Τελέστηκε σήμερα το διετές Μνημόσυνο του Αρχιμανδρίτη Σάββα Αχιλλέως στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Καρέα.
Τα πνευματικά του τέκνα έδωσαν το παρών και προσευχήθηκαν για τη συγχώρεση της ψυχής του αγαπητού Κληρικού.
Μετά την Κοίμηση του πατρός Σάββα
εγράφησαν ως αφιέρωση τα παρακάτω λόγια.
Αφιερωμένο στον πνευματικό μας πατέρα, τον μαχητή του Χριστού, τον λευεντάνθρωπο, τον αρχοντικό και συνάμα ταπεινό εργάτη του Ευαγγελίου, το λιοντάρι στις μάχες κατά του αοράτου εχθρού, αλλά γλυκύτατο παρηγορητή προς τους συνανθρώπους του, τον φωτεινό και λαμπροφόρο λειτουργό του Υψίστου, τον Νικητή!
Πατέρα Σάββα μας, καμάρι,
του Χριστού το παλληκάρι.
Μαχητής δεινός παντού
κατά του αοράτου ημών εχθρού.
Ξεκινάς με την Ε.Ο.Κ.Α.
και ποθείς την Λευτεριά
για της Κύπρου τα παιδιά.
Ως Ασκληπιός που είσαι,
διακονείς και αγωνιάς,
περιθάλπεις και πονάς.
Μα σαν έρχεται η ώρα,
εκεί στού Κύκκου τα βουνά,
σε καλεί η Παναγιά
για τον τέλειο αγώνα,
να μπης στού στύλου την φωτιά.
Και με θάρρος και με πίστη
συ στο κάλεσμα αυτό
δεν διστάζεις να ανέβης
στης Παρθενίας το βουνό.
Σου το είπε ο Υιός Της
με τον στίχο της Γραφής:
«στις εκατόν σαράντα τέσσερις χιλιάδες
πρέπει να καταταχθής».
Και με θάρρος και ανδρεία
πολεμάς πιά καθαρά
των δαιμόνων την στρατιά.
Και η κόλαση σου τάζει:
θλίψη, βάσανα και πόνο,
μα εσύ γελάς και λάμπεις,
έχοντας την Παναγιά
προστασία και ασπίδα
και γλυκιά παρηγοριά.
Και διδάσκεις στα παιδιά
στού Χριστού την αγκαλιά
να προστρέχουν με λαχτάρα
και την πίστη φανερά
να ομολογούν μπροστά
στους ανθρώπους του αιώνα
τούτου του απατεώνα,
λέγοντάς τους σταθερά:
«είμαστε, οι μαχητές,
του Χριστού στρατιώτες.
Έχουμε όπλα τρομερά
που νικούν τον σατανά».
Τον Σταυρό σου αν θα κάνης
με την πίστη την θερμή:
ο κακός δεν θα σταθή,
μα θα φύγη στην στιγμή.
Αγιασμού μικρή σταγόνα
διώχνει ολόκληρη την λεγεώνα.
Στού Αγίου Ευχελαίου την φωτιά
βρίσκεις ίαση και παρηγοριά
και τα νέα τα παιδιά
τα προτρέπεις να μείνουν
καθαρά από πάθη πορνικά.
Ερμηνεύεις τι εστιν
αυτή η Μεγίστη Αρετή.
Τι εστιν η Παρθενία;
Ότι εισιν παρά το θείον.
Και μαζί με την αγάπη
και ταπείνωση βαθειά
εξουσία δεν θα πάρη
ο Σατάν ποτέ ξανά.
Αναλώνεσαι γι’ αυτά,
του Χριστού σου τα παιδιά.
Και σαν έφθασε η ώρα
να ανεβής στον Ουρανό,
μία παρακαταθήκη αφήνεις,
λέγοντας σε όλο τον λαό:
«Στού αντιχρίστου την παγίδα
να μη πέση ποτέ κανείς.
Να μη πάρη την σφραγίδα
και να είναι νικητής!»