Την Κάρα της Αγίας Υπομονής υποδέχθηκαν τα Κύμινα Θεσσαλονίκης

Θεσσαλονίκη: Την Κυριακή 7 Νοεμβρίου το απόγευμα στο Προσκύνημα του Αγίου Νεκταρίου στα Κύμινα Θεσσαλονίκης πραγματοποιήθηκε η υποδοχή της Τιμίας Κάρας της Αγίας Υπομονής από την Ιερά Μονή Οσίου Παταπίου Λουτρακίου Κορινθίας.

Στη συνέχεια τελέστηκε Αρχιερατικός Εσπερινός χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονος, ο οποίος κήρυξε τον θείο λόγο και εξέφρασε τις θερμές ευχαριστίες του προς τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κορίνθου κ. Διονύσιο για την άδεια και την ευλογία του αλλά και προς την Καθηγουμένη της Ιεράς Μονής του Οσίου Παταπίου Γερόντισσα Χρυσοβαλάντη για την πρόθυμη ανταπόκρισή της στο αίτημα της Ιεράς μας Μητροπόλεως να μεταφερθεί η Τιμία Κάρα της Αγίας Υπομονής με την ευκαιρία της πανηγύρεως του Θαυματουργού Αγίου.

Στο τέλος πραγματοποιήθηκε βράβευση των επιτυχόντων μαθητών της ενορίας.

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Υπομονής θεοστηρίκτου τήν ομώ­­νυμον καί βασιλίδων θεοσό­φων τήν υπέρτιμον ανευφημή­σωμ­εν».

Μέ πολλή κατάνυξη υποδεχθή­κα­με πρό ολίγου τήν χαριτόβρυτο κά­ρα τής αγίας Υπομονής εδώ, στόν ιερό προσκυνηματικό ναό τού αγίου Νεκταρίου, μέ τήν ευκαιρία τής εγγιζούσης εορτής τού αγίου μας, γιά νά λαμπρύνει τήν πανήγυρη, αλλά καί γιά νά έχουμε τήν ευ­και­ρία νά τήν προσκυνήσουμε καί νά λάβουμε τήν ευλογία καί τή χάρη της.

Γι’ αυτό καί οφείλουμε άπειρες ευ­χαριστίες καί ευγνωμοσύνη στόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κορίνθου κ. Διονύσιο, μέ τήν άδεια καί τήν ευλογία τού οποίου μετα­φέρθηκε η τιμία κάρα τής αγίας Υπομονής από τήν Ιερά Μονή τού οσίου Παταπίου Λουτρακίου, στήν Ιερά Μητρόπολή μας, καθώς καί στήν Καθηγουμένη τής Μονής Γερό­ντισ­σα Χρυσοβαλάντη, η οποία ανταποκρίθηκε μέ πολλή αγάπη στήν παράκλησή μας, νά δεχθούμε τήν ευλογία τού χαριτοβρύτου λειψάνου καί νά παραδειγμα­τι­σθού­με από τή ζωή τής αγίας Υπο­μονής.

Η αγία Υπομονή γεννήθηκε τόν 14ο αιώνα, καί ως θυγατέρα τού βα­σιλέως τών Σέρβων, Κωνσταντί­νου, έφερε τό όνομα τής αγίας Ελένης, τής μητέρας τού Μεγάλου Κωνσταντίνου. Δέν έφερε όμως τό όνομα τής αγίας αυτής βασιλίσσης. Μιμήθηκε καί τίς αρετές της, τήν ευσέβειά της, τήν ταπεινοφροσύνη της, τήν αγάπη της πρός τόν Θεό καί τή φιλανθρωπία της, αρετές τίς οποίες καλλιέργησε έμπρακτα, όταν έγινε καί η ίδια σύζυγος τού αυτοκράτορος τού Βυζαντίου Μα­νουήλ Παλαιολόγου καί αυτοκρά­τει­ρα. Μέ τόν λόγο της, γράφει ο εγκωμιαστής της, δίδασκε η ευσε­βής βασίλισσα πάντοτε τήν αρετή καί μέ τά έργα της επιβεβαίωνε τήν αλήθεια τών λόγων της, ώστε κα­νείς νά μήν αμφιβάλλει γιά τό τί έπρεπε νά κάνει.

Οι αρετές της αυτές τήν βοήθη­σαν νά κατακτήσει καί μία ακόμη αρε­τή, τήν αρετή τής υπομονής, η οποία είναι περιεκτική πολλών αρετών. Καί παρότι συνήθως είναι δύσκολο νά βρεί κανείς ανθρώ­πους σέ υψηλές θέσεις καί αξιώ­ματα νά διαθέτουν αυτή τήν αρετή, η ευσεβής αυτοκράτειρα δέν άφηνε ούτε τήν εξουσία πού διέθετε ούτε τή δύναμη πού είχε νά τήν επη­ρε­άσουν. Οτιδήποτε καί άν συνέβαι­νε γύρω της, η αγία τό αντιμε­τώ­πιζε μέ υπομονή καί εμπιστοσύνη στόν Θεό, γνωρίζοντας ότι η αντί­δραση γιά όσα δέν μάς ικανοποι­ούν ή γιά όσα μάς ενοχλούν ή μάς θλίβουν ή μάς πονούν δέν ωφελεί, ενώ η υπομονή είναι αυτή πού μάς βοηθά νά υπερβούμε τή δυσκολία καί τή δοκιμασία, αλλά καί νά δώ­σουμε τήν ευκαιρία σέ όσους μάς πείραξαν άδικα ή δοκίμασαν τίς αντοχές μας νά κατανοήσουν τό σφάλμα τους καί νά διορθωθούν.

Έτσι μέ τή ζωή της απετέλεσε παράδειγμα υπομονής γιά όλους τούς ανθρώπους γύρω της καί μέ αυτήν ανταπεξήλθε καί στίς δυ­σκο­λίες πού αντιμετώπιζε τόσο η ίδια όσο καί τό Βυζάντιο, πού εκεί­νη τήν εποχή διήρχετο μία εξαιρε­τικά δύσκολη καί κρίσιμη περίοδο τής ιστορίας του.

Ίσως αυτός ήταν καί ο λόγος γιά τόν οποίο, όταν μετά τήν κοίμηση τού συζύγου της, αυτοκράτορος Μα­νουήλ Παλαιολόγου καί τήν ανάληψη τής εξουσίας από τόν γιό της, τόν Ιωάννη Παλαιολόγο, έγινε μοναχή στήν Κωνσταντι­νού­πολη, στή Μονή τής κυρα-Μάρθας, έλαβε τό όνομα Υπομονή, μέ τό οποίο ανεγράφη αργότερα καί στό Αγιολόγιο τής Εκκλησίας μας αλλά καί τιμάται, ιδιαιτέρως στήν περιοχή τού Λουτρακίου, όπου ευρέθη καί φυλάσσεται η τιμία Κάρα της.

Καθώς, λοιπόν, σήμερα έχουμε τήν ιδιαίτερη ευλογία νά τήν προ­σκυνούμε καί νά λαμβάνουμε καί εμείς τή χάρη τής αγίας Υπομονής, άς διδαχθούμε από αυτή τή μεγάλη αρετή της, η οποία αρκεί γιά νά μάς εξασφαλίσει τή σωτηρία, κατά τόν λόγο τού Κυρίου μας, «ο υπομείνας εις τέλος σωθήσεται». Διότι, χωρίς αμφιβολία, έχουμε καί εμείς ανά­γκη νά καλλιεργήσουμε τήν υπο­μο­νή. Ιδιαιτέρως στήν εποχή μας, όπου συχνά γινόμαστε μάρτυρες αντιπαραθέσεων καί συγκρούσεων, οι οποίες οφείλονται τίς περισ­σό­τερες φορές σέ ασήμαντα θέματα, καταλήγουν όμως εντελώς διαφο­ρετικά, γιατί δέν τά αντιμετωπί­ζου­με μέ υπομονή. Καί δέν τά αντι­με­τωπίζουμε μέ υπομονή, γιατί δέν διαθέτουμε ταπείνωση. Έτσι δέν μπορούμε νά ανεχθούμε τίπο­τε, δέν μπορούμε νά διαχει­ρισθού­με δοκιμασίες καί προβλήματα πού συναντούμε στήν καθημερινή μας ζωή, δέν μπορούμε νά συνειδητο­ποι­ήσουμε ότι δέν μπορεί νά συμ­βαί­νουν τά πάντα όπως θά θέλαμε, μέ αποτέλεσμα νά αδημονούμε, νά εκνευριζόμεθα, νά απογοητευό­με­θα, καί κάποιες φορές νά γογγύ­ζου­με ίσως καί εναντίον τού Θεού, γεγονός πού φέρει αντίθετα αποτε­λέ­σματα από αυτά πού επιδιώ­κου­με.

Γι’ αυτό, άς προσπαθήσουμε νά μι­μη­θούμε τό παράδειγμα τής υπο­μο­νής τής αγίας Υπομονής, αλλά καί τού αγίου μας, τού αγίου Νεκταρίου, ο οποίος είναι κατ’ εξοχήν ο άγιος τής υπο­μονής, έτσι ώστε δι’ αυτής καί διά τών πρεσβειών τής αγίας Υπομο­νής καί τού αγίου Νεκταρίου νά ζή­σουμε εν ειρήνη τή ζωή μας στή γή καί νά αξιωθούμε νά σώσουμε διά τής υπομονής καί τήν ψυχή μας.

Η περίοδος τήν οποία διερχόμεθα είναι μία περίοδος δύσκολη. Όλοι γνωρίζουμε τόν πειρασμό ο οποίος ταλαιπωρεί όχι μόνο τήν πατρίδα μας αλλά καί όλο τόν κόσμο. Καί καταλαβαίνετε πόσο έχει δυσκολεύσει η ζωή μας. Ζούμε καθημερινά απώλειες ανθρώπων, γνωστών καί αγνώστων. Όλα αυτά θέλουν υπομονή μεγάλη καί υπακοή σέ ό,τι λέγουν οι ειδικοί γιά νά μπορέσουμε νά ξεπεράσουμε τήν περίοδο αυτή καί νά μήν θρηνούμε καί άλλα θύματα. Επομένως, αδελφοί μου, «υπομονής χρείαν έχομεν».

Έχουμε εδώ τήν αγία Υπομονή, τήν κάρα της· έχουμε τόν άγιο τής υπομονής, τόν άγιο Νεκτάριο. Όταν η Εκκλησία μας τόν καθιέρωσε ως άγιο, βρέθηκε κάποιος ο οποίος διερωτάτο πώς ο Νεκτάριος έγινε άγιος; Καί παρουσιάσθηκε στόν ύπνο του ο άγιος καί τού είπε: «άκουσε, αδελφέ, συκοφαντήθην, υπέμεινα καί εσώθην». Επομένως χρειάζεται υπομονή από όλους μας. Άς έχουμε τή χάρη καί τή βοήθεια καί τής αγίας Υπομονής καί τού αγίου Νεκταρίου.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ