Η Ιερά Μητρόπολη Ιερισσού τίμησε και φέτος τη μνήμη του Αγίου Αθανασίου του Αγιορείτου.
Στο Παλιοχώρι Χαλκδικής τελέσθηκε Θεία Λειτουργία στην οποία χοροστάτησε ο Μητροπολίτης Ιερισσού κ.Θεόκλητος.
Στο ανακοινωθέν της Μητρόπολης αναφέρεται…
Στις παρυφές του Αγίου Όρους ευρισκόμενη η Ιερά μας Μητρόπολις και καυχώμενη για την σεπτή αγιορείτικη αίγλη που προσδίδει στην σύμπασα Ορθοδοξία ο γεραρός Άθως, τίμησε με κάθε μεγαλοπρέπεια την Κυριακή 5η Ιουλίου τ.ε. τον όσιο Αθανάσιο τον Αθωνίτη, τον φίλο του Βυζαντινού Αυτοκράτορος Νικηφόρου Φωκά, που ξεκινώντας από την Τραπεζούντα και την Βιθυνία τη μοναχική του πορεία, έφτασε στο Όρος και το 961 μ.Χ. άρχισε να κτίζη τη Μεγίστη Λαύρα, τη ραχοκοκκαλιά της μεγάλης αυτής μοναστικής καστροπολιτείας, βάζοντας τον θεμέλιο λίθο συνάμα για την οργάνωση και μεταρρύθμιση του μοναχικού βίου, το Τυπικό Λειτουργίας του οποίου συνέταξε.
Κέντρο των όλων πνευματικών και λατρευτικών εκδηλώσεων, το Παρεκκλήσιο του Αγίου στην Ενορία Παμμεγίστων Ταξιαρχών Παλαιοχωρίου, στον αύλειο χώρο του οποίου ευρίσκεται ο Μοναστικός Οίκος της Παναγίας της Χαράς των Θλιβομένων και το φιλανθρωπικό κέντρο επίσης της Ενορίας, υπό την πνευματική καθοδήγηση του Γενικού μας Αρχιερατικού Επιτρόπου, Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου π. Ιγνατίου Ριγανά.
Την κυριώνυμο ημέρα της εορτής της Ακολουθίας του Όρθρου και της πανηγυρικής Θείας Λειτουργίας προέστη ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ, πλαισιούμενος υπό των Πανοσιολογιωτάτων Αρχιμανδριτών π. Ιγνατίου Ριγανά, π. Χριστοδούλου Στυλιανού, π. Λεοντίου Καρίκα, π. Νήφωνος Καζάνα, π. Νικοδήμου Δράκου, π. Σπυρίδωνος Τόψη και των Ιεροδιακόνων π. Εφραίμ Τσόλη, π. Γαβριήλ Καλαιτζή και π. Μελετίου Τσόγκα.
Παρότι κατά την Κυριακή αυτή διεξήχθη ανά τη Χώρα το γνωστό Δημοψήφισμα, πλήθος Λαού κατέκλυσε τον ειδυλλιακό χώρο τον περιβάλλοντα το Παρεκκλήσιο, με επικεφαλής τον τ. Υπουργό κ. Χρήστο Πάχτα, τον Αντιδήμαρχο κ. Χαράλαμπο Λαζαρίδη, τον Πρόεδρο του Τοπικού Συμβουλίου κ. Σταμάτη Ρίμπα και πολλούς Δημοτικούς και τοπικούς Συμβούλους του Παλαιοχωρίου και της γειτονικής Αρναίας.
Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος μίλησε για τον Άγιο Αθανάσιο ως φοβερό πολέμιο του Διαβόλου και των ακολούθων του, συνδυάζοντας και το μήνυμα της Ευαγγελικής Περικοπής – Ε΄ Ματθαίου – που έκανε λόγο για τους δύο δαιμονιζομένους, οι οποίοι ως νεκροζώντανα απομεινάρια μίας λασποζωής, ξεπετάχτηκαν από τα μνήματα των Γεργεσηνών που ευχαριστούντο να κατοικούν και πρόσπεσαν στο φιλάνθρωπο μεγαλείο του θείου Ναζωραίου.
Ο Διάβολος, είπε ο ομιλητής, που η Εκκλησία μας τον χαρακτηρίζει ως τον κεκηρυγμένο αντίπαλο του Θεού και τον βιώνει ως θεομάχο, μισόκαλο, μισάνθρωπο, θεοκτόνο, ανθρωποκτόνο, πατέρα του ψεύδους και της απάτης, είναι προσωπική ύπαρξη. Είναι ένα σκοτεινό παράσιτο που περιπαίζει και πειράζει την όλη δημιουργία του Θεού και τον άνθρωπο, ένα προσωπικό παράσιτο που κάνει και το κακό ένα παράσιτο δίπλα στο ον.
Ο διάβολος εκμεταλλεύεται το ψέμα περί δήθεν αυτοδικαιώσεως και αυτοσωτηρίας του ανθρώπου, ψέμα που ταλανίζει το ανθρώπινο γένος σ’ όλες τις εποχές. Πρόκειται για την αυθάδεια και την αυθαιρεσία της ομοιώσεως με τον Θεό ΧΩΡΙΣ τον Θεό. Την «ύβριν» της ισοθείας και αυτοθεώσεως που γεννά η οίηση και ο εγωισμός στα σπλάγχνα των λογισμών του ανθρώπου. Ένας πειρασμός που αιώνια δυστυχώς γοητεύει τον άνθρωπο…
Στούς δαίμονες, συνέχισε ο Μητροπολίτης, παραχωρήθηκε η δυνατότητα να προσβάλλουν τον άνθρωπο, αλλά δεν έχουν τη δύναμη να εκβιάσουν κάποιον, να βιάσουν το αυτεξούσιο του ανθρώπου. Απ’ τα πάθη που φωλιάζουν μέσα στην ψυχή παίρνουν οι δαίμονες τις αφορμές και υποκινούν μέσα μας τους εμπαθείς λογισμούς. Κατόπιν πολεμούν μ’ αυτούς τον νού και τον παρασύρουν να δώση τη συγκατάθεσή του στην αμαρτία. Αφού νικηθή, τον οδηγούν στην κατά διάνοια αμαρτία· κι όταν αυτή συντελεσθή, τον φέρνουν αιχμάλωτο στην πράξη. Κατόπιν, αυτοί που με τους λογισμούς ερήμωσαν την ψυχή, αποχωρούν μαζί μ’ αυτούς και μένει στον νού μόνο το είδωλο της αμαρτίας και η νέκρωση της ψυχής (όσιος Μάξιμος ο Ομολογητής).
Η τέχνη του διαβόλου, κατέληξε ο Δεσπότης, είναι με τους λογισμούς να κατασκευάζη πράγματα χωρίς ζωή, να παρουσιάζη λαμπρές επιφάνειες χωρίς περιεχόμενο, χωρίς ύπαρξη. Πρόκειται για την τέχνη των κενών λόγων, που, ως πατήρ του ψεύδους, παίρνει, προχωρώντας σε ποικίλες μεταμορφώσεις, χρησιμοποιώντας ακατανόμαστα και αναρίθμητα τεχνάσματα, ακόμη παίρνοντας και τη θέση «αγγέλου φωτός». Όμως η δύναμή του είναι κατά τον Μ. Βασίλειο, «περίγειος», δηλαδή εξουσία στα γήινα, εξουσία που δεν συνιστά κυριαρχία πάνω στα όντα καθαυτά, αλλά είναι πειρασμός των όντων που ο Θεός δοκιμάζει παραχωρώντας τους πειρασμούς. Σε μας εναπόκειται ελεύθερα να ενδώσουμε ή όχι στους αισχρούς λογισμούς που μας καθυποβάλλει, αφήνοντας αφύλαχτες τις αισθήσεις μας ή αντιθέτως περιφρουρώντας τες με εγρήγορση και νήψη!
-120x86.jpg)
){kind=link}