Ι.Μ. ΒΕΡΟΙΑΣ: Την Κυριακή 16 Μαΐου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού Ναούσης.
Στο τέλος τελέστηκε μνημόσυνο για τα θύματα της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού, παρουσία του Υφυπουργού Οικονομικών κ. Απόστολου Βεσυρόπουλου, των Βουλευτών Ημαθίας κ. Αναστασίου Μπαρτζώκα, κ. Λαζάρου Τσαβδαρίδη και κ. Φρόσως Καρασαρλίδου, του Αντιπεριφερειάρχη Ημαθίας κ. Κωνσταντίνου Καλαϊτζίδη, του Δημάρχου Ναούσης κ. Νικόλα Καρανικόλα και των λοιπών τοπικών πολιτικών αρχών καθώς και με την συμμετοχή της Ευξείνου Λέσχη Ναούσης και άλλων πολιτιστικών συλλόγων και σωματείων.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Μή εκθαμβείσθε· Ιησούν ζητείτε τόν Ναζαρηνόν τόν εσταυρωμένον; ηγέρθη, ουκ έστιν ώδε· ίδε ο τόπος όπου έθηκαν αυτόν».
Στόν τάφο τού Χριστού μάς μετέφερε τό ευαγγελικό ανάγνωσμα· εκεί όπου ο Ιωσήφ μέ τόν Νικόδημο, τούς οποίους τιμούμε σήμερα, Κυριακή τρίτη από τού Πάσχα, μαζί μέ τίς Μυροφόρες γυναίκες, είχαν ευλαβικά τοποθετήσει τό νεκρό σώμα τού Διδασκάλου τους. Δέν μάς μετέφερε όμως γιά νά θρηνήσουμε μαζί μέ τίς μαθήτριες τού Κυρίου μας, αλλά γιά νά ζήσουμε καί εμείς τή χαρά τής Αναστάσεώς του, γιά νά ζήσουμε τό θαύμα τό οποίο μέσα στή νύκτα τού φόβου καί τής απογνώσεως, μέσα στό σκοτάδι τής θλίψεως καί τού πόνου, άλλαξε τή ροή τής ιστορίας καί μετέβαλε τήν πορεία τού κόσμου.
Πρίν από τρείς ημέρες η κατάσταση φαινόταν ζοφερή. Ο Ιησούς πού είχαν πιστεύσει καί είχαν ακολουθήσει, ο Ιησούς πού είχε κάνει τόσα θαύματα καί είχε αναστήσει νεκρούς, έκειτο ο ίδιος νεκρός, άπνους, σχεδόν μόνος καί εγκαταλελειμένος από τούς ανθρώπους τούς οποίους ευεργέτησε. Κανείς άλλος δέν είχε τολμήσει νά ζητήσει τό σώμα του, εκτός από τόν Ιωσήφ. Κανείς άλλος δέν είχε ενδιαφερθεί νά φέρει τά απαραίτητα γιά τήν ταφή του αρώματα, εκτός από τόν Νικόδημο. Κανείς άλλος δέν είχε φροντίσει νά μάθει πού θά ταφεί, εκτός από τίς Μυροφόρες γυναίκες.
Καί όμως σήμερα τά πάντα αλλάζουν. Ο εσταυρωμένος Ιησούς δέν χρειαζόταν τή βοήθεια τών ανθρώπων γιά νά αναστηθεί. Δέν χρειαζόταν χρόνο γιά νά σώσει «παγγενεί» τόν Αδάμ καί νά λυτρώσει τό ανθρώπινο γένος από τά δεσμά τής αμαρτίας. Δέν χρειαζόταν βοήθεια γιά νά εξέλθει από τό μνημείο αναστημένος καί θριαμβευτής.
Ο άγγελος, τόν οποίο συναντούν οι Μυροφόρες γυναίκες τό πρωί τής μιάς τών Σαββάτων στό μνήμα τού Χριστού, είναι μάρτυρας τού γεγονότος τής Αναστάσεως. Είναι εκείνος πού εξηγεί στίς μαθήτριες τού Κυρίου τό θαύμα, γιά νά μήν εκπλαγούν, γιά νά μήν τρομάξουν, αλλά γιά νά τό πιστεύσουν, γιά νά πιστεύσουν ότι τό θαύμα τής Αναστάσεως είναι αυτό πού αλλάζει τά πάντα, πού καινοποιεί τόν κόσμο, πού ανιστά τίς ψυχές τών ανθρώπων πού θά τό πιστεύσουν καί θά θελήσουν νά τό ζήσουν.
Είκοσι αιώνες τώρα, πού οι άνθρωποι ζούμε μέσα στό θαύμα τής Αναστάσεως, έχουμε πολλές ευκαιρίες νά διαπιστώσουμε τήν επίδραση της στόν κόσμο καί στή ζωή μας. Γιατί η Ανάσταση είναι η απόδειξη ότι ο Χριστός έχει τή δύναμη νά επεμβαίνει καθοριστικά στήν ιστορία τού ανθρώπου καί νά μεταβάλλει καί τίς πιό δυσοίωνες συνθήκες καί καταστάσεις. Έχει τή δύναμη νά διώχνει τόν φόβο καί νά φέρνει τήν χαρά καί τήν αισιοδοξία. Τήν χαρά καί τήν αισιοδοξία πού δίνει η προοπτική μιάς νέας ζωής «εν Χριστώ Ιησού», πού δέν αιθεροβατεί, αλλά στηρίζεται στό θαύμα τής Αναστάσεως καί στή δύναμη τού Αναστάντος Κυρίου νά αλλάξει τόν κόσμο καί νά ανατρέψει τίς συνθήκες καί τίς καταστάσεις πού επικρατούν.
Αυτή η πραγματικότητα κάνει όσους πιστεύουμε στόν Αναστάντα Χριστό νά μήν απογοητευόμεθα καί νά μή φοβούμεθα ακόμη καί στίς πιό δύσκολες συνθήκες, γιατί γνωρίζουμε ότι σέ όλα τά γεγονότα τής ζωής μας καί τής ζωής τού κόσμου τήν τελευταία λέξη τήν έχει ο Χριστός.
Η πίστη στόν Αναστάντα Χριστό ήταν αυτή στήν οποία βασίστηκε όχι μόνο η ελληνική επανάσταση τού 1821, πού τιμούμε φέτος, ούτε μόνο η θυσία τών Ναουσαίων πού εορτάσαμε πανηγυρικά τήν περασμένη Κυριακή, αλλά καί η καρτερία καί η δύναμη μέ τήν οποία οι πατέρες καί οι πρόγονοί μας στόν Πόντο άντεξαν τίς φρικτές συνέπειες τού σχεδίου τής γενοκτονίας, υπέμειναν εξορίες, βασανιστήρια, μαρτύρια καί εν τέλει τόν ξερριζωμό από τίς πατρογονικές τους εστίες, από εκεί όπου ο Ελληνισμός άκμαζε τρείς χιλιάδες χρόνια, γιά νά πάρουν τόν δρόμο τής προσφυγιάς.
Κάθε άλλος λαός θά είχε υποκύψει στά δεινά, όμως ο Ποντιακός Ελληνισμός άντεξε καί παρότι αδικημένος, ταλαιπωρημένος, κατατρεγμένος κατόρθωσε μέ τήν πίστη στόν Αναστάντα Κύριο νά σταθεί όρθιος, νά διατηρήσει τήν παράδοση καί τόν πολιτισμό του, νά αγωνίζεται γιά τήν εκπλήρωση τών δικαίων του καί νά πιστεύει ακράδαντα ότι τίποτε δέν μπορεί νά χαθεί γιά όποιον πιστεύει στή δύναμη τού Αναστάντος Χριστού.
Αυτή τή δύναμη έχει ανάγκη ο κάθε άνθρωπος, καί αυτή η δύναμη είναι τό μήνυμα τής σημερινής ημέρας, πού μαζί μέ τίς Μυροφόρες γυναίκες καί τούς κεκρυμμένους μαθητές τού Χριστού, τόν Ιωσήφ καί τόν Νικόδημο, τιμούμε καί τούς πατέρες μας, τά θύματα τής γενοκτονίας τού Ποντιακού Ελληνισμού, πού μέ τόν δικό τους τρόπο καλούν καί εμάς νά αντλήσουμε από τή δύναμη τής Αναστάσεως γιά νά αντιπαλαίσουμε όλες τίς δυσκολίες τής εποχής μας καί νά συνεχίσουμε νά αγωνιζόμεθα μέ τήν πίστη, τήν ελπίδα καί τήν αισιοδοξία πού μάς χαρίζει ο Αναστημένος Χριστός, μέ τήν πίστη καί τήν ελπίδα πού αγωνίσθηκαν καί οι πατέρες μας.
Άς ακούσουμε τό μήνυμα αυτό καί άς αντλήσουμε δύναμη από τή δύναμη τής πίστεως στόν Χριστό γιά νά συνεχίσουμε τή ζωή καί τόν αγώνα μας.
Σήμερα πού εορτάζουμε τούς δύο αυτούς εκλεκτούς Ιουδαίους, τόν Ιωσήφ καί τόν Νικόδημο, ο οποίος ήταν βουλευτής, εορτάζουν καί οι βουλευτές μας. Εορτάζουν, διότι ήταν αυτός ο οποίος μπορεί νά μήν ήταν σάν τούς μαθητές τού Κυρίου ή νά μήν τόν ακολουθούσε παντού, όπως τόν ακολουθούσαν εκείνοι, αλλά ήταν, θά έλεγα, πιό πιστός από αυτούς, διότι είχε τό θάρρος μέσα σέ εκείνον τόν κυκεώνα τής σταυρώσεως νά πάει, όταν εκοιμήθη ο Κύριος επί τού Σταυρού καί νά ζητήσει τό Σώμα του, νά τό αλείψει μέ μύρα καί νά τό θάψει μαζί μέ τόν Ιωσήφ. Εύχομαι αυτή τήν πίστη αλλά καί τήν τόλμη πού είχε ο βουλευτής αυτός, νά τήν έχετε καί σείς μέσα στή Βουλή καί πάντοτε νά είστε υπέρ τών δικαίων τής Μακεδονίας καί τής πατρίδος μας.