Βέροια: Λείψανα του Αποστόλου Ανδρέου και της Αγίας Αικατερίνης στην Παναγία Δοβρά (ΦΩΤΟ)

I.M. BEΡΟΙΑΣ: Την Τρίτη 30 Νοεμβρίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε και κήρυξε τον θείο λόγο, όπως κάθε Τρίτη απόγευμα, στον Εσπερινό και στην Παράκληση του Αγίου Λουκά του Ιατρού στον Ιερό Ναό του στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βεροίας.

Στην Ιερά Ακολουθία τέθηκαν σε προσκύνηση Ιερά Λείψανα του Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου και το χαριτόβρυτο Ιερό Λείψανο του Αγίου Λουκά του Ιατρού που αποθησαυρίζονται στην Ιερά Μονή της Παναγίας Δοβρά, καθώς και τεμάχιο Ιερού Λειψάνου της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Αικατερίνης της Πανσόφου από την ιστορική Ιερά Μονή των Αγίων Αναργύρων Νησίου.

Η Ιερά Ακολουθία μεταδόθηκε απευθείας στην ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως, την αντίστοιχη σελίδα στο Facebook και τον ραδιοφωνικό σταθμό «Παύλειος Λόγος 90,2 FM».

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: Στό ευαγγελικό ανάγνωσμα τής προχθεσινής Κυριακής ακούσαμε, τόν διάλογο τού Χρι­στού μέ έναν άρχοντα πού τόν πλησίασε ζητώ­ντας νά μάθει πώς θά κληρονομή­σει τήν αιώνιο ζωή, αλλά απομα­κρύνθηκε απογοητευμένος, για­τί η προσκόλλησή του στά υλικά αγα­θά, δέν τόν άφησε νά μοιράσει τά υπάρ­­χο­ντά του στούς φτωχούς, όπως τού ζήτησε ο Χρι­στός, προ­κει­μένου νά τόν ακο­λου­θήσει.

Άς ακούσουμε, λοιπόν, σήμερα τί λέγει ο άγιος Λουκάς σχετικά μέ τό θέμα τού πλούτου μέ αφορμή αυτή τήν ευαγγελική περικοπή.

Μπορεί, βεβαίως, νά σκεπτόμεθα ότι η περίπτωση τού πλουσίου τής ευαγγελικής περικοπής δέν μάς αφορά, γιατί εμείς δέν είμεθα πλούσιοι, «αλλά νο­μί­ζω», λέγει ο άγιος Λουκά, «ότι άν μέ ακού­σε­τε θά παραδεχθείτε ότι πάντα εί­ναι καιρός νά μιλάει κανείς περί τού πλούτου.

Όταν ο Κύριος είπε ότι ο πλούτος είναι εμπόδιο νά εισέλθει κανείς στή βασιλεία τού Θεού, έκπληκτοι οι μαθητές του τόν ρώτησαν ποιός άραγε μπορεί νά σωθεί, για­τί καί αυτοί είχαν τή γνώμη ότι οι πλού­σιοι έχουν τήν ευλογία τού Θεού. Άν οι πλούσιοι δέν θά σω­θούν, τότε ποιός θά σωθεί; Καί ο Κύ­ριος τούς απάντησε: Τά αδύνα­τα παρ’ ανθρώποις δυνατά παρά τώ Θεώ εστιν.

Άς σκεφτούμε καλύτερα αυτά τά λόγια», μάς προτρέπει ο άγιος Λου­κάς. «Όταν εκείνος ο άνθρω­πος εί­πε στόν Κύριο τήν επιθυμία του νά τόν ακολουθήσει, ο Κύριος τόν ρώ­τησε άν γνωρίζει τίς εντο­λές τού Θεού καί εκείνος απήντησε ότι τίς γνω­ρί­ζει καί τίς τηρεί από μικρός. Αλλά ο Κύριος έδειξε καί σ’αυτόν καί σέ όλους τούς άλλους ότι δέν είναι αρκετό νά τηρεί κανείς μόνο τίς εντολές τού παλαιού νόμου, όπως πίστευαν οι Εβραίοι.

Γιατί όμως δέν είναι αρκετό; Διό­τι όλες οι εντολές τού παλαιού νό­μου είναι αρνητικές καί λένε νά μήν είμαστε αυτοί καί αυτοί. Δέν λένε όμως πώς πρέπει νά είμαστε. Ο Κύριος Ιησούς Χριστός, πού ήλ­θε γιά νά συμπληρώσει τόν νόμο, μάς έδωσε τίς εννέα σωτήριες εν­το­­λές τών μακαρισμών μέ τίς οποί­ες μάς διδάσκει πώς πρέπει νά είμαστε, ώστε νά είμαστε τέλειοι.

Στόν άνθρωπο, λοιπόν, πού ήθε­λε νά γίνει τέλειος καί είχε εκπλη­ρώ­σει τόν παλαιό νόμο ο Χριστός είπε: άν θέλεις νά είσαι τέλειος, πή­γαινε, πώλησε τά υπάρχοντά σου, μοί­ρα­σέ τα στούς πτωχούς καί ακολού­θησέ με.

Γιατί ο Κύριος τού ζήτησε νά πω­λήσει όλα όσα είχε καί νά τά δώ­σει στούς φτωχούς; Γιατί τό νά έχει κα­νείς μεγάλο πλούτο είναι τελεί­ως ασυμβίβαστο μέ τό νά ζεί κανείς σύμφωνα μέ τίς εντολές τού Χρι­στού. Πώς μπορεί ένας άν­θρωπος πράος καί ταπεινός νά χύ­νει συνέ­χεια δάκρυα βλέποντας νά υποφέ­ρουν οι αδελφοί του καί νά πολ­λα­πλασιάζει ταυτόχρονα τόν πλούτο του, νά κτίζει καινούρ­για σπίτια, νά αγοράζει καινούργια καί ακριβά αυτοκίνητα καί ρούχα;

Σίγουρα δέν μπορεί, γιατί άν εί­ναι σπλαχνικός θά μοιράζει συνέ­χεια αυτά πού έχει. Άν κρατάει γιά τόν εαυτό του τόν πλούτο του, αυτό ση­μαίνει ότι αγαπάει τόν εαυ­­τό του πιό πολύ από τόν πλη­σίον του. Αλλά ο Κύριος είπε νά αγαπάμε τόν πλησίον μας σάν τόν εαυτό μας. Κι άν έτσι αγαπάμε τόν πλη­σί­ον μας, δέν θά δώσουμε στόν ανή­μπορο καί τόν πεινασμένο όλα όσα έχουμε;

Γι’ αυτό καί λέει ο Κύριος Ιησού Χριστός ότι, άν δέν θέλουμε νά αφή­σουμε τόν πλούτο μας, δέν θά εισέλθουμε στή βασιλεία τού Θεού, διότι σ’αυτή τήν περίπτωση παρα­μέ­νουμε σκληρόκαρδοι καί μισάν­θρω­ποι εγωιστές.

Ποιά σχέση όμως έχουν όλα αυτά μέ μάς, τούς ανθρώπους πού δέν έχουν πλούτο», ρωτά ο άγιος Λου­κάς, προλαμβάνοντας τή δική μας ερώτηση. «Έχουν άμεση σχέ­ση», απαντά. «Σκεφτείτε τί είναι αυτό πού βλάπτει τήν ψυχή εκείνων τών ανθρώπων πού έχουν πλούτο. Τήν βλάπτει ότι βάζουν τά αγαθά, τίς διάφορες απολαύσεις καί τήν πολυτέλεια πάνω απ’όλα. Τά θεω­ρούν πιό σημαντικά καί από τά πνευματικά αγαθά.

Αυτός πού είναι προσκολλημένος στά γήινα, πού ζητά απολαύσεις, αυτός πάσχει ακριβώς από εκείνο τό πάθος πού δέν αφήνει τούς πλού­σιους νά εισέλθουν στή βασι­λεία τού Θεού.

Άν εμείς, παρ’ όλο πού δέν είμα­στε πλούσιοι, ζητάμε τίς απο­λαύ­σεις καί τίς χαρές τής ζωής, άν ο σκοπός τής ζωής μας είναι η ευη­με­­ρία, άν όλες οι σκέψεις μας εί­ναι πώς νά περάσουμε καλύτερα σέ αυ­τή τή ζωή καί μόνο αυτό επι­διώ­κου­με, τότε σίγουρα είμα­στε μα­κριά από αυτό πού ζητά ο Κύ­ριος.

Ο Θεός όμως μπορεί νά μάς σώ­σει όλους, πτωχούς καί πλουσίους. Μπο­ρεί νά σώσει τόν πλούσιο, άν εκείνος μετανοήσει, άν διώξει από τήν καρδιά του τήν προσκόλληση στά γήινα αγαθά. Καί μόνο ένα πράγ­μα νά επιδιώκει, τό νά είναι φίλος τού Θεού» καί από τόν πλούτο του νά βοηθά καί τούς ανθρώπους.

Άλλωστε, εμείς οι χριστιανοί έχουμε άλλο πλούτο πού θά πρέπει νά μάς ελκύει καί νά μάς χαρο­ποιεί. Καί δέν εννοώ τά καλά έργα ή τόν αγώνα γιά τήν εν Χριστώ ζωή πού κάνει ο καθένας μας, αλλά τόν πλούτο τής αγάπης τού Θεού, ο οποίος εκχέεται καί διά τών ιερών λειψάνων τών αγίων του πού πλου­τίζουν τή ζωή μας καί μάς θεραπεύουν καί μάς στηρίζουν καί μάς παρηγορούν.

Καί έναν τέτοιο πλούτο, μαζί μέ άλλους βέβαια, έχουμε καί εμείς, πού δέν είναι άλλος από τό ιερό καί χαριτόβρυτο καί θαυ­μα­τουργό λείψανο τού αγίου Λου­κά, τό οποίο έχουμε τήν ευλογία νά τό προ­σκυ­νούμε απόψε μαζί μέ τό ιερό λεί­ψανο τού αγίου αποστόλου Αν­δρέου τού πρωτοκλήτου, τού ο­ποίου τή μνήμη εόρτασε η Εκ­κλη­σία μας σήμερα, αλλά καί τής αγίας μεγαλομάρτυρος καί πανσόφου Αι­κα­τερίνης, πού εόρτασε πρό ημε­­ρών. Καί αποτελούν πλούτο καί θησαυρό αδαπάνητο τά τίμια λεί­ψανα τών αγίων τής Εκκλησίας μας, διότι η χάρη πού μάς μετα­δί­δουν δέν εξαντλείται ποτέ, αλλά πάντοτε μάς θεραπεύουν, όταν επι­καλούμεθα μέ ταπείνωση τή βοή­θειά τους, γιατί εκτός από τόν Θεό αγάπησαν καί τόν άνθρωπο.

Αυτό αποδεικνύουν καί τά πολυ­άριθμα θαύματά τους, ένα από τά οποία, θά ήθελα νά σάς διαβάσω καί απόψε, όπως τό αφηγήθηκε η κυρία πού τό έζησε.

Η κ. Ε.Π. από τίς Σέρρες είχε σο­βα­ρό πρόβλημα στό έντερό της καί φοβόταν νά χειρουργηθεί, άν καί οι γιατροί στό 424 Στρατιωτικό Νο­σο­κομείο τής Θεσσαλονίκης τής είχαν πεί ότι πρέπει νά χειρουρ­γη­θεί άμεσα.

Μία νύχτα είδε στόν ύπνο της ότι βρισκόταν στό χειρουργείο καί ότι παρακολουθούσε μία επέμβαση. Ένας επίσκοπος μέ άμφια καί επι­σκοπική μίτρα ήταν ο χειρουρ­γός. Απορούσε πώς είναι δυνατόν νά χει­ρουργεί ένας δεσπότης. Κάποια στιγμή ο δεσπότης άφησε τόν ασθε­νή καί τήν πλησίασε, τής έπια­σε τό χέρι καί τήν ενεθάρρυνε.

Τό πρωί τηλεφώνησε στήν αδελ­φή της καί τής διηγήθηκε τό παρά­ξενο όνειρο. Όταν τό άκουσε εκείνη, τής είπε ότι αυτός μάλλον ήταν ο άγιος Λουκάς, ο Ρώσος, τόν οποίο η άρρωστη δέν γνώριζε.

Τή συνομιλία αυτή, τών δύο αδελφών, τήν άκουσε τυχαία η κόρη της, η οποία ερ­γαζόταν στό 424 Στρατιωτικό Νοσοκομείο, καί είπε στή μητέρα της ότι στήν αυλή τού Νοσοκο­μείου υπάρχει ένα πα­ρεκ­κλήσι τού αγίου Λουκά. Μάλι­στα τήν συνό­δευ­σε στό παρεκκλήσι γιά νά προ­σκυ­νήσει.

Μόλις μπήκε η κυρία καί είδε τήν εικόνα τού αγίου Λουκά, αναγνώ­ρισε αμέσως τόν επί­σκοπο πού είδε στό όνειρό της, καί χωρίς κανένα φόβο καί μέ τή βε­βαιότητα μάλι­στα ότι θά έχει τή βοήθεια τού αγίου Λουκά, αποφά­σισε νά χει­ρουρ­γηθεί. Η εγχείρηση έγινε πράγ­ματι καί ήταν απόλυτα επιτυ­χημένη, ώστε η κ. Ε.Π. νά είναι υγιής καί νά δοξάζει τόν Θεό καί τόν άγιο Λουκά, ο οποίος έσπευσε νά τήν βοηθήσει, χωρίς εκείνη ούτε νά τόν γνωρίζει ούτε νά τού έχει ζητήσει νά τή βοηθήσει κατά τήν επέμβαση. Άς έχουμε, λοιπόν, τήν χάρη τών αγίων μας, καί τού αγίου Λουκά καί τού αγίου Ανδρέου τού πρωτοκλήτου, ο οποίος ήταν ψαράς καί ο Χριστός τόν κάλεσε καί τόν έκανε αλιέα ανθρώπων, αλλά καί τής αγίας Αικατερίνης, η οποία ήταν πάνσοφος, πού θεώρησε τά πάντα τιποτένια, προκειμένου νά κερδίσει τόν Χριστό.