Βεροίας Παντελεήμων: Ας ερευ­νήσουμε τους εαυτούς μας και ας βρούμε την αδυναμία μας

Ι.Μ. ΒΕΡΟΙΑΣ: Την Τρίτη της Διακαινησίμου 4 Μαΐου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε με την ευκαιρία της εορτής της Οσίας Ματρώνας εκ Ρωσίας και κήρυξε τον θείο λόγο στην πανηγυρίζουσα Ιερά Μονή των Αγίων Πάντων Βεργίνης, στην οποία αποθησαυρίζεται τμήμα του ιερού της λειψάνου.

Η μνήμη της, που εορτάζεται την 1η Μαΐου, συνέπεσε φέτος το Μεγάλο Σάββατο και γι αυτό πανηγυρίσθηκε σήμερα.

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: Εορτάζουμε σήμερα μεθέορτα τήν οσία Ματρώνα τήν αόμματη καί θαυματουργό, μία οσία τής οποίας η ζωή θά μπορούσε νά θεω­ρηθεί γιά τά ανθρώπινα δεδομένα ένα διαρκές μαρτύριο.

Γεννημένη αόμματη, ήταν παιδί μιάς φτωχής οικο­γένειας, πού στε­ρείτο σχεδόν τά πάντα. Είχε όμως καί τά πάντα, γιατί διέθετε μία ακλόνητη πίστη στόν Χριστό, η οποία τή βοήθησε νά μεταποιήσει τήν αδυναμία της σέ δύναμη, νά μεταποιήσει τήν τυ­φλότητά της μέ τή χάρη τού Θεού μέ τέτοιο τρόπο, ώστε νά μπορεί νά βλέπει τόν Θεό, νά μπορεί νά βλέ­πει μέσα στίς ψυ­χές τών ανθρώ­πων καί νά προβλέ­πει καί τό μέλλον.

Καί αυτό είναι τό θαυμαστό στή ζωή της, ότι δηλαδή κατόρθωσε νά κάνει αυτό πού θά θεωρούσε κα­νείς μειο­νέκτημα καί αδυναμία, δύναμη καί σέ χάρισμα, καί νά δεί νά πραγ­ματοποιείται στή ζωή της ο λόγος τού πρωτοκορυφαίου απο­στόλου Παύλου πρός τούς Κοριν­θίους: «όταν ασθενώ, τότε δυνατός ειμί».

Τί σημαίνει όμως αυτό γιά εμάς, πού δέν έχουμε βεβαίως νά αντι­με­τωπίσουμε τίς δυσκολίες πού αντι­με­τώπιζε η οσία Ματρώνα;

Σημαίνει πρωτίστως ότι θά πρέπει νά μάθουμε νά υπομένουμε τίς όποιες δυσκολίες επιτρέπει ο Θεός νά μάς δοκιμάζουν χωρίς νά δυσα­νασχετούμε, χωρίς νά διαμαρτυ­ρό­μεθα, αλλά έχοντας εμπιστοσύνη στόν Θεό ότι τίποτε δέν είναι τυ­χαίο στή ζωή μας καί ότι «τοίς αγα­πώσι τόν Θεόν πάντα συνεργεί εις αγαθόν».

Σημαίνει όμως καί ότι θά πρέπει νά ερευνούμε καί νά εξε­τάζουμε τόν εαυτό μας γιά νά ανακα­λύ­ψουμε τί μπορεί νά θέλει από εμάς ο Θεός επιτρέ­πο­ντας είτε μία ασθέ­νεια, είτε μία αδυναμία, είτε μία δυσκολία ή ένα πρόβλημα, καί πώς μπορούμε αυτό τό γεγονός νά τό μεταποιήσουμε από αρνητικό σέ θετικό, από δυσά­ρε­στο καί οδυνη­ρό σέ ωφέλιμο πνευματικά, από αδυ­ναμία σέ ευ­καιρία νά πλησιά­σου­με περισ­σό­τερο τόν Θεό, νά εκ­ζητήσουμε καί νά λάβουμε τή χάρη του, όπως τό έκανε καί η οσία μήτηρ ημών Μα­τρώνα.

Άς σκεφθούμε τό πλεονέκτημα πού απέκτησε η εορταζομένη οσία μέ τήν υπομονή καί τήν ταπείνωσή της. Υπήρχαν χιλιάδες άνθρωποι γύρω της πού είχαν τά μάτια τους, πού έβλεπαν, πού μπορούσαν νά κινηθούν, νά πάνε στήν Εκκλησία, νά δούν μέ τά σωματικά τους μάτια καί νά απο­λαύσουν τίς δωρεές τού Θεού.

Καί όμως έκαναν σάν νά μήν βλέ­πουν, σάν νά μήν ενδιαφέ­ρο­νται γιά ό,τι ο Χριστός τούς χάρισε, γιά όσα αγα­θά μπορούσαν νά απο­λαύ­σουν. Καί έτσι ενώ έβλεπαν καί εκι­νούντο, ήταν σάν νά ήταν τυ­φλοί καί παρά­λυτοι, σέ αντίθεση μέ τήν οσία Μα­τρώνα, η οποία παρότι δέν έβλε­πε καί παρότι μέ δυσκολία εκινείτο, καί έβλεπε τόν Χριστό καί απολάμ­βανε όσα Εκεί­νος τής χά­ριζε, καί αξιώθηκε καί ουρανίων ακόμη δωρεών.

Άν ρίξουμε μιά ματιά γύρω μας, άν ρίξουμε μιά ματιά στήν ιστορία θά διαπιστώσουμε ότι αυτό επανα­λαμ­βάνεται πολλές φορές. Πόσοι άνθρωποι είδαν τόν Χριστό, τόν άκουσαν, άκουσαν τή διδασκαλία του, είδαν τά θαύματά του καί όμως δέν τόν πίστευσαν. Καί άλλοι πάλι πού μπορεί νά ήταν τυφλοί, κωφάλαλοι ή ανάπηροι αξιο­ποι­ώ­ντας αυτή τήν αδυναμία τους κα­τόρ­θωσαν νά τόν πλησιάσουν καί νά απολαύσουν τίς δωρεές του.

Τό βλέ­πουμε καί στήν περίπτωση τών αρχιερέων τού Ισραήλ, πού είδαν τόν Χριστό, αλλά δέν θέλη­σαν νά τόν ακούσουν καί νά τόν πιστεύ­σουν, ενώ εκείνοι τούς οποίους κατηγορούσαν ως αμαρ­τω­λούς, τόν άκουσαν, τόν πίστευ­σαν καί σώθηκαν.

Τό βλέπουμε ακόμη καί στήν περί­πτω­ση τών δύο ληστών πού από τήν ίδια μειονεκτική, θά λέγα­με θέση, ο ένας είδε στό πρό­σωπο τού συσταυ­ρωμένου του τόν Θεό καί σώθηκε, καί ο άλλος αρ­νήθηκε νά τόν δεί καί έχασε τήν ευκαιρία τής σωτη­ρί­ας.

Εορτάζοντας, λοιπόν, καί εμείς σήμερα τή μνήμη τής νέας αυτής οσίας τής Εκκλησίας μας, άς ερευ­νήσουμε τούς εαυτούς μας καί άς βρούμε τί είναι αυτό πού τό θεω­ρούμε ως αδυναμία μας, ως ασθέ­νειά μας, ως κάτι πού μάς θλίβει, καί άς προσπαθήσουμε μέ τή χάρη τού Θεού αλλά καί μέ τόν αγώνα μας, μέ τήν προσευχή μας νά τό μεταποιήσουμε σέ ευκαιρία πού θά μάς κάνει νά γνωρίσουμε περισσό­τερο τόν Χριστό, νά τόν προσεγγί­σουμε καί νά τόν αγαπήσουμε πε­ρισσότερο.

Καί ο αναστάς Κύριος βλέποντας τήν προσπάθειά μας, βλέποντας τήν εμπιστοσύνη μας στήν αγάπη του, θά μάς δώσει τή χάρη του, θά μάς δώσει τόν φωτισμό του, όπως έδωσε καί στήν οσία Μα­τρώνα καί τή χάρη του καί τόν φωτισμό του, η οποία γιά τήν υπομονή της αλλά καί γιά τήν καθαρότητα τής ψυχής της έλαβε τόση ευλογία καί τόση χάρη, τήν οποία απολαμ­βά­νουμε καί εμείς διά πρεσβειών της καί διά τού ιερού της λειψά­νου, πού αποτελεί πηγή θαυμάτων καί ιάσεων καί γιά τό μοναστήρι σας καί γιά όλο τόν κόσμο, γιά όσους τό προσκυ­νούν καί επικαλούνται τίς πρε­σβεί­ες της. Ιδιαίτερα χαριτώθηκε παρά τό γεγονός, όπως είπαμε, ότι η αγία δέν διέθετε τούς οφθαλμούς τούς σωματικούς, είχε όμως ανοικτά τά μάτια τής ψυχής της, είχε τόν φωτισμό από τόν Θεό.

Καί παρά τό γεγονός ότι έζησε σέ δύσκολες ημέρες, ημέρες πού κυνηγούσαν τούς πιστούς στή Σοβιετική Ένωση, ημέρες πού εδιώκοντο οι χριστιανοί. Η οσία όμως, όπου πήγαινε, τή φώτιζε ο Θεός, καί όταν αντιλαμβανόταν ότι κάποιοι έρχονται από μακριά νά τήν συλλάβουν, έφευγε. Έφευγε, καί παρά τό γεγονός ότι ήταν δυσκίνητη, ότι ήταν τυφλή, ουδέποτε κατόρθωσαν νά τήν συλλάβουν καί νά τής κάνουν κάτι κακό. Εκείνη ευλογούσε τόν Θεό, ευλογούσε τούς ανθρώπους, ενίσχυε τούς ανθρώπους, οι οποίοι τήν πλησίαζαν σέ δύσκολες ημέρες, πού ήταν κλειστές οι εκκλησίες, πού δέν μπορούσαν νά ομολογήσουν τήν πίστη τους.

Εκείνη ήταν γεμάτη από πίστη καί από αγάπη. Καί όταν κάποτε πήγε στήν Πετρούπολη, όντας ακόμη μικρή στήν ηλικία, τυφλή καί ανήμπορη, καί μπήκε σέ έναν ναό καί ήταν εκεί ο άγιος Ιωάννης, ο οποίος χωρίς νά τήν γνωρίζει, χωρίς νά τήν έχει δεί ποτέ, είπε στούς πιστούς: «σήμερα καί αυτή τήν ώρα εισήλθε στόν ναό μας ο όγδοος στύλος τής Εκκλησίας τής Ρωσίας».

Καί πράγματι ανεδείχθη η οσία Ματρώνα ένας στύλος πνευματικός πού ενισχύει τούς πιστούς, οι οποίοι καταφεύγουν σ’ αυτήν καί ζητούν τή χάρη, καταφεύγουν σέ μία ανήμπορη γυναίκα, σέ μία τυφλή γυναίκα, πού τήν χαρίτωσε ο Θεός, καί βλέπετε τά λείψανά της τί ευλογία καί τί χάρη δίδουν. Καί όσοι πήγαν στό μοναστήρι, όπου φυλάσσεται πλέον τό λείψανό της, βλέπουν χειμώνα-καλοκαίρι, μέσα στό χιόνι καί τήν παγωνιά αλλά καί μέσα στή ζέστη νά είναι χιλιόμετρα ο κόσμος, γύρω-γύρω, στίς αυλές, στόν ναό καί νά περιμένουν νά βάλουν μία μετάνοια καί νά προσκυνήσουν τό χαριτόβρυτο λείψανο, νά τής προσφέρουν άνθη καί νά ζητήσουν τή χάρη καί τήν ευλογία της. Αυτή τή χάρη εύχομαι νά τήν έχει πάντοτε, καί τήν έχει, τό μοναστήρι σας, τό οποίο τήν αγαπά, τήν τιμά καί τήν δοξάζει.

Παράλληλα σήμερα, τή Λαμπροτρίτη, η Εκκλησία μας τιμά τρείς νεοφανείς αγίους, τόν άγιο Ραφαήλ, τόν άγιο Νικόλαο καί τήν αγία Ειρήνη.

Τρείς μάρτυρες οι οποίοι έδωσαν τή ζωή τους, ομολόγησαν τόν Χριστό καί μαρτύρησαν στά δύσκολα χρόνια τής Τουρκοκρατίας στή Λέσβο. Καί έμειναν άγνωστοι, μέχρι πού η χάρη τού Θεού θέλησε νά αποκαλύψει πού βρίσκονται τά λείψανά τους, ποιά ήταν η ζωή τους, γιατί είχαν ξεχαστεί όλα τά στοιχεία, τά οποία έπρεπε νά γνωρίζουν οι κατοικούντες τουλάχιστον στή Μυτιλήνη.

Καί οι άγιοι παρουσιάσθηκαν στά ενύπνια διαφόρων πιστών ανθρώπων, ιδιαιτέρως γυναικών, καί παρουσίασαν τή ζωή τους μέ λεπτομέρειες, αλλά καί πού ήταν τά λείψανά τους. Καί από τότε πού ανευρέθησαν τά λείψανά τους, η Εκκλησία τούς τιμά καί τούς προβάλλει, αλλά καί εκείνοι ανταποδίδουν αυτή τήν τιμή καί τήν ευλάβεια μέ πάμπολλα θαύματα. Η φήμη τους έχει πάει σέ όλο τόν κόσμο καί ο άγιος Ραφαήλ, ο άγιος Νικόλαος, πού ήταν από τή Θεσσαλονίκη, καί η αγία Ειρήνη, τιμώνται σέ όλο τόν κόσμο.

Μάλιστα ο Γέροντάς μου, ο αείμνηστος π. Γεράσιμος ο Μικραγιαννανίτης, ο Υμνογράφος τής Μεγάλης τού Χριστού Εκκλησίας, έγραψε, όπως καί σέ πολλούς άλλους αγίους, τήν Ακολουθία τών αγίων. Καί μία ψυχή ευλαβής, όταν εψάλλετο τό απολυτίκιο, βλέπει τήν αγία Ειρήνη νά μήν εισέρχεται στόν ναό. Καί τήν ρώτησε «αγία, γιατί δέν εισέρχεσαι στόν ναό;» Καί εκείνη απήντησε «γιατί ο π. Γεράσιμος δέν μέ έβαλε καί μένα στό απολυτίκιο».

Τό είπαν στόν Γέροντα καί εκείνος έγραψε άλλο απολυτίκιο καί γιά τούς τρείς αγίους καί παρουσιάσθηκαν στόν Γέροντα οι άγιοι καί τόν ευχαρίστησαν, διότι τούς ετίμησε δι’ αυτού τού τρόπου, γράφοντας τήν Ακολουθία, τήν οποία ψάλλει όλος ο κόσμος καί τιμώνται καί εκείνοι ιδιαιτέρως τή Λαμπροτρίτη.

Σάν σήμερα, δηλαδή, μαρτύρησαν, καί γι’ αυτό στόν τόπο εκείνο, στή Μυτιλήνη, κάθε Λαμπροτρίτη εμφανιζόταν ένας παπάς ή ένας άγγελος καί θυμιάτιζε στήν περιοχή, καί ήταν ένα δείγμα ότι κάτι συμβαίνει εκεί. Καί αυτό απεκαλύφθη τά τελευταία χρόνια, επί τών ημερών μας, ότι εκεί εμαρτύρησαν καί άλλοι πολλοί, καί μοναχές καί μοναχοί, αλλά ο Θεός επρόβαλε αυτούς τούς τρείς αγίους. Νά έχουμε τή χάρη καί τήν ευλογία τόσο τής αγίας Ματρώνας, όσο καί τών αγίων Ραφαήλ, Νικολάου καί Ειρήνης.

ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ