Ψήφισμα Μητροπόλεως και Θεολόγων Αιτωλοακαρνανίας για το Πρόγραμμα Σπουδών για τα Θρησκευτικά

Την ενσυνείδητη και πλήρη αντίθεσή τους προς το Νέο Πρόγραμμα Σπουδών για το μάθημα των Θρησκευτικών εξέφρασαν με ψήφισμά τους η Μητρόπολη και οι Θεολόγοι Αιτωλοακαρνανίας και παράλληλα καλούν όλους τους αρμόδιους εκπαιδευτικούς, θεολογικούς, εκκλησιαστικούς και πνευματικούς φορείς να συστρατευθούν στον αγώνα για τη διατήρηση του ορθόδοξου, θεολογικού και ομολογιακού χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών.

Ολόκληρο το ψήφισμα αναφέρει: 

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΑΙΤΩΛΙΑΣ & ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΘΕΟΛΟΓΩΝ – ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Ν. ΑΙΤΩΛ/ΝΙΑΣ

ΨΗΦΙΣΜΑ

Στο Αγρίνιο, σήμερα Κυριακή, 9-12-2012, μετά το τέλος της εκδήλωσης, που συνδιοργάνωσαν η Ιερά Μητρόπολις Αιτωλίας και Ακαρνανίας και το Παράρτημα Αιτωλοακαρνανίας της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων και στην οποία κεντρικός Ομιλητής ήταν ο κ. Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής της Παιδαγωγικής – Χριστιανικής Παιδαγωγικής στη Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ο οποίος ανέπτυξε το θέμα: «Η επιχειρούμενη αλλοίωση του μαθήματος των Θρησκευτικών και οι συνέπειές της», οι πολίτες του Αγρινίου, που κατακλύσαμε όλους τους χώρους του Παπαστρατείου Μεγάρου της Γυμναστικής Εταιρείας Αγρινίου, ομόφωνα αποφασίσαμε τα εξής:
1. Εκφράζουμε την ενσυνείδητη και πλήρη αντίθεσή μας προς το Νέο Πρόγραμμα Σπουδών για το μάθημα των Θρησκευτικών, το οποίο δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ 2335/17-10-2011, τ. Β΄ και εφαρμόζεται πιλοτικά από τον Σεπτέμβριο 2011 σε ορισμένα Δημοτικά Σχολεία και Γυμνάσια της Χώρας, και ζητούμε την άμεση απόσυρσή του. Και τούτο, διότι η τυχόν εφαρμογή του θα ανατρέψει εκ βάθρων το κορυφαίο εκπαιδευτικό ιδεώδες της ανατροφής
των παιδιών μας, σύμφωνα με τη διδασκαλία και τις αρχές της ορθόδοξης χριστιανικής πίστης.

2. Πιστεύουμε ότι πάντοτε, ιδίως δε στις ημέρες μας, που χαρακτηρίζονται από μεγάλη ιδεολογική σύγχυση, προκλητικό αμοραλισμό και πολύμορφη αλλοτρίωση του ανθρώπινου προσώπου, το Σχολείο οφείλει να θωρακίζει τα παιδιά μας, τα παιδιά των ορθοδόξων Ελλήνων, και με τις αιώνιες αλήθειες της ορθόδοξης χριστιανικής πίστης, μέσα από ένα μάθημα Θρησκευτικών, που αυτές θα τις προσφέρει ασφαλώς με εκσυγχρονισμένο και ελκυστικό λόγο, αλλά οπωσδήποτε και αδιαπραγμάτευτα και με λόγο καθαρά ευαγγελικό, πατερικό και εκκλησιαστικό.

3. Το Ν.Π.Σ., όπως προκύπτει από την επιστημονική ανάλυση και τεκμηρίωση εκ μέρους πλήθους ειδικών και αρμοδίων, φρονούμε ότι αλλοιώνει τον ορθόδοξο θεολογικό χαρακτήρα του θρησκευτικού μαθήματος και το μετατρέπει σε μια άχρωμη, ψυχρή και ουδέτερη θρησκειολογική ενημέρωση. Σύμφωνα με αυτό, το μάθημα των Θρησκευτικών, μέσα σε ένα κλίμα συναισθηματικής και ιστορικής αποξένωσης των παιδιών μας από την ελληνορθόδοξη παράδοσή μας, προβάλλει ένα Χριστό ιδρυτή θρησκείας, δίπλα σε άλλους. Δεν προβάλλει τον Θεάνθρωπο Σωτήρα και Λυτρωτή του κόσμου, του οποίου σε λίγες ημέρες θα γιορτάσουμε τη Γέννηση σχεδόν όλοι οι έλληνες, ακόμη και όσοι εκκλησιάζονται μια φορά το χρόνο, αλλά όμως νιώθουν ορθόδοξοι χριστιανοί και συχνά εκπλήσσουν με το υψηλό ομολογιακό τους φρόνημα, όταν οι στιγμές το καλούν. Παύει το μάθημα αυτό να εξοικειώνει το μαθητή με την ορθόδοξη χριστιανική λατρεία, παύει να διαμορφώνει το ορθόδοξο χριστιανικό ήθος. Ευθέως οδηγεί στη θρησκευτική σύγχυση, τον συγκρητισμό και τον αγνωστικισμό. Η αντιπαιδαγωγική μάλιστα προσφορά θρησκευτικών στοιχείων από πολλές θρησκείες συγχρόνως στην ίδια διδακτική ενότητα καθιστά το μάθημα θρησκευτικό πολτό, που εκτός από τη σύγχυση θα προκαλεί και δικαιολογημένη απέχθεια, ιδιαίτερα στις μικρότερες μαθητικές ηλικίες, που δεν διαθέτουν υψηλή κριτική και διεισδυτική ικανότητα κατά την πρόσληψη του γνωσιολογικού υλικού.
Τα όποια θετικά στοιχεία του Ν.Π.Σ. αναφορικά με την προσφορά ιστορικών, πολιτιστικών και άλλων παιδευτικών στοιχείων ακυρώνονται μέσα στο όλο διδακτικό μοντέλο, που αυτό εισηγείται.

4. Ο ισχυρισμός των εμπνευστών του ότι στη σύνταξή του οδήγησε ο πολυπολιτισμικός χαρακτήρας της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας και η συνακόλουθη ανάγκη για εναρμόνιση του θρησκευτικού μαθήματος με τα νέα κοινωνικά, πολιτιστικά και εκπαιδευτικά δεδομένα, θεωρούμε ότι είναι παντελώς ανέρειστος, αν όχι υποκριτικός.
Η ελληνική κοινωνία έχει έναν πολιτισμό, τον δικό της ελληνορθόδοξο πολιτισμό και αλλοίμονο της, εάν τον χάσει. Εξαίρεση αποτελεί η μουσουλμανική μειονότητα, της οποίας άλλωστε είναι συνταγματικώς και νομικώς κατοχυρωμένα τα δικαιώματα της ιδιοπροσωπίας της. Ειδικότερα είναι κατοχυρωμένο το σεβαστό δικαίωμά της να διδάσκει στα σχολεία της συστηματικώς και ακωλύτως το ακραιφνές μουσουλμανικό θρησκευτικό της δόγμα.
Γιατί αυτό το δικαίωμα των μουσουλμάνων συμπολιτών μας θέλουν να το στερήσουν απ’ τα δικά μας παιδιά, τα παιδιά της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, οι συντάκτες του Ν.Π.Σ.;
Συναφώς τονίζουμε ότι κανένα πρόβλημα ισονομίας και ανεξιθρησκείας δεν τίθεται με τα ισχύοντα περί της διδασκαλίας του θρησκευτικού μαθήματος στα ελληνικά σχολεία, αφού προβλέπεται η απαλλαγή απ’ αυτό των παιδιών των ετεροθρήσκων, ετεροδόξων ή αθρήσκων ελλήνων πολιτών.
5. Καλούμε όλους τους αρμόδιους εκπαιδευτικούς, θεολογικούς, εκκλησιαστικούς και πνευματικούς φορείς να συστρατευθούν στον αγώνα για τη διατήρηση του ορθόδοξου, θεολογικού και ομολογιακού χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών στην προοπτική πάντοτε της ποιοτικής του αναβάθμισης. Τούτο απαιτεί η διατήρηση της ιστορικής και πνευματικής μας ταυτότητας. Τούτο απαιτεί το αναφαίρετο δικαίωμα των ορθοδόξων ελλήνων γονέων να προσδιορίζουν τη θρησκευτική αγωγή των παιδιών τους και πιο συγκεκριμένα να ζητούν από το ελληνικό σχολείο να τους διδάξει τον ορθόδοξο Χριστιανισμό.
Προς τούτο επικαλούμαστε, πέρα από τις γνωστές διεθνείς συμβάσεις, το Σύνταγμα της πατρίδας μας (άρθρα 3 και 16), τον θεμελιώδη Νόμο 1566/1985 περί της δομής και λειτουργίας της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, καθώς και τη νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, ιδιαιτέρως δε την Απόφαση 2176/1998.

6. Τέλος είμαστε βέβαιοι ότι το Ν.Π.Σ. για το μάθημα των Θρησκευτικών, στην απευκταία περίπτωση που θα εφαρμοσθεί, θα προσκρούσει στη συνείδηση των διδασκόντων και διδασκομένων, όχι μόνον εξαιτίας του αντορθοδόξου περιεχομένου του, αλλά και εξαιτίας των πολλών του διδακτικών αδιεξόδων. Ως εκ τούτου θα καταργηθεί στην πράξη. Το τέλος του θα είναι άδοξο και γι αυτό και για τους εμπνευστές του.