Για ακόμη μια χρονιά η Δράμα αναβίωσε το έθιμο με τα καραβάκια της Αγίας Βαρβάρας το οποίο πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου στη λίμνη της Αγίας Βαρβάρας όπου μικροί και μεγάλοι έριξαν τα αυτοσχέδια καραβάκια τους στη λίμνη.
Σύμφωνα μέ τό θρύλο πού τυλίγει τίς πηγές της πόλης, κατά τούς Βυζαντινούς χρόνους υπήρχε στό χώρο όπου βρίσκεται σήμερα η λίμνη ένα εκκλησάκι αφιερωμένο στήν Αγία Βαρβάρα.
Οι Τούρκοι, όταν κατέλαβαν τήν πόλη τό 1380, τό γκρέμισαν καί στή θέση του προσπάθησαν νά φτιάξουν ένα τζαμί. Μέ θαύμα, όμως, της Αγίας Βαρβάρας πλημμύρισε η περιοχή κατά τήν ημέρα της γιορτής της καί τό τζαμί δέν ολοκληρώθηκε ποτέ. Από τότε η Αγία Βαρβάρα έγινε η πολιούχος της Δράμας.
Τό θρύλο αυτό ακολούθησε τό έθιμο μέ τά καραβάκια, οι εκδοχές του οποίου είναι δύο. Σύμφωνα μέ τήν πρώτη, τήν παραμονή της Αγίας Βαρβάρας μετά τή λιτανεία, ο κόσμος έστελνε στό βυθισμένο εκκλησάκι τό κεράκι του γιά τήν αγία πάνω σέ ένα σανίδι από ξύλο. Η δεύτερη εκδοχή βασίζεται στό ότι η αγία Βαρβάρα εκτός από προστάτιδα του πυροβολικου ήταν καί η προστάτιδα των κοριτσιών πού τίς φύλαγε από τή γλωσσοφαγιά καί βοηθούσε τά «τυχερά» του γάμου τους.
Έτσι όλα τά ελεύθερα κορίτσια στίς 3 Δεκεμβρίου, κατά τή διάρκεια του εσπερινου καί μόλις σκοτείνιαζε, άναβαν κεριά στόν ανατολικό τοίχο της λίμνης. Κάποιες κοπέλες έβαζαν τά κεράκια τους πάνω σέ σανίδες ξύλου καί μαζί μέ μία ευχή τά έστελναν στό βυθισμένο εκκλησάκι της Αγίας Βαρβάρας.
){kind=link}