Βεροίας Παντελεήμων: Ας προσπαθούμε καθημερινά να ζού­με μέσα στην παρουσία του Χρι­στού

Ι.Μ. ΒΕΡΟΙΑΣ: To διήμερο 9 και 10 Ιουνίου εορτάστηκε στην Ιερά Μητρόπολη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας η Δεσποτική εορτή της Αναλήψεως του Κυρίου.

Την παραμονή της εορτής το εσπέρας o Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον Πανηγυρικό Εσπερινό στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αναλήψεως του Κυρίου και Αγίου Νεκταρίου Βεροίας.

Ανήμερα της εορτής το πρωί o Σεβασμιώτατος χοροστάτησε και κήρυξε τον θείο λόγο κατά την Θεία Λειτουργία στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου Βεροίας.

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του κατά τον Πανηγυρικό Εσπερινό ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ετέχθης ως αυτός ηθέλησας, εφά­νης, ως αυτός ηβουλήθης ανελήφθης εν δόξη, ο τά σύμπαντα πληρών».

Η Εκκλησία μας εορτάζει από σή­μερα τήν τελευταία εμφάνιση τού Χριστού επί γής. Τήν τελευταία εν σώματι εμφάνισή του εν μέσω τών μαθητών του, καί συγχρόνως τή θριαμβευτική άνοδό του στόν ουρανό, μέ τήν οποία ολοκλη­ρώ­νεται τό σωτηριώδες έργο τού Ιη­σού στή γή.

Στήν πραγματικότητα τό έργο τής θείας οικονομίας είχε ολοκληρω­θεί μέ τήν ανάστασή του, ο Χριστός όμως παραμένει καί εμφανίζεται μέ τό αναστημένο του σώμα στούς μαθητές του επί σαράντα ημέρες, «οπτανόμενος αυτοίς», γιά νά τούς πείσει γιά ένα εντελώς ασυνή­θι­στο καί πρωτόγνωρο γεγονός, γιά τήν ανάστασή του, καί γιά νά τούς δείξει πώς θά είναι καί τά αναστη­μένα σώματα τών ανθρώπων «εν τή εσχάτη ημέρα».

Καί τώρα αναλαμβάνεται ο Χρι­στός στούς ουρανούς ενώπιον τών μαθητών του, όχι γιατί έχει ανά­γκη νά αναληφθεί γιά νά επιστρέ­ψει στόν Θεό-Πατέρα του, αφενός, διότι ουδέποτε δέν χωρίσθηκε από αυτόν, ακόμη καί όταν περιπα­τούσε ως άνθρωπος επί τής γής, «αχώριστος υπήρχε τώ Πατρί», καί αφετέρου, διότι ουδέποτε απουσιά­ζει από τόν κόσμο, εφόσον, κατά τόν ιερό Χρυσόστομο, ως Θεός «παν­ταχού πάρεστιν καί ουδαμού απολιμπάνεται, ως πάντων έφορος καί πάντων δημιουργός». Βρίσκε­ται, δηλαδή, παντού, καί δέν λείπει από πουθενά ως έφορος καί δημι­ουργός τών πάντων.

Γιατί όμως ο Χριστός, ενώ έρχεται στή γή ως ταπεινό βρέφος, τού οποίου κανείς σχεδόν δέν αντι­λαμ­βάνεται τή γέννηση στό φτωχικό σπήλαιο τής Βηθλεέμ, αναλαμ­βά­νεται εν δόξη στούς ουρανούς;

Ο Χριστός έρχεται ως βρέφος καί γεννάται στίς πιό φτωχικές καί υποβαθμισμένες, θά λέγαμε, συν­θή­κες πού υπήρχαν, γιατί δέν θέλει νά τρομάξει τούς ανθρώπους μέ τό μεγαλείο καί τή δόξα τής Θεότητός του. Δέν έρχεται στόν κόσμο γιά νά επιβληθεί ως Θεός, αλλά γιά νά ελκύσει τούς ανθρώπους μέ τήν αγάπη του καί νά μάς υποδείξει μέ τήν ταπείνωσή του «οδόν σωτη­ρίας», τόν δρόμο, δηλαδή, τόν οποίο καί εμείς καλούμεθα νά βα­δί­σουμε, εάν θέλουμε νά κερδί­σου­με τή σωτηρία μας.

Έρχεται ο Χριστός στή γή ταπεινά καί αθόρυβα, «κενώνοντας εαυ­τόν» από αγάπη γιά τόν αμαρτωλό άνθρωπο, ώστε νά μήν τόν ακο­λου­θήσουμε από φόβο ή επιδιώ­κοντας κάποιο όφελος, όπως συμ­βαίνει συνήθως μέ εκείνους πού ακολουθούν τούς ισχυρούς τής γής.

Έρχεται ταπεινά, γιά νά μάς δεί­ξει ότι η δύναμή του «εν ασθε­νεία τελειούται», καί δέν χρειάζε­ται ού­τε κοσμική μόρφωση ούτε κο­σμι­κή εξουσία γιά νά κερδίσει τόν κόσμο καί νά επιτύχει στήν απο­στολή του, έστω καί άν πολλοί τόν κατα­φρονούν, τόν διώκουν καί τόν οδη­γούν στόν Σταυρό καί στόν θάνατο.

Έρχεται ταπεινά καί πορεύεται διακριτικά ο Χριστός στήν επίγεια ζωή του, γιατί θέλει νά τόν πιστεύ­σουν οι άνθρωποι καί νά τόν πλησιάσουν από αγάπη, θέλει νά μείνουν κοντά του γιατί ο λόγος του αγγίζει τίς ψυχές του καί τούς κάνει νά εγκαταλείψουν τά πάντα γι’ Αυτόν, λέγοντας μαζί μέ τόν μα­θητή του, τόν απόστολο Πέτρο: «πρός τίνα απελευσόμεθα; ρήματα ζωής αιωνίου έχεις, καί ημείς πε­πιστεύκαμεν».

Όμως σέ όσους τόν πιστεύουν, σέ όσους τόν ακολουθούν, σέ όσους τόν αγαπούν, ο Χριστός δέν έχει λόγο νά αποκρύψει τή δόξα του, δέν έχει λόγο νά μήν τούς δώσει επιπλέον τεκμήρια τής Θεότητός του. Γι’ αυτό ο Χριστός λίγο πρίν από τό Πάθος του μεταμορφώνεται ενώπιον τών προκρίτων μαθητών του καί τώρα αναλαμβάνεται ενώ­πιον όλων τών μαθητών, οι οποίοι τόν προσκυ­νούν καί επιστρέφουν «μετά χα­ράς» στήν Ιερουσαλήμ, γιά νά ανα­μείνουν τήν εκπλήρωση τής υποσχέσεώς του ότι θά στείλει τόν Παράκλητο, τό Πνεύμα τής αληθείας.

Αναλαμβάνεται ακόμη ο Χριστός ενώπιον τών μαθητών του, γιατί θέλει νά τούς κάνει κοινωνούς τής επιστροφής του πρός τόν Πατέρα του, αλλά κυρίως γιατί θέλει νά τούς δείξει ότι μέ τήν ανάληψή του αναλαμβάνεται στόν ουρανό καί τό ανθρώπινο σώμα.

Ο Χριστός, γράφει ο άγιος Ιωάν­νης ο Χρυσόστομος, αναλαμβά­νε­ται στούς ουρανούς όχι γιατί χρει­ά­ζεται αυτός τόν ουρανό, αλλά γιατί θέλει νά αναβιβάσει «τό γήϊ­νον σκεύος εις ουρανόν», γιά νά δείξει ότι αυτόν τόν οποίο ο διά­βολος εξέβαλε τού παραδείσου, η φιλανθρωπία τού Θεού τόν καθι­στά σύνθρονόν του.

Η δόξα, λοιπόν, πού απολαμβάνει ο Χριστός αναλαμβανόμενος εις τούς ουρανούς, είναι καί δόξα τών ανθρώπων πού πιστεύουν σέ Αυ­τόν, είναι δόξα πού περιμένει όλους όσους αγωνίζονται νά ζούν ακολουθώντας τά ίχνη του καί τίς εντολές του.

Αυτή η δόξα περιμένει καί εμάς, γι’αυτό καί άς μήν τή χάσουμε. Άς προσπαθούμε καθημερινά νά ζού­με μέσα στήν παρουσία τού Χρι­στού, τήν οποία μάς υποσχέθηκε, γιά νά τήν απολαύσουμε καί αιώ­νια στή χαρά τής βασιλείας τού Θεού, όπου ο αναληφθείς δι’ ημάς Κύριος περιμένει πάντας ημάς.

ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ