Ανώγεια: Η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στο Μεϊντάνι, ήταν κατάμεστη από άνδρες όλων των ηλικιών που παρακολούθησαν τη Θεία Λειτουργία, δέχτηκαν την Θεία Μετάληψη και άκουσαν στο τέλος το κήρυγμα του πάτερ Ανδρέα λίγο πριν την Μεγάλη Εβδομάδα και την μεγάλη γιορτή της Χριστιανοσύνης.
Στον Ιερό Ναό βρέθηκαν και όλα τα παιδιά που στελεχώνουν το πυροσβεστικό κλιμάκιο, με τους πυροσβέστες μετά την τελετή των εγκαινίων να παρακολουθούν τη λειτουργία για άνδρες και να κοινωνούν για να πάρουν δύναμη στο ξεκίνημα τους στα Ανώγεια.
Στο κήρυγμα του ο π.Ανδρέας μίλησε για την αγάπη και το μάθημα που πρέπει όλοι να πάρουμε από τον Χριστό.
Αναλυτικά όλο το κήρυγμα:
“Ήρθε ξανά η ώρα που ανταμώσαμε
με την ισχυρή θέληση του ο καθένας ξεχωριστά, να θέλει να βρεθεί ανάμεσα σε μας, ο ένας δηλαδή ανάμεσα και δίπλα στον άλλο.
Με κατάνυξη και χωρίς υπερβολές και αλλότριες σκέψεις, βρισκόμαστε απόψε εδώ λειτουργηθήκαμε, προσευχηθήκαμε και ως απλοί άνθρωποι θα καταλήξουμε τη μέρα τη σημερινή, ίσως πιο ήρεμοι από ότι τις άλλες μέρες.
Και τούτο συμβαίνει αδέρφια μου, όχι λόγο της κατανυχτικότητας του χώρου, μήτε λόγο των ημερών. Συμβαίνει διότι αναγνωρίζουμε μέσα μας, υποσυνείδητα ίσως, ότι με τη θέληση μας βρισκόμαστε στο χώρο του Θεού, του Χριστού μας.
Του θεανθρώπου Χριστού μας, ο οποίος δέχτηκε με ηρεμία την μέγιστη των ταπεινώσεων περίοδο, τα μέγιστα του βασανισμού, τα μέγιστα της ατίμωσης έως και την ώρα της σταύρωσης του.
Όλα όσα εκείνος βίωσε, εμάς μας δημιουργούν όποτε τα συνειδητοποιούμε δέος και υστερία σκέψεων.
Μας δημιουργούν τη διάθεση να σιωπήσουμε ως απλοί άνθρωποι μπρος το μεγαλείο του ανθρώπου που ενσαρκώθηκε το θεό.
Αυτός που μπορούσε να αποφύγει τον πόνο, την οδύνη, υπέμεινε το όλο των παθών, για να αποδείξει ότι όμοιος των ανθρώπων είναι, αδερφός και συνάμα δούλος θεού.
Ας παραδειγματιστούμε, ας ευχαριστήσουμε ταπεινά αλλά με θέρμη για το μάθημα αυτό τον Χριστό μας.
Τον έφτυσαν όπως αναφέρουν οι μαθητές του, Ιωάννης και Ματθαίος, τον ταπείνωσαν, τον έβρισαν και τον έσυραν στον τόπο της δίκης και του μαρτυρίου.
Όμως δε λύγισε, διότι στόχος του ήταν να γνωρίσει σε όλους εμάς, το πόσο εύκολο είναι μέσω της θυσίας να υπάρξει νίκη στον αγώνα του ανθρώπου, να έρθει πιο κοντά προς το θεό.
Χωρίς φόβο, χωρίς κλυδωνισμούς, χωρίς αρνητισμό και κούραση.
Ως υιός του θεού άπλωσε το χέρι του, ακούμπησε το δικό μας και μας οδήγησε με τη θυσία του να ακουμπήσουμε οι ίδιοι το χέρι του θεού.
Μέσα από την απόφαση του να δεχτεί τα μαρτύρια, δέχτηκε αμέσως και το μηδενισμό όλων των αμαρτιών της ανθρωπότητας όλων των δικών μας αμαρτιών.
Κουβάλησε με τις πράξεις του και την απόφαση του στην πλάτη του κάθε έναν από εμάς ξεχωριστά, τον οδήγησε και τον τοποθέτησε στο δρόμο της νέας αρχής.
Μας είπε: «Θυσιάζομαι για σένα. Ξεκίνα εκ νέου, καθαρός, χωρίς φόβο, με μόνη έγνοια να μη χαθεί η σχέση σου με τον πατέρα μας θεό».
Τι μεγαλείο πανανθρώπινης αξίας…
Είναι απίστευτο το πως εμείς οι άνθρωποι, δεν φτάσαμε ακόμη στο σημείο να αντιληφθούμε, πως η θυσία αυτή, οφείλουμε να είναι η πρώτη σκέψη μας κάθε ξημέρωμα και η τελευταία προσευχή και ευχαριστία μας κάθε βραδινή.
Είναι απίστευτο αδέρφια μου, πως μέσα στον κυκεώνα των καταστάσεων που ζούμε όλοι μας καθημερινά, μας είναι ακόμη αδύνατο, να πάρουμε δύναμη από τη θυσία του Χριστού μας για μας, για μένα, για κάθε έναν μας ξεχωριστά.
Θυσία…
Απίστευτο το πως δεν μας ταράζει αυτή η λέξη.
Και σας λέω τη λέξη ταράζει, διότι, για τις δικές μας αμαρτίες εκείνος σταυρώθηκε.
Το ότι δεν αναγνωρίζουμε τη θυσία αυτή, είναι η κύρια αιτία που κάθε μέρα βιώνουμε ο κάθε ένας μας ξεχωριστά, την όποια λύπη, την όποια οδύνη, το τόσο άγχος, χωρίς να έχουμε τη δύναμη να ελευθερωθούμε, να χαμογελάσουμε, να χαρούμε τις στιγμές μας.
Σταυρώθηκε για μένα…
Αυτό να πείτε αυτό να λέτε…
Έπραξε αυτό που κανείς δεν θα πράξει ποτέ για μένα.
Θυσιάστηκε σταυρικά, διότι όπως μας αναφέρει και ο απόστολος Πέτρος
άπαξ περὶ αμαρτιών απέθανεν, δίκαιος υπὲρ αδίκων, ίνα ημάς προσάγη τω Θεώ……
παρέδωκεν εαυτόν υπὲρ ημών προσφοράν και θυσίαν τω Θεώ εις οσμήν ευωδίας.
Δεν μπορώ να μη δακρύσω στα τρίσβαθα και στην ψυχή μου.
Αναρωτιέμαι αδέρφια μου, το πως είναι δυνατόν ένας απλός άνθρωπος να μπορέσει να πράξει το ίδιο για εμάς.
Αν όμως ξεπεράσουμε το ότι είμαστε απλοί και αποδεχτούμε ότι είμαστε παιδιά του Θεού μας, που αδιαμαρτύρητα έστειλε το γιο του να μας οδηγήσει στη γνώση του μεγαλείου μέσω της ταύτισης μας με τον πατέρα του, τον πατέρα μας το θεό,
τότε είναι εύκολο να πάψουμε να λειτουργούμε ως απλοί άνθρωποι, με τις κακίες μας, τις πονηρίες μας, τις σκέψεις που θλίβουν, τις πράξεις που πληγώνουν.
Τότε, θα είμαστε και εμείς ικανοί να πράξουμε μικρές και πολλές καθημερινές θυσίες…
να βάλουμε πίσω το εγώ.
Να αναγνωρίσουμε, ό,τι έπραξαν οι προγόνοι μας για εμάς, να αγκαλιάσουμε το γείτονα χωρίς στόχευση, μα με μόνο το συναίσθημα της αγάπης.
Θα μπορέσουμε να μιλήσουμε στα παιδιά, να αναγνωρίσουμε το έργο των δασκάλων, να πορευτούμε με βάση το κοινό καλό και όχι το προσωπικό συμφέρον.
Θα μπορέσουμε να αποδεχτούμε την κοινωνική ομόνοια, τη συνεργασία όλων με τον έναν και κάθε ένας μας με όλους τους άλλους.
Θα πάψουμε να αναγνωρίζουμε ως τεράστια τα ολίγα και ως σύνθετα τα απλά. Θα είμαστε αδέρφια μου σε θέση να έχουμε διάκριση, σωστή οπτική, ζεστασιά στις καρδιές μας.
Θα μπορούμε να πατήσουμε κάτω τα πάθη, να αναγνωρίσουμε την αξία των αρχών, της ηθικής, της προσπάθειας, τη δύναμη της αλήθειας και την κόλαση που προσφέρει το ψεύδος.
Όλα αυτά, τα οποία μπορούν να συνθέσουν μία ήρεμη καθημερινότητα, μία ήρεμη ζωή, μία ακατάπαυστη σχέση με το χαμόγελο και την ευεξία,
θα τα καταφέρουμε μόνο,
αν αποδεχτούμε το μεγαλείο της θυσίας του Χριστού για μας τους ανθρώπους.
Μη πιστέψετε αδέρφια μου ότι είστε δυνατοί και ότι αντέχετε τις κακουχίες.
Μην πιστέψετε ποτέ μα ποτέ, ότι με σύμμαχο τον εγωισμό και την ψευτοπαλληκαροσύνη μπορείτε να θυσιαστείτε για τον άλλον.
Ούτε για τον ίδιο σας τον εαυτό δεν θα μπορέσετε ποτέ να μπείτε στο βωμό της θυσίας, να ανεβείτε στο Γολγοθά του Μαρτυρίου.
Διότι άνδρες καλοί και φίλοι ευλογημένοι,
μόνο μέσω της ταπείνωσης και της καταλλαγής μπορούμε να αγγίξουμε θεό. Μόνο η αναγνώριση της θυσίας του Χριστού για εμάς μπορεί να μας φέρει την αυτολύτρωση…
Έχοντας χάσει οι σημερινοί άνθρωποι τη σχέση μας με το θεό, με την ιστορία μας, με την αναγνώριση των ανθρώπινων ιδανικών και αξιών, οδηγηθήκαμε στην αναποτελεσματικότητα.
Δεν έχουμε αποτελεσματικότητα στην ειρήνη.
Δεν έχουμε κανένα αποτέλεσμα στην αγάπη
δεν μπορούμε να καταφέρουμε καμία νίκη στο να γίνουμε αιώνιοι να παραμείνουμε αγέραστοι.
Φτάσαμε δε στο σημείο να θεωρούμε ευατόν ως θεό και αντικρύζουμε τους καθρέπτες μας πιστεύοντας ότι το κακό, ο θρήνος και το μαύρο δεν μπορεί να αγγίξει εμάς, αλλά μόνο τον διπλανό μας.
Αυτή η πλάνη, είναι το βραβείο του σύγχρονου ανθρώπου.
Που παραμιλώντας, τον ακούμε να λέει, ότι μοχθεί, ότι θυσιάζεται ότι πολεμάει συνεχώς.
Το στόχο όμως έχει κάνει λάθος…
Σείστηκε η γης και χωρίστηκαν τα βουνά όταν ο Χριστός μας εξέπνευσε…
Από το δικό μας αγώνα, τους δικούς μας Γολγοθάδες και μαρτύρια, κανένα βουνό δε σχίζεται…
Διότι αδέρφια μου η θυσία μας είναι πλάνη οικτρά.
Μόνο λοιπόν όταν κατανοήσουμε το μυστήριο της Θυσίας του Χριστού μας, μόνο όταν τον ευχαριστήσουμε για τα πάθη του και τις ώρες του πάνω στο Σταυρό του Μαρτυρίου,
μόνο τότε θα μπορέσουμε να επανακαθορίσουμε το στόχο και να κερδίσουμε τη θεία χάρη και τη νίκη στα δικά μας μαρτύρια.
Μόνο τότε θα αναγνωριστούν οι δικές μας μικρές θυσίες.
«Μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔρθῃς ἐν τῇ Βασιλείᾳ Σου», είπε ο κλέφτης στο διπλανό Σταυρό και ο Χριστός τον διαβεβαίωσε ότι θα βρίσκεται μαζί του.
Τον διαβεβαίωσε… Ο Χριστός… Που συγχώρησε όλους εκείνους που τον βασάνισαν, εκείνος που είδε τη Μητέρα Παναγία θρηνούσα, εκείνος που δε λύγισε ως άνθρωπος στο θέλημα του πατέρα θεού…
Αναζήτησα στις σκέψεις μου, αυτές τις μέρες μέχρι την αποψινή μας συνάντηση και συμπροσευχή, τι θα ήθελα να σας κουβεντιάσω. Σκέφτηκα λοιπόν ότι η θυσία του Χριστού μας και η αναγνώριση αυτής από όλους εμάς, που δέχομαι ότι είναι κάτι το δύσκολο,
θα ήταν μία καλή προσπάθεια ώστε να βαδίσουμε στο δρόμο που χάραξε.
Το δρόμο της αληθινής αγάπης, του ειλικρινούς αγγίγματος, του καθημερινού θαύματος μέσω της αναγνώρισης του δικαιώματος ύπαρξης των άλλων αλλά και της συγχώρεσης όχι μόνο για τα λάθη των άλλων αλλά και για τα λάθη του εαυτού μας.
Καλή Ανάσταση να έχουμε καλή κατανόηση και αποδοχή του μεγαλείου της Θυσίας του Κυρίου Ημών Ιησού χριστού.”
Φωτογραφίες: Μανόλης Σαμόλης
){kind=link}