχών τετιμημένων και καυχημάτων του καθ᾿ ημάς Αγιωτάτου Αποστολικού και Πατριαρχικού Οικουμενικού Θρόνου, προς βελτίωσιν του επιπέδου ζωής των κατοίκων της περιοχής, καθ᾽ ότι εις την μακράν πορείαν του Γένους ημών η από κοινού διακονία των δύο ιερών υποθέσεων αυτών, της Εκκλησίας και του Γένους, υπήρξεν η επωφελεστάτη συνισταμένη, η παρασχούσα πλείστα καλά καγαθά εις τους ευσεβείς Έλληνας Ορθοδόξους Χριστιανούς. Έστω μαρτύριον τούτων η μακρά ιστορία της Μακεδονίας, ιδίως τα ιστορικά γεγονότα των κάτω χρόνων.

Θερμώς ευχαριστούμεν διά την δεξίωσιν ταύτην ως και διά την αγάπην και το σέβας πάντων υμών προς την Μητέρα Αγίαν του Χριστού Μεγάλην Εκκλησίαν και την ημετέραν Μετριότητα προσωπικώς. Σας ενθυμούμεθα εν ταίς προσευχαίς ημών. Επευλογούμεν πάντας υμάς ευχόμενοι υγιείαν αδιάπτωτον και την κατ᾿ άμφω -εν ανδρείω, ρωμαλέω και αγωνιστικώ φρονήματι-, επιτυχίαν πλήρη εις τα έργα σας και επίτευξιν των προσδοκιών λαού. Εκφράζοντες την χαράν ημών διά την ευκαρίαν της μετά πάντων υμών συναντήσεως και ευχαριστούντες και πάλιν και πολλάκις επί πάσιν, ευχόμεθα υπέρ υγείας και μακροημερεύσεως της υμετέρας φίλης Εξοχότητος κύριε Περιφερειάρχα, των συνεργατών σας, του ευλογημένου λαού της Πατριαρχικής, δηλαδή της ρωμαίηκης δηλαδή της ελληνικής Μακεδονίας, από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερον, τη καθοριστική συμβολή των Μακεδονομάχων και των αγωνιστών Μητροπολιτών του Μακεδονικού Αγώνος, διακεκριμένων Ιεραρχών του Θρόνου Γερμανού Καραβαγγέλη, Χρυσοστόμου Καλαφάτη, Αιμιλιανού Λαζαρίδου, Αθανασίου Μεγακλή, Αλεξάνδρου Ρηγοπούλου, Ιωακείμ Σγουρού, Ιωακείμ Αλεξιάδου και άλλων πολλών, η αναφορά των οποίων θα επεμήκυνε κατά πολύ τον κατάλογον, και υπέρ ευοδώσεως των έργων σας διά της χάριτος του Δωρεοδότου Θεού.