Βέροια: Τελέστηκε το τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο του μακαριστού Άλκη Καμπανού (ΦΩΤΟ)

Ι.Μ. ΒΕΡΟΙΑΣ: Την Κυριακή της Τυρινής, 6 Μαρτίου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Ναό του Οσίου Αντωνίου Πολιούχου Βεροίας.

Στο τέλος ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων, τέλεσε το τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο του μακαριστού Αλκιβιάδη Καμπανού, ο οποίος έφυγε πρόωρα από τη ζωή, με τόσο σκληρό και άδικο τρόπο, βυθίζοντας τους γο­νείς του, την αδελφή του, τους οικεί­ους του αλλά και όλη την Ελλάδα, σε ανείπωτη θλί­ψη.

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ο πατήρ σου ο βλέπων εν τώ κρυπτώ αποδώσει σοι εν τώ φανε­ρώ».

Εισερχόμεθα από αύριο στήν Αγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή, εισερ­χόμεθα στό στάδιο τής νηστείας καί τού πνευματικού αγώνος, γιά νά νικήσουμε τά πάθη καί νά απο­κτήσουμε τίς αρετές.

Καί όπως κάθε αγώνας έχει κανό­νες, έτσι καί ο πνευματικός αγώνας έχει τούς δικούς του, η τήρηση τών οποίων είναι υποχρεωτική, όπως μάς βεβαιώνει ο πρωτοκορυφαίος απόστολος Παύλος λέγοντας: «εάν δέ καί αθλή τις ου στεφανούται, εάν μή νομίμως αθλήση».

Ένας, λοιπόν, από τούς κανόνες τής νομίμου αθλήσεως στό στάδιο τών αρετών είναι αυτός τόν οποίο ορίζει στό σημερινό ευαγγελικό ανά­γνωσμα ο Χριστός, καταδικά­ζοντας τήν προβολή καί τή διαφή­μιση τού αγώνος μας καί τών αρε­τών μας. Καί τήν καταδικάζει, για­τί η προβολή είναι έκφραση υπερη­φανείας καί εγωισμού, είναι επι­δίωξη τού επαίνου τών ανθρώπων, καί δείχνει ότι ο άνθρωπος πού τήν επιζητά, δέν αγωνίζεται γιά νά ευ­αρεστήσει στόν Θεό. αλλά γιά νά κερδίσει τήν τιμή τών ανθρώπων, χάνοντας έτσι τήν ανταμοιβή καί τόν μισθό τού Θεού γιά τόν αγώνα του.

Ο Θεός είναι παντογνώστης καί δέν χρειάζεται νά επιδεικνύουμε όσα κάνουμε γιά νά ελκύσουμε τήν προσοχή καί τόν έπαινό του. Γνω­ρίζει καί τά μύχια τής ψυχής μας, «ετάζει καρδίας καί νεφρούς», όπως λέγει η Αγία Γραφή, βλέπει καί γνωρίζει όλες τίς πράξεις αλλά καί τίς σκέψεις μας, καί αποστρέ­φεται τούς υπερηφάνους. Γι’ αυτό καί ο Χριστός μάς συστήνει νά μήν διαφημίζουμε ούτε τή νηστεία πού θά κάνουμε ούτε όποια άλλη προ­σπάθεια, αλλά μάλλον νά τίς καλύ­πτουμε, ώστε νά μήν κινδυνεύ­σου­με νά πέσουμε στήν παγίδα τής υπερηφανείας, γνωρίζοντας ότι ο Θεός πού βλέπει τόν αγώνα πού κάνουμε μέσα στήν ψυχή μας, σιω­πηλά καί ταπεινά, θά αντα­πο­δώσει φανερά μέ τή χάρη του τήν προ­σπά­θειά μας.

Ο λόγος όμως τού Κυρίου, «ο πα­τήρ σου ο βλέπων εν τώ κρυπτώ αποδώσει σοι εν τώ φανερώ», έχει καί μία άλλη σημασία. Πολλές φο­ρές εμείς οι άνθρωποι ενεργούμε κρυφά καί χωρίς νά γνωρίζουν οι άλλοι γύρω μας τί κάνουμε. Σχε­διά­ζουμε καί σκεφτόμαστε, χωρίς νά εξωτερικεύουμε τούς λογι­σμούς μας καί τίς επιθυμίες μας· καί πιστεύουμε ότι κανείς δέν γνω­ρίζει τί κάνουμε, τί σκεφτόμαστε, τί επιθυμούμε, αφού κανείς δέν μάς βλέπει, κανείς δέν μάς ακούει καί κανείς δέν μάς παρακολουθεί. Καί έτσι έχουμε τήν εντύπωση ότι μπορούμε νά κάνουμε ό,τι θέ­λου­με, μπορούμε νά κάνουμε τό κακό καί τήν αμαρτία καί εγκλήματα ακόμη χωρίς συνέπειες. Αυτή όμως είναι η μεγαλύτερη πλάνη, είναι η μεγαλύτερη παγίδα στήν οποία παρασύρουμε τόν εαυ­τό μας. Διότι δέν υπάρχει τίποτε στή ζωή μας, δέν υπάρχει τίποτε στή σκέψη μας καί στήν ψυχή μας, τό οποίο νά μήν τό γνωρίζει ο Θεός. Μάς διαβεβαιώνει εξάλλου ο ίδιος ο Χριστός «ο πατήρ σου ο βλέ­πων εν τώ κρυπτώ αποδώσει σοι εν τώ φανερώ».

Καί όμως εμείς, παρά τή διαβεβαί­ωση τού Χριστού, συνήθως αδια­φο­­ρούμε. Δέν περνά από τόν νού μας ό,τι ο Θεός βλέπει τά πάντα καί γνωρίζει τά πάντα, καί γι’ αυτό συνεχίζουμε νά αμαρτάνουμε, συ­νε­­χίζουμε νά αδικούμε τούς αδελ­φούς μας, συνεχίζουμε νά ενερ­γού­με αντίθετα μέ τό θέλημα καί τίς εντολές τού Θεού. Συνεχίζουμε νά δρούμε όπως οι πρωτόπλαστοι, πού πίστευσαν ότι ο Θεός δέν θά καταλάβει ότι δοκίμασαν τόν απα­γορευμένο καρπό. Συνεχίζουμε νά κάνουμε ό,τι έκανε ο Κάϊν πού σκότωσε τόν αδελφό του τόν Άβελ καί πίστευσε ότι δέν θά γίνει αντι­ληπτό από τόν Θεό. Καί καθησυ­χάζουμε τόν εαυτό μας καί συνεχί­ζουμε νά εργαζόμεθα στήν αμαρ­τία, νά κάνουμε τό κακό, μέ αποτέ­λεσμα νά έχει φθάσει η κοινωνία μας καί ο κόσμος στήν κατάσταση πού βλέπουμε γύρω μας, πού παρα­κολουθούμε στά δελτία τών ειδή­σεων καί τό διαδίκτυο, καί θλιβό­μεθα γιά τό πόσο έχει πληθυνθεί τό κακό καί η ανομία, οι βιαιοπραγίες καί τά εγκλήματα εναντίον αθώων ανθρώπων.

Εάν όμως είχαμε κατά νού ότι ο Θεός μάς βλέπει διαρκώς καί γνω­ρί­ζει καί τί κάνουμε καί τί σκεπτό­μεθα, τότε θά ήμασταν πολύ πιό προ­σεκτικοί στή ζωή μας, καί αυτό θά μάς βοηθούσε στόν αγώνα μας, θά μάς βοηθούσε νά αποφύγουμε πολλές αμαρτίες, πολλά λάθη καί πολλά κακά. Εάν δέν τό έχουμε μέχρι τώρα στόν νού μας, είναι καιρός νά σκε­φθούμε στήν πραγματικότητα ότι ο Θεός μάς βλέπει στήν καθημερι­νό­τητά μας, στή ζωή μας, στή σκέψη μας, γιά νά μάς συγκρατεί καί νά μάς προφυλάσσει από κάθε αδικία, από κάθε αμαρτία πού πάμε νά κάνουμε ή νά σκεφθούμε καί νά ζητήσουμε τή χάρη τού Θεού γιά νά μάς βοη­θά καί στόν πνευματικό αγώνα ιδιαίτερα τήν περίοδο αυτή, πού αρχίζει από αύριο ένας πιό έντονος αγώνας.

Σήμερα όμως τελούμε τό τεσσα­ρα­κονθήμερο μνημόσυνο ενός νέου παιδιού, ενός παιδιού μας, ενός παιδιού τής πόλεώς μας, πού έφυγε από τή ζωή, τόσο πρόωρα αλλά καί μέ τόσο σκληρό καί άδικο τρόπο, βυθίζοντας τούς καλούς γο­νείς του, τήν αδελφή του, τούς οικεί­ους του αλλά καί όλους μας, όλη τήν Ελλάδα, σέ ανείπωτη θλί­ψη. Ένα νέο καί ταλαντούχο παιδί, πού ο φανατισμός καί η απερισκε­ψία κάποιων άλλων νέων, τού έκοψε χωρίς κανένα λόγο καί χωρίς καμία αφορμή τό νήμα τής ζωής του, επειδή πίστευαν ότι κα­νείς δέν τούς ξέρει καί κανείς δέν θά τούς δεί, επειδή ξέφυγαν.

Πονούμε γιά τόν Άλκη καί συμπο­νούμε μέ τούς γονείς καί τήν οικογένειά του, καί προσευχόμεθα στόν Θεό, πού βλέπει εν τώ κρυπτώ καί αποδίδει εν τώ φανερώ, νά αναπαύσει τήν αγνή ψυχή του. Ο πρόωρος θάνατός του πού ήταν τόσο άδικος, τόσο αναίτιος, τόσο σκληρός, τόσο μαρτυρικός, στά μά­τια τού Θεού λογίζεται όντως ως μαρτύριο, γι’ αυτό καί πιστεύουμε ότι ο Θεός θά τόν έχει κοντά του, μαζί μέ τούς μάρτυρές του. Καί αυτό θά πρέπει νά παρηγορεί καί νά στηρίζει τούς γονείς καί όλους τούς οικείους του, όσο μπορεί βέβαια μία σκέψη νά απαλύνει τόν πόνο τους πού είναι δικαιολο­γη­μένα καί μεγάλος καί βαθύς.

Πιστεύουμε όμως καί ευχόμεθα ο Θεός νά απαλύνει τήν οδύνη τής ψυχής τους μέ τή χάρη καί τήν αγάπη του καί μέ τόν τρόπο πού Εκείνος γνωρίζει. Άλλωστε οι γονείς του έδειξαν τήν ανωτερότητά τους, έδειξαν τήν καλλιεργημένη ψυχή τους.

Καί θά πρέπει όλοι μας καί μέ κά­θε τρόπο νά μήν επιτρέψουμε ξανά νά συμβούν στήν κοινωνία μας, στίς πόλεις μας, τέτοιες αποτρό­παι­ες πράξεις, καί νά υπάρξουν ξανά τέτοιες καταδικαστέες συμπεριφο­ρές. Πρέπει νά προσπαθήσουμε νά σταματήσουμε τή βία σέ όλους τούς χώρους καί πρός όλους τούς ανθρώπους, από οπουδήποτε καί άν προέρχεται, γιατί καταστρέφει ζωές άδικα καί γεμίζει οδύνη καί πόνο τίς ψυχές όλων μας. Τό οφεί­λουμε στόν Άλκη, τόν οποίο μνημονεύουμε σήμερα καί προσευ­χόμεθα στόν Θεό γιά τήν ανάπαυση τής ψυχής του.

Ταπεινώς φρονώ ότι θά πρέπει γιά όλους αυτούς τούς νέους, πού διέπραξαν αυτό τό έγκλημα, αυτή τή μεγάλη αδικία εις βάρος τού Άλκη μας, νά προσευχη­θούμε, γιατί καί αυτοί είναι ψυχές υπέρ ών Χριστός απέθανε, ούτως ώστε άν χάσουν αυτή τή ζωή, νά κερδί­σουν τήν αιώνια, τήν αληθι­νή ζωή· πώς; μέσα από τήν ταπείνωση, τήν ειλικρίνεια καί τή με­τά­νοια.

ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ