Καλαμάτα: Με λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια εορτάσθηκε την Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου, η μνήμη του Αγίου Νικολάου Αρχιεπισκόπου Μύρων της Λυκίας, στον πανηγυρίζοντα ομώνυμο Ιερό Ναό τον επιλεγόμενο Φλαρίου στην πόλη της Καλαμάτας.
Του Όρθρου και της πανηγυρικής Θείας Λειτουργίας προέστη ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, συλλειτουργούντων του Θεοφιλ. Επισκόπου Τανάγρας κ. Αποστόλου και του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου, συμπαραστατουμένων εξ ιερέων της Μητροπόλεως Βεροίας και της πόλεως Καλαμάτας.
Στο κήρυγμά του ο Μητροπολίτης Βεροίας ανέλυσε θεολογικά την σχέση της Υπεραγίας Θεοτόκου με τον εορτάζοντα Άγιο Νικόλαο και ευχαρίστησε αδελφικά τον Μητροπολίτη Μεσσηνίας για την αγάπη του και την ολόθυμο φιλοξενία του. Συνάμα του προσέφερε το επετειακό μετάλλιο του Αποστόλου Παύλου, πολιούχου Βεροίας.
Με τη σειρά του ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας ευχαρίστησε τον Άγιο Βεροίας και τα Μέλη του Δ.Σ. του Σωματείου «Παναγία Σουμελά», οι οποίοι κόμισαν στην Καλαμάτα την θαυματουργό Εικόνα και προστάτιδα του Ποντιακού Ελληνισμού, Παναγία Σουμελά. (Διαβάστε σχετικά: Η Καλαμάτα υποδέχθηκε τη Μάνα των Ποντίων Παναγία Σουμελά)
Στη συνέχεια τελέσθηκε Αρτοκλασία υπέρ υγείας και ενισχύσεως του προσωπικού του Κεντρικού Λιμεναρχείου Καλαμάτας, οι οποίοι εορτάζουν τον προστάτη τους Άγιο Νικόλαο.
Πλήθος πιστών κατέκλεισε τον Ιερό Ναό προκειμένου να συμμετάσχει στην Θεία Λειτουργία, αλλά και να προσκυνήσει την Εικόνα της Παναγίας Σουμελά, η οποία θα παραμείνει στον Ναό του Αγίου Νικολάου για προσκύνημα μέχρι και την 12η Δεκεμβρίου.
Παρέστησαν οι Βουλευτές Μεσσηνίας Ι. Λαμπρόπουλος και Μ. Χρυσομάλλης, οι Αντιπεριφερειάρχες Ευστ. Αναστασόπουλος και Μ. Οικονομάκου, ο Δήμαρχος Καλαμάτας Αθ. Βασιλόπουλος, ο Αντιεισαγγελέας Εφετών Καλαμάτας Ηλ. Κωνσταντακόπουλος, ο Διοικητής του 9ου Σ.Π. Συνταγματάρχης Δ. Λυμπερέας, ο Κεντρικός Λιμενάρχης Καλαμάτας Πλοίαρχος Ν. Κωνσταντέλλης, ο Διευθυντής Αστυνομίας Μεσσηνίας Αθ. Χριστόπουλος, ο Διοικητής της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Καλαμάτας Αντιπύραρχος Π. Παπανικολάου, εκπρόσωπος του Διοικητή της 120 ΠΕΑ, Αντιδήμαρχοι, Δημοτικοί και Περιφερειακοί Σύμβουλοι, καθώς και εκπρόσωποι άλλων τοπικών φορέων.
Η ομιλία του Μητροπολίτη Βεροίας:
«Πανάγιε Νικόλαε, πρόφθασον, εξελού ημάς της ενεστώσης ανάγκης και σώσον την ποίμνην σου ταις ικεσίαις σου».
Ολοκάρδια η ικεσία του ιερού υμνογράφου προς «τόν μέγιστον Ιεράρχην του Χριστού», «τόν του καλού Ποιμένος ομόζηλον ποιμένα», τον άγιο και θαυματουργό Νικόλαο, αρχιεπίσκοπο Μύρων της Λυκίας, τον θαυματουργό, να σπεύσει και να μας απαλλάξει από τη δύσκολη κατάσταση στην οποία ευρισκόμεθα.
Και παράλληλη με αυτήν και η εκ βάθους ψυχής δέησή του προς την «παντάνασσα Μητροπάρθενον», «τήν πάντων χριστιανών το καταφύγιον», την οποία αναπέμπει προς την Υπεραγία Θεοτόκο λέγοντας: «Παλάτιον του Λόγου, αξίωσον τους ταπεινούς ημάς της ουρανών βασιλείας· ουδέν γάρ αδύνατον τη μεσιτεία σου».
Η σύνδεση της ικεσίας προς τον εορταζόμενο και πανηγυρικώς τιμώμενο άγιο Νικόλαο, τον ιδιαίτερο προστάτη της ιστορικής αυτής ενορίας, με αυτήν προς την Κυρία Θεοτόκο, την οποία αποτυπώνει με θαυμάσιο τρόπο ο ιερός υμνογράφος στο Δοξαστικό και το Θεοτοκίο των Αίνων της εορτής δεν αποτελεί ρητορικό σχήμα η μία τυχαία και επιφανειακή συσχέτιση. Απηχεί τον μυστικό και θαυμαστό σύνδεσμο της Υπεραγίας Θεοτόκου με τον άγιο Νικόλαο, όταν εκείνος αγωνίζετο υπερασπιζόμενος τη θεότητα του Υιού της, του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, την οποία αμφισβητούσε ο αιρεσιάρχης Άρειος, υποστηρίζοντας ότι ο Χριστός, το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, δεν ήταν ομοούσιος με τον Θεό-Πατέρα, αλλά ήταν κτίσμα του. Υποστήριζε μάλιστα αυτή την πλάνη με τόση επιμονή κατά τη διάρκεια της Α´ Οικουμενικής Συνόδου, η οποία συγκροτήθηκε στη Νίκαια το έτος 325 και θα εορτάσουμε το επόμενο έτος τα 1700 χρόνια από τη σύγκλησή της, για να αντιμετωπίσει τις κακοδοξίες του Αρείου, ώστε ο πράος άγιος Νικόλαος, ο οποίος συμμετείχε στη Σύνοδο, θεωρώντας τους λόγους του Αρείου προσβλητικούς προς το θεανδρικό πρόσωπο του Κυρίου μας, σηκώθηκε από τη θέση του και κινούμενος από ιερή αγανάκτηση τον ράπισε στο πρόσωπο.
Ο Άρειος διαμαρτυρήθηκε στον αυτοκράτορα, που ήταν παρών, για τη συμπεριφορά του αγίου Νικολάου, που ήταν αντίθετη και προς τον θείο και προς τον ανθρώπινο νόμο, καθώς η ποινή για όποιον κτυπούσε κάποιον συνάνθρωπό του ενώπιον του αυτοκράτορος ήταν να του κόψουν το χέρι.
Αυτοκράτορας τότε ήταν ο Μέγας Κωνσταντίνος, ο οποίος δεν θέλησε να εφαρμόσει τον νόμο, αλλά άφησε στους αρχιερείς τον τρόπο της τιμωρίας για το ράπισμα. Εκείνοι τον παρεκάλεσαν να μην διακόψουν τη Σύνοδο, αλλά να επιβάλει στον παραβάτη την τιμωρία που θα έκρινε μετά τη λήξη των εργασιών της Συνόδου.
Ο αυτοκράτορας δέχθηκε την παράκληση των μελών της Συνόδου καί, όταν αυτή ολοκληρώθηκε, επέβαλε στον άγιο Νικόλαο ποινή φυλακίσεως για την πράξη του.
Μέσα όμως στη φυλακή συνέβη ένα μέγα θαύμα. Κατά τη διάρκεια της νύκτας παρουσιάσθηκε ο Χριστός και η Υπεραγία Θεοτόκος και ρώτησαν τον άγιο Νικόλαο για ποιόν λόγο βρισκόταν στη φυλακή. Όταν ο άγιος απήντησε ότι φυλακίσθηκε για την αγάπη του στον Χριστό, ο Χριστός του έδωσε το ιερό Ευαγγέλιο που κρατούσε και η Κυρία Θεοτόκος το αρχιερατικό του ωμόφορο.
Την επομένη ημέρα, όταν επισκέφθηκαν τον άγιο κάποιοι γνωστοί του, είδαν έκπληκτοι τον άγιο Νικόλαο να είναι απαλλαγμένος από τα δεσμά και να διαβάζει το Ευαγγέλιο που του προσέφερε ο Κύριος, φορώντας μάλιστα το ωμόφορο το οποίο του προσέφερε η Υπεραγία Θεοτόκος. Όταν τον ρώτησαν τι συνέβη, ο άγιος τους διηγήθηκε το θαύμα που έζησε και αποτελούσε τη δικαίωση της πράξεώς του. Λίγο αργότερα, όταν και ο αυτοκράτορας πληροφορήθηκε το θαυμαστό γεγονός, επισκέφθηκε τον άγιο Νικόλαο στη φυλακή μαζί με άλλους αρχιερείς, τον απελευθέρωσε και του ζήτησε συγγνώμη για την τιμωρία που άδικα του επέβαλε.
Αυτή η ιδιαίτερη σχέση και εύνοια της Κυρίας Θεοτόκου προς τον άγιο Νικόλαο επιβεβαιώνεται και σήμερα με την παρουσία της ιεράς και θαυματουργού εικόνος της Παναγίας της Σουμελιώτισσας στον πανηγυρίζοντα ιερό ναό του, εδώ στην Καλαμάτα, την οποία μεταφέραμε χθές από το Ιερό Προσκύνημά της στο Βέρμιο, ανταποκρινόμενοι στην παράκληση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου σας και αγαπητού εν Χριστώ αδελφού κυρίου Χρυσοστόμου, για να συνεορτάσει μαζί σας τον προστάτη σας άγιο και να σας προσφέρει την ευλογία της.
Το θαυμαστό όμως περιστατικό του βίου του αγίου Νικολάου, το οποίο προανέφερα και το οποίο μνημονεύουν πολλοί βιογράφοι και εγκωμιαστές του αγίου Νικολάου, δίδει ένα μήνυμα και σε μας που επιτελούμε τη μνήμη του.
Ζούμε σε έναν κόσμο από τον οποίο, δυστυχώς, έχει εκλείψει η πίστη. Έχει εκλείψει ο σεβασμός προς την Εκκλησία και όσα αυτή πιστεύει και διδάσκει. Έχει εκλείψει ακόμη και ο σεβασμός προς τον Θεό και τα θεία. Το βλέπουμε στην αδιαφορία και στην προκλητική συμπεριφορά πολλών συνανθρώπων μας, οι οποίοι στο όνομα μιάς δήθεν ελευθερίας και αποδεσμεύσεως από τον Θεό και την Εκκλησία, στο όνομα δήθεν της τέχνης, χλευάζουν την πίστη, προσβάλλουν βάναυσα ιερά πρόσωπα και θίγουν με τους λόγους και τα έργα τους το θρησκευτικό συναίσθημα των πιστών.
Διαπιστώνουμε ακόμη συχνά πόσοι συνάνθρωποί μας είτε από άγνοια είτε από ελλιπή πληροφόρηση είτε ακόμη κάποιες φορές και από ζήλο «ου κατ᾽ επίγνωσιν» προσβάλλουν και θίγουν την αληθινή πίστη και ευσέβεια προς τον Θεό. Και πολλοί από εμάς σιωπούμε και τους αφήνουμε να κάνουν και να λέγουν ό,τι θέλουν, θίγοντας την πίστη μας και το πρόσωπο του Κυρίου, της Υπεραγίας Θεοτόκου και των αγίων που εμείς ευλαβούμεθα, από τον φόβο μήπως μας ειρωνευθούν, μήπως μας θεωρήσουν οπισθοδρομικούς, μήπως κάποιες φορές στερηθούμε τη φιλία και την εύνοιά τους. Η στάση όμως αυτή καθιστά και εμάς συνενόχους τους.
Ασφαλώς το παράδειγμα του αγίου Νικολάου, ο οποίος διακρινόταν για την καθαρότητα της ζωής του και την πραότητά του, και το ράπισμα του Αρείου, που ήταν έκφραση μη εμπαθούς ιεράς οργής, δεν μας συστήνει τη χειροδικία, αλλά μας υπενθυμίζει την ευθύνη μας να υπερασπισθούμε την πίστη μας και τα θεία και ιερά πρόσωπα με παρρησία, δίδοντας τη μαρτυρία περί της εν ημίν πίστεως, ώστε να έχουμε και εμείς τη χάρη του Θεού και της Υπεραγίας Θεοτόκου, όπως την είχε και ο άγιος και θαυματουργός Νικόλαος.
Κλείνοντας τις ταπεινές αυτές σκέψεις θα ήθελα να ευχαριστήσω από καρδίας και εκ μέρους του Προέδρου και των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου του Σωματείου «Παναγία Σουμελά» τον Σεβασμιώτατο Άγιο Μεσσηνίας κύριο Χρυσόστομο, τον αγαπητό και πολυσέβαστο Ποιμενάρχη σας, για την ευγενή πρόσκλησή του και την τιμή να προεξάρχω της σημερινής πανηγυρικής θείας Λειτουργίας και να απευθυνθώ προς το ευσεβές ποίμνιό του, τον ευγενή λαό της Μεσσηνίας και ιδιαιτέρως της Καλαμάτας και να συνεορτάσω μαζί σας τον μεγάλο άγιο της Εκκλησίας μας, τον άγιο Νικόλαο, αρχιεπίσκοπο Μύρων της Λυκίας, τον θαυματουργό, του οποίου εύχομαι ταπεινά η χάρη, μαζί με τη χάρη και την ευλογία της Παναγίας της Σουμελά, να μας σκέπουν και να μας προστατεύουν «από την ενεστώσα ανάγκη», από όλα όσα εξελίσσονται στις ημέρες στον κόσμο, είτε πρόκειται για πολέμους και απειλές πολέμων, είτε πρόκειται για φυσικές και άλλες καταστροφές, αλλά και να μας αξιώσουν της ουρανίου βασιλείας, εκεί όπου συνευφραίνεται ο άγιος Νικόλαος με την Κυρία Θεοτόκο και όλους τους αγίους.
