Ι.Μ. ΒΕΡΟΙΑΣ – Το πρωί του Σαββάτου, 6ης Απριλίου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων μετέβη στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου Αγγελοχωρίου, όπου τέλεσε το τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο του μακαριστού εφημερίου της ενορίας, πατρός Δημητρίου Αμπαρλή.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Υπομονής γαρ έχετε χρείαν, ίνα το θέλημα του Θεού ποιήσαντες κομίσησθε την επαγγελίαν».
Ευρισκόμεθα ήδη στο μέσον της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστης, στο μέσον της πορείας μας προς το Πάθος και την Ανάσταση του Κυρίου μας και της προετοιμασίας μας για να εορτάσουμε τη μεγάλη αυτή εορτή όχι κοσμικά αλλά πνευματικά.
Και πριν να προβάλει αύριο η Εκκλησία μας τον Σταυρό του Κυρίου μας, για να αντλήσουμε από αυτόν δύναμη προκειμένου να συνεχίσουμε τον πνευματικό μας αγώνα, τον αγώνα της μετανοίας και της καθάρσεως, τον αγώνα της νηστείας και της εγκρατείας, ο πρωτοκορυφαίος απόστολος Παύλος, ο ιδρυτης της τοπικής μας Εκκλησίας, μας έδωσε στο σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα μία συμβουλή. Τι μας είπε; «Υπομονής γαρ έχετε χρείαν, ίνα το θέλημα του Θεού ποιήσαντες κομίσησθε την επαγγελίαν». Έχετε ανάγκη υπομονής, για να τηρήσετε το θέλημα του Θεού.
Η τήρηση του θελήματος του Χριστού δεν είναι μία εύκολη υπόθεση. Είναι κάτι το οποίο επιτυγχάνεται με προσπάθεια και αγώνα πνευματικό. Αγώνα που δεν είναι σύντομος αλλά διαρκής. Είναι ένας μαραθώνιος, γιατί κανείς δεν μπορεί να πεί ότι εναρμόνισε πλήρως τη ζωή του με το θέλημα του Θεού και να επαναπαυθεί σε αυτό και να παύσει να αγωνίζεται. Χρειάζεται συνεχής προσπάθεια και συνεχής βία του εαυτού μας, για να αντιμετωπίσουμε τους πειρασμούς και τις παγίδες του πονηρού, για να μην αφήσουμε τις αδυναμίες και τα πάθη μας να κυριαρχήσουν στην ψυχή μας και να ψυχράνουν την αγάπη μας για τον Χριστό και το θέλημά του ή ακόμη περισσότερο να μας απομακρύνουν από Αυτόν.
Χρειάζεται όμως και συνεχής προσπάθεια, γιατί στη ζωή μας συναντούμε και εμπόδια και δυσκολίες και προβλήματα και ασθένειες που μας δυσκολεύουν, που μας στενοχωρούν, που μας απογοητεύουν και που μας φέρνουν κάποτε και σε αδιέξοδο. Μπορεί να είναι θέματα και προβλήματα προσωπικά ή να αφορούν την οικογένεια ή τους οικείους μας, τον επαγγελματικό ή τον κοινωνικό μας περίγυρο, να δυσκολεύουν τη ζωή μας, χωρίς να μπορούμε να απαλλαγούμε από αυτά.
Και καλούμεθα να τα αντιμετωπισουμε και συχνά να συμβιώσουμε μαζί τους. Πολλά από αυτά, όσο και αν είναι δυσάρεστα, όσο και αν μας δυσκολεύουν, δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι τα επιτρέπει ο Θεός. Και ο Θεός δεν έχει σκοπό να μας δυσκολεύσει ή να μας ταλαιπωρήσει, αλλά τα χρησιμοποιεί όλα αυτά για την πνευματική μας ωφέλεια, για να μας βοηθήσει να αισθανθούμε την αδυναμία μας, να νικήσουμε τον εγωισμό μας, να ταπεινωθούμε, να διδαχθούμε την εγκράτεια, αλλα προπάντων να μάθουμε το μεγάλο μάθημα της υπομονής.
Αυτή τη μεγάλη αρετή μας σύστησε σήμερα και ο απόστολος Παύλος. Πολλοί ίσως αγνοούμε ότι είναι αρετη, αγνοούμε τη σημασία της και τη σπουδαιότητά της. Είναι όμως απαραίτητη για κάθε προσπαθεια που κάνουμε, για τον πνευματικό μας αγώνα και τη ζωή μας. Γιατί η υπομονή μας βοηθά να επιμένουμε στον αγώνα μας χωρίς να απογοητευόμαστε, να επιμένουμε στην προσευχή και στη νηστεία χωρίς να κουραζόμαστε, να ελέγχουμε τον θυμό και τη γλώσσα μας, όταν οι άνθρωποι μας αδικούν, μας υποτιμούν ή μας συκοφαντούν, ώστε να κάνουμε τελικά πράξη αυτο που μας είπε σήμερα ο πρωτοκορυφαίος απόστολος Παύλος και να κερδίσουμε την αιώνια ζωή.
Και αυτή ακριβώς η μεγάλη ανταμοιβή, την οποία υπόσχεται ο Θεός για όσους υπομένουν, αποδεικνύει και τη μεγάλη σημασία και αξία της υπομονής. «Υπομονής γαρ έχετε χρείαν, ίνα το θέλημα του Θεού ποιήσαντες κομίσησθε την επαγγελίαν», μας λέγει ο απόστολος Παύλος, επαναλαμβάνοντας με τον δικό του τρόπο αυτό που μας είπε και ο Χριστός: «ο υπομείνας εις τέλος, ούτος σωθήσεται». Αυτός που θα υπομείνει μέχρι τέλους αυτός θα σωθεί.
Αυτήν την αρετή, την αρετή της υπομονής καλλιέργησε στη ζωή του και μακαριστός εφημέριος της ενορίας σας, ο αείμνηστος π. Δημήτριος. Αγωνίσθηκε σε όλη του τη ζωή με υπομονή και με αγάπη προς τον Θεό να διακονήσει την Εκκλησία και τους ανθρώπους, να είναι συνεπής στα καθήκοντά του και τις υποχρεώσεις του, να προσφέρει την αγάπη του προς όλους, να τους διδάσκει με το παράδειγμα της ζωής του. Απλός, ταπεινός, υπάκουος στην Εκκλησία, συνεργάσθηκε αρμονικά και πάντοτε με σεβασμό προς τον Επίσκοπό του. Σήκωσε με υπομονή τον σταυρό της ιερωσύνης και το τελευταίο διάστημα της ζωής του και της ασθενείας, έχοντας πάντοτε τη συμπαράσταση και των οικείων του. Και έτσι ελπίζουμε και ευχόμεθα, τελώντας και το τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνό του, να απολαμβάνει τώρα την αμοιβή της υπομονής του κοντά στον Θεό, και Εκείνος ως δικαιοκρίτης να τον αναπαύει στη χαρά της βασιλείας του και να στηρίζει και να ενισχύει τους οικείους του με την αγάπη και την παρηγορία του.