I.M. ΣΕΡΡΩΝ – Τον προστάτη και έφορό της, Άγ. Ιωάννη τον Πρόδρομο, εόρτασε πανδήμως και η παλαίφατος ιερά Μονή Τιμ. Προδρόμου Σερρών, σήμερα 29 Αυγούστου 2024, ημέρα κατά την οποία, η αγία, Ορθόδοξος Εκκλησία μας σεμνοπρεπώς ποιεί ανάμνησιν της Αποτομής της Τιμ. Κεφαλής του μεγάλου Προφήτου.
Προ της απολύσεως της θ. Μυσταγωγίας, ιερουργούντος του Σεβ. Μητροπολίτου Σερρών και Νιγρίτης κ. Θεολόγου και με την συμπροσευχητική παρουσία των Βουλευτών του Νομού Σερρών κ. κ. Φ. Αραμπατζή, Θ. Λεονταρίδη και Αν. Χατζηβασιλείου, του Αντιπεριφερειάρχου Σερρών κ. Π. Σπυρόπουλου, της Δημάρχου Σερραίων κ. Β. Μητλιάγκα, εκπροσώπων των Στρατιωτικών και Αστυνομικών Αρχών του τόπου και της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Σερρών, καθώς και πλήθους φιλέορτων χριστιανών, ευλογήθηκαν τα εόρτια κόλλυβα του Αγίου και ακολούθως τελέσθηκε, κατά το έθος, η ακολουθία του Αγιασμού στην φιάλη της ιεράς Μονής.
Ο Σεβ. Ποιμενάρχης της των Σερρών και Νιγρίτης Εκκλησίας κ. Θεολόγος, εμπνεόμενος από τον θαυμαστό βίο του Αγ. Ιωάννου του Προδρόμου, εκήρυξε τον θείο λόγο, υπογραμμίζοντας μεταξύ άλλων και τα εξής:
«Ο Προφήτης και Βαπτιστής του Κυρίου μας, Ιωάννης, εσύναξε και πάλιν εφέτος τους φιλάγιους χριστιανούς στην περίφημη και στολισμένη με αγιότητα και ιστορικότητα αυτή Σταυροπηγιακή, Προδρομική μάνδρα, την ηγιασμένη μεν, από τους ασκητικούς ιδρώτες, τις προσευχές, τους πνευματικούς κόπους και τα αίματα των ανά τους αιώνες ενταύθα ενασκουμένων αδελφών, ιστορικωτάτη δε και ευφήμως γνωστή κατά τους χρόνους της σκληρής τυραννίας στους οθωμανούς Τούρκους, ως ‘’Μονή των ελληνικών Γραμμάτων’’, ως καταθέτουσα μαρτυρία ορθοδόξου πίστεως, πνεύματος, αλλά και ελληνικού Πολιτισμού.
Ο μέγιστος των Προφητών, ο θείος Πρόδρομος και Βαπτιστής του Κυρίου μας, ο πανάγιος Ιωάννης, στον οποίο, η αγία Εκκλησία μας έχει αποδώσει τον υψηλό χαρακτηρισμό του Τιμίου, μας εσύναξε στο ιερό αυτό ενδιαίτημά του, με σκοπό να θρέψει πνευματικώς, να αφυπνίσει συνειδήσεις, να ενδυναμώσει ανθρώπινες ψυχές τσακισμένες από την αμαρτία.
Ο Άγ. Ιωάννης ο Πρόδρομος, διαφυλάσσει με τους ασκητικούς του αγώνες, την καθαρότατη και χριστοκεντρικότατη ζωή και μαρτυρία του, την πραγματική αξία, την τιμή και τον προορισμό του ανθρώπου, που συνίσταται στο να γίνεται, δηλαδή, με την χάρη του Θεού, ουρανοπολίτης, συνόμιλος των αγγέλων, κληρονόμος και συγκληρονόμος της Βασιλείας του Θεού. Αυτήν την κορυφαία τιμή και αξία του Θεού προς τον άνθρωπο, διεφύλαξαν και οι άγιοι της Εκκλησίας μας, ως ο σήμερον λαμπρώς εορταζόμενος Τίμιος Πρόδρομος.
Με λόγο καθαρό, δυνατό, παιδαγωγικό, φιλάνθρωπο, ανιδιοτελή, απροσωπόληπτο, χωρίς να εξωραΐζει τα ανθρώπινα πάθη και τις αδυναμίες, ιδίως των εξουσιαστών της εποχής του, η θεοκίνητη και ασυμβίβαστη φωνή του Τιμίου Προδρόμου, μέσα στην πνευματική έρημο της ανθρώπινης αμαρτίας και παρακμής, ήλεγχε την ασυδοσία ενός ξεδιάντροπου ηγεμόνος, του Ηρώδη, ο οποίος, με προκλητική ασέβεια, αναίδεια και αλαζονεία καταπατούσε τον θείο νόμο, αλλά και την ανθρώπινη τιμή και αξία και οδηγούσε έναν ολόκληρο λαό σε ηθική και πνευματική εξαχρείωση και παρακμή.
Ο σύγχρονος άνθρωπος, δυστυχώς, στις αποκαρδιωτικές ημέρες μας, ως αυτοείδωλο του κακού του εαυτού, μετατρέπεται από θεοτίμητο πρόσωπο, σε ψυχρό αριθμό και άνευρο άτομο. Οι ολισθηροί δρόμοι της αντιθεΐας, που υιοθετούνται σήμερον, προσέξατε αντιθεΐας λέγω και ουχί αθεΐας, οδηγούν στην υιοθέτηση επιλογών ζωής, πράγματι καταστροφικών, απαξιωτικών, ανελεύθερων. Ο ίδιος ο άνθρωπος, ‘’εν τιμή ων, ου συνήκεν’’ και κατήντησε εμπορεύσιμο είδος και αντικείμενο συναλλαγής στο βωμό ανομολόγητων συμφερόντων και σκοπιμοτήτων, ώστε, όπως λέγει ο μεγάλος ποιητής μας, Γεώργιος Σεφέρης, πράγματι, ‘’ο άνθρωπος κατάντησε πραμάτεια’’.
Φτάνουν ημέρες πονηρές και σκοτεινές, καθώς προωθείται εντέχνως και δολίως και με την χρήση, ή μάλλον την κατάχρηση της σύγχρονης τεχνολογίας, η πλήρης υποδούλωσις και ο τυραννικός έλεγχος, ακόμη και στις μικρότερες λεπτομέρειες της ζωής των ανθρώπων. Ο δημιουργός, οσονούπω, θα κατασταθεί δούλος των δημιουργημάτων του! Η αγία μας Εκκλησία έχει υποχρέωση να αρθρώσει με σύνεση και συναίσθηση της ευθύνης Της, λόγο προφητικό, προδρομικό, απροσωπόληπτο, καθαρό, αφυπνιστικό, ευαγγελιζομένη την αλήθεια, που ελευθερώνει και αγιάζει τον άνθρωπο και καλούσα τον λαό σε μετάνοια και πνευματικό αγώνα προς ανάσχεση της πλημμυρίδος του κακού, που αγωνίζεται να κυριαρχήσει στον κόσμο μας.
Είθε, ο Τίμιος Πρόδρομος να εμπνεύσει στις ψυχές όλων μας το πνεύμα της καθαράς πίστεως στον Ιησούν Χριστόν, της καθαρτικής μετανοίας και του σεβασμού της τιμής και της αξίας του θείου θελήματος, που ως επιλογή ζωής και ελευθερίας διασφαλίζει την ιερότητα, την μοναδικότητα, το κάλλος και την ελευθερία του ανθρωπίνου προσώπου. Να μείνουμε πιστοί στην αγία ορθόδοξη πίστη μας, την μόνη αληθινή πίστη, χωρίς καμμία απολύτως έκπτωση και στην ιερά παράδοσή μας, που ανέστησε και εζωογόνησε αυτήν την Πατρίδα».
Σε αποστροφή του λόγου του, ο Σεβ. κ. Θεολόγος, αναφέρθηκε και στο πάντοτε επίκαιρο θέμα της επιστροφής των κλαπέντων ιερών κειμηλίων στην Εκκλησία των Σερρών, κατά τα έτη 1913,1917 και 1942.
«Έχουμε ένα ‘’αγκάθι’’ στις ψυχές μας, είπε ο Σεβασμιώτατος, που αιμορραγεί, το πάντοτε ανοικτό για εμάς ζήτημα της επιστροφής των βιαίως αφαιρεθέντων Μητροπολιτικών και μοναστηριακών κειμηλίων, υπό της γείτονος χώρας Βουλγαρίας. Κανείς δεν δικαιούται να κτίζει ιστορία, πολιτισμό και ύπαρξη με κλεμμένα υλικά, όπως κάνουν, δυστυχώς, σε άλλο βεβαίως επίπεδο, το προς βορράν νεότευκτο γειτονικό Κρατίδιο, αλλά και ο εξ ανατολών, πάντοτε απρόβλεπτος και ιδιόρρυθμος γείτων, που συνεχίζουν, δυστυχώς, μία επικίνδυνη ρητορική ανιστόρητων προκλήσεων και προσβολών.
Τα ιερά σεβάσματα και κειμήλια της Σερραϊκής Εκκλησίας, οι εικόνες, τα σκεύη, τα άμφια, τα ξυλόγλυπτα, τα αυτοκρατορικά χρυσόβουλα, τα σιγίλλια και τα περγαμηνά, είναι απαίτηση και όχι παράκληση, να επιστρέψουν στους χώρους που ανήκουν! Στην Εκκλησία των Σερρών, στα περίβλεπτα Μοναστήρια και στους παλαιφάτους Ναούς Της και στις υπόλοιπες Ιερές Μητροπόλεις της Ανατολικής Μακεδονίας.
Η δικαία αυτή απαίτηση της επιστροφής των εκκλησιαστικών κειμηλίων, ως έργον δικαιοσύνης και ιστορικής αληθείας, είναι πάντα επίκαιρη και ανοικτή!».
Τέλος, ο Σεβασμιώτατος, επικαλέσθηκε πατρικώς, τόσο στην οσιωτάτη Ηγουμένη, μον. Φεβρωνία και σε ολόκληρη την αδελφότητα της ιεράς Μονής, όσο και στους πολυπληθείς ευσεβείς προσκυνητές, την χάριν του Τιμ. Προδρόμου και διενεμήθη σε όλους το πατροπαράδοτο μοναστηριακό κέρασμα.
