Του Σεβ. Μητροπολίτη Ζιμπάμπουε Σεραφείμ Κυκκώτη
ΖΙΜΠΑΜΠΟΥΕ ΣΕΡΑΦΕΙΜ – Η ευαγγελική περικοπή αυτής της Κυριακής αναφέρεται στην έναρξη του δημόσιου κηρύγματος του Ιησού Χριστού (Ματθαίου 4, 12 – 17).
Το βασικό περιεχόμενο του κηρύγματος του Ιησού Χριστού αναφέρεται στη Μετάνοια και στη Βασιλεία των Ουρανών.
Στη σημασία της Μετάνοιας αναφέρεται και ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος. Μέσα από τη Πρόνοια του Θεού για να μας προετοιμάσει να ακολουθήσουμε την οδό του Ιησού Χριστού, να μας προετοιμάσει δηλαδή να τον αποδεχθούμε και να δείξουμε υπακοή στο κήρυγμα της Αγάπης και της Δικαιοσύνης. Πρέπει να μετανοήσουμε για τις αδικίες που έχουμε κάνει στους συνανθρώπους μας και στη Δημιουργία του Θεού (οικολογικές αμαρτίες, αρνητικές οικολογικές δραστηριότητες), αλλά και αδικίες που έχουμε κάνει σε βάρος του εαυτού μας και της οικογένειας μας (καταχρήσεις, καπνιστές, αλκοολικοί, ναρκωτικά).
Χωρίς μετάνοια, ο άνθρωπος, όχι μόνο δεν ακολουθεί τον Ιησού Χριστό, αλλά τάσσεται με εκείνους που θέλουν να τον σταυρώσουν, για να συνεχίσουν να ζουν με την ησυχία τους μέσα στη διαφθορά και τη κακία.
Το κήρυγμα της Βασιλείας των Ουρανών συνδέεται με τη Μετάνοια με την έννοια ότι για να δώσει ο άνθρωπος την δυνατότητα στη ζωή του να ζήσει σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, τις Θείες εντολές δηλαδή του Χριστού, θα πρέπει να απορρίψει ό,τι έκανε κι ό,τι κάνει, που είναι αντίθετο με το θέλημα του Θεού, ό,τι δηλαδή είναι αντίθετο για το καλό της ανθρωπότητας και της κάθε είδους αδικίας κατά του διπλανού μας, ή ακόμη η αποτυχία μας να βοηθήσουμε κάποιο όταν μπορούμε που έχει την ανάγκη μας και αδιαφορούμε. Και φυσικά το καθημερινό τρόπο της ζωής μας που μολύνουμε τα πάντα με τις οικολογικές μας καταστροφές που αποτελούν τη μεγαλύτερη απειλή να κληρονομήσουμε στα παιδιά μας που δεν έχουν ακόμη γεννηθεί ένα κόσμο που θα μοιάζει περισσότερο με μια κόλαση. Όσο απομακρυνόμαστε από το Θεό και την άδολη αγάπη τόσο περισσότερο απομακρυνόμαστε από το Παράδεισο που παράδωσε ο Θεός στους πρώτους ανθρώπους στο Κήπο της Εδέμ στην αρχή της Ιστορίας της Δημιουργίας του κόσμου.
Πρέπει για να προχωρήσει ο άνθρωπος της αμαρτίας στο στάδιο της αγιότητας να συνειδητοποιήσει τα λάθη του, να είναι έτοιμος να ζητήσει συγγνώμη και να προσέλθει στο ιερό Μυστήριο της Εξομολογήσεως, διά να εξομολογηθεί τις αμαρτίες του και τα σφάλματα του και με την ποιμαντική καθοδήγηση του Πνευματικού του να προσπαθήσει, με την χάριν του Θεού, να διορθώσει τον εαυτόν του, είτε με την επανόρθωση κάποιων σφαλμάτων, εκεί που τούτο είναι δυνατόν, είτε με την προσπάθεια της αποφυγής της επαναλήψεως των ιδίων σφαλμάτων.
Μετά το στάδιο της Μετάνοιας και της Εξομολογήσεως, ο πιστός με την πνευματική καθοδήγηση του πνευματικού του ιατρού, δηλαδή των κληρικών μας, εισέρχεται πλέον στο δεύτερο στάδιο το ασκητικό, που χαρακτηρίζεται με τον αγώνα της αποβολής των παθών μας, της νίκης κατά των ελαττωμάτων μας, του φθόνου, της πλεονεξίας, του υλισμού, του μίσους, της κακίας, της φιλοκατήγορης νοοτροπίας, του εγωϊσμού και τόσων άλλων ψυχοφθόρων κακών συνηθειών, όπως το κάπνισμα και το αλκοόλ και τα ναρκωτικά και το κουμάρι, χαρτοπαίγνια, καζίνο και τυχερά παιχνίδια, που μας κρατούν μακριά από την αγνή και άδολη αγάπη, που μας οδηγούν στο επόμενο στάδιο της πνευματικής ζωής.
Μια καθημερινή αμαρτία στο χώρο της οικογένειας είναι οι βρισιές και οι αγνώμονες επιθέσεις μεταξύ των συζύγων, μεταξύ γονέων και των παιδιών τους και ανάμεσα στα αδέλφια και στους γαμπρούς και τις νύφες και τις πεθερές. Αυτό συμβαίνει όταν κάποιος απομακρύνεται από την επικοινωνία του και την κοινωνία του με το Θεό, που ξεκινά με την ταπείνωση, την υπομονή και την μετάνοια και φθάνει μέχρι την θεία εξομολόγηση και την συμμετοχή μας στην Θεία Κοινωνία.
Το επόμενο στάδιο της υπεύθυνης χριστιανικής ζωής είναι το αγιαστικό, όπου με την επάξια συμμετοχή μας στα ιερά Μυστήρια της Εκκλησίας μας και μάλιστα στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, προετοιμάζουμε τους εαυτούς μας με την καθοδήγηση πάλι των Πνευματικών μας Κληρικών και μάλιστα του Επισκόπου μας, να μεταμορφώσουμε την Κόλαση του Κόσμου σε Βασιλεία των Ουρανών. Για να φτάσουμε σε αυτό το επίπεδο πρέπει πρώτα να μετατρέψουμε το δικό μας σπίτι, τη δική μας οικογένεια σε Παράδεισο, με την αλληλοκατανόηση, την αλληλοστήριξη, τον αλληλοσεβασμό, την αγάπη μας, τη καλοσύνη μας και το χαμόγελο μας, χωρίς θυμούς και νεύρα και φασαρίες και πικρόχολα και επιθέσεις και αλληλοκατηγορίες για ασήμαντα μικροπράγματα, όπως συμβαίνει στους ανθρώπους που ζουν μακριά από το Θεό. Πρέπει να αισθανόμαστε συνέχεια με τη σιωπηλή προσευχή μας την παρουσία του Χριστού και μετά να ανοίγουμε το στόμα μας για να μη πληγώνουμε κανένα. Κι όταν κάνουμε το σωστό για το κοινόν καλό της οικογένειας και της κοινωνίας, σταματούμε να καυγαδίζουμε για ασήμαντους λόγους τι θα πει ο καθένας για ό,τι κάνουμε και που θα πάμε.
Μπορεί κανείς να γίνει πιο υπεύθυνος χριστιανός όταν προσπαθεί να μιμηθεί το σωτηριώδες παράδειγμα του Ιησού Χριστού, να αφήνει την αγάπη να γεμίζει τη καρδιά του και μετά να την αφήνει να απλώνεται και στους διπλανούς του. Να αισθανόμαστε, όπως Εκείνος, ότι τα προβλήματα των συνανθρώπων μας είναι και δικά μας προβλήματα και να προσπαθούμε να συμβάλουμε με τη προσευχή μας και την συμμετοχή μας στην αντιμετώπισή τους και στην λύση τους. Να μετέχουμε δηλαδή στη ζωή του Χριστού. Τότε, επειδή ακριβώς εργαζόμαστε, με τις ταπεινές μας δυνάμεις, για το καλύτερο στο κόσμο που ζούμε, έρχεται ως ευλογία Θεού η χάρις του Θεού ανάμεσά μας και προγευόμαστε την Βασιλεία των Ουρανών, που θα ζήσουν οι άγιοί μας, αυτοί δηλαδή που προσπαθούν να ζουν σύμφωνα με το θέλημα του Θεού.
Έτσι ο καθένας από εμάς, κάνοντας το δικό του προσωπικό αγώνα με τη δυνατότητα της ελεύθερης επιλογής που μπορεί να κάνει στη ζωή του, μπορεί να έχει τη δυνατότητα αυτή της σωτηρίας, να γίνει μέτοχος της Βασιλείας των Ουρανών.
Η εν Χριστώ σωτηρία μας τελικά ξεκινά μέσα από την προσπάθεια μας να συμβάλουμε στην σωτηρία του διπλανού μας. Κι αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσα από την θετική χρησιμοποίηση των θείων χαρισμάτων που ο καθένας μας παίρνει κατά την ημέρα της Βαπτίσεως του.
Έτσι ο Απόστολος Παύλος τονίζει ότι στο καθένα μας δόθηκε η χάρις κατά το μέτρον της δωρεάς του Χριστού, αναδεικνύοντας Αποστόλους, Προφήτες, Ευαγγελιστές, Ποιμένες και Διδασκάλους (Εφεσίους 4,7- 13).
Τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα της εποχής μας, όπως το πρόβλημα της φτώχειας, των προσφύγων και των μεταναστών, το πρόβλημα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, οι πόλεμοι στην Γάζα και στην Ουκρανία και τοπικών εμπόλεμων συγκρούσεων, το φαινόμενο της τρομοκρατίας, το πρόβλημα της ανασφάλειας, των μολυσματικών ασθενειών, των ναρκωτικών, των φυλετικών διακρίσεων και της ανεργίας, θα βρουν την λύση τους με την βοήθεια του Θεού, όταν όλοι μας εργασθούμε με συναίσθηση ευθύνης για την επικράτηση της ειρήνης και της Βασιλείας του Θεού ανάμεσά μας, με την συμμετοχή μας και την συμβολή μας στην ειρηνική και δίκαιη λύση στα μεγάλα προβλήματα που η Ανθρωπότητα αντιμετωπίζει.
Η ευαισθησία μας να προστατευθούν τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, να τελειώσει το πρόβλημα της φτώχειας, να σεβαστούμε τη Δημιουργία του Θεού, δηλαδή το Περιβάλλον και η προστασία των δημοκρατικών θεσμών θα συμβάλουν γόνιμα και δημιουργικά στη κοινή προσπάθεια για την επικράτηση της ευημερίας και της ειρηνικής συνύπαρξης των Λαών. Ο θεσμός του ΟΗΕ πρέπει να στηριχθεί και να ενισχυθεί για να προστατέψουμε την τραυματισμένη ενότητα της Διεθνούς Κοινότητας για το σεβασμό και την επιβολή του Διεθνούς Δικαίου, λύνοντας τις διαφορές των Εθνών με ειρηνικό διάλογο κι όχι με το διάλογο των όπλων και της βίας.
Με τις Πατριαρχικές πατρικές ευλογίες του Αλεξανδρινού Προκαθημένου μας κ. κ. Θεοδώρου Β’ προσευχόμαστε και ευχόμαστε σε όλες τις οικογένειες χρόνια πολλά και ευλογημένο το νέο έτος. Προσευχόμαστε με την υπεύθυνη συνεργασία και ευθύνη όλων των Κυβερνήσεων να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα που απειλούν την Παγκόσμια ασφάλεια και την ειρηνική συνύπαρξη των Λαών με την άμεσο τερματισμό των εμπόλεμων συγκρούσεων, ιδιαιτέρως στη Γάζα και στην Ουκρανία. Προσευχόμαστε με τη βοήθεια του Θεού και τη καλή θέληση όλων, να έρθουν καλύτερες ημέρες για όλο τον κόσμο. Ευχαριστούμε όλως ιδιαιτέρως τις ευσεβείς οικογένειες που είναι δίπλα μας με τις προσευχές τους και την εισφορά τους διά την Ιεραποστολική μας διακονία να στηρίζουμε άπορα και ορφανά παιδιά. Ο Θεός να μας δίνει όλα τα καλά και να έχουμε πάντα υγεία.
