ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ: Πληθώρα επιχειρημάτων επιστρατεύτηκε καί υπερπροβλήθηκε από στρατευμένα εκκλησιαστικά ΜΜΕ προκειμένου νά αντικρουστεί η αυθόρμητη, εμπειρική θέση καί πίστη ότι στό Ναό δέν πρέπει νά φοβόμαστε.
Ορισμένοι ειρωνεύτηκαν γράφοντας περί ναών – αντιμικροβιακών κλωβών. Τελικώς ανέτειλε καί μεσουρανεί ένα χρόνο τώρα ένας νέων προδιαγραφών ναός, ο κλωβός τών 9 ή 25 ελαχίστων, πιό αποστειρωμένος καί από χειρουργείο. Άπαντες οι ιερείς -εκόντες άκοντες- γίναμε αρνητές, ως στερούντες τό δικαίωμα τής ελεύθερης συμμετοχής τού (εναπομείναντος) λαού στή λατρεία τού Θεού καί τήν ίδια του τή σωτηρία.
Μεγάλη Τεσσαρακοστή 2020
Η αξία τής πρόσκαιρης εδώ ζωής μας, έχει τόσο απολυτοποιηθεί ώστε νά σκιάζει τήν αιωνιότητα πού τύπος καί αρραβώνας της είναι η Εκκλησιαστική ζωή καί τά Μυστήρια. Αποθεώσαμε τούς αγωνιζόμενους γιά τήν σωματική υγεία τού ανθρώπου υγειονομικούς (ιατρούς, προσωπικό, ακαδημαϊκούς κι ερευνητές), καί σοβήσαμε τήν δική μας ευθύνη έναντι τής αθάνατης ψυχής. Στήν Εκκλησία δίνουμε λόγο πιά μόνο γιά τή σωματική ακεραιότητα τών πιστών. Νομοθετήσαμε τόν φόβο καί επικηρύξαμε τήν εν Χριστώ ελπίδα. Διότι ενώ οι πλείστοι τών χριστιανών κρύφτηκαν πέρυσι φοβισμένοι, καμπτόμενοι από τίς εγκυκλίους, όσοι ελάχιστοι αδελφοί επέμειναν μέ προσωπική τους ευθύνη στήν διατήρηση τής λειτουργικής τους ζωής, τελικώς εδιώχθησαν από τούς Ναούς.
Μάθημα αληθινής ταπεινώσεως είναι νά συνειδητοποιήσουμε ως Ιερός Κλήρος ότι δέν είμαστε τίποτε τό ξεχωριστό, τίποτε άλλο, παρά διάκονοι τής γενιάς μας – «δούλοι αχρείοι» (Λκ. 17,10) -, αυτοσυνειδησία πού διέθεταν οι Πατέρες προηγουμένων γενεών, πού δέν αρνήθηκαν τήν εκκλησιαστική διακονία ούτε έκαναν πίσω στούς ποικίλους κινδύνους. Μέ τό λαό στή ζωή, μέ τό λαό καί στό θάνατο. Ουδείς αναντικατάστατος. Τί τό τιμιώτερο άλλωστε γιά έναν ιερέα, από τήν έξοδό του εν ώρα λειτουργικής καί ποιμαντικής προσφοράς;
Οι σημερινοί μας Πατέρες ζητούν ταπείνωση μέ τήν έννοια τής συμμόρφωσης στά πολιτειακά μέτρα γιά τήν Εκκλησία. Όποιος δέν ταπεινώνεται, είναι ανυπάκουος καί εγωιστής! Λοιδορούνται έτσι καί οι αρετές τής ταπεινώσεως καί τής υπακοής. Τοιουτοτρόπως κατελύθη η περυσινή Τεσσαρακοστή μέ τήν ασύλληπτη καί ανήκουστη πτώση, τό σφράγισμα δηλαδή τών Ναών καί τήν τέλεια παύση κάθε ιερατικής πράξεως. Συμμορφωθήκαμε σέ ένα tweet πού καθηγιάσθη συνοδικώς κι έγινε αρχιερατική προσταγή «ταπεινώσεώς» μας έως απαγόρευσης τής Αναιμάκτου θυσίας, πού Άλλος ιερατεύει καί θύεται. Άλλος έδωσε εντολή διαρκούς τελέσεώς της. Έπρεπε όμως νά πειθαρχήσουμε στήν διαταγή ακύρωσης τής θυσίας τού Χριστού! Η πρώτη μάλιστα ακυρωθείσα Θεία Λειτουργία ήταν τής Σταυροπροσκυνήσεως. «Κατάβηθι από τού σταυρού» (Μτθ. 27,40) Μέχρι τήν Κυριακή τών Βαΐων, είχαμε κρεμασμένα τά πετραχήλια. Η δέ είσοδος στόν λαό τού Θεού επετράπη, περιορισμένα από τίς 17 Μαΐου 2020. Αυτό ήταν καί τό πτωτικό αποκορύφωμα τής γενεάς μας καί αρχή ωδίνων. Η Μ. Τεσσαρακοστή καί τό Πάσχα τού 2020 σφράγισαν ισοβίως τήν ιερατική μας πορεία.
«Τόν ερχόμενον πρός μέ ου μή εκβάλω έξω» (Ιω. 6,37) είπε ο Κύριος κι εμείς, όχι μόνο εξεβάλομεν πάντα ερχόμενον πρός ημάς, αλλά καί αυτόν τόν ίδιο τόν Κύριο κρύψαμε τό τάλαντο, διακόψαμε τήν ιερουργία, καταχωνιάσαμε τά άγια λείψανα, κλείσαμε τόν ουρανό, ετύψαμε καί τούς συνδούλους αδελφούς μας. Η προβληθείσα δικαιολογία πρός δικαίωση τών περυσινών επιλογών ερειδόταν επί τού ισχνού κι αταίριαστου «Ουκ εκπειράσεις Κύριον τόν Θεόν σου» (εκπειράζεται ο Θεός μέ τήν Λειτουργία του;), πού χρησιμοποιείται ακόμα καί σήμερα, εν είδει αγιογραφικού passepartout, προσαρμοσμένου στίς εφετινές ανάγκες.
«Ουκ εκπειράσεις Κύριον τόν Θεόν σου» (Μτθ. 4,7)
Στό περιστατικό τών πειρασμών τού Κυρίου, ο σατανάς θέλησε νά βεβαιωθεί μέ ποιόν μιλάει καί νά τόν παγιδεύσει σέ καμία περίπτωση δέ γύρευε ούτε νά τόν προσκυνήσει ούτε καί νά σωθεί. Οι χριστιανοί από τήν άλλη, προσκυνώντας τόν Θεό καί εμπιστευόμενοι τήν παντοδυναμία καί τό έλεός Του, αναζητούμε εντονώτερα τήν Κοινωνία μαζί του καί λύτρωσή μας μέσα στήν περιρρέουσα λοιμική ατμόσφαιρα. Πώς είναι δυνατόν νά ταυτίζονται τά κίνητρα; Ο Κύριος δίνει ευκαιρία στήν διεστραμμένη καί αποστατημένη γενιά μας νά τόν επιζητήσει μέσα στήν Εκκλησία κι εμείς χρησιμοποιούμε τίς Γραφές γιά νά τήν αποτρέψουμε. Προβάλλουμε τά πρόσωπα, τούς τίτλους καί τίς αντιλήψεις μας νομίζοντας ότι αναπαύουμε ψυχές.
Ουδέποτε εισήλθαμε στό ναό γιά νά δούμε άν θά μάς φυλάξει ο Θεός – εκπειράζοντες αυτόν – αλλά γιά νά λειτουργηθούμε, νά κοινωνήσουμε, νά προσευχηθούμε, νά κλαύσουμε ενώπιον τού θυσιαστηρίου, νά ζητήσουμε ίαση γιά τούς αρρώστους αδελφούς πού χαροπαλεύουν, νά ομολογήσουμε τόν τρόμο – τί λέμε; – τόν πανικό μας. Φόβος, ταπείνωση αληθινή, δάκρυα, ικεσία, μετοχή, μετάνοια. Καταθέτουμε μέ δέος στά πόδια τού Αρχιερέως Χριστού, μέσα στόν πανάγιο εκκλησιαστικό χώρο, όλη μας τήν αγωνία καί απιστία. Ζητούμε νά ακουστούν ονόματα αγίων, ονόματα ασθενών, κεκοιμημένων καί έσχατο τό δικό μας. Αυτήν τήν αυθόρμητη ανάγκη τών ορθοδόξων γιά εκκλησιασμό, ειδικά σέ τέτοιους καιρούς, πώς μπορέσαμε νά τήν ομοιώσουμε μέ τόν διεστραμμένο νού τού εκπειράζοντος διαβόλου;
Ποιός θά μάς ειρηνεύσει; Πού αλλού, εκτός από τήν Θεία καί πανίερη Μυσταγωγία θά λάβουμε έστω καί μία σταγονίτσα ειρήνης, ελπίδας καί ανάπαυσης; Τόσο ελεήμων καί φιλάνθρωπος είναι ο Άγιος Τριαδικός Θεός μας πού, γιά τή σταγονίτσα πού ζητούμε, ποταμοί ύδατος ζώντος κατέρχονται από τούς ουρανούς γιά νά παρηγορήσουν τήν εν κτηνώδει τρόμω καρδιά μας καί νά απολυθούμε αναπαυμένοι, ειρηνευμένοι, συμφιλιωμένοι, ενισχυμένοι.
Η Θεία Λειτουργία είναι η απάντηση στόν τρόμο καί η λύση – ει θέλομεν δέξασθαι – τής πανδημίας. Αντί μέ δυνατή φωνή νά καλούμε εξαρχής τό λαό τού Θεού νά μή διακόψει τή λειτουργική του ζωή, νά μήν υποχωρήσει στήν τρομοκρατία τών λογισμών, τόν κατατρομοκρατήσαμε καί συνεχίζουμε σφυροκοπώντας τό φρόνημά του γεμίζοντας τον μέ ενοχές αφού ομοιώσαμε τήν διψώσα έλαφο ψυχή του μέ τόν εκπειράζοντα σατανά! Τελεία σύγχυση.
Εκπειράζων ο Πέτρος τόν Κύριο, ζήτησε μέ περισσό θράσος νά τόν καλέσει κοντά του πάνω στά κύματα. Τί λόγο είχε νά τό κάνει; Πρίν τόν καταδικάσουμε εμείς όμως, ο Κύριος τόν φώναξε κοντά Του καί γνωρίζουμε τή συνέχεια. Αρνήθηκε τά κύματα καί τά νερά ο Πέτρος! Πιό σωστά, αρνήθηκε τόν λογισμό ότι θά πνιγεί, αδιαφόρησε γιά τή «φυσική τάξη» επειδή γέμισε μέ πόθο γιά τόν Χριστό. Έλαβε καί τήν παιδαγωγία του όταν καταποντίστηκε από τούς λογισμούς, αλλά «Κύριε σώσόν με» (Μτθ. 14,30) καί εσώθη! Αργότερα πάλι «έκλαυσε πικρώς» (Λκ. 22,62) όταν συνειδητοποίησε ότι αυτή τή φορά αρνήθηκε τόν Κύριο στήν αυλή τού Καϊάφα. Ήταν όμως πάντοτε ελεύθερα κοντά Του ο Πέτρος, θά λέγαμε γινόταν σκιά τού Κυρίου, γιαυτό καί έγινε Πέτρος από Σίμων! Κανείς δέν τού τόν στέρησε. Πώς θά είχε τόσα βιώματα, παιδαγωγία, πτώσεις, μεταπτώσεις, μετάνοια, ικεσία, πόθο, ζήλο, έρωτα θείο άν απέφευγε νά τόν ακολουθεί; «Ολιγόπιστε! εις τί εδίστασας»; Χωρίς Εκκλησία, δέν στερεωνόμαστε.
Ένα χρόνο μετά τά γεγονότα τής Μ. Τεσσαρακοστής καί Πάσχα τού 2020, δέν τίθεται θέμα πλέον άν ο Ιερός Ναός αποτελεί εστία μολύνσεων όπως οι λοιποί χώροι ή όχι. Τό νά μιλήσει κληρικός πιά γιά τή διαφορετικότητα τού Ναού είναι έγκλημα, όχι μόνον ποινικό αλλά απ ό,τι φαίνεται καί εκκλησιαστικό.
Αρνητές
Η οριακή περυσινή κατάσταση μέ τήν απαγόρευση τών Ι. Ακολουθιών προξένησε αποχρώσεις αντιδράσεων στήν Εκκλησία. Ταπεινώς φρονούμε ότι υγιέστερη ήταν η πρώτη, εκείνη πού ύψωσε ανάχωμα στό πραξικόπημα τού τρόμου στίς ψυχές τών χριστιανών καί υπενθύμισε τήν εμπιστοσύνη πού οφείλουν νά έχουν στόν Παντοκράτορα Θεό. Στήν Ακολουθία τών Β Χαιρετισμών τού 2020 ελάχιστοι είχαν απομείνει μέσα στούς Ναούς. Οι περισσότεροι είχαν γυρίσει τήν πλάτη στίς Ιερές Εικόνες πού προσκυνούσαν όλη τους τή ζωή, στό Αντίδωρο, στόν Ιερέα, κάποιοι ακόμα καί στό Σώμα καί τό Αίμα τού Κυρίου (στόν τρόπο μεταλήψεως), δυστυχώς μέ τήν προτροπή ακόμη καί Κληρικών. Ελάχιστοι θεοφόροι Πατέρες φώναζαν τότε:
– Μή φοβάστε. Τεκμηρίωναν τά περί τού Ναού από τήν Ακολουθία τών Εγκαινίων, δηλαδή μέσα από τήν εκκλησιαστική εμπειρία καί ιερολογία. Δέν είναι εστία μετάδοσης πανδημιών ο Ιερός Ναός, έλεγαν. Είναι η θέση πού πολεμήθηκε όσο καμία άλλη από έναν σφοδρό αντίλογο σχολαστικής, τετράγωνης λογικής[i] πού ξέρει νά κερδίζει σέ εντυπώσεις.
Ο καταιγισμός τών εξελίξεων ήταν ισχυρότερος από τίς νηφάλιες εκείνες φωνές, πού δέν πολεμούσαν πρόσωπα αλλά μόνο τήν ψυχοκτόνα αλλοίωση τού φρονήματος τού ποιμνίου. Μέ τρόπο πού όλοι γνωρίζουμε, φτάσαμε στήν πόλωση. Τό άκρο (κλείσιμο Ναών) γέννησε άκρα, οι πιέσεις τίς εκτονώσεις, η υπερβολή τό παράλογο. Αναπτύχθηκαν στρατόπεδα ιδεών πού είναι αδύνατο πιά νά παρακολουθήσουμε, ορισμένοι εξ αυτών υιοθέτησαν πράγματι ακραίες, επικίνδυνες καί εκπειράζουσες θέσεις. Όλοι αυτοί οι θύλακοι βαπτίστηκαν μέ ένα όνομα «αρνητές». Οι δέ αρνητές τών αδίκων (περί τήν εκκλησιαστική ζωή) κυβερνητικών εντολών ταυτίστηκαν συλλήβδην μέ τούς αρνητές τού κορωνοϊού καί τής πανδημίας, τών συνωμοσιολόγων καί «ψεκασμένων».
Αδελφοί μας μετέφεραν ιερατικά κηρύγματα πού καταδίκαζαν ως σατανοκίνητους τούς «αρνητές τής μάσκας» (εντός ναού). Ήταν τήν περίοδο τών εδαφιαίων μετανοιών γιά τή δωρεά «τού οράν τά εμά πταίσματα, καί μή κατακρίνειν τόν αδελφόν μου». Κι ενώ είχε υπερτονιστεί ότι η μάσκα είναι πνευματικώς αδιάφορη όπως η ζακετούλα, τό κασκολάκι καί τά γυαλάκια – εντούτοις υποχρεωτική σέ αντίθεση μέ τά παραπάνω αξεσουάρ -, τελικά όποιος δέν τήν φορά έχει τό σατανά μέσα του! Τόσο αδιάφορη… Μία μανία παρατηρείται εσχάτως μέ τόν σατανά, τόν εκπειράζοντα καί αρνητή. Άραγε δεχόμαστε τήν παρουσία καί ανάμιξή του στή ζωή τών εξομολογουμένων χριστιανών (μοιχείες, πορνείες, ομοφυλοφιλία, βλασφημία, φθόνοι, ασθένειες, αποστασία κ.ά.) ή τόν θυμηθήκαμε μόνο γιά νά διαβάλλουμε αδελφούς;
Self-test
Η διενέργεια ελέγχων μέ τήν υποχρέωση ενημέρωσης τών Εκκλησιαστικών αρχών προκειμένου νά μετάσχουμε στή Θεία Λειτουργία, είναι προσβλητική όχι μόνο πρός τό πρόσωπό μας ως κληρικών, αλλά καί πρός τήν Εκκλησία μας. Η υποχρεωτικότητα τού ελέγχου προϋποθέτει:
α) αφερέγγυους λειτουργούς, πονηρούς ή μωρούς, σέ κάθε περίπτωση πάντως ασθενείς μέχρι αποδείξεως τού εναντίου! Ως τότε, απαγορεύεται νά ενδυθεί ο ιερεύς. Οι ΚΥΑ ορίζουν τούς επισκόπους ως εγγυητές τήρησης τών μέτρων καί χωροφύλακες τών ιερέων. Τραυματίζεται η σχέση επισκόπου – πρεσβυτερίου. Πρός Θεού, δέν είμαστε παιδάκια! Εάν αδιαθετήσουμε θά ελεγχθούμε, θά λάβουμε τή δέουσα θεραπεία εφόσον είμαστε θετικοί καί θά αυτοπεριοριστούμε σύμφωνα μέ τά προβλεπόμενα. Δέν αρκεί ο λόγος μας;
β) εγκατάλειψη τής εμπιστοσύνης στόν Θεό καί απομάκρυνση. Συρρικνώνεται ακόμη περισσότερο ο χώρος πού τού επιτρέπουμε (!!) νά ενεργήσει: μετά βίας στό Άγιο Ποτήριο. Ίσα ίσα πού μπορούμε νά μιλάμε πιά γιά θείες Ενέργειες, άν καί όχι τόσο καθαρά πιά όσο άλλοτε[ii] .
Μεσούσης τής Μ. Εβδομάδος, όταν ακόμα προσπαθούσαμε νά χωνέψουμε τό παράλογο μέτρο[iii] τής πρόωρης τελετής τής Αναστάσεως καί δεύτερης Θείας Λειτουργίας μέσα στό Μ. Σάββατο, δεχθήκαμε ακόμα ηχηρότερο ράπισμα. Οι έμμισθοι ιερείς, υποχρεωθήκαμε στή διενέργεια (αυτό)διαγνωστικού ελέγχου. Δωρεάν self-test! Μάλιστα, υποχρεωτικά δωρεάν!
Θά χρεωνόμαστε τά τέστ μέ τή χρήση ΑΜΚΑ καί μέ ένα κλίκ θά ενημερώνουμε τό κράτος[iv] ότι είμαστε «καθαροί» ή ακατάλληλοι γιά νά λειτουργήσουμε. Δέν αρκεί πλέον η επισκοπική ευλογία καί η ακολουθία τού καιρού γιά νά πούμε «Ευλογημένη η Βασιλεία»! Άν δέν συγκατανεύσει η απρόσωπη ηλεκτρονική διακυβέρνηση, ένα software πού προγραμματίζουν οι άρχοντες τού αιώνος τούτου, δέν έχει «ευλογημένη» ακόμα καί νά είμαστε υγιείς. Ποιούμε επομένως σχήμα καί στήν εικόνα τών κοσμοκρατόρων δεχόμενοι τήν είσοδό μας στόν Ιερό Ναό μέ τίς ηλεκτρονικές τους «ευλογίες».
Οι αυτόματες πλατφόρμες θά εκδίδουν «Νόμιμο αποδεικτικό γιά τήν προσέλευσή μας στό χώρο λατρείας», τό οποίο θά επιδεικνύουμε υποχρεωτικά. Εάν δέν κάνουμε τέστ ή δέν επιδείξουμε τό αποδεικτικό, «η οικεία θρησκευτική αρχή υποχρεούται νά μήν επιτρέψει τήν παρουσία τών προσώπων αυτών στό χώρο λατρείας» (ΚΥΑ Άρ. Δ1α/Γ.π.οικ. 26394, ΦΕΚ 1688Β/25.04.2021). Αστυνόμευση από τούς επισκόπους, σύμφωνα μέ τό ΦΕΚ! Νά κυνηγά ο επίσκοπος τόν ιερέα. Πώς φτάσαμε εδώ;
Σατανικά γράμματα καί νόμοι, σατανική εφαρμογή τού «χρηστικού», όπως χαρακτηρίστηκε, αριθμού ΑΜΚΑ[v] . Νά λοιπόν πού από ένας απλός χρηστικός αριθμός γίνεται τό πολύτιμο κλειδί πού θά ξεκλειδώνει τήν Εκκλησία γιά τόν Ιερέα!
Εισάγεται ένα επίπεδο χρηστικότητας πού δέν είχαμε γνωρίσει ως τώρα (όχι πώς δέν τό περιμέναμε). Η χρήση ΑΜΚΑ υπερβαίνει τά συνήθη όρια κοινωνικής ασφάλισης καί εισέρχεται στό ευαίσθητο πεδίο ελέγχου καί αδειοδότησης τής πεμπτουσίας τής λειτουργικής μας ζωής, τής τέλεσης δηλαδή τών Ιερών Μυστηρίων πού ελάβαμε ΑΝΩΘΕΝ. Πέρυσι ήταν χοντροκομμένοι καθολικοί νόμοι. Φέτος, έχουμε τήν ευελιξία (!) τής ηλεκτρονικής διακυβέρνησης γιά εξατομικευμένη διαχείριση. Αυτό άλλωστε δέν μάς είχαν υποσχεθεί προεκλογικά;
Ο καθησυχαστικός καί μυωπικός ισχυρισμός ότι έχουμε νά κάνουμε απλώς μέ ζητήματα δημοσίας υγείας, αγνοεί τό αναμφισβήτητο γεγονός ότι τά θεία καί ουράνια Μυστήρια περιεπλάκησαν στίς δομές καί τίς λειτουργίες τών συγχρόνων συστημάτων διακυβέρνησης ως οι συνήθεις καθημερινές βιοτικές ασχολίες. Καί μόνο γιά τόν προκλητικό συμβολισμό αυτής τής κατάστασης θά έπρεπε νά ηχεί συναγερμός στήν Εκκλησία μας. Ωστόσο δέν έχουμε νά κάνουμε μέ συμβολισμούς ούτε μέ συνειρμικές υπερβολές καί συνωμοσιολογικές ευλάβειες. Οι κρατικές μηχανές έδειξαν τό κέρας τους εγκαινιάζοντας μία ακόμα πιό αδιάκριτη καί παρεμβατική άσκηση εξουσίας. Πόσο τυφλοί ήμασταν καί πόσο κωφοί στίς αυστηρές καί έντονες προειδοποιήσεις θεοφόρων Πατέρων σχετικά μέ τόν αριθμό αυτό δώδεκα χρόνια πρίν;
Έκκληση πρός τόν Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο καί τήν Σεπτή Ιεραρχία
Μακαριώτατε,
Σεβασμιώτατοι Άγιοι Αρχιερείς,
Αντιλαμβανόμενοι καί σεβόμενοι τήν δύσκολη, δεινή πραγματικά θέση σας καί τίς μεγάλες πιέσεις πού υφίσταται η Ιεραρχία μας, σηκώσαμε προθύμως μαζί σας καί μέ όλους τούς συμπρεσβυτέρους αδελφούς τό δυσβάστακτο φορτίο τού φετινού εν αταξία εορτασμού τού Πάσχα καί κυρίως τού ηλεκτρονικού εξευτελισμού μας καθώς καί τίς συνέπειες αυτής τής πτώσεως. Δέν έφτανε η θλίψη τής Εβδομάδος τών Παθών. Σιωπηλά βιώνουμε καί τήν εις Άδου κάθοδό μας.
Καιρός νήψεως καταρχήν. Προβάλλει όμως αδήριτη η ανάγκη νά αντιμετωπίσουμε ως Ιερός Κλήρος τής Ορθοδόξου Εκκλησίας μας τήν, χωρίς υπερβολή, αποκαλυπτική πραγματικότητα πού βιώνουμε. Διότι διαφέρει παρασάγγας ένα τέστ μέ ιδιωτική πρωτοβουλία, επειδή υπάρχει υποψία νόσησης, από ένα υποχρεωτικό τέστ, πού είναι ταυτοχρόνως προϋπόθεση ιερατικής διακονίας καί τέλεσης τών Μυστηρίων. Φοβούμαστε ότι αυτά πού ζούμε ήρθαν γιά νά μείνουν καί νά φέρουν ακόμα χειρότερα κακά. Η Εκκλησία μας διασύρεται μήνα μέ τόν μήνα όλο καί περισσότερο. Πότε θά βάλουμε φρένο;
Ασπάζομαστε υιϊκώς τήν δεξιά Σας
Διά τήν Εστίαν Πατερικών Μελετών
Πρωτ. Νικόλαος Γαβαλλάς
Πρωτ. Αναστάσιος Τραϊφόρος
Πρωτ. Ιωάννης Φωτόπουλος
Πρωτ. Βασίλειος Κοκολάκης
[i] Π.χ. περί φυσικής φθοράς ή βαρβαρικών επιδρομών στούς ναούς καί ότι αυτά δέν τά εμπόδισε ο Κύριος. «Άμα φταρνιστώ στήν Εκκλησία δέν θά σέ κολλήσω;» (συχνότατο επιχείρημα!). Προσεγγίσεις χωρίς νόημα πού βάζουν τίς θείες ενέργειες στό μικροσκόπιο καί φέρουν στόν νού τόν σχολαστικισμό τών Σαδδουκαίων πού μηχανεύονταν σενάρια γιά νά παγιδεύσουν τόν Κύριο καί νά ακούσουν τό «πλανάσθε μή ειδότες τάς γραφάς μηδέ τήν δύναμιν τού Θεού» (Μτθ. 22,29). Τό ζήτημα δέν είναι άν εντός τού ναού καταργείται η κτιστότητα, όπως άδικα καταλογίζεται ότι έχουν ισχυριστεί οι αντιδρώντες, αλλά η λατρεία τού εν Τριάδι Θεού. Εφόσον ο Κύριός μας έδωσε τήν Εκκλησία, οφείλουμε νά εκκλησιαζόμαστε καί νά τόν λατρεύουμε όσο ο ίδιος ανέχεται τήν λατρεία καί παρουσία μας. «Ο Κύριος έδωκεν, ο Κύριος αφείλατο ως τώ Κυρίω έδοξεν, ούτω καί εγένετο» (Ιώβ 1,21)
[ii] Είναι δυνατόν Αρχιμανδρίτης νά αρνείται τήν θεότητα τού Χριστού; https://www.romfea.gr/epikairotita-xronika/42777-a
[iii] Η ΚΥΑ τής Μ. Εβδομάδος δέν κάνει καμία αναφορά στήν ώρα τής Αναστάσεως.
[iv] Εναλλακτικά κάνουμε έλεγχο σέ δομή εξέτασης, δημόσια ή ιδιωτική, πού εκδίδει ανάλογη βεβαίωση, ενημερώνοντας παράλληλα μέσω ΑΜΚΑ τήν ΗΔΙΚΑ περί τού αποτελέσματος.
[v] Δελτίο Τύπου Δ.Ι.Σ. 23/10/2009
orthros.eu
