του Κώστα Παππά- (από το ένθετο της Δημοκρατίας για την Ορθοδοξία)
Ένα κτίριο με τη δική του ιστορία στην πολύπαθη Ίμβρο φαίνεται ότι θα αξιοποιηθεί για το σκοπό που χτίστηκε 50 χρόνια πριν. Πρόκειται για το παλιό νηπιαγωγείο που οι εχθρικές συνθήκες δεν επέτρεψαν ποτέ τη λειτουργία του.
Ωστόσο πριν από λίγους μήνες και συγκεκριμένα το Φεβρουάριο του 2014 οι κόποι και οι προσπάθειες των Ιμβρίων που ζουν στην Ελλάδα φάνηκε ότι θα καρποφορούσαν καθώς η Τουρκική κυβέρνηση έδωσε την άδεια λειτουργίας. Παράλληλα πέρυσι το Σεπτέμβριο ήχησαν και πάλι οι φωνές των Ελληνοπαίδων της Ίμβρου στο δημοτικό σχολείο του νησιού το οποίο λειτούργησε ξανά. Έτσι τους τελευταίους μήνες συνεχίστηκαν οι πυρετώδεις εργασίες επισκευών στο κτίριο ώστε αυτό να λειτουργήσει και πάλι.
Φαίνεται όμως ότι ξαφνικά η τουρκική κυβέρνηση υπαναχώρησε όπως λέει στη «δημοκρατία» ο Πρόεδρος του Συλλόγου Ιμβρίων κ Πάρης Ασανάκης.
« Το 1964 θεσπίστηκε ένας νόμος ειδικά για την Ίμβρο και την Τένεδο που επέτρεπε την λειτουργία ελληνικών μειονοτικών σχολείων στα δύο νησιά» λέει ο κ. Ασανάκης και προσθέτει: «Απ το ’64 και μετά όμως κλείσανε τα σχολεία απολύθηκαν οι δάσκαλοι , δημεύτηκαν τα κτίρια και σταμάτησε να υπάρχει παιδεία στην Ίμβρο.
Ήταν τα μέτρα που οδήγησαν στον αφελληνισμό τον δύο νησιών. Ένα από τα κτίρια που είχαν κτιστεί με δαπάνες και προσωπική εργασία των Ιμβρίων είχε δημευτεί και παρέμενε σε ερειπώδη κατάσταση στο χωριό Αγρίδια, το πιο ορεινό του νησιού, το οποίο και σήμερα κατοικείται αποκλειστικά από Έλληνες.
Όταν λοιπόν τον Απρίλιο μπήκαμε στη διαδικασία να προτείνουμε κάποια κτίρια από αυτά που απέμειναν στην ελληνική κοινότητα για να λειτουργήσει νέο γυμνάσιο και λύκειο (μετά την έναρξη της λειτουργίας του δημοτικού την προηγούμενη χρονιά) , μας προτάθηκε να μας επιστραφεί ουσιαστικά το σχολείο και να ανήκει στον νεοσύστατο φορέα «Εκπαιδευτικός και Πολιτιστικός Σύλλογος Ίμβρου».
Αυτό λοιπόν το κτίριο το οποίο στέγαζε κάποτε το δημοτικό σχολείο προορίζεται να στεγάζει το καινούργιο Λύκειο.
Δίπλα του βρίσκεται το παλιό νηπιαγωγείο του χωριού το οποίο χτίστηκε το ’64 και δεν πρόλαβε να λειτουργήσει γιατί εκείνη τη χρονιά καταργήθηκε η ελληνική εκπαίδευση. Είναι πλέον έτοιμο να λειτουργήσει σαν γυμνάσιο, εφ’ όσον παρακαμφθούν τα κωλύματα που τέθηκαν από την τουρκική πλευρά την τελευταία στιγμή και φαίνεται να εμποδίζουν μέχρι αυτή τη στιγμή την έναρξη της λειτουργίας του Γυμνασίου και του Λυκείου της Ίμβρου. Αυτά τα κολλήματα έχουν να κάνουν με την συμμόρφωση των κτηρίων αυτών με τη νομοθεσία που διέπει τα σχολεία.
Το Μάϊο που πέρασε είχαμε ένα σεισμό μεγάλης κλίμακος που χτύπησε το χωριό . Αυτή η καθυστέρηση δεν ήταν γνωστή σε κανέναν ότι θα δημιουργούσε κόλλημα για τη λειτουργία του σχολείου. Μας ανακοινώθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου ότι στις 8 Σεπτεμβρίου θα περνούσε από την τουρκική Βουλή τροποποίηση του νόμου και θα επέτρεπε την αδειοδότηση μέχρι τέλους του μήνα, πράγμα που δεν έγινε.
Μετά τις 8 Σεπτεμβρίου κάνουμε αγώνα δρόμου , καταθέσαμε διαβήματα προς όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές και στην τουρκική και στην ελληνική πλευρά και εξηγούμε ότι 10 παιδιά σχολικής ηλικίας και 5 οικογένειες , δεν είναι εύκολο να μετεγκατασταθούν στην Ίμβρο και καλούμε όλες τις πλευρές να βρεθεί μια λύση για να παρακαμφθεί αυτό το γραφειοκρατικό εμπόδιο».
Σχετικά με τον ελληνικό πληθυσμό της Ίμβρου σήμερα ο κ. Ασανάκης είπε « τη δεκαετία του 90 που άρχισε να διαφαίνεται μια στροφή προς το ευνοϊκότερο των τουρκικών αρχών στην Ίμβρο υπήρχανε μόλις 300 ‘Έλληνες. Είχε χαθεί το σύνολο του ελληνικού πληθυσμού ο οποίος τη δεκαετία του ’60 είχε φθάσει τους 9000. Τα τελευταία δύο τρία χρόνια διαπιστώσαμε για πρώτη φορά μια αύξηση του πληθυσμού , αφού για το διάστημα άνω των 6 μηνών οι άνθρωποι που βρίσκονται στο νησί από την κοινότητά μας υπερβαίνουν τους 400 παρά το γεγονός ότι από τους 300 αυτούς κατοίκους της δεκαετίας του 90 βρίσκονται στη ζωή λιγότεροι από 100. Προσπαθούμε λοιπόν τώρα να βελτιώσουμε και ποιοτικά αυτό τον πληθυσμό, να κατεβάσουμε το μέσο όρο, ώστε να υπάρχουν παραγωγικές ηλικίες. Αυτό για να γίνει θα πρέπει οι οικογένειες με παιδιά να πηγαίνουν σε ελληνικό σχολείο».
Για τη συμβολή του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου στο θέμα ο κ. Ασανάκης τόνισε: « Εμείς από το 2003 είχαμε προβάλλει στους διεθνείς οργανισμούς, στην τουρκική κυβέρνηση , στην ελληνική κυβέρνηση , στο Συμβούλιο της Ευρώπης το σχολείο ως ‘ένα μέτρο το οποίο εάν επιτυγχανόταν θα αποτελούσε ‘ένα ηχηρό πολιτικό μήνυμα από την πλευρά τη Τουρκίας ότι πράγματι επιθυμεί να επιστρέψουν οι Ίμβριοι στην πατρίδα τους.
Αυτό δρομολογήθηκε από τη στιγμή που ο ίδιος ο Οικουμενικός Πατριάρχης παίρνοντας αφορμή και από το ψήφισμα του Συμβουλίου της Ευρώπης το 2008 ξεκίνησε ο ίδιος προσωπικά την εκστρατεία για την επαναλειτουργία του σχολείου. Eτσι το 2010 η εκστρατεία αυτή άρχισε να εκδηλώνει τα αποτελέσματά της, για να πάρουμε το πράσινο φως να ανοίξει σχολείο χωρίς ποσοτικούς περιορισμούς μαθητών.
Ήταν καθοριστική η πρωτοβουλία του Οικουμενικού Πατριάρχη, χάρη σε αυτόν και με την καθοδήγηση και έμπνευση τη δική του συνεχίζουμε αυτή την προσπάθεια ».
-120x86.jpg)
