Ι.Μ. ΒΕΡΟΙΑΣ: Την Πέμπτη 28 Οκτωβρίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Ναό του Οσίου Αντωνίου Πολιούχου Βεροίας με την ευκαιρία της εορτής της Αγίας Σκέπης και της εθνικής επετείου της 28ης Οκτωβρίου.
Κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας ο Αρχιερατικός Επίτροπος Περιχώρων Βεροίας και Προϊστάμενος του Ιερού Προσκυνηματικού Ναού του Αγίου Αντωνίου Αρχιμ. Σωσίπατρος Πιτούλιας ανέγνωσε την Ποιμαντορική Εγκύκλιο της εθνικής επετείου της 28ης Οκτωβρίου.
Στο τέλος τελέστηκε επίσημη Δοξολογία με την παρουσία των τοπικών πολιτικών και στρατιωτικών αρχών και η εκφώνηση του πανηγυρικού της ημέρας από τον κ. Κωνσταντίνο Γιοβανόπουλο, δικηγόρο του Πρωτοδικείου Βέροιας.
Ακολούθησε τρισάγιο και κατάθεση στεφάνων στο ηρώο της πόλεως, ενώ η καθιερωμένη στρατιωτική και μαθητική παρέλαση δεν πραγματοποιήθηκε εξαιτίας των ειδικών υγειονομικών μέτρων.
ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΟΡΤΗΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
Αρ. Πρωτ.: 617
Βέροια, 26 Οκτωβρίου 2021
ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ
ελέω Θεού Επίσκοπος καί Μητροπολίτης
τής Ιεράς καί Αποστολικής Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης καί Καμπανίας
ΠΡΟΣ
τόν ιερόν κλήρον καί τόν ευσεβή λαόν
τής καθ ημάς θεοσώστου Επαρχίας.
Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά,
«Ούτοι εν άρμασι καί ούτοι εν ίπποις, ημείς δέ εν ονόματι Κυρίου Θεού ημών μεγαλυνθησόμεθα».
Η αλήθεια τού στίχου τού ψαλμωδού Δαβίδ επιβεβαιώνεται από τή μεγάλη εθνική επέτειο, τήν οποία εορτάζουμε καί τιμούμε σήμερα, από τό έπος τού 1940, από τή γενναία αντίσταση τών Ελλήνων απέναντι στήν Ιταλία καί τούς συμμάχους της.
Τί καί άν πίστευσαν πώς μία μικρή χώρα σάν τήν Ελλάδα, μιά χώρα πού δέν είχε ακόμη ούτε κάν τήν έκταση πού έχει σήμερα, καθώς τά Δωδεκάννησα βρισκόταν υπό ιταλική κατοχή· μιά χώρα πού μόλις πρίν από 18 χρόνια είχε αντιμετωπίσει τό μεγάλο πλήγμα τής Μικρασιατικής καταστροφής καί δέν είχε προλάβει νά ολοκληρώσει τήν ένταξη τών προσφύγων, πού είχαν φθάσει κατά χιλιάδες στήν καθημαγμένη από τούς πολέμους πατρίδα, θά ήταν ένας εύκολος στόχος;
Η εκτίμησή τους αποδείχθηκε λανθασμένη. Γιατί η Ελλάδα μπορεί νά ήταν καί νά είναι μία μικρή χώρα, έχει όμως ανθρώπους μέ δύναμη ψυχής. Έχει τέκνα πού μπροστά στόν κίνδυνο τής πατρίδος δέν υπολογίζουν τόν εαυτό τους, δέν δειλιάζουν από τήν υπεροπλία τών εχθρών, αλλά μέ πίστη στόν Θεό καί μέ εμπιστοσύνη στήν Υπέρμαχο Στρατηγό τού Γένους μας, τήν Υπεραγία Θεοτόκο, τολμούν νά σταθούν όρθιοι απέναντι σέ κάθε «υβριστήν καί υπερήφανον, επί πάντα υψηλόν καί μετέωρον»· τολμούν νά πολεμήσουν καί νά θυσιασθούν, άν χρειασθεί, γιά νά υπερασπισθούν καί τήν τελευταία σπιθαμή τής πατρώας γής, έστω καί άν πρέπει νά χύσουν καί τήν τελευταία ρανίδα τού αίματός τους.
Αυτό έκαναν καί οι πατέρες μας τό 1940. Χωρίς νά υπολογίσουν τή συντριπτική διαφορά τους από τούς αντιπάλους τους, ξεσηκώθηκαν μέ ενθουσιασμό γιά νά πολεμήσουν γιά τήν Ελλάδα. Η απόφασή τους δέν ήταν επιπόλαιη, δέν έκρυβε άγνοια κινδύνου, δέν στηριζόταν σέ λανθασμένη εκτίμηση τών δυνατοτήτων τους. Όχι. Στηριζόταν στήν πίστη τους στόν Θεό τών πατέρων τους, ο οποίος υπήρξε πάντοτε ο υπερασπιστής τους, γιατί ποτέ οι Έλληνες δέν πολέμησαν γιά κάτι άδικο, ποτέ δέν πολέμησαν επιθετικά.
Η απόφαση τών πατέρων μας στηριζόταν στήν εμπιστοσύνη τους στήν Υπεραγία Θεοτόκο, η οποία υπήρξε ανέκαθεν η σκέπη τού Ελληνισμού σέ όλες τίς δύσκολες στιγμές τής ιστορίας του· ήταν Εκείνη πού έκανε πάντοτε τό θαύμα της καί έσωζε τούς Έλληνες από όσους επιβουλευόταν τήν ακεραιότητα τής πατρίδος τους.
«Ούτοι εν άρμασι καί ούτοι εν ίπποις, ημείς δέ εν ονόματι Κυρίου Θεού ημών μεγαλυνθησόμεθα».
Μέ αυτή τήν πίστη στή δύναμη τού Θεού, πού είναι ανώτερη από κάθε ανθρώπινη δύναμη, πολέμησαν οι πατέρες μας τό 1940, κάτω από σκληρές καί αντίξοες συνθήκες, στά βουνά τής Πίνδου. Μέ τήν ίδια πίστη καί τήν ίδια εμπιστοσύνη στόν Θεό καί στήν Υπεραγία Θεοτόκο συμμετείχαν στόν πόλεμο καί οι γυναίκες, πού ανέλαβαν τήν υποστήριξη τού ελληνικού στρατού όχι μόνο στά μετόπισθεν αλλά καί επάνω στά χιονισμένα βουνά τής Πίνδου, όπου μετέφεραν καθημερινά τρόφιμα καί πολεμοφόδια στούς μαχητές τής πρώτης γραμμής. Δύναμή τους η χάρη τού Θεού. Προστασία τους η Σκέπη τής Παναγίας, πού τούς κάλυπτε μέ τό μαφόριό της καί τούς έσωζε από τίς σφαίρες τών Ιταλών.
Αυτή η πίστη στή δύναμη τού Θεού καί στή Σκέπη τής Υπεραγίας Θεοτόκου, τήν οποία εν ευγνωμοσύνη πολλή εορτάζουμε καί τιμούμε σήμερα, ημέρα τής εθνικής μας εορτής, ημέρα τιμής τού έπους τού 1940, δόξασε τόν Ελληνισμό καί έκανε όλη τήν υφήλιο νά υποκλίνεται μέ σεβασμό στόν άθλο πού επέτυχαν: νά ανακόψουν τήν προέλαση τών Ιταλών καί νά αλλάξουν τήν εξέλιξη τού πολέμου καί τή ροή τής ιστορίας.
Γι’ αυτό καί τιμούμε σήμερα τούς ηρωϊκούς προγόνους μας, πού πολέμησαν καί θυσιάσθηκαν γιά τήν πατρίδα καί τήν ελευθερία, καί έγραψαν μέ τή βοήθεια τού Θεού καί τής Υπερμάχου Στρατηγού τού Γένους μας άλλη μιά χρυσή σελίδα ιστορίας.
Τούς τιμούμε όμως ιδιαιτέρως φέτος, πού εορτάζουμε τήν επέτειο τών 200 χρόνων από τήν έναρξη τής Ελληνικής Επαναστάσεως τού 1821, γιατί μέ τόν αγώνα τους επαναβεβαίωσαν ότι η πίστη στόν Θεό καί η εμπιστοσύνη στήν Υπεραγία Θεοτόκο χαρίζει πάντοτε τή νίκη καί τόν θρίαμβο.
Τούς τιμούμε, γιατί μέ τή θυσία καί τή νίκη τους όχι μόνο μάς κάνουν υπερήφανους ως Έθνος, αλλά καί μάς διδάσκουν ότι, άν έχουμε τή δική τους πίστη στόν Θεό καί άν επικαλούμεθα τή βοήθεια τής Υπεραγίας Θεοτόκου, δέν έχουμε νά φοβηθούμε κανέναν από όσους καί σήμερα απειλούν καί επιβουλεύονται τά συμφέροντα καί τήν εδαφική ακεραιότητα τής πατρίδος μας. Διότι ισχύει καί σήμερα καί πάντοτε ο προφητικός λόγος τού ψαλμωδού Δαβίδ: «Ούτοι εν άρμασι καί ούτοι εν ίπποις, ημείς δέ εν ονόματι Κυρίου Θεού ημών μεγαλυνθησόμεθα».
Μετ’ ευχών εν Κυρίω
Ο Μητροπολίτης
Ο Βεροίας, Ναούσης καί Καμπανίας Παντελεήμων
