Ι.Μ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ: Μέ αισθήματα λύπης, απογοήτευσης καί μέ πολλά ερωτήματα, πληροφορηθήκαμε από τά ΜΜΕ τήν είδηση ότι η Εξοχωτάτη Πρόεδρος τής Δημοκρατίας καί η Κυβέρνηση κάλεσαν τόν καταληψία τού σεβασμίου Πατριαρχικού θρόνου τής πρεσβυτέρας Ρώμης «Πάπα» Φραγκίσκο, νά επισκεφτεί τήν Ελλάδα, γιά νά «τιμήσει» διά τής παρουσίας του, τόν εορτασμό τών 200 χρόνων από τήν έναρξη τής Ελληνικής Επαναστάσεως από τήν οθωμανική δουλεία, τήν πλέον κτηνώδη σκλαβιά πού γνώρισε ποτέ ο κόσμος.
Κλήθηκαν πολλοί ηγέτες κρατών, νά συμμετάσχουν στούς εορτασμούς, τά οποία είχαν συμβάλλει θετικά στό μεγάλο εθνικό μας γεγονός, βοηθώντας υλικά, ηθικά καί διπλωματικά τό αγωνιζόμενο Έθνος μας γιά τήν επίτευξη τής αποτίναξης τού οθωμανικού ζυγού, τήν εθνική μας αποκατάσταση. Ερωτάται: τό «Κράτος τού Θεού», η Παποσύνη τού Βατικανού, ανήκει στά Κράτη εκείνα τά οποία προσέφεραν έστω ελάχιστες υπηρεσίες στό δοκιμαζόμενο Γένος μας, προκειμένου νά παραστεί ο σημερινός πολιτικός ηγέτης του καί νά συμμετάσχει στούς εθνικούς μας εορτασμούς; Δυστυχώς, όχι! Δέν υπάρχει τό παραμικρό δείγμα ότι ο Παπισμός προσέφερε τήν παραμικρή αρωγή στό αγωνιζόμενο Έθνος μας, ούτε έναν λόγο συμπαράστασης δέν πρόφερε! Αντίθετα μάλιστα, συγκαταλέγεται στίς δυνάμεις εκείνες οι οποίες επέδειξαν απόλυτη αδιαφορία, έως εχθρότητα στήν εθνική μας υπόθεση!
Η ιστορία αποδεικνύει περίτρανα ότι ο Παπισμός, από γεννησιμιού του, αποτελεί τήν ακραία έκφραση εμπαθούς ανθελληνισμού. Μαρτυρεί περίτρανα πώς ο Παπισμός, ως ιδεολογική έκφραση καί ως κοσμικός οργανισμός (διότι περί τούτου πρόκειται), είναι αποδεδειγμένα ο πλέον ορκισμένος εχθρός του Ορθοδόξου Ελληνισμού! Καί γιά νά μήν φανούμε «υπερβολικοί», παραθέτουμε ορισμένα ιστορικά γεγονότα (από τά πολλά) τά οποία αποδεικνύουν τό μέγεθος τού ανθελληνισμού καί τής εχθρότητας τού Παπισμού κατά τού Γένους μας.
Οι ανθελληνικές ρίζες ανάγονται στούς βαρβάρους Τεύτονες καί Φράγκους, (8-9ο μ. Χ. αιώνα), στούς δημιουργούς τού Παπισμού. Νά διευκρινίσουμε πώς οι σχέσεις Ρωμαίων καί Ελλήνων ήταν σχετικά αρμονικές καί ο ένας πολιτισμός συμπλήρωνε τόν άλλο, κάνοντας λόγο γιά ελληνορωμαϊκό πολιτισμό, ο οποίος αποτελεί καί τό βάθρο τού ευρωπαϊκού πολιτισμού. Ρωμαίοι καί Έλληνες συνυπήρξαν γιά περισσότερο από χίλια χρόνια. Μάλιστα οι πρώτοι εκτιμούσαν τόν Ελληνισμό καί τόν θεωρούσαν ανώτερο πολιτισμικά από τόν δικό τους καί μάλιστα θεωρούσαν τιμή τους νά αποκαλούνται Έλληνες! Η Εκκλησία τής Ρώμης απολάμβανε, τήν πρώτη χιλιετία, τιμητική θέση, αποκαλούμενη «προκαθημένη τής αγάπης» καί οι Ρωμαίοι Επίσκοποι ήταν όλοι σχεδόν ελληνομαθείς καί φιλέλληνες.
Σέ αντίθεση μ αυτούς οι βάρβαροι Φράγκοι έτρεφαν εξ αρχής εχθρότητα πρός τούς Ρωμαίους, Ανατολικούς καί Δυτικούς. Υιοθέτησαν έναν αιρετικό Χριστιανισμό καί καλλιέργησαν μία εμφανή αποστροφή καί μίσος πρός τήν Ορθοδοξία, η οποία κυριαρχούσε σέ Ανατολή καί Δύση. Τήν αιρετική εκδοχή τήν υιοθέτησαν ως διαφοροποίηση μέ τήν Ρωμηοσύνη, γιά νά επιτύχουν τόν βάρβαρο επεκτατισμό τους, νά καταλάβουν τήν ρωμαϊκή αυτοκρατορία καί νά εγκαταστήσουν τή δική τους εξουσία, βασισμένη στό φεουδαρχικό σύστημα καί τήν δουλοπαροικία. Ο θεμελιωτής τού φραγκισμού Καρλομάγνος (747-814), αποδεικνύεται ως ένας από τούς χειρότερους ανθέλληνες, κατηγορώντας τούς Ορθοδόξους ως αιρετικούς! Γιά νά μειώσουν τήν αξία τών Ορθοδόξων Ρωμαίων τής Ανατολής, τούς προσέδωσαν τήν ονομασία «Γραικοί», δηλαδή αγροίκοι! Δέν είναι άλλωστε τυχαία αυτή η συμπεριφορά, διότι είναι η εποχή πού τό Ανατολικό Ρωμαϊκό Κράτος μεταλλάσσεται σέ ελληνικό. Δέν είναι επίσης τυχαίο ότι ο μέγας ανθέλληνας Καρλομάγνος είναι κορυφαίος «άγιος» του Παπισμού!
Η εχθρότητα κατά τών Ορθοδόξων Ρωμαίων καί κύρια τών Ρωμαίων της Ανατολής, εντάθηκε μέ τήν εκδίωξη τού τελευταίου Ορθοδόξου Πάπα τό 993 μΧ καί μέ τήν κατάληψη από τούς Φράγκους τού πατριαρχικού θρόνου τής πρεσβυτέρας Ρώμης τό 1046, η οποία κορυφώθηκε μέ τό «σχίσμα» τού 1054, μεταφέροντας ταυτόχρονα όλες τίς φραγκικές κακοδοξίες, αλλοιώνοντας τήν πίστη τής Εκκλησίας στήν κατακτημένη Ευρώπη καί εξαφανίζοντας διά σκληρών διωγμών, σφαγών, δηώσεων καί καταστροφών κάθε τί τό ρωμαίϊκο καί ορθόδοξο. Όπως είχε αποδείξει μέ επιστημονική ακρίβεια ο μακαριστός καθηγητής Πρωτοπρ. Ιωάννης Ρωμανίδης, ο βάρβαρος φραγκισμός μισούσε τήν Ρωμηοσύνη (ανατολική καί δυτική). Στή Δύση, μέ τούς επεκτατικούς καί καταστροφικούς πολέμους, εξαφάνισε τή ρωμαίϊκη παράδοση καί τήν Ορθοδοξία καί επέβαλε τήν φραγκική παράδοση. Μετά τήν κατάκτηση τής Ρώμης εξαφανίζεται η ρωμαϊκή παράδοση, καί κυριαρχεί η φραγκική, η φραγκολατίνικη, η οποία «βαπτίστηκε» ρωμαϊκή, γιά νά τήν σφετεριστεί.
Μελετώντας κάποιος τίς πηγές τής εποχής εκπλήσσεται από τό μένος τών Φράγκων παπικών κατά τών Ορθοδόξων, τούς οποίους ταύτισαν μέ τούς «αιρετικούς» Έλληνες. Οι ύβρεις καί οι συκοφαντίες τους είναι απερίγραπτες. Απαιτούσαν μέ δαιμονικό στόμφο τήν ολοκληρωτική υποταγή στήν φραγκική εξουσία. Οργάνωσαν τίς διαβόητες Σταυροφορίες γιά τήν στρατιωτική υποταγή τής Ρωμηοσύνης τής Ανατολής στήν φραγκική εξουσία, τήν οποία εξέφραζε καί συνεχίζει νά εκφράζει ως σήμερα ο εγκάθετος τού πατριαρχικού θρόνου τής Ρώμης «Πάπας».
Εφεύραν τήν Ουνία, τήν πιό δαιμονική επινόηση τού Παπισμού, η οποία διά τής δολιότητας καί τής απάτης εξαπατά Ορθοδόξους καί τούς καθιστά αιρετικούς παπικούς. Χρησιμοποίησε ακόμα ανείπωτη βία, σέ συνεργασία συχνά μέ «ορθοδόξους», όπως ο μαρτυρικός θάνατος, διά πυρός τών μοναχών της Ιεράς Μονής Ζωγράφου Αγίου Όρους, επί τού εξωμότη πατριάρχου Ιωάννου Βέκκου (1225-1297), καί τών άλλων 88 Αγιορειτών μαρτύρων Οσιάθλων Πατέρων. Νά σημειωθεί, πώς όταν εισήλθαν στό αγιώνυμο Όρος οι παπικοί καί οι «ενωτικοί», ένας άγιος ασκητής είδε σέ όραμα τήν Κυρία Θεοτόκο, η Οποία τόν προειδοποίησε: «έρχονται οι εχθροί τού Υιού μου, φυλαχτείτε»! Νά αναφέρουμε επίσης καί τόν μαρτυρικό θάνατο διά πυρός τών Οσιάθλων Πατέρων τής Ιεράς Μονής Καντάρας Κύπρου, διότι δέν ήθελαν νά υποταχτούν στήν κυριαρχία τού «Πάπα» καί στά άζυμα.
Πρώτο καίριο καί μοιραίο πλήγμα κατά τών Ορθοδόξων Ρωμαίων καί κατά συνέπεια τών Ορθοδόξων Ελλήνων τής Ανατολής, υπήρξε η Δ΄ Σταυροφορία (1204) από τούς μισθοφόρους φράγκους, υποκινούμενοι καί χρηματοδοτούμενοι από τόν Παπισμό. Τό αποτέλεσμα ήταν ανυπολόγιστα καταστροφικό. Είναι η πρώτη μεγάλη τραγωδία τού Ελληνισμού. Τό αβυσσαλέο μίσος τους εκδηλώθηκε μέ σφαγές, βιασμούς, ληστείες καί οι καταστροφές, οι οποίες δέν έχουν προηγούμενο στήν ανθρώπινη ιστορία. Τό ίδιο καί οι ασέβειες κατά τής Ορθοδόξου Εκκλησίας. Βεβήλωσαν όλες τίς Εκκλησίες τής Βασιλεύουσας, κατέκλεψαν ό,τι πολύτιμο υπήρχε. Ως καί βιασμούς γυναικών διέπραξαν μέσα στούς Ναούς. Μάλιστα στήν Αγία Σοφία, ανέβασαν μία διαβόητη πόρνη στήν Αγία Τράπεζα, νά χορέψει πορνικούς χορούς! Διέλυσαν τήν αυτοκρατορία καί εγκατέστησαν Φράγκους αυτοκράτορες, «Επισκόπους» καί ηγεμόνες σέ όλη τήν επικράτειά της. Από τότε δέν μπόρεσε νά ανακτήσει η ρωμαϊκή Αυτοκρατορία τής Ανατολής ούτε στό ελάχιστο τήν πρότερη δύναμή της, οδηγώντας την στήν παρακμή καί τήν υποταγή στούς Οθωμανούς! Καί μετά τήν ανάκτηση τής Πόλης (1261), τά περισσότερα εδάφη τής Αυτοκρατορίας είχαν παραμείνει στούς Φράγκους.
Ο Παπισμός εν συνέχεια, μέ τήν προέλαση τών αλλοθρήσκων Οθωμανών, δέν έκανε τίποτε νά βοηθήσει στήν αναχαίτισή τους, αντίθετα έβλεπε μέ χαιρεκακία καί εκδικητική διάθεση τήν συρρίκνωση τής Αυτοκρατορίας. Παρά τίς ικεσίες, αλλά καί τίς ανεπίτρεπτες εκπτώσεις στήν πίστη τών Ορθοδόξων, γιά βοήθεια, τό Βατικανό παρέμεινε αμέτοχο. Ακόμη καί μετά τήν ληστρική Σύνοδο τής Φεράρας-Φλωρεντίας (1438-1439), ο «Πάπας» δέ σεβάστηκε τή συμφωνία καί δέν έστειλε τήν παραμικρή βοήθεια γιά νά σωθεί η Κωνσταντινούπολη. Εδώ νά σημειωθή τό τραγικό λάθος τού Πατριάρχου Ιωσήφ τού Β΄ καί τής Ορθοδόξου αντιπροσωπείας, αντί νά προσέλθουν στήν ορθοδοξούσα Σύνοδο Κωνσταντίας-Βασιλείας (1431-1434) καί στόν Προεδρεύοντα αυτής Ορθοδοξούντα Καρδινάλιο Ιούλιο Καισαρίνι, προσήλθον στόν καθηρημένο από τήν Σύνοδο Πάπα Ευγένιο Δ΄ μέ επακόλουθο τήν ληστρική Φερράρα-Φλωρεντία. Εάν δέν είχε επισυμβεί αυτό τό τραγικό λάθος σήμερα, δέν θά υπήρχε ούτε Παπισμός ούτε Διαμαρτύρησις.
Κατά τήν άλωση (1453) ο Παπισμός ενοίωσε απίστευτη ανακούφιση, θεωρώντας καί διαδίδοντας τήν άποψη ότι αυτή υπήρξε «θεία τιμωρία» κατά τών «αιρετικών Ελλήνων»! Λέγεται πώς, όταν έφτασε η είδηση στή Ρώμη, ο «Πάπας» εξέφρασε τήν ανακούφισή του καί έκανε δοξολογία στό Θεό γιά νά τόν ευχαριστήσει γιά τήν τιμωρία τών απείθαρχων Ορθοδόξων Ελλήνων! Είναι επίσης γνωστό πώς στά 1463 ο «Πάπας» Πίος ο B΄, έστειλε επιστολή στόν Σουλτάνο, αναγνωρίζοντας τον ως διάδοχο τών βυζαντινών αυτοκρατόρων, προτείνοντάς του νά γίνει χριστιανός καί νά γίνει υποτελής του. Επίσης τού δήλωνε ότι θά τού προσέφερε «τόν ισχυρό βραχίονά του, προκειμένου νά τιμωρηθούν όλοι εκείνοι πού πλήττουν τά δικαιώματα τής Καθολικής Εκκλησίας καί επαναστατούν εναντίον τής μητέρας Εκκλησίας τους. Σαφής αναφορά στούς ανθενωτικούς πού δέν ήθελαν νά εφαρμόσουν όσα αποφασίστηκαν στή Σύνοδο τής Φλωρεντίας καί τώρα συνεργάζονταν μαζί του»! (https://pneymatiko.wordpress.com). Πίστευε ο αφελής ότι η υπόθεση τής Ορθοδοξίας είχε λήξει, ότι οι αλλόθρησκοι είχαν τελειώσει τήν «αιρετική» Ανατολή καί γι αυτό θριαμβολογούσε!
Τά βάσανα τών ορθόδοξων υποδούλων έφταναν καί ως τή Ρώμη, αλλά αυτή κώφευε επιδεικτικά. Ουδεμία συμπαράσταση, κανένα διάβημα πρός τήν «Υψηλή Πύλη», γιά τήν ανακούφιση τών ορθοδόξων ραγιάδων, παρά τήν πολιτική δύναμη πού διέθετε, δέν έκαμε ποτέ στούς τέσσερις αιώνες τής δουλείας. Αντίθετα, έκανε ό,τι μπορούσε γιά νά εκμεταλλευτεί τή δύσκολη κατάσταση τών Ορθοδόξων γιά νά πραγματοποιήσει τό σχέδιο υποταγής τους στήν εξουσία τού Παπισμού. Μέ τήν ανοχή τών Οθωμανών, προφανώς καί τήν εξαγορά μέ πακτωλούς χρημάτων, έστελνε «ιεραποστόλους» γιά τήν «κατήχηση» τών «ακατήχητων» Ρωμηών, μεταστρέφοντάς τους στήν αίρεση τού Παπισμού. Επίσης στίφη παπικών μοναχικών ταγμάτων, κύρια τών Ιησουϊτών, αλώνιζαν τόν ελληνικό χώρο ασκώντας ασφυκτική κατάσταση στούς Ορθοδόξους καί ιδρύοντας παπικά σχολεία, προσελκύοντας πλήθος ελληνοπαίδων στό παπικό δόγμα. Όταν έβρισκαν αντίσταση, φέρονταν μέ απίστευτη βιαιότητα, μέ τρανταχτό παράδειγμα τόν στραγγαλισμό τού μαρτυρικού Αγίου Πατριάρχη Κύριλλου Λούκαρη (1638) από τούς Τούρκους κατ απαίτηση τών Ιησουϊτών τού Βοσπόρου!
Οι παπικοί τής Ελλάδος, κατοικώντας κυρίως στά νησιά τού Αιγαίου δέ γνώρισαν ποτέ δουλεία, διότι είχε φροντίσει τό Βατικανό, μέ ειδικές συμφωνίες μέ τήν «Υψηλή Πύλη», νά ζούν ελεύθερα, όπως οι μουσουλμάνοι! Οι παπικοί κάτοικοι τής Σύρου, απολάμβαναν ιδιαίτερων προνομίων από τόν Σουλτάνο καί τό νησί τους γνώριζε μεγάλη οικονομική άνθηση εξαιτίας τής εμπορικής κίνησης πού είχε. Παράλληλα είχαν καί τήν προστασία τής ομόθρησκης Γαλλίας. Αυτό αποδεικνύει ότι άν ήθελε ο Παπισμός θά ασκούσε τήν ίδια πίεση καί γιά τό σεβασμό τών δικαιωμάτων τών Ορθοδόξων, αλλά δέν τό έκανε! Αυτό είχε ως συνέπεια τό ξέσπασμα μεγάλου μίσους μεταξύ τών Ορθοδόξων καί Παπικών τών Κυκλάδων, τό οποίο φυσικά είχε δημιουργήσει η παπική προπαγάνδα. Τό Βατικανό κατάφερε νά θρέψει αυτό τό μίσος τών Ελλήνων Παπικών κατά τών Ελλήνων Ορθόδοξων, ώστε νά τούς μισούν περισσότερο από τούς Τούρκους, διότι δέν ήθελαν νά ασπαστούν τόν Παπισμό! Από τόν καιρό τής Φραγκοκρατίας καί φυσικά στά χρόνια της Τουρκοκρατίας, καταπίεζαν σκληρά τους Ορθοδόξους, γιά νά τούς αναγκάσουν νά αλλαξοπιστήσουν.
Τό μίσος τών Ελλήνων Παπικών κατά τών Ορθοδόξων καί τά φιλοτουρκικά τους αισθήματα αλλοίωσε εντελώς τό εθνικό τους φρόνημα, ώστε νά μή λάβουν μέρος στήν Επανάσταση. Μέ τήν έναρξη τής Ελληνικής Επανάστασης οι επαναστατημένοι Ορθόδοξοι Έλληνες δέν είχαν απέναντί τους μόνο τόν κατακτητή αλλά ακόμα καί τούς παπικούς Έλληνες τών νησιών τών Κυκλάδων, οι οποίοι αντιτάχτηκαν στόν ξεσηκωμό τών Ελλήνων καί συντάχτηκαν μέ τούς Τούρκους! Οι Παπικοί Συριανοί, μέ τό ξέσπασμα τής Επανάστασης διάλεξαν στρατόπεδο, τό Τουρκικό! Αφού δήλωσαν τήν πιστή υποταγή τους στό Σουλτάνο, ανάλαβαν σημαντική δράση διευκολύνσεων τού Τουρκικού Στόλου, τόν οποίο εφοδίαζαν καθ όλη τή διάρκεια τού Αγώνα!
Καί όχι μόνον αυτό: εκδήλωναν αισθήματα χαράς καί ικανοποίησης γιά τίς αποτυχίες τών Ελλήνων! Είναι ιστορικά μαρτυρημένο πώς όταν πληροφορήθηκαν οι Παπικοί τών Κυκλάδων τή φοβερή σφαγή τής Χίου, πανηγύρισαν καί εξεδήλωσαν τή χαρά τους «διά χορών καί ασμάτων»! «Η άτοπος χαρά τονίζει ο Χέρσμπεργκ μεθ ής λέγεται ότι οι Λατίνοι κάτοικοι τής Σύρου (δήλ. οι Ρ/Καθολικοί Έλληνες) εχαιρέτιζον τάς συμφοράς τών Ελλήνων, καί ιδίως τήν πτώσιν τής Χίου, καί άλλα δείγματα εχθρικών φρονημάτων επήνεγκον εν Σύρω ήδη περί τά τέλη τού 1822 πολλάς πολλάκις γενομένας συγκρούσεις πρός τούς Ιονίους Ναύτας καί πρός άλλους Έλληνας Νησιώτας». Ναί, πανηγύριζαν γιά τίς σφαγές τών Ορθόδοξων Ελλήνων οι «έλληνες» παπικοί! Επίσης όταν πρόσφυγες από τίς Κυδωνίες, τή Σμύρνη, τή Χίο καί τά Ψαρά, γιά νά αποφύγουν τίς σφαγές τών Τούρκων, ζήτησαν καταφύγιο στή Σύρο, συνάντησαν τήν εχθρότητα τών παπικών, «οι ελεεινότεροι αυτών (οι Λατινοέλληνες) Συριανοί ίνα μή μιανθώσιν βεβαίως αντέκρουσαν καί δι όπλων τήν θρησκευτικήν λατρείαν τών εν τή νήσω καταφυγόντων ορθοδόξων τής Σμύρνης, τών Κυδωνιών καί διαφόρων άλλων τόπων»! Τούς εμπόδιζαν νά τελούν τίς ορθόδοξες τελετές τους καί τό χειρότερο: δέν τούς πωλούσαν ψωμί καί δέν τούς επέτρεπαν νά πιούν νερό!
Αυτό είχε ως συνέπεια, όταν στίς αρχές τού 1823 επαναστατημένοι Έλληνες αποβιβάστηκαν στό Νησί, ως αντίποινα γιά τήν προδοτική καί απάνθρωπη συμπεριφορά τών παπικών τών Κυκλάδων, γιά τό εθνικό αυτό ανοσιούργημά τους, νά τούς τιμωρήσουν, καταστρέφοντας μαγαζιά καί αποθήκες παπικών πού βρίσκονταν στό λιμάνι. Η Σύρος σώθηκε από μεγαλύτερες καταστροφές, επειδή εμφανίστηκε Γαλλικό πολεμικό πλοίο καί οι ορθόδοξοι Έλληνες αναγκάστηκαν νά αποχωρήσουν!
Υπάρχουν αξιόπιστες ιστορικές αποδείξεις γιά τήν προδοτική στάση τών Ελλήνων παπικών κατά τή διάρκεια τού Αγώνα: Έγραψε ο ιστορικός τής Ελληνικής Επανάστασης Σ. Τρικούπης: «Η υπέρ τής ελευθερίας φωνή αντήχησε καθ όλας τάς Κυκλάδας καί πολλάς τών Σποράδων. Μόναι αι καρδίαι τών τού δυτικού δόγματος Ελλήνων εκώφευσαν. Εφάνη κατά τήν περίπτωσιν ταύτην υπό τήν μορφήν τού δόγματος τούτου, όλη η ασχημοσύνη τού φανατισμού προτιμήσαντος τήν ημισέληνον τού σταυρού καί τήν δουλείαν τής ελευθερίας. Ουδείς τών εν Πελοποννήσω καί τή Στερεά Ελλάδι Ελλήνων πρεσβεύει τό δυτικόν δόγμα. Ενδεκακισχιλίους τού δόγματος τούτου περιείχαν αι τέσσαρες νήσοι τού Αιγαίου, Σύρα, Τήνος, Νάξος καί Σαντορίνη. Εξαιρουμένων δέ πολλά ολίγων φανέντων αληθών Ελλήνων επί τού αγώνος, οι λοιποί καί αντείπαν καί αντέπραξαν φανερά καί κρυφίως, καί σχέσεις έλαβον μυστικάς πρός τούς εχθρούς τού Έθνους, καί χαράν μεγάλην ασυστόλως έδειξαν επί ταίς αποτυχίαις τών ομογενών (π.χ. όταν έμαθαν τήν καταστροφή καί τίς σφαγές τής Χίου εχόρευαν από τή χαρά τους!) Τόσην δέ κλίσιν έδειξαν πρός τούς Τούρκους οι δυτικόφρονες εν γένει καί κατ εξοχήν οι τής Σύρας, ούς ευτύχησεν η Επανάστασις, καί τόσον ολίγην πεποίθησιν είχον επί τή ευοδώσει τού εθνικού αγώνος, ώστε συνεισέφερον διπλούς φόρους, τούς μέν εξ ανάγκης χάριν τών Ελλήνων, τούς δέ εκ προαιρέσεως χάριν τών Τούρκων»!
Επίσης ο ιστορικός Φιλήμων σημείωσε τά εξής γιά τήν αντεθνική στάση τών παπικών: «Οι ετερόδοξοι αντεβοήθουν τοίς Τούρκοις, εδώ μέν παρεμβάλλοντες μυρία προσκόμματα, εκεί δέ σιτίζοντες φρούρια πολιορκούμενα, καί πανταχού, όπου άν ηδύναντο, κατασκοπεύοντες καί προδίδοντες πάν Ελληνικόν Κίνημα Κατά τόν αγώνα είδομεν Τούρκους στρατεύοντας κατά τών Ελλήνων, ουχί δέ καί Λατινοδόξους Έλληνας τού Αιγαίου οπλιζομένους υπέρ τής κοινής πατρίδος»!
Οι παπικοί τών Κυκλάδων ήταν στήν πλειοψηφία τους πλούσιοι, καθ ότι, όπως προαναφέραμε, είχαν τήν εύνοια τού Σουλτάνου. Παρά ταύτα δέν έδωσαν τήν παραμικρή οικονομική βοήθεια στόν Αγώνα. Όταν οι επαναστατημένοι Έλληνες σταμάτησαν νά αποδίδουν τούς φόρους τους στούς Τούρκους, εκείνοι συνέχισαν νά τούς αποδίδουν κανονικά!
Υπάρχει καί χειρότερη διάσταση. Οι παπικοί, μέ τή στάση τους αμφισβητούσαν καί αυτή ακόμη τήν ελληνικότητα τών νησιών, ακόμη καί τή δική τους ελληνικότητα! Ο ιστορικός Δ. Κόκκινος σημειώνει: «πλήν ελαχίστων, πού εδείχθησαν πραγματικοί Έλληνες κατά τόν αγώνα, οι άλλοι (Ρ/Καθολικοί) αντέδρασαν όσον ημπόρεσαν καί κρυφά καί φανερά, προσεπάθησαν νά εμφανίσουν τάς νήσους των ως αντιστρατευομένας εις τήν επανάστασιν καί πολλοί από αυτούς έδρασαν ως πραγματικοί εχθροί, εφοδιάζοντες πολιορκούμενα τουρκικά φρούρια, κατασκοπεύοντες τούς Έλληνας, καί εξακολουθούσαν νά καταβάλλουν τόν πρός τούς Τούρκους φόρον καί κατά τήν διάρκειαν τής επαναστάσεως, παρουσιάζοντες κατ αυτόν τόν τρόπον αμφίβολον τήν ελληνικότητα τών νήσων των»! «Εκ τού γράμματος τών εφόρων βλέπω, ότι οι Λατίνοι συμπατριώται σας, ετόλμησαν νά αρνηθώσι τό χρέος τής αναλόγου φορολογίας. Δέν τούς έπρεπε διά θρησκευτικάς διαφοράς νά αναισθητώσι εις τά πολιτικά χρέη των καί νά φέρωνται εις τήν ιεράν πατρίδα ως εχθροί. Πασχίσατε λοιπόν νά τούς δώσετε νά καταλάβουν ότι είναι συμπατριώται, ομογενείς καί ότι είναι χρέος των καί χριστιανικόν καί πολιτικόν νά αγαπούν τήν πατρίδα, νά συνεισφέρουν εις τάς κοινάς χρήσεις της καί ως αδελφοί καί τέκνα τής αυτής μητρός νά συναγωνίζωνται προθύμως υπέρ τής ελευθερίας της».
Όταν δέ πιέζονταν από τήν Ελληνική Διοίκηση, διαμαρτύρονταν στίς παπικές δυτικές κυβερνήσεις. Έτσι ο Δεγρανμπρέ, διοικητής τής φρεγάδας «Σαλαμάνδρα», απαγόρευε «κατά διαταγήν ανωτέραν» στόν έπαρχο τής Νάξου, Φώτη Καραπάνον, νά εισπράξη τά δέκατα από τούς Γκραικολατίνους, γράφοντάς του, κοντά στ άλλα: «Οι καθολικοί Λατίνοι Έλληνες ή καί άλλοι, προστατεύονται υπό τής Γαλλίας Θά σάς εμποδίσω διά τής βίας, τού νά φορολογήσετε οπωσδήποτε τά υπάρχοντα των». Καί απειλούσε, ότι θά τόν εδίωχνε στήν Ύδρα! Μέ τό νά αρνούνται νά συνεισφέρουν τά εθνικά δικαιώματα ως Έλληνες καί νά αποδίδουν στούς Τούρκους, αποδεικνύεται ότι δέν ήθελαν τήν ελευθερία τής Ελλάδος καί αμφισβητούσαν τήν ελληνική κυριαρχία τών νησιών τού Αιγαίου!
Τή στιγμή πού αρνούνταν νά προσφέρουν έστω ελάχιστη βοήθεια στούς Έλληνες αγωνιστές, έστελναν γενναιόδωρες αποστολές στούς Τούρκους, σέ χρήματα, τροφές, ίσως καί πολεμοφόδια. «Εκ τών τοιούτων Δυτικών Ελλήνων υπήρξαν καί τίνες, οι όποιοι έστελλον τροφάς εις τούς Τούρκους τής Εύβοιας κά τής Κρήτης καί ωδήγουν τούς Τουρκικούς στόλους εις εκείνα τά μέρη», (Σπηλιάδη, Απομνημονεύματα», τ. Α΄, α. 556)! Μέ άλλα λόγια οι Τούρκοι κατακτητές καί τύραννοι τού Ελληνικού λαού βρήκαν πολύτιμους συμμάχους τους τούς παπικούς τής Ελλάδος! Ο Κυκλαδίτης ιστορικός Δ. Πασχάλης, είναι κατηγορηματικός: «Οι Καθολικοί, καίτοι πάντες σχεδόν Έλληνες τό γένος καί τήν ελληνικήν γλώσσαν λαλούντες, λόγω μόνον τής διαφοράς τού θρησκεύματος, εκώφευσαν εις τήν φωνήν τής πατρίδος καί ετήρησαν πράγματι αντεθνικήν στάσιν καθ όλην τήν διάρκειαν τού αγώνος»!
Τήν ανθελληνική τους στάση εκδήλωσαν καί μέ τό νά μήν θέλουν νά αναγνωρίσουν τήν Ελληνική Διοίκηση! Σέ έγγραφο, πού έστειλε ο έπαρχος Τήνου Σπυρίδων, στά 1822 στήν «Προσωρινήν Διοίκησιν Ελλάδος», αναφέρει πώς οι παπικοί τών Κυκλάδων «μή αναγνωρίζοντες τήν Ελληνικήν Διοίκησιν ουδέν απέδιδον, καίπερ έχοντες τά πλέον εύκαρπα μέρη»!
Τήν ίδια καί χειρότερη στάση κρατούσε καί τό Βατικανό, καθ όλη τή διάρκεια τού Αγώνα, συντασσόμενο πλήρως μέ τίς αντιδραστικές Ευρωπαϊκές δυνάμεις τής εποχής καί κύρια τής διαβόητης «Ιεράς Συμμαχίας». Τή στιγμή πού χιλιάδες Ευρωπαίοι έβλεπαν μέ συμπάθεια καί θαυμασμό τόν τιτάνιο αγώνα τών Ελλήνων, νά αποτινάξουν τήν οθωμανική τυραννία, γενόμενοι ένθερμοι φιλέλληνες καί συμμετέχοντες υλικά, ηθικά, ακόμα καί ως πολεμιστές στό πλευρό τών Ελλήνων, τό «κράτος τού Θεού» παρέμεινε παγερά αδιάφορο. Προφανώς, ωθούσε κρυφά τούς Έλληνες παπικούς νά εναντιωθούν στήν Επανάσταση καί νά συνταχτούν μέ τούς Τούρκους! Ουδεμία συμπαράσταση εκδήλωσε πρός τούς αγωνιζομένους Έλληνες! Κανένα λόγο συμπάθειας! Ουδεμία διαμαρτυρία πρός τήν «Υψηλή Πύλη» γιά τίς τουρκικές θηριωδίες καί γενοκτονίες! Κανένα διάβημα τής πανίσχυρης παπικής διπλωματίας πρός τίς ευρωπαϊκές δυνάμεις γιά αλλαγή στάσης πρός τήν Ελληνική Επανάσταση!
Μάταια οι αγωνιστές έστελναν αντιπροσωπείες στό Βατικανό, νά αποσπάσουν έστω καί μία τυπική υποστήριξη. Μετά τό Συνέδριο τής Βερόνας (1822) ο απεσταλμένος τής Ελληνικής Διοίκησης πήγε στό Βατικανό, νά ζητήσει βοήθεια, αλλά ο «πάπας» δέν έδειξε τήν παραμικρή ανταπόκριση. Ο Μαυροκορδάτος μέ τόν Νέγρη προχώρησαν σέ μυστικές διαβουλεύσεις μέ τό Βατικανό, υποσχόμενοι τήν «ένωση τών Εκκλησιών» άν αυτό βοηθούσε τήν έκβαση τού Αγώνα. Καί πάλι βρήκαν κλειστές τίς πόρτες τής «Αγίας Έδρας»! Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός μετέβη στήν Ιταλία καί ζήτησε νά δεί τόν «πάπα» Πίο Ζ΄, αλλά εκείνος έδειξε απροθυμία καί έθεσε ως προϋπόθεση τήν «επιστροφή τών Ορθοδόξων στήν δικαιοδοσία τού υπερτάτου ποντίφηκα», γιά νά προσφέρει τή βοήθειά του στούς επαναστατημένους Έλληνες! Τόν Απρίλιο τού 1822 ο Μαυροκορδάτος προσκαλεί τόν Αρχιεπίσκοπο τής Νάξου Ανδρέα Βεγγέτι, νά μεταβή στήν Κόρινθο γιά συνομιλίες σχετικά μέ υποθέσεις τής Εκκλησίας τής Ρώμης, πρόσκληση πού επανέλαβε καί ο Θεόδωρος Νέγρης. Ο Βεγγέτι βολιδοσκόπησε τή Ρώμη, αλλά εκείνη τού σύστησε νά παραμείνη στή Νάξο, άν η ελληνική πλευρά δέν ήθελε τήν ένωση στή βάση τών αποφάσεων τής Φερράρας-Φλωρεντίας καί δέν τού παρείχε ασφάλεια καί προστασία η Πύλη καί ο Γάλλος πρέσβης. Τελικά η συνάντηση δέν πραγματοποιήθηκε λόγω καί τής απροθυμίας τών Παπικών!
Αλλά καί μετά τήν απελευθέρωση τό Βατικανό δρούσε απόλυτα ανθελληνικά. Ο παπικός Όθωνας εκτελούσε πιστά τά παραγγέλματα τού Βατικανού, γιά τήν άλωση τής Εκκλησίας τής Ελλάδος. Είναι γνωστές οι περιπέτειες τής Εκκλησίας καί τού ορθοδόξου λαού από τήν διαβόητη Αντιβασιλεία καί τήν διάλυσι 429 Μοναστηριών καί τήν διαρπαγή καί δήμευσι τής περιουσίας αυτών.
Κατά τήν Μικρασιατική Καταστροφή ο «πάπας» έστειλε χαιρετιστήριο μήνυμα στόν Μουσταφά Κεμάλ, συγχαίροντας τον γιά τήν καταστροφή τού Ελληνισμού στή Μ. Ασία καί τίς ανείπωτες σφαγές τών Ελλήνων!
Κατά τόν ελληνοϊταλικό πόλεμο οι Έλληνες Παπικοί έλαβαν οδηγίες από τό Βατικανό πώς νά προφυλαχτούν από τούς βομβαρδισμούς τών ιταλικών αεροπλάνων, μέ ειδικά σήματα στίς ταράτσες τών σπιτιών τους! Δέν είναι γνωστό άν πολέμησαν τούς ομοπίστους τους παπικούς. Ουδεμία επίσης συμμετοχή είχαν στήν αντίσταση κατά τών κατακτητών. Κι ακόμα, είναι βεβαιωμένο, πώς οι Έλληνες Παπικοί δέν ενοίωσαν τή φρίκη τής κατοχής, καθ ότι οι ιταλικές κατοχικές δυνάμεις τούς προμήθευαν τρόφιμα, φάρμακα, κλπ!
Αξίζει νά αναφέρουμε καί τίς φρικαλεότητες καί τή φοβερή γενοκτονία τών αδελφών μας Ορθόδοξων Σέρβων, όπου οι Κροάτες παπικοί φασίστες κατακρεούργησαν 880.000 άτομα, επειδή αρνήθηκαν νά ασπαστούν τόν Παπισμό, υπό τήν καθοδήγηση τού διαβόητου «αρχιεπισκόπου» Ζάγκρεμπ Αλοΐσιου Στέπινατς, καταδικασθέντος από τό Δικαστήριο εγκλημάτων κατά τής ανθρωπότητος, τόν οποίο «αγιοποίησε» ο πρό προηγούμενος «Πάπας» ο ψευδοάγιος Ιωάννης Παύλος Β΄ (Βοϊτίλα)! Στό ημερολόγιό του ο διαβόητος αυτός σφαγέας έγραψε τά εξής φρικτά καί βλάσφημα γιά τήν Ορθοδοξία: «τό πνεύμα τού Βυζαντίου (σ.σ. τής ελληνορθοδοξίας) είναι κάτι τό τόσον τρομερόν, τό οποίον μόνον ο Παντοδύναμος καί Παντογνώστης Θεός δύναται νά ανέχεται» (βλ. Αρχ. Χαρ. Βασιλοπούλου, ο Οικουμενισμός χωρίς μάσκα, σελ. 253 από τό ημερολόγιο τής Μυστικής Υπηρεσίας τής Μ. Βρετανίας Intelligent Service) καί γι αυτό, αφού αυτοί δέν μπορούν νά ανεχτούν αυτό πού ανέχεται ο Θεός, προχώρησαν στά ανείπωτα εγκλήματα!
Τελειώνουμε τά ατέλειωτα παπικά εγκλήματα καί τόν ανθελληνισμό τού Βατικανού, θυμίζοντας τίς δηλώσεις τού ως άνω ψευδοαγίου «πάπα» Ιωάννου Παύλου Β΄ γιά τήν γενοκτονία τών Ορθοδόξων Σέρβων από τά νατοϊκά στρατεύματα τή δεκαετία τού 1990 καί βέβαια τίς κατ έτος πασχάλιες ευχές του στήν «μακεδονική» γλώσσα, ενθαρρύνοντας τόν επεκτατισμό τών Σκοπιανών εναντίον τής Ελλάδος μας! Επισημαίνουμε τήν άκρα τού τάφου σιωπή τής παπικής διπλωματίας γιά τά εθνικά μας δίκαια (π. χ. Κυπριακό).
Κατόπιν αυτού ρωτάμε καί πάλι: πρός τί η πρόσκληση τού κ. Φραγκίσκου νά «τιμήσει» τήν Ελληνική Επανάσταση, αφού η παρασυναγωγή του πού αποδοκιμάζει ο Πανάγιος Θεός στερών τήν χάριν Του από αυτήν, ως αποδεικνύει πασίδηλα ο «όζων» αγιασμός της, τήν απαξίωσε, μέ τόν τρόπο πού ήδη αναλύσαμε στήν ανακοίνωσή μας; Μήπως θά έρθει νά ζητήσει συγνώμη γιά τόν διαχρονικό ανθελληνισμό τής θρησκευτικής κοινωνίας του; Ούτε ως κακόγουστο αστείο δέν μπορούμε νά τό φανταστούμε, διότι έτσι θά αμφισβητούσε ο ίδιος τό «αλάθητό» του! Ερωτάμε καί αυτούς πού τόν προσκάλεσαν: Δέν γνωρίζουν τήν ιστορία τού ανθελληνισμού τού Παπισμού καί τόν κάλεσαν ως «τιμητή» τής Εθνικής μας Παλιγγενεσίας; Δέν γνωρίζουν ότι η πρόσκληση αυτή θά αποτελέση θλιβερή πρόκληση τού Ορθοδόξου Ελληνικού λαού, ο οποίος έχυσε ποταμούς αιμάτων, γιά τήν απελευθέρωση από τήν οικτρή τουρκική δουλεία; Δέν θά αποτελέση ασέβεια πρός τούς χιλιάδες ορθοδόξους Αγωνιστές, οι οποίοι έδωσαν τά πάντα γιά τήν πατρίδα; Δέν θά αποτελέση βεβήλωση τής μνήμης τών 800.000 νεκρών του 8ετούς Αγώνα; Δέν θά προσβάλλη τήν μνήμη καί αξιοπρέπεια τών ορθώς καί εθνικώς σκεπτόμενων Ελλήνων η παρουσία τού αρχηγού, τού πλέον ανθελληνικού καί εγκληματικού κράτους, τό οποίο σαμποτάρισε στό έπακρο τόν Ιερό Αγώνα τού Έθνους μας; Απαντάμε: Ναί!
Γι αυτό κάνουμε έκκληση πρός τήν πολιτειακή καί πολιτική ηγεσία, νά αναθεωρήσουν τήν απόφασή τους, νά ανακαλέσουν τήν πρόσκλησι τού κ. Φραγκίσκου Χόρχε (Μπεργκόλιο), ο οποίος ευθύνεται προσωπικά γιά εγκλήματα κατά τής ανθρωπότητας στήν πατρίδα του, συνεργαζόμενος, ως «αρχιεπίσκοπος» Μπουένος Άϊρες μέ τό φασιστικό καί εγκληματικό καθεστώς Βιντέλα πού βασάνισε τόν λαό τής Αργεντινής καί δολοφόνησε περισσότερους από 30.000 αθώους πολίτες καί μάλιστα νεαρά παιδιά! Όπως είναι γνωστό, ο κ. Φραγκίσκος Μπεργκόλιο δέν τολμά νά επισκεφτεί τήν πατρίδα του, διότι τόν περιμένει η οργισμένη αντίδραση τών μανάδων τών εξαφανισμένων καί δολοφονημένων παιδιών!
Δέν έχει τήν τόλμη νά πάει στήν Αργεντινή, θέλει όμως νά έρθη στήν Ελλάδα! Δέν τού αξίζει η απόδοση τιμών, διότι τόν βαρύνει τό ανθελληνικό καί εγκληματικό παρελθόν τής θρησκευτικής του Κοινότητος, τού μοναδικού σύγχρονου Κράτους, τό οποίο συντηρεί τόν βάρβαρο καί απάνθρωπο φραγκικό φεουδαρχισμό!
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ο Πειραιώς ΣΕΡΑΦΕΙΜ
ΠΗΓΕΣ:
1) Τάκη Σταματόπουλου: Η στάση τών καθολικών στήν Επανάσταση τού 21. (https://www.vimaorthodoxias.gr/theologikos-logos-diafora/i-stasi-ton-katholikon-stin-epanastasi-tou-21/)
2) Ευδοξία Αυγουστίνου, ΦιλόλογοςΘεολόγος: Η στάση τών Παπικών κατά τό 1821. (https://enromiosini.gr/arthrografia/i-stasi-ton-papikon/)
3) Οι ΠαπικοίΦράγκοι τής Ελλάδος κατά τήν Επανάσταση τού 1821 (http://www. oodegr.com/oode/papismos/1821a.htm)
4) https://el.wikipedia.org/wiki_(1821-1827)
5) http://yperpisteoskaipatridos.blogspot.com/2020/03/e-onota-1821_9.html